Η Βυζαντινή Ιστορία αποτελεί πλούσια πηγή ίντριγκας, βίαιων ιστοριών και περιπετειών που κρατάνε για μια χιλιετία. Το Byzantine History X δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μπουνιά στη μούρη του Χάρη Ρώμα. Είναι η επανάκτηση της καφρίλας του Βυζαντίου, από τη ψεύτικη νερόβραστη υπόσταση που έχει εκλάβει στη συνείδηση του μέσου Έλληνα. Είναι ο ανασκολοπισμός του «Βυζαντινοτέτοιου» από ένα Βυζαντινό, τέτοιο. Μην είστε λοιπόν κωλόνουμπα, μάθετε λίγο Βυζαντιάκι. Καθίστε να σας το εξηγήσω απλά και όμορφα. [Το παρόν αποτελεί ιστορική καταγραφή και όλες οι πληροφορίες είναι διασταυρωμένα γεγονότα, ακόμη και οι πιο ακραίες λεπτομέρειες. Ή τα γαμήσια. Κυρίως τα γαμήσια. Και οι φόνοι. Οι φόνοι και τα γαμήσια. Α επίσης 18+. Άλλωστε αν είσαι κάτω των 18 δεν χρειάζεται να διαβάζεις τέτοια χυδαία κείμενα, είσαι απασχολημένος να γυρνάς παρτούζες στο κινητό σου.]
Όπως κάθε μεγάλη ιστορία, έτσι και αυτή ξεκινάει με μια Ελένη, φιλόδοξο πουτανάκι, στα παράλια της Μικράς Ασίας.
Ο Κωνστάντιος έχει κατέβει για κάτι «δουλίτσες» της Αυτοκρατορίας με τη Ζηνοβία, η οποία την έχει δει γαμάω και κατακτά τη μία Ρωμαϊκή περιφέρεια μετά την άλλη. Ο Κωνστάντιος αντί να κάνει καμιά δουλειά της προκοπής γκομενίζει στα beach bar της Βιθυνίας στη Μαύρη Θάλασσα. Εκεί γνωρίζει την εν λόγω Ελένη.
H ιστορία θέλει να την πλησίασε ετοιμάζοντας την ελληνιστικής εποχής ατάκα «έρχεσαι συχνά εδώ;» (Frequentasne hunc locum?) αλλά ενώ την πλησιάζει βλέπει πως φοράνε το ίδιο βραχιόλι στον καρπό, οπότε μπαίνει με την ατάκα «ήταν καρμικό» και το παίζει σε κισμέτ, serendipity και κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία. Το ντεκόρουμ αλλά και ΤΑ ντεκόρουμ του Κωνστάντιου, μαζί με το σεξουαλικό του πηγούνι και τα σφηνάκια «άκρατου» οίνου που κερνάει όλο το βράδυ, οδηγούν σε γλυκό έρωτα, υποσχέσεις αιώνιας αγάπης, θα σε πάρω να φύγουμε σαλληγή σαλλαμέρη, και τη γέννηση του Κωνσταντίνου Ι (του Μέγα). Το ζεύγος ίσως και να παντρεύτηκε αργότερα, αλλά τι να λέει, αφού ο Κωνστάντιος χωρίζει την Ελένη για να παντρευτεί τη Θεοδώρα που ήταν και κόρη του Καίσαρα, δεν ήταν κανας μαλάκας.
…και η Ελένη έκατσε ήσυχη και αποδέχτηκε τη μοίρα της; Αν είχε γίνει έτσι σήμερα θα κάναμε το σταυρό μας στο Δία.
Η Ελένη μιλούσε συνεχώς για τη σημασία του πρωτότοκου αγοριού, αλλά αναφερόταν και στο Θεό τον έναν, που ήξερε ότι θα κρατήσει εκείνη και τον γιο της ζωντανούς, καθώς η νέα σύζυγος εκτός από Κιουρία γαλαζοαίματη, ήταν και απ’ αυτές που δεν γουστάρουν τις πρώην του άντρα τους με το ξώγαμο τους να την αράζουν στο παλάτι και να το παίζουν καμπόσοι. Ήταν δηλαδή εκτός από γαλαζοαίματη, και Γυναίκα. («άνθρωπος», αν δεν είστε σεξιστές.)
Με το πολύ το μπιρλι μπιρλί και τις Χριστοπαναγίες που επικαλείται ότι τους προστατεύουν, ο Κωνστάντιος χαρίζεται στην Ελένη. Ένας άλλος λόγος – μη εξακριβωμένος – είναι ότι ήταν τρελό πήδημα η Ελένη, γεγονός που στηρίζει ακόμη περισσότερο το ότι πιθανότατα στο beach bar δεν άραζε απλά, αλλά ήταν κονσοματρίς. Πολλοί άλλωστε αποκαλούσαν τον Κωνσταντίνο «γιο της Πόρνης». Επίσης, η Θεοδώρα ήταν πουταναριό του κερατά. Πηδήχτηκε με τον Κωνστάντιο 3 φορές συνολικά και του χάρισε 7 παιδιά.
Και τι παιδιά! Φυλετικό δειγματολόγιο του Ιμπέριουμ σου λέω. Ο Κωνσταντίνος είναι στην ουσία όμηρος στο παλάτι, υπό την στενή επιτήρηση του Γαλέριου, ενώ ο μπαμπάς σφάζει Γερμανούς (της εποχής εκείνης) για κολατσό. Επειδή όταν δεν είναι στο παλάτι, ο αυτοκράτορας μια τον βάζει να πάει να πολεμήσει τα Νέφελιμ, μία να παλέψει με σπαθί και ασπίδα εναντίον ενός λιονταριού και διάφορα τέτοια θέλω-να-σε-σκοτώσω-αλλά-το-γυρνοφέρνω, η Αγία Ελένη ψήνει τον πρώην της να αιτηθεί την παρουσία του γιου τους, στην εκστρατεία στην Αγγλία για να γίνει άντρας.
Ένα βράδυ και ενώ μπεκρουλιάζουν με τον Γαλέριο και άλλους, του δίνει το γράμμα του φάδερ του, και ρωτάει «Να πάω να βρω τον μπαμπά μου στην Αγγλία», για να πάρει ως απάντηση «βρε δεν πα’ να κόψεις το λαιμό σου…», το οποίο το εκλαμβάνει ως ok και την πουλεύει. Ο θρύλος λέει ότι φεύγοντας, για να μην αλλάξει γνώμη ο Γαλέριος, έκοβε με ένα μαχαίρι τους τένοντες από τα πόδια των αλόγων, των οποίων τα ουρλιαχτά έκαναν την μητέρα του, αγία Ελένη, να δακρύσει από συγκίνηση… για την εξυπνάδα του γιού της. Μέρες μετά βρίσκει τον πατέρα του Κωνστάντιο στο μακρινό Γιορκ (Eboracum).
Ο Κωνστάντιος βρίσκει «ανεξήγητα» τον θάνατο του Εμπορακουμ!
Μαζί του στη τέντα ο Κωνσταντίνος, ο οποίος βγαίνει κλαίγοντας, κραδαίνοντας ένα κομμάτι χαρτί με την σφραγίδα του ιμπέρατορ (δεν παίζει να συνέβη τίποτα περίεργο, χαλαρώστε) που γράφει ο Κωνστάντιος την τελευταία του επιθυμία… να κλάσει τα 6 ευγενούς καταγωγής παιδιά του με τη Θοδώρα και να ονομάσει τον Κωνσταντίνο, Καίσαρα. Οι στρατιώτες – σπίρτα από τότε ως φάρα – το χάφτουν χωρίς δεύτερη σκέψη, τους ποτίζει και μπυρόκρασα και κλειδώνει το παραμύθι.
Ο Γαλέριος (θυμίζω τότε είχαν τη μόντα της Τετραρχίας οπότε γινόταν της καριόλας από Ρωμαίους αυτοκράτορες, 4Χ4 ήταν αυτό όχι αυτοκρατορία, κατεβάζαν ομάδα μπριτζ ή μονάκια) μπορεί να ήταν σκατόχοντρος αλλά μαλάκα δεν τον έλεγες. Επίσης ένα πράγμα μισούσε πιο πολύ από τους χριστιανούς. Τους χριστιανούς μπάσταρδα πόρνης που γίνονταν Καίσαρες.
Οπότε ο Γαλέριος, προτιμά να ονομάσει Αύγουστο μία τυπάρα τον Σέβερους, ο οποίος ήταν γιος ενός καλλιεργητή τομάτας στο Βόρειο Πουθενά (υπαρκτό μέρος), αλλά είχε ανέλθει σκοτώνοντας ξυπόλητους, στο να είναι Καίσαρας μαζί με τον Μαξιμινο τον 2ο, ανιψούδι του Γαλέριου. Γενικά ο Γαλέριος την είχε δει και ονόμαζε Καίσαρες και Αύγουστους, όποιους στον πούτσο ήθελε, πιθανόν γιατί κανείς άλλος δεν ασχολούταν με τους προβυζαντινούς «ανασχηματισμούς». Γίνεται Αύγουστος (νούμερο ούνο) ο Σέβερους Σνέιπ, και αποδέχεται ως Καίσαρ απλά (νούμερο ντούο) τον μικρό Κωνσταντίνο, τον μέγα. Ωστόσο και Καίσαρ που τον έκανε, έπρεπε να του στείλει… την Πορφύρα.
Η Ελένη συμβούλεψε τον Κώστα να μην ξεκινήσει με τη μία προς Ρώμη, αλλά να το δουλέψει λίγο. Έτσι ενώ ο Γαλέριος και τα τσιράκια του μπεκρόπιναν, ανταλλάσσοντας τίτλους εξουσίας, ο Κωνσταντίνος κατακτούσε όλους τους ενοχλητικούς της Ευρώπης, ανεχόταν τους Χριστιανούς που μεγάλωνε ο αριθμός τους, ανοικοδόμησε το Τριερ (πατρίδα του Λαρς) και τάισε στα θηρία ουκ ολίγους οχτρούς του Ιμπέριουμ ή απλά φίλους του entourage του Γαλέριου και γίνεται το αγαπημένο παιδί της δυτικής αυτοκρατορίας.
Παρεμπιπτόντως, ο Κων, έχει ήδη ένα παιδί από την πρώτη του γυναίκα τη Μινερβίνα, τον Κρίσπο. Κατ’ εντολή της μάνας του, αγίας Ελένης, την χωρίζει με τον κλασικό τρόπο «ποτέ-δεν-σε-παντρεύτηκα» μαζί με τον 4χρονο απόγονο του, για να παντρευτεί τη Φαούστα κόρη του Μαξιμιανού (ενός εκ της Τετραρχίας). Τίποτα δεν σου δίνει εξουσία όσο το να παντρευτείς την ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΟΜΟΥΡΑ ΚΟΡΗ του πολιτικού σου αντιπάλου. Περνάς το μήνυμα ότι είσαι έτοιμος για όλα.
Το 310 βρίσκει την Τετραρχία του Ιμπέριουμ ένα μπουρδέλο. Φαντάσου ένα Game of Thrones που αντί να μαλώνουν ποιος είναι βασιλιάς, είναι ΟΛΟΙ βασιλιάδες. Έτσι το 310 υπήρχαν 4 Αύγουστοι (ανώτατος εμπερορ) και 2-3 καίσαρες (νταρθ βειντερς τύπου). Ευτυχώς το ραμόλι ο Μαξιμιανός, ξεκαθαρίζει το τοπίο αφού θέλει να καθαρίσει τον Κωνσταντίνο και ζητά τη βοήθεια της Φαούστας της κόρης του. Βέβαια δεν ήξερε ακόμη γιατί αργότερα θα έπαιρνε το προσωνύμιο «Μέγας» και η Φαούστα ήταν πολύ καυλωμένη γενικά για να χάσει τέτοιο μπουγιουρντί. Οπότε δίνει στεγνά τον πατέρα της στον άντρα της, ο οποίος τον έβαλε να αυτοκτονήσει με ένα μαχαίρι για το βούτυρο.
Αυτό είναι η αρχή του τέλους για τη μαλακία που λέγεται Τετραρχία, και με τη φώτιση του θεού, ξεπαστρεύονται ένας ένας από το «άγιο δίδυμο», όλοι όσοι τολμούν να φοράνε πορφυρό μανδύα στους ώμους.
[Κάνοντας ένα μικρό άλμα στο χρόνο η Φαούστα καμία 10αρια χρόνια μετά, αποκαλύπτεται από την αγία Ελένη, πως πηδάει τον 20χρονο γιό του Κωνσταντίνου από την πρώτη του γυναίκα, τον Κρίσπο, ο οποίος εκτός του ότι είχε κληρονομήσει τα χαρίσματα του μπαμπά του, αφήνει ΕΓΚΥΟ τη γυναίκα του πατέρα του και Αυγούστα της Ρώμης (ήταν ο αέρας του Βυζαντίου που την ξεσήκωσε). Ο Κωνσταντίνος τον καταδικάζει σε θάνατο, χωρίς να τον αφήσει να αυτοκτονήσει. Την Φαούστα την περιποιείται καλύτερα αφού την πνίγει μέσα σε καυτό μπάνιο, τεχνική που χρησιμοποιούνταν εκείνη την περίοδο για τις εκτρώσεις. Το καυτό μπάνιο, όχι ο πνιγμός. Και οι δύο εκτός από τη θανάτωση καταδικάζονται και σε damnatio memoriae, καταδίκη της μνήμης δηλαδή, και σβήνονται από κάθε αρχείο, ζωγραφιά, προτομή και πορνογραφική μπροσούρα της εποχής.]
Η Ελένη κάπου εκεί αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να σβήσει την ενοχλητική θύμηση του ότι ήταν Κολ Γκερλ στη Βιθυνία, και αφού καθαρίζει κάθε πιθανό σφετεριστή του θρόνου του γιου της, καθώς και τα 6 παιδιά της γυναίκας του μακαρίτη του πρώην άντρα της, αποφασίζει να πουλήσει λίγο μούρη και να πάει στην Ιερουσαλήμ, να πάρει θεϊκή έγκριση.
Αλλά αυτό είναι άλλο επεισόδιο.
(to be continued)
Social Links: