Ανέκαθεν ο Στηβ Κακέτσης ήταν μεγάλη μορφή. Από τις προάλλες, όμως, και στην εκπομπή «Δίκη στον ΣΚΑΪ» μπορούμε πια να πούμε ότι περνάει σε άλλες διαστάσεις, μυθικές ίσως. Το ΣΚΡΑ-punk σας προσφέρει τις 5 καλύτερες στιγμές από την εμφάνιση-magnum opus του Κακέτση. Και μην ξεχνάτε ότι πολλοί έχουν ελληνικό επώνυμο και αγγλικό μικρό όνομα, αλλά λίγοι το τιμούν πραγματικά.
Allegro con fuoco
Στην έκθεση ξεδιπλώνεται το βασικό μοτίβο της απειλής («να μου κάψουν το μαγαζί»), ενώ μετά το γρήγορο πέρασμα στην ανάπτυξη μέσα από ένα αρμονικό ρετσιτατίβο, που παρουσιάζει το θέμα της ατυχίας ΚΥΝΗΓΙΟΥ («ο Μελισσανίδης κυνήγησε βαπόρια», ΟΠΑΠ, ΣΚΑΪ), η πρώτη κίνηση κλείνει με μια δραματική συνήχηση («πάρ’ το! πάρ’ το! μαύρη νύχτα έφυγε σε κόντρα»).
Andante ma non troppo
Παρόλη την έλλειψη τονικής σαφήνειας («ποια λάθη ρε του Στηβ;»), η αρχή της δεύτερης κίνησης περιλαμβάνει την παρέλαση μυθολογικών στοιχείων («Νεράιδα», «Ποσειδών») σε συνδιαλογή με το ήδη αναπτυγμένο θέμα της σιωπής(«δε λένε οι αδελφούλες τι γράφει το απαλλακτικό βούλευμα»). Οι αρκετά εκτενείς οκτάβες του μπάσου («δεν μπορώ να μιλήσω γιατί είμαι ευπρεπής») διακόπτονται από εκρήξεις υψηλότερων πνευστών που τονίζουν τα μοτίβα της καταστροφής («μια φορά ο Τριανταφυλλόπουλος μου κουνήθηκε, του ‘πα φύγε, θα την κάνω εγώ την εκπομπή»).
Scherzo
Απηχώντας εύγλωττα την παράδοση του bel canto με το εισαγωγικό μοτίβο της έκπληξης («τι είναι; κύριος; είσαι σοβαρός ρε;»), η τρίτη κίνηση κυριαρχείται γενικά από παιχνιδιάρικα arpeggios («αυτός κι ο Μαρινάκης, ο χοντρός», «ο Κουρτάκης πρώην η γυναίκα του της ΕΥΠ και τώρα έχει και την γκόμενα») με την επανέκθεση του αρχικού αναφερθέντος θέματος της απειλής σε δυναμική fortissimo με συνοδεία τυμπάνων (χτυπήματα στο τραπέζι, #17:31) να λειτουργεί ως αρμονική γέφυρα με την τραγική τέταρτη κίνηση.
Adagio sostenuto
Ξεκινώντας με τονικότητα σε (χοντ)ρε ματζόρε, η συγκλονιστική τέταρτη κίνηση συνεχίζει σε μορφή σονάτας με επαναλαμβανόμενα κατανυκτικά φουγκάτα («και τι μου είπε; θα σου κάψω το μαγαζί-ο κύριος Μαρινάκης»). Αρκετά συγγενές με marches funèbres, οι χαμηλές της οκτάβες («του λέω, άκουσε να δεις, χοντρέ, αν θες να ‘χεις στρατό, θα τον βρω κι εγώ») αποτυπώνουν έξοχα το θέμα του θανάτου του ήρωα («με πήρε ο Μπέος τηλέφωνο», «με τον Πολύδωρα, απ’ το ίδιο χωριό είμαι»). Όχι άδικα λοιπόν έχει αποκληθεί ανά καιρούς «μαυσωλείο συλλογικής θλίψης» («γιατί εγώ…10 φορές μου ‘ρθε να αυτοκτονήσω στη φυλακή»).
Presto – maestoso
Το καταληκτήριο μέρος της συμφωνίας είναι στημμένο στη βάση παραλλαγών του θέματος της σύγκρουσης («έλα να τα πούμε απ’ έξω από το ΣΚΑΙ») με ολοένα και ταχύτερες συγχορδίες να ωθούν προς ένα πολυφωνικό κρεσέντο («είσαστε αδελφούλες», background φωνές και χειρονομίες). Όλα φαίνεται να οδηγούν στην έξοδο που αφήνεται μετέωρη στο κλείσιμο του έργου («τι να μείνω; να κάνω τι;»).
Social Links: