Σε φιλήσυχη γειτονιά στα προάστια του Λος Άντζελες, δίπλα από το νεαρό ζευγάρι, του Μακ και της Κέλι (Seth Rogen, Rose Byrne) με νεογέννητο μωρό, μετακομίζει κολλεγιακή αδελφότητα η οποία παρτάρει 24/7.Ο εχθρός μετακόμισε δίπλα και ο πόλεμος είναι έτοιμος να ξεκινήσει.
Στο δρόμο που χάραξε η φαρελλική κινηματογραφική ματιά στα 90’ς με την εκτός ορίων καφρίλα και την χοντράδα στα γκαγκς και η συμβολή του σινεμά του Απάτοου με την περιγραφή του απλού βιωματικού σινεμά της καθημερινότητας και της αληθοφάνειας της οικογενειακής ζωής, οι Ανυπόφοροι Γείτονες ανήκουν στο νέο κύμα της αμερικάνικης κωμωδίας όπου καθημερινοί πραγματικοί χαρακτήρες μπλέκουν σε εξωφρενικές καταστάσεις τραβηγμένες από τα μαλλιά. Εκεί υπεισέρχεται η «βρωμιά» και η «καφρίλα» που εμπλουτίζουν την ταινία με το κωμικό στοιχείο.
Ο Στόλερ φτιάχνει ένα κινηματογραφικό περιβάλλον όπου ένα σύγχρονο νεαρό ζευγάρι που μόλις απέκτησε παιδί, αντιμετωπίζει ένα προηγούμενο στάδιο της ζωής του που ετοιμάζεται να αφήσει πίσω του και το νοσταλγεί. Ένα σχόλιο δηλαδή πάνω στη μετάβαση από την ανεμελιά και την έλλειψη ευθυνών στις ευθύνες της πατρότητας και της μητρότητας και πόσο δύσκολο ή και επίφοβο είναι αυτό. Η σκιαγράφηση αυτής της καθημερινότητας η οποία αναφέρεται σε πολλούς από μας είναι ρεαλιστική ενώ τα στερεότυπα της έγγαμης ζωής (πχ μια στάση στο σεξ) δεν λείπουν. Απ’ την άλλη τα κολλεγιόπαιδα βουτηγμένα στην χαλαρότητα της φοιτητικής τους ζωής αποκτούν μια εικόνα του επόμενου βήματος στη ζωή μετά την αποφοίτηση. Ένα αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο αυτού που υπήρχε και κινδυνεύει να χαθεί και αυτού που υπάρχει και στο μέλλον θα πάψει να υφίσταται. Οι καινούριοι ρόλοι που η οικογενειακή ζωή επιβάλλει να ακολουθήσουν ο Μακ και η Κέλι συγκρούονται με την ανεμελιά και τον χαμό που προκαλεί η αδελφότητα από δίπλα.
Ο Seth Rogen και η Rose Byrne πείθουν για γονείς στα πρόθυρα middle life crisis ενώ ο Zac Efron ως πρόεδρος της αδελφότητας και ο Dave Franco (ναι ο αδερφός του James Franco) είναι καλοί. Η αθέτηση της συμφωνίας εκ μέρους του ζευγαριού να μην καλέσουν την αστυνομία αν ενοχληθούν από τον θόρυβο αλλα να μιλήσουν πρώτα με τον Έφρον ξεκινά τον πόλεμο.
Πάρτι, γκόμενες, χόρτο, μουσική, αερόσακοι που σκάνε, θεματικά events με μιμήσεις ρόλων του Ντε Νίρο (καταπληκτική μίμηση του Φρανκο), μάχη με δονητές, κολλεγιακό hazing, και άλλα πολλά συμπληρώνουν το παζλ του «πολέμου» ανάμεσα στους γείτονες. Η πλοκή της ταινίας κορυφώνει την ένταση της διαμάχης των γειτόνων αλλά δεν την εκτονώνει ποτέ. Δεν ξεσπά σε μια στιγμή απόλυτης καταστροφής που θα εκτίνασσε το κωμικό στοιχείο στον ουρανό όπως τον Σεθ (σταματάω τα σπόιλερς) και εδώ είναι που χάνει λίγο το παιχνίδι. Η διακειμενικότητα του φιλμ (χαρακτηριστικό του είδους της κωμωδίας) προσφέρεται για δυνατά γέλια στην αίθουσα (το μωρό ως Walter White με ισοπέδωσε) ενώ η επεξεργασία των πάρτι-στοιχείων παρόμοιων ταινιών (βλέπε Project X) και ο εμπλουτισμός τους με leads και πλοκή στοχεύουν σε ένα μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό.
Τρέχα λοιπόν στο σινεμά να απολαύσεις την κωμωδία της χρονιάς και τον θρίαμβο της καφρίλας και του κανιβαλισμού. Η ντόπια κριτική θα το αφορίσει γιατί δεν αντέχει την ύπαρξη του σινεμά ειδών. Εμείς όμως το χουμε ανάγκη πιο πολύ απ’ όλους να διασκεδάσουμε και να γελάσουμε για μιάμιση ώρα.
Social Links: