Μεγάλη Αλβανία: Από τα αεροπλανάκια στο ελικοπτεράκι ένα τσιγάρο δρόμος

Παραδεχτείτε το: Πόσοι θα κλικάρατε για να δείτε τα γκολ του Σερβία – Αλβανία αν το παιχνίδι γινόταν κανονικά; Ενώ τώρα με το ξυλίκι, χαμός, viral έγινε. Βλέπετε πού το πάω; Όλα για τα κλικ γίνονται.Για λίγα views παραπάνω στο youtube. Πλάκα κάνω, αν και ο κόσμος στο μυαλό ενός σχολιαστή του contra.gr μοιάζει τόσο υπέροχα απλός, σαν την ηρωίνη. Όχι όμως. Θα κάνω σοβαρή έρευνα. Υπεύθυνη και έγκριτη. Όπου έγκριτος: Συνέντευξη Έντι Ράμα στον Σταύρο Θεοδωράκη*

Μετά από ένα χρόνο ο τύπος αυτός στέλνει τον κάγκουρα τον αδελφό του να πετάξει ένα τηλεκατευθυνόμενο ελικοπτεράκι με τη σημαία της Μεγάλης Αλβανίας πάνω από τους παίχτες στο Σερβία – Αλβανία και γίνεται της μουρλής.

Και σα να μην έφτανε αυτό βγαίνει και πανηγυρίζει στο facebook(!) με ένα ποστ που θα ζήλευε κι ο trakis13 μετά από διπλό του εξάστερου στο εξοχικό. Αναγνώστες συγγνώμη για το δεύτερο λινκ από ταΝέα αλλά μ’αρέσει να γίνομαι Captain Obvious καμιά φορά.

*Σταύρο καταλαβαίνεις ότι εδώ δημιουργείται ένα pattern. Βορίδης, Μιχαλολιάκος, Έντι Ράμα δεν έχεις αφήσει καραγκιόζη εθνικιστή για καραγκιόζη εθνικιστή που να μην τον έχεις ξεπλύνει, απενοχοποιήσει, λιβανίσει. Ο πρώτος συνειρμός που έκανα ήταν ο προφανής. Ντιναμό Ζάγκρεμπ – Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου το 1990, καδρόνια, μαχαίρια, κροτίδες, οι Σέρβοι χούλιγκαν με αρχηγό τον Αρκάν και οι απέναντι Κροάτες ξεκινάνε στο γήπεδο τον εμφύλιο απλά χωρίς πυροβόλα όπλα. Αυτά θα έρθουν αργότερα.

Στο 9.10 ο Ζβόνιμιρ Μπόμπαν ρίχνει μια κλοτσιά σε ένα Γιουγκοσλάβο μπάτσο και ανακαλύπτει 20 ολόκληρα χρόνια πριν τον Πάμπλο Γκαρσία και το μπουκέτο στον Ντιόγκο ότι ο πιο σύντομος δρόμος για να μπεις στην καρδιά του αδικημένου οπαδού είναι να επιτεθείς σε ένα όργανο του καταπιεστικού συστήματος (μπάτσοι, παίχτες του Ολυμπιακού κτλ). Παρόλα αυτά παιχταράς ο Μπόμπαν.

Για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα τι οδηγεί σε τέτοιους πιθηκισμούς μια χώρα, μια ομάδα ή ένα πρωθυπουργό πρέπει να σκεφτούμε λίγο γύρω από την ιστορία και την ψυχοσύνθεση του λαού. Από τον Σταύρο Θεοδωράκη κάνω ένα αστρικής κλίμακας ποιοτικό άλμα και quotάρω Βασίλη Ραφαηλίδη:
«Η Αλβανία είναι προέκταση της Ελλάδας στα πάντα, και η Ελλάδα είναι προέκταση της Αλβανίας σχεδόν στα πάντα. Κι αν προτιμώ την Αλβανία είναι γιατί εκεί το χιούμορ είναι συνώνυμο της εξουσίας».

Μικρή ιστορική αναδρομή:

Το 1993 στην Ελλάδα ζούσαμε αυτά:

Τον ίδιο καιρό στην Αλβανία ο Σαλί Μπερίσα είχε μόλις αναλάβει να οδηγήσει τη χώρα του στον καπιταλιστικό δημοκρατικό κόσμο. Ο μεγάλος αυτός ηγέτης έμαθε στον λαό του τόσο καλά το καπιταλιστικό σύστημα, που σε μόλις 5 χρόνια (1997) έφτασαν να εφαρμόζουν αυτό που είναι η πεμπτουσία του, τις πυραμίδες. Στην Ελλάδα αυτά τα μάθαμε 2 χρόνια μετά με τον Σημίτη και το Χρηματιστήριο.

Οι Αλβανοί που βγήκανε με τα Καλάζνικοφ τότε, ξανακάνανε το Μπερίσα πρωθυπουργό μετά από 8 χρόνια! 2 χρόνια παραπάνω πήρε στους Νεοδημοκράτες να συγχωρήσουν το Σαμαρά.
Το μόνο στο οποίο προηγηθήκαμε των Αλβανών είναι το ξύλο με τους Σέρβους.

Βέβαια γι αυτό η αιτία ήταν η κόντρα Ολυμπιακών-Παναθηναϊκών αλλά πάντα είναι ωραίο να βλέπεις τον Τεόντοσιτς να τις τρώει. Φανταστείτε βέβαια να είχε και εθνικό υπόβαθρο η κόντρα των αιωνίων. Θα είχε ξεκινήσει ήδη η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των φτωχών που ψήνουν εδώ και καιρό οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές με στόχο να μη χάσουν τον έλεγχο της χρεοκοπημένης χώρας που ζούμε. Αλλά ξεφεύγω από το θέμα. Που είναι να βρούμε τις αιτίες που ένα ελικοπτεράκι που κουβαλάει ένα πανί προκαλεί τέτοιο χαμό.
Έχουμε μείνει στο 1999. Το ΝΑΤΟ παρεμβαίνει «ανθρωπιστικά» και βομβαρδίζει τη Σερβία, την Πρίστινα («-Πώς λέγεται η Πρίστινα μετά τους βομβαρδισμούς; -Ξαναχτίστηνα». Ξεκαρδιστικό ανέκδοτο της εποχής), νοσοκομεία, γέφυρες, Σέρβους που κυνηγάνε Αλβανούς και Αλβανούς κυνηγημένους από Σέρβους ανάκατα και αδιάκριτα.

Αποτέλεσμα όλων αυτών η δημιουργία του Κοσόβου που είναι ένα προτεκτοράτο με την κλασσικότερη δυνατή έννοια του όρου. Ο σύντροφος Βαρουφάκης έχει το λόγο: Στο εν λόγω προτεκτοράτο οι Αλβανόφωνοι αποτελούν πράγματι τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Τώρα πώς γίνεται μια χώρα σαν την Αλβανία που δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη για τους δικούς της πάμφτωχους κατοίκους να θέλει να ενσωματώσει κι άλλα εδάφη ένας θεός ξέρει. Αυτά είναι προνόμια πετυχημένων χωρών όπως οι ΗΠΑ που δικαιούνται να κάνουν ένα Φέργκιουσον και μια Νέα Ορλεάνη σε κάθε χώρα του πλανήτη.
Τα άλλα δυο κομμάτια της σημαίας της Μεγάλης Αλβανίας που πέταξε πάνω από τους παίχτες στο επίμαχο παιχνίδι είναι η Ήπειρος και η ΠΓΔΜ. Κι αν για μας δεν τίθεται θέμα μειονότητας που να δικαιολογεί εθνικιστικές διεκδικήσεις (τουλάχιστον μέχρι να λειτουργήσουν οι ειδικές οικονομικές ζώνες, see what I mean, nudge nudge, say no more) και όλο αυτό παραμένει στη σφαίρα του γελοίου, για το γειτονικό μας κρατίδιο τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Ήθελα να ‘ξερα στην κόντρα Γυφτοσκοπιανών με Γαμημένες Αλβανικές Κωλοτρυπίδες τι θέση να παίρνουν οι Έλληνες ακροδεξιοί;

Και εν τέλει καταλάβαμε ότι οι εθνικιστικές παπαριές που έγιναν στο ματς έχουν σοβαρό και επικίνδυνο υπόβαθρο, τις διαλυμένες χώρες με τους εξαθλιωμένους πληθυσμούς. Που δεν θέλουν οι κάθε λογής Έντι Ράμα να τους δουν να διεκδικούν το ταξικό τους συμφέρον γι’ αυτό και τους χώνουν στην εθνικιστική λούμπα (I can do Μπογιόπουλος me). Αλλά ποιος έχει δίκιο; Πού τελειώνει η αυτοδιάθεση και που αρχίζει ο εθνικισμός; Προφανώς δεν υπάρχει εδώ κάποιος να σας απαντήσει υπεύθυνα, κοιτάξτε στο δίπλα γραφείο αν υπάρχει κάποιος. Το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να παραθέσω λίγο ακόμα Ραφαηλίδη (έτσι για αντίβαρο στον τόσο ΔΟΛ που έβαλα στα λινκ).

«Η σύγχυση και η ασάφεια είναι μόνιμο χαρακτηριστικό των Βαλκανίων από αρχαιοτάτων χρόνων. Αυτό αποτελεί άλλωστε και το λεγόμενο «βαλκανικό ζήτημα» που είναι παρακλάδι του «ανατολικού ζητήματος». Ενός ζητήματος εν πολλοίς άλυτου, που προέκυψε με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την τύχη των κομματιών της».

Από το βιβλίο Οι λαοί των Βαλκανίων που είναι το αγαπημένο μου του Ραφαηλίδη και που αν θέλετε τη γνώμη μου καλύτερα να μην καίγεστε με βιντεάκια με ξύλο στο ίντερνετ αλλά βρείτε το και διαβάστε το για να γίνετε άνθρωποι μορφωμένοι και να φτάσετε να γράψετε μια μέρα στο ΣκραΠανκ.