Ο Θεόδωρος Φορτσάκης, το lockout της Νομικής και ο Darth Vader

Την Τετάρτη αργά το βράδυ γυρνώντας σπίτι από το λάιβ των Earthless, πέρασα από την Ακαδημίας και είδα ότι ήταν σε πολλά σημεία γεμάτη από κλούβες, αστυνομία και, σε κάποια σημεία, και ΜΑΤ. Μέσα στην παραζάλη της συναυλίας και μην έχοντας ενημερωθεί για αρκετές ώρες για το τι είχε προηγηθεί, δεν κατάλαβα τι συνέβαινε. Λίγο αργότερα ενημερώθηκα έκπληκτος από έναν φίλο ότι ο πρύτανης Θ. Φορτσάκης έδωσε εντολη να καταληφθεί η Νομική από τα ΜΑΤ, και πως κλειστό θα παρέμενε και το ΟΠΑ (γνωστό στους περισσότερους ως ΑΣΟΕΕ). Και πάλι, έχοντας βγει από μια συναυλία που μου είχε πάρει το μυαλό, ομολογώ πως δεν έκανα καν την σύνδεση με τους εορτασμούς της 17ης Νοεμβρίου που έρχεται. Μάλλον θα έπρεπε να την είχα κάνει, για πολλούς λόγους.

Τις προάλλες έγραφα για το πώς η προσπάθεια για σπάσιμο των καταλήψεων στη Φιλοσοφική ενισχύει ένα απολιτίκ ρεύμα με ποταμίσια χαρακτηριστικά, το οποίο δεν πρέπει να υποτιμήσουμε. Επίσης, προέβλεπα ότι το πράγμα θα επεκταθεί και σε άλλες Σχολές. Απ’ ό,τι φαίνεται, έπεσα –δυστυχώς– μέσα: ο νέος πρύτανης, σε μια απίστευτη εκδήλωση αυταρχισμού διέταξε ουσιαστικά lockout της Νομικής μέχρι την Τρίτη 18 Νοεμβρίου. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι υπάρχει μια σαφής σύνδεση με όσα ξεκίνησαν από τη Φιλοσοφική.

Δεν χρειάζεται καμιά φοβερή ανάλυση, μόνο να βάλει κανείς τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους: τα νέα Συμβούλια Ιδρύματος –που ψηφίστηκαν με 80% ποσοστό από τους διδάσκοντες των πανεπιστημίων– βάζουν μπρος την μηχανή με την ρητορική τους και με τις πρακτικές τους –αποκλείοντας, λ.χ, υποψηφίους κοσμήτορες που πολιτικά ήταν αντίπαλοί τους–∙ στο μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας εκλέγεται πρύτανης hardcore δεξιός –δηλαδή με παράστημα, φωνή και φαλάκρα γυμνασιάρχη του 1950– και αρχίζει να ανταποδίδει τη «βία» που υπέστη η χώρα από την περίφημη «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς» τα τελευταία 40 χρόνια (do themath). Στη συνέχεια, εμφανίζονται έντονα, σαν τα σαλιγκάρια που βγαίνουν μετά την αριστερή μεταπολιτευτική βροχή, ομάδες που τόσο καιρό απλώς αγανακτούσαν και σταδιακά διεκδικούν ενεργότερο ρόλο. Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ τρέφει τη δραστηριότητά τους κηρύσσοντας μια σταυροφορία ενάντια στο δικαίωμα της φοιτητικής διαμαρτυρίας και, εν τέλει, επιβάλλοντας και βίαια μέτρα όπως τοlockout της Νομικής. Στο τέλος, τον ακολουθούν και άλλοι πρόθυμοι, όπως ο πρύτανης της σφηκοφωλιάς δεξιών και πασόκων που λέγεται ΑΣΟΕΕ, και όπως ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με το όνομα που ταιριάζει στις αρχαιολογικές ονειρώξεις της κυβερνώσας Πολιτικής Άνοιξης στην Αμφίπολη, Αχιλλέας Ζαπράνης. Έτσι όπως πάει η κατάσταση με αυτήν την εκστρατεία, σε λίγο καιρό ο Φορτσάκης θα εισέρχεται στην αίθουσα της Συγκλήτου ενώ θα ακούγεται αυτό:

Είναι προφανές, δηλαδή, ότι οι σκόρπιες κινήσεις αυτού του είδους μόνο σκόρπιες δεν είναι. Η Αυτοκρατορία του Σαμαρά (θεωρεί) πως αντεπιτίθεται απέναντι στον εχθρό που έχει καταδυναστεύσει την Ελλάδα και ετοιμάζεται να την απελευθερώσει με τον Σαράντο Καργάκο ως Στρατάρχη: τα πανεπιστήμια-φρούρια της δαιμονικής Αριστεράς πρέπει να αλωθούν, επιστρατεύοντας γι’ αυτό ό,τι μέσο χρειαστεί: από διδάσκοντες με γραφικά αυτοσχέδια πανό και δήθεν ουδέτερες νεοδημοκράτισσες καθηγήτριες που ενδιαφέρονται για το καλό του χώρου μάθησης, μέχρι τις μεραρχίες του Φορτσάκη και τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που, σαν άλλος Αχιλλέας (pun intended) εφορμά και κλείνει τα φώτα στην αίθουσα όπου συνεδριάζει ο Σύλλογος των φοιτητών.

Και πριν βιαστούμε, πάλι, να αγανακτήσουμε πρόσκαιρα πριν αρχίσουμε να κοροϊδεύουμε πάλι όσους κάνουν μάθημα στο πάρκινγκ, ας θυμηθούμε ότι οι Φορτσάκηδες, όσες διμοιρίες ΜΑΤ και αν φέρουν, δεν μπορούν να εφαρμόσουν τίποτα αν δεν έρθει το πεζικό της Αυτοκρατορίας να βάλει σημαίες στα κατακτημένα εδάφη:

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι για κάθε καταδίκη και χλευασμό στους Φορτσάκηδες και στους Πρετεντέρηδες, για κάθε «μπράβο την μαθήτρια που τον τάπωσε», ανοίγουν και δέκα πόρτες που έχουν πάνω την ταμπέλα «ναι, αλλά…»: η συνεχής έκθεση στις εικόνες των τεμπέληδων δημοσίων υπαλλήλων/ άχρηστων καθηγητάδων/φοιτητών που κάνουν 10 χρόνια να πάρουν πτυχίο γιατί έχουν συνεχώς καταλήψεις δημιουργεί συντηρητικά αντανακλαστικά σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Όσο, λοιπόν, η Αριστερά θα θεωρεί τους αγανακτισμένους καινοτόμους του Φορτσάκη ως «μειοψηφία του φουμπού», τόσο τα ΜΑΤ στη Νομική θα γίνονται συχνότερα, μέχρι τελικά να κατακτήσουν, αναίμακτα αυτή τη φορά, την θέση τους εκεί ως καθημερινότητα.