Hμέρα ντέρμπι σήμερα. Ημέρα γιορτής και καφρίλας. Ημέρα που οι ΑΕΚτζήδες λυπούνται για λίγο που είναι ΑΕΚ. Το μεγάλο ντέρμπι της Ελλάδας: Πειραιάς vs Αθήνα, εργατική τάξη vs αστική τάξη (παλιά),…

Θυμόμαστε τα ντέρμπυ Ολυμπιακός-ΠΑΟ που μας σημάδεψαν

Hμέρα ντέρμπι σήμερα. Ημέρα γιορτής και καφρίλας. Ημέρα που οι ΑΕΚτζήδες λυπούνται για λίγο που είναι ΑΕΚ. Το μεγάλο ντέρμπι της Ελλάδας: Πειραιάς vs Αθήνα, εργατική τάξη vs αστική τάξη (παλιά), ΠΑΣΟΚ vs ΝΔ (λιγότερο παλιά), κόκκινο vs πράσινο, Μπάμπης Χριστόγλου vs Κώστας Γκότζος.

Αυτή τη μέρα, το ΣΚΡΑ-punk δεν δικαιούται να απουσιάζει. Συνεχίζοντας την παράδοση των γιγαντιαίων παραληρηματικών κειμένων που αφορούν το ποδόσφαιρο, δύο βάζελοι (Νίκος Σταματίνης, Γιώργος Παναγιωτόπουλος), δύο γαύροι (Θοδωρής Ταλαμάγκας και Γιώργος Αρχόντας) και ένας Πανιώνιος (Γιάννης ο Μπρόκος) διαλέγουν το αγαπημένο τους ντέρμπι και μας λένε όσα θυμούνται γι’αυτό. Καλή απόλαυση!

Νίκος Σταματίνης

Χρόνια σημιτισμού, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες, λίγο μετά από την ομαδάρα του -πάντα συγχωρεμένου- του Κυράστα. Πρόκειται για το εντός έδρας ματς του οποίου ο επαναληπτικός ήταν η γνωστή Ριζούπολη. Ματς που περιέγραφε ο Αντρέα Παλομπαρίνι, ματς που κοούτσαρε ο Σέρχιο Μαρκαριάν (ο πρώτος άνθρωπος που έχει επίθετο σε –ιάν και δεν είναι Αρμένιος), ματς που έγινε με Συνασπισμό να χαροπαλεύει να πιάσει το 3%.

Και πώς να μην διαλέξεις αυτό το ντέρμπι ως το αγαπημένο σου; Καταρχάς τότε ήμουν δώδεκα και όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από το ποδόσφαιρο. Δεύτερον, ήταν 14η αγωνιστική σε μια σεζόν που οι δύο ομάδες ήταν τσίμα-τσίμα στο πρωτάθλημα. Τρίτον, έβαλε γκολ ο Ολιζαντέμπε. Τέταρτον, η Πανάθα κέρδισε ενώ βρέθηκε να χάνει 2 φορές και μάλιστα έχοντας 2 αυτογκόλ.  Πέμπτον, ο Ελευθερόπουλος και ο Άντζας έπαιζαν στην ίδια ομάδα και μόνο ο λίμπερο Πατσατζόγλου τους χώριζε. Και ο λίμπερο Πατσατζόγλου απέτυχε και στους δύο ρόλους του. Βραχυπρόθεσμα απέναντι στην επίθεση του Παναθηναϊκού και μακροπρόθεσμα απέναντι στην επίθεση του Ελευθερόπουλου.

0-1: ο Χένρικσεν, αυτός ο Δανός λόρδος, κάνει το μόνο λάθος στα πολλά χρόνια καριέρας του στον ΠΑΟ. 1-1: με τον Μανώλη να καρφώνει μια κεφαλιά στο τέρμα του Ελέ. 1-2: ο Κυργιάκος (το μόντελο ξέρετε) κάνει δεύτερο αυτογκόλ και όλα μοιάζουν να βγαίνουν από το πιο σιχαμένο όνειρο του Τσουκαλά. 2-2: με φαουλάρα στο γάμα από τον Άγγελο τον Μπασινά που βάζει μέσα στο τέρμα και τον ίδιο τον Φάνη τον Κατεργιανάκη που στο μεταξύ είχε μπει αλλαγή. 3-2: το φινλανδικό ομοιώμα που ήρθε από το πουθενά και έφυγε στο πουθενά. Κάνει μια διπλή ντρίπλα αλά Pro Evolution 4 και με ένα αδύναμο σουτ στέλνει την μπάλα σε κάτι μεταξύ κέντρου και γωνίας του τέρματος του γαύρου. Αν δεν είχαμε κρίση, ειδική μονάδα Ελλήνων επιστημόνων θα μελετούσε επί δεκαετίες τον τρόπου που μπήκε το γκολ αυτό. Δράστης ήταν ο Γιόνας Κόλκα, με το σώμα 12χρονου παιδιού και τη φάτσα 92χρονης Σκανδιναβής, τον οποίο ούτε ο Κώστας Γκότζος δεν αποκάλεσε «βιαστή» στο εξώφυλλο της Derby την επομένη.

 Ηδονή. Πιο μεγάλη ηδονή τα αστεία των 50άρηδων βάζελων «σας κερδίσαμε 3-2 αλλά βάλαμε 5 γκολ». Χεχεχεχεχεχε.

Γιώργος Παναγιωτόπουλος

Τρελή καρδιά που δεν μπορεί..

(Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός: 3-1 Τελικός Κυπέλλου: 2003-2004)

Δύο παιχνίδια πριν την λήξη της αγωνιστικής περιόδου 2003-2004 ορίζεται ο τελικός κυπέλλου των δύο αιωνίων. Πεδίο μάχης: Το γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη. Βάζελοι και Γάβροι έχουν λάβει τις θέσεις τους στις κερκίδες και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις με προστασία δύο κενών ζωνών και δύο χιλιάδων Ματατζήδων. Η ΕΠΟ για να διασκεδάσει το φίλαθλο κοινό και να δείξει ότι σέβεται το προϊόν, κλείνει την Έλενα Παπαρίζου να τραγουδήσει αυτό:

Ο Γιώργος Γκάβαλος, ένας από τους πιο γνωστούς βιντεοκλιπάδες στα ΄90s, έχει μοντάρει το κλιπ ώστε να φαίνεται ότι οι οπαδοί των δύο ομάδων χορεύουν και τραγουδούν στους ήχους της Έλενας. Μεγαλύτερος μαέστρος κι από τον Τάσο Μπιρσίμ ο Γκάβαλος.

Έχει προηγηθεί αυτό:

Οι προπονητικές αλχημείες του Αλέφαντου, η κλωτσοπατινάδα του Κυργιάκου με τον Ζιοβάννι, το μπήκε δεν μπήκε γκολ του Στολτίδη, το γκολ του Γιάννη Γκούμα που μας έκανε να θυμηθούμε ότι ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα ως επιθετικός (sic) και τα «γαλλικά» του Τάσου Μητρόπουλου στον Κυργιάκο.

Ας πάμε όμως στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός έχει μπει δυνατά στο ματς και μόλις στο τρίτο λεπτό σκοράρει ο Παπαδόπουλος έπειτα από σέντρα του Μάρκους Μινχ, του ανθρώπου που εκπλήρωσε τους φόβους κάθε τίμιου Παναθηναϊκού και εκθρόνισε από την αριστερή πτέρυγα την σεπτή μορφή του Τάκη Φύσσα παίζοντας όλη την πλευρά και μοιράζοντας έτοιμα γκολ στο επιθετικό δίδυμο Παπαδόπουλου-Κωνσταντίνου και πόρωση στην κερκίδα των Βάζελων. Ακολούθησε ένα κρεσέντο εξαιρετικών επεμβάσεων του Κλέοπα Γιάννου που κράτησε το σκορ στο 1-0  υποχρεώνοντας τον Νίκο Σαργκάνη που σχολίαζε το παιχνίδι για χάρη ΤΟΥ ΑΛΤΕΡ, να βγάζει επιφωνήματα έκπληξης για τις δυνατότητες του νεαρού τερματοφύλακα της ομάδας του λιμανιού. Φυσικά δεν έλειψαν και οι ομορφιές από την πλευρά του Κασναφέρη, ο οποίος έδωσε μόνο κίτρινη κάρτα σε εν ψυχρώ χτύπημα του Γεωργάτου στους προσαγωγούς του πεσμένου Παπαδόπουλου που θα έκαναν τον Ρόι Κιν να κλειστεί σε μοναστήρι από την ντροπή του, εξοργίζοντας τον Γιτζάκ Σουμ που έμεινε στην ιστορία του Παναθηναϊκού για την κόρη του παρά για το κοουτσάρισμα του.

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός ισοφάρισε με τον Ζιοβάννι βάζοντας φωτιά στο ντέρμπι, με τον Κασναφέρη να μην θέλει να διαλύσει το σασπένς του τελικού αποβάλλοντας τον Ανατολάκη έπειτα από κλάδεμα του τελευταίου στον Παπαδόπουλο από πίσω που θύμισε παλιές καλές εποχές όταν μεσουρανούσαν τα άστρα του Βάϊου Καραγιάννη, του Γιάννη Καλιντζάκη και του Γιώργου Κολτσίδα. Το παιχνίδι κύλησε και ο Κωνσταντίνου με δύο γκολ, πρώτα προλαβαίνοντας τον Ανατολάκη και στη συνέχεια εκμεταλλευόμενος λάθος του Καρεμπέ, σφράγισε τον τελικό υπέρ του Παναθηναϊκού χαρίζοντας το κύπελλο στον ΠΑΟ, έμφραγμα στον Τάσο Μητρόπουλο και σε όλο το τηλεοπτικό κοινό την δυνατότητα να ακούσει τον Πάνο Σαράτση να προφέρει το όνομα του Μίλτου Σαπάνη με την ΠΙΟ ΑΓΡΙΝΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ.

Αυτός ο τίτλος – και το νταμπλ στη συνέχεια- ήρθε ένα χρόνο μετά τη ζούγκλα της Ριζούπολης και την διάλυση της ομώνυμης ποδοσφαιρικής γενιάς. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει το νταμπλ με δεξί χαφ τον Μίτου, αμυντικό χαφ τον Λιθουανό Ζουτάουτας, που αργότερα έγινε οικοδόμος και τον Μάριτς. Όπως μας είχε αναλύσει αργότερα ο παναθηναϊκάρχης Κώστας Γκόντζος, ο ΠΑΟ πήρε το νταμπλ γιατί τα αποδυτήρια ήταν μπετόν αρμέ λόγω του τεχνικού διευθυντή και παλαίμαχου της ομάδας Βέλιμιρ Ζάετς ή Ζάγιετς και του γεγονότος ότι ο Σουμ είχε διδαχτεί κρυφές προπονητικές τεχνικές  στο όρος Σινά.

Αυτός ο τελικός έχει μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη μου επειδή είχαμε μαζευτεί μια μεγάλη παρέα στο σπίτι μου για να δούμε το παιχνίδι και οι πανηγυρισμοί από τα γκολ ακούγονταν από τη Νέα Σμύρνη στην Καλλιθέα. Όλη αυτή την ανάμνηση χαλάει λίγο το γεγονός ότι, δύο βδομάδες μετά τον τελικό, με την κατάκτηση και του πρωταθλήματος, η ΕΡΤ έκανε ένα αφιέρωμα στο νταμπλ του Παναθηναϊκού με μουσική επένδυση το «Χέρια ψηλά» του Μιχάλη Χατζηγιάννη.

Γιώργος Αρχόντας

1990, επί οικουμενικής. Πάω έκτη δημοτικού, στο 23ο στα Κάτω Πατήσια με την τάξη μοιρασμένη γαύροι-βάζελοι. Το ντέρμπι θα γινόταν τέτοιες μέρες, Αποκριές. Στην ομάδα, χάος: απόνερα Κοσκωτά, ο Σαλιαρέλης χρωστά λεφτά σε παίκτες, Αναστόπουλος-Μητρόπουλος στα κάγκελα, η 7 τα σπάει για να αλλάξει η διοίκηση, χαμός.

Την Παρασκευή το είχαμε παίξει το ντέρμπι στο σχολείο, στη γυμναστική. Είχαμε κερδίσει με χοντρό ξύλο εκατέρωθεν, με μελανιές, αίματα, σπασμένα γυαλιά, τέτοια.

Στο κανονικό την Κυριακή χάσαμε 3-4 μετά από επεισόδια και διακοπή και με γκολ Σαμαρά (Γιάννη) στο 94’. Στο γήπεδο λέει γαύροι και βάζελοι φώναζαν μαζί «είναι στημένο». Το θέμα ήταν ότι χάσαμε. Δεύτερα πρωί στο σχολείο ξύλο ξανά. Γενική σύρραξη, εγώ πλακώθηκα με το Νίκο, καθόμασταν στο ίδιο θρανίο. Στο διαγώνισμα μετά, ο ένας βοηθούσε τον άλλο. Να ‘φταιγε η οικουμενική; Πάντως στημένο δεν ήταν. Απλώς στο 23οη εθνική συμφιλίωση είχε όρους και όρια. Με σημάδεψε κυριολεκτικά εκείνο το ντέρμπι– όποιος θέλει του δείχνω το σημάδι στο κούτελο.

[Ο Αποστολάκης έπαιζε τότε στον Ολυμπιακό και ο Νικοπολίδης πιτσιρικάς, που τραυματίστηκε κιόλας από ρίψη αντικειμένων, στον Παναθηναϊκό].

Θοδωρής Ταλαμάγκας

5 Δεκεμβρίου του 1998. Ένα ήσυχο χειμωνιάτικο απόγευμα, το βραδάκι έπεφτε σιγά σιγά. Ο παππούς μου, ο θείος μου και ο ξάδελφός μου (φοιτητής τότε), απο νωρίς μαζεμένοι στο σπίτι μου για καφέ, ήμασταν οι μόνοι που είχαμε Φίλμνετ. Μια περίεργη σιωπή, όπως το χάραμα πριν από κάποια μεγάλη αρχαία μάχη. Εγώ πιτσιρικάς δέκα χρονών, στην πρώτη χρονιά που έβλεπα σοβαρά μπάλα (όλους τους αγώνες, με θρησκευτική ευλάβεια), σε μια απ’ τις μεγαλύτερες χρονιές του Ολυμπιακού (προφανώς και λόγω ακριβώς αυτού). Το μεσημέρι μου το είχα περάσει παίζοντας πάνω απο δεκαπέντε μάτς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στο νεοαποκτηθέν Φίφα ’99. Είχα χάσει τα περισσότερα και ήμουν θυμωμένος, τότε ο Ολυμπιακός ήταν για τα μπάζα στο Φίφα (είχαν ακόμα στο ρόστερ τον Μητρόπουλο, που ήταν και ο καλύτερος της ομάδας). Η ώρα δεν περνάει. Άντε να ξεκινήσει. Το –μικρό τότε- διαμέρισμα ντουμανιασμένο απ’ το chain smoking του θείου μου. Ο πατέρας μου, αεκτζής, στην κουζίνα που καθόταν πάντα, κάτω απ’ τον απορροφητήρα, κάπνιζε ήρεμα, είχε τουλάχιστον την συνείδηση του καθαρή, δεν μόλυνε αυτός τον χώρο. Δεν τον ένοιαζε και πολύ το σημερινό ματς.

Το ντέρμπυ ξεκινάει. Καλή διάθεση στα πρώτα λεπτά, είχε προηγηθεί η νίκη επί της Πόρτο και ήμασταν κόντα στους 8 του Champions League. Η βεβαιότητα οτι έχουμε την καλύτερη ομάδα, είχε πάρει το πάνω χέρι και τώρα που επιτέλους όλα είχαν ξεκινήσει, η αγωνία είχε μετασχηματιστεί σε ελπιδοφόρα ευφορία.  Λίγα λεπτά στο ματς, σέντρα του Γεωργάτου, ο Γιαννακόπουλος προσπαθεί με κάτι σαν ψαλίδι, όλοι επάνω, πάνω και γω με μια μικρή καθυστέρηση, καθώς εκείνη τη στιγμή δεν κοιτούσα την τηλεόραση, αλλά πρόσεχα την τρομακτική προσήλωση των άλλων, άουτ. Τα λεπτά περνάνε, ο Ολυμπιακός είναι μαύρα χάλια, ευκαιρία του Βαζέχα, τετ α τετ Λυμπερόπουλου, χριστοπαναγίες, βρισίδια για τον Μπάγεβιτς ο οποίος καθόταν σκεπτικός στους ούλτρα κάλτ υπαίθριους πάγκους. Κι ύστερα η καταστροφή, που, όπως λέει κι ο Χέμινγουεϊ, στην αρχή έρχεται σιγά σιγά και στη συνέχεια με μιας, στο ’30 σέντρα ο Ασάνοβιτς, κατέβασμα ο Λυμπερόπουλος, σουτ, μπράβο στον Ελευθερόπουλο, το πιασε, αναμπουμπούλα στην άμυνα, έρχεται απο πίσω ο Κωνσταντινίδης, δυνατό σουτ, γαμώ την πουτάνα σου, το φάγαμε. Όλοι όρθιοι, βρισίδια για την άμυνα, πρόσωπα σκοτεινιασμένα, ο θείος φεύγει μέσα να βάλει ουίσκυ, δεν προλαβαίνει να έρθει, γύρισμα στην περιοχή του Ολυμπιακού, σουτάρα με το αριστερό του Βαζέχα, (με το κορυφαίο στατιστικό για την ταχύτητα της μπάλας, εκάτο έπιασε, αλήθεια αυτό γιατί το κατάργησαν;) 2-0 , ο φραπές του ξάδελφου εκσφενδονίζεται, το ουίσκυ του θείου κατεβαίνει μονορούφι, χωρίς ο ίδιος να αντιδράει, δεν ακούγεται κιχ. Μόνο η φωνή του παππού που καθόταν λίγο απόμερα, πάει, θα σας βάλουμε πέντε.

Στο ’40 δεν φαινόταν οτι θα μπορούσε να αλλάξει οτιδήποτε. Λίγες λέξεις ακούγονταν σκόρπιες, μουρμουρητά. Φάουλ. Σέντρα Γεωργάτος, πανικός στην άμυνα του Παναθηναϊκού, η μπάλα πάει για μέσα, όλοι όρθιοι, ΓΚΟΛ, ποιός το έβαλε, ο Γκόγκα, όχι αυτογκόλ, ο παππούς απ’ τη γωνία, ο θεός το ‘βαλε. Άμα σε θέλει η μπάλα… θα δείτε, θα το πάρετε το παιχνίδι.

Με το ξύλο του Ανατόλ με τον Ασάνοβιτς πάμε στα αποδυτήρια, γενική ανάταση, συζήτηση για το τι θα πρέπει να κάνει ο Ντούσαν για να πάρει το ματς, ο θείος κρυφά ρίχνει λίγο ουίσκυ στην κόκα κόλα μου, μου κλείνει το μάτι, για γούρι λέει (αυτός τα φταίει όλα). Ξεκινάμε δυνατά, στο 50κάτι ο Τζόλε, βρίσκει με φοβερή κάθετη μπαλιά τον Καραπιάλη, 2-2, όλοι πάνω, κραυγές ανακούφισης. Ο Παναθηναϊκος προσπαθεί, έχει μια δυο καλές ευκαιρίες, η αγωνία επιστρέφει, όμως, να, επέλαση του Γιαννακό, σβήνει το Μπασινά, μαρκάρισμα απο πίσω, δεύτερη κίτρινη, κόκκινη, τους έχουμε. Ο Ολυμπιακός ανεβαίνει, κερδισμένο φάουλ, φαλτσάρα Γεωργάτου, πετάγεται το θωρήκτό Ανατόλ, 2-3, ιαχές θριάμβου, κροτίδες απ’ έξω. Ο Παναθηναϊκός παλεύει, αλλά όλα έχουν τελειώσει, φαίνεται πια, στο ‘93 κλέψιμο έξω απ’ την περιοχή, φωνές για φάουλ, γρήγορη αντεπίθεση, ο Γκόγκιτς βλέπει τον Καραπιάλη και του σπάει την μπάλα, ο οποίος κρεμάει τον Βάντσικ με μια πανέμορφη λόμπα. Δεν είχα ξαναδεί πιο ωραίο γκόλ μέχρι τότε, ξέσπασμα απ’ όλους (ίσως και να ακούστηκε και για πρώτη φορά κάποιο αυθόρμητο «άντε γειά») και γω καθόμουν στα γόνατα μπροστά από την τιβί, θαυμάζοντας ξανά τη γκολάρα του Καραπιάλη, ζαλισμένος απ’ την υποψία ουισκιού στην κόκα κόλα, με μια γλυκιά ευφορία να ζεσταίνει την παιδική καρδιά μου. Μετά απ’ αυτό το παιχνίδι, το ποδόσφαιρο δεν θα ήταν ποτέ ξανά το ίδιο.

Γιάννης Μπρόκος

Ένα επικό βίντεο από το αξέχαστο ντέρμπι του 1990 για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι.

Ξεκινάμε με οπαδικά μπάχαλα στις εξέδρες του oldschool Καραϊσκάκη και ένα πολύ γρήγορο καρέ με Στράτο Αποστολάκη αρχηγό Ολυμπιακού (ναι κι όμως) και δίπλα Δημήτρη Σαραβάκο αντίστοιχα.

Και μετά η αμφισβητούμενη φάση που τίναξε το ματς στον αέρα. Στο 0.22 ΤΡΟΜΕΡΗ σπρωξιά Παχατουρίδη που γκρεμίζει τον επόπτη και στο 0.32  Νικοπολίδης, τότε παγκίτης του Βάντσικ που βρήκε ματς να μπει βασικός, τρώει τούβλα από το φιλοθεάμον κοινό, το οποίο 15 χρόνια μετά τον αποθέωνε.

1.05 ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Αργύρης Σαλιαρέλης ορμάει στον καμεραμάν της ΕΡΤ και στο 1.27 μετεμφυλιακός θεοφάλακρος τραμπούκος συνεχίζει το έργο της διοίκησης. Στα καπάκια βλέπουμε Σαλιαρέλη με Rayban να ελέγχει τη Φάση.

Πάμε όμως στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.

Στο όγδοο λεπτό του παιχνιδιού, μεγάλη ευκαιρία Μηνά Χατζίδη που πιάνει τη μπάλα με το καλάμι και δεν καταφέρνει να κάνει το 1-0 (θα δούμε μεγάλους τσουρουκάδες, καθίστε αναπαυτικά). Στη συνέχεια Ηλίας Ταληκριάδης (ένας από τους πολλούς Ποντίους που είχε η εντεκάδα των πέτρινων χρόνων του Ολυμπιακού) εκτινάσσεται ως άλλος αίλουρος και αποσοβεί τον κίνδυνο και το 0-1 στην απευθείας εκτέλεση φάουλ του Κόλεφ.

Στο 02.11 του βίντεο γλυκές θύμησες με την ξανθιά κόμη του Ούγγρου Λάγιος Ντέταρι που είχε φέρει ο Κοσκωτάς και καπάκια τρομερή επέλαση -αλά Καφού- του δεξιού μπακ-χαφ του Ολυμπιακού, αλλά το σουτ του Τσιαντάκη θα αποκρουστεί από τον Νικοπολίδη. Ο οποίος θα μπλοκάρει και στη συνέχεια μία καραβολίδα του Ντέταρι.

02.36 του βίντεο, τα δύο αμυντικά χαφ του Ολυμπιακού, Τσαλουχίδης και Αποστολάκης (ο οποίος σαν τον Μανιάτη έπαιζε και δεξί μπακ άμα λάχαινε) συνεργάζονται στον χώρο του κέντρου, σεντρούλα ξανά στον Γιώτη που τρέχει σαν τον άνεμο, άτσαλη έξοδος Νικοπολίδη, φάουλ λίγο έξω από τη μεγάλη περιοχή.

Στο 3ο λεπτό του βίντεο, δοκάρι από τον Αντωνίου και η πρώτη μεγάλη ευκαιρία για τους φιλοξενούμενους.

Το ημίχρονο λήγει 0-0 και κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί αυτά που θα ακολουθήσουν εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.

Ξεκίνημα δευτέρου ημιχρόνου με κεφαλιά Βαζέχα στο δοκάρι.

Αλλά αμέσως μετά εκτέλεση κόρνερ και τρομερή κεφαλιά Γιάνη Καλλιτζάκη που καρφώνει τη μπάλα στα δίχτυα. 0-1 στο 49’. Και αμέσως στο επόμενο λεπτό ο Ολυμπιακός απαντά με γκολάρα γκολάρα γκολάρα του Ντέταρι. 1-1 στο 50’.

Δοκάρι από τον Σαμαρά senior, ο Παναθηναϊκός δεν θα προηγηθεί, το 1-1 παραμένει. Για λίγο όμως αφού η σουτάρα του Χρήστου Μαραγκού πάει οριζόντιο δοκάρι και ολόκληρη η μπάλα μέσα και τότε προσωπικά έμαθα αυτόν τον απαράβατο κανόνα στα 7 μου, άρα μετράει. Ε και μετά χαμός.

Στο 04.57 του βίντεο ο Καίσαρας-Άρχων του Τρόμου, Μάκης Γερμανάκος δείχνει με το δάχτυλο τη σέντρα. 1-2. Πανηγύρια από τη μία πλευρά, χριστοπαναγίες από την άλλη. Όλη η ΕΛ.ΑΣ προσπαθεί να προστατέψει τον επόπτη από τη μήνη του μουστακαλή Νίκου Τσιαντάκη, χωρίς αποτέλεσμα.

05.50 ο Νικοπολίδης έχει φάει ένα τούβλο στο κεφάλι και ο Αλέκος ο Θεοφιλόπουλος μιλά ποιητικά για τις ζούγκλες των γηπέδων στα τέλη 80’s αρχές 90’s, δηλαδή τα πιο σκληρά χρόνια στα οπαδικά ξύλα και επεισόδια, ενώ στο 06.55 ξαναβλέπουμε την επίθεση στον καμεραμάν από το κράτος και το παρακράτος.

Διακοπή του αγώνα στο 84’ με το σκορ στο 1-2 και ξύλο στον διαιτητή και τους επόπτες.

Στο 08.45 ωραίο άραγμα στο κέντρο του γηπέδου, οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα επειδή γαμιέται η διαιτησία και στο κάτω κάτω όλοι πασόκ είμαστε. Ανάμεσα τους και ο Νίκος Κουρμπανάς του Παναθηναϊκού, τον οποίο οι νεότεροι έμαθαν από το περιστατικό με τον Σωτήρη Γεωργούντζο που πρέπει να πάει να φτιάξει την ψυχή του, αλλά και ο Σάββας Κωφίδης του Ολυμπιακού, γνωστός από τις μεταλλάδικες του μπλόυζες και τον αγώνα που έκανε τα προηγούμενα χρόνια κατά των διοδίων και του Μπόμπολα.

09.30 ο Νικοπολίδης αποσύρεται με το κεφάλι καζάνι από τις πέτρες ενώ τα μπάχαλα στις εξέδρες δεν έχουν σταματήσει ούτε λίγο, την ίδια στιγμή που το διαιτητικό τρίο μπαίνει πάλι στον αγωνιστικό χώρο σεινάμενο κουνάμενο να συνεχίσει τον αγώνα, σα να μην τρέχει κάστανο.

Πάμε λοιπόν. Σχεδόν αμέσως, Κωφίδης  μπαλιά στον Τσαλουχίδη που έβγαινε συχνά ως κρυφός κυνηγός, πιάνει τη μπάλα με το πόδι τραγικά, παρ’ όλα αυτά γκολ και 2-2 λίγο πριν τη λήξη.

Και αμέσως πάλι ο Κωφίδης, από τα δεξιά αυτή τη φορά, βγάζει σεντρούλα λουκούμι, ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού κάνει έξοδο του Μεσολογγίου, και πριν πάει να το βάλει ο Ντέταρι σε κενό τέρμα, πετάγεται ένας πανάγνωστος συμπαίχτης του (του οποίου από τότε αγνοούνται τα ίχνη του, μάλλον ακόμα κείτεται σε κάποιο χαντάκι) και καταφέρνει να το στείλει στα περιστέρια. Το 2-2 παραμένει.

Κόρνερ για τον Παναθηναϊκό, κεφαλιά Αντωνίου, 2-3 και λέει ο σπορτκάστερ ότι είμαστε στο 112’ άρα ή είναι Κύπελλο και δεν το θυμάμαι ή μετράει και τις καθυστερήσεις, οπότε μεράκι.

Λίγο μετά, πλάγιο, η μπάλα στον Αποστολάκη που πάει ευθεία και βαράει ένα αριστερό μύτο, η μπάλα κάνει γκελ σε κάποια πέτρα που έχει μείνει πριν από αυτές που έφαγε ο Νικοπολίδης, 3-3 στο 118’.

Τελευταία φάση, καλπασμός από τα δεξιά του ποδοσφαιριστού του Πάο, δεν πέφτει, παίρνει τη σκυτάλη ο Σαμαράς senior, αρκετά αντρίκειο γκολ. 3-4. Τέλος παιχνιδιού.

Στη συνέχεια, το βίντεο μας προσφέρει υλικό γεμάτο ντοκουμέντα.

Ο 19χρονος Αντώνης Νικοπολίδης περιγράφει -με την ευφράδεια που τον διακατείχε ανέκαθεν- στον Χάρη Αλευρόπουλο τα σκηνικά.

Και στο 13.58 βγαίνει ο πιο σκληρός πρόεδρος του Ολυμπιακού έβερ (μπροστά του Κωσκωτάς, Κόκκαλης και Μαρινάκης είναι Αρσακειάδες) με γελεκάκι Lacoste και γενικότερο SWAG attitude και προφορά με λι και νι. Αμείλικτος ανακοινώνει ότι θα κλείσει την Θύρα 7.

Ο αδέκαστος λειτουργός της Δημοσιογραφίας όμως δεν μπορεί αυτό να το αφήσει να περάσει έτσι και θέτει τον πρόεδρο προ των ευθυνών του. Τρομερό μοντάζ με τον Σαλιαρέλη να αρνείται τα πάντα, τη στιγμή που το βίντεο τα δείχνει όλα στο πιάτο.16.33 τρομερά απειλητικός Σαλιαρέλης, αφήνει στον Αλευρόπουλο να εννοηθεί ότι αν συνεχίσει να κάνει ερωτήσεις, θα βρει ένα κεφάλι αλόγου στο κρεβάτι του. Και μετά λίγο Mega με σινεφίλ references, swing jazz και ιαχές ενώ παίζουν τα highlights. Το μουστάκι του Τσιαντάκη κάνει fade out συνδυαζόμενο με ένα άλλο πολύ τίμιο μουστάκι της εποχής για κλάσματα του δευτερολέπτου

Ένα αριστούργημα.

  • Social Links: