Με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού στη Ρωσία, τη δήλωσή του για σύσφιξη των σχέσεων των δύο χωρών, αλλά και το φόρο τιμής που απέτισε στα θύματα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, το ΣΚΡΑ-punk αναλαμβάνει να πρωτοστατήσει στον αγώνα για την ανάπτυξη των πολιτισμικών δεσμών με την όχι γείτονα χώρα με ένα αφιέρωμα στην original ρωσική μουσική σκηνή, τη σοβιετική δηλαδή.
Κι επειδή το να παραθέσουμε ορχήστρα Αλεξάντροφ του Κόκκινου Στρατού θα ήταν ένα ακόμη filler στην αρχική, βρήκαμε άλλη λύση στη σοβιετική ποπ, τη λεγόμενη VIA (Vokalno-Ιnstrumentalny Αnsambl). Μπάντες που έπρεπε να περάσουν πρώτα από κρατική αναγνώριση, συνήθως με μάνατζερ υπεύθυνο λογοκρισίας, με χαρωπή ή νοσταλγική μελωδία και φιλικούς προς την οικογένεια στίχους, τα ανσάμπλ της ΕΣΣΔ άνθισαν μετά τα σίξτιζ ως η σοβιετική εναλλακτική στη δυτική λαίλαπα της ροκ. Από τη θεματολογία τους δε θα μπορούσε να λείπει φυσικά η εξύμνηση του μεγαλείου της σοσιαλιστικής πατρίδας στις ποικίλες εκφάνσεις του.
Το 2016 έρχεται σύντομα, λοιπόν, καιρός να προετοιμαστείτε κατάλληλα για μια ξέφρενη χρονιά με ανεβαστική σοβιετική πατριωτοπόπ. Πάμε:
1) Samotsviety (Ημιπολύτιμοι Λίθοι) – Η διεύθυνσή μου είναι η ΕΣΣΔ (1973)
Ο ορισμός του σοβιετικού πατριωτοπόπ από την πιο εμβληματική ίσως μπάντα του είδους: μέγιστο χιτ της δεκαετίας και προσωπικά αγαπημένο. Punkt.
2) Plamya (Φλόγα) – Ένας στρατιώτης περπατά στην πόλη (1978)
Μπορεί στο Χαλάνδρι οι Κατιούσες να έκαναν πρόσφατα θραύση στις παρελάσεις, αλλά ακόμη και τα εμβατήρια κουράζουν κάποτε, χρειαζόμαστε και μια αλτερνατιβιά για τις εορτές μνήμης. Π.χ.:
Ένας στρατιώτης περπατά στην πόλη Κορίτσια, μην το παίρνετε κατάκαρδα
Σε άγνωστο δρόμο Που για τον στρατιώτη το σημαντικότερο
Κι από τα χαμόγελα των κοριτσιών Είναι η μακρινή του αγαπημένη
Φωτίζεται όλος ο δρόμος. Που τον περιμένει.
Ναι, διάολε, αυτό είναι ταυτόχρονα χιτάκι και στρατιωτικό sort of εμβατήριο.
3) Mashina Vremeni (Μηχανή του Χρόνου) – Ύμνος στους Φράχτες (1978)
Ένας ύμνος στους απανταχού φράχτες του κόσμου: για την παραδειγματική τους αντοχή, πηγή έμπνευσης για όλους μας, γιατί είναι δικλίδα ασφάλειας, απαντάνε στωικά με το ύψος τους σε κάθε μας ερώτηση, απέναντί τους είμαστε όλοι ίσοι. Και προπαντός χωρίζουν τα πάντα στα δύο. Αν θες, λοιπόν, να σε θυμούνται σαν μεγάλο ηγέτη, χτίσε κι εσύ έναν φράχτη.
4) Zemlyane (Γήινοι) – Το γρασίδι δίπλα στο σπίτι μας (1983)
Αιχμή του δόρατος της σοβιετικής πρωτοπορίας, οι Ζιμλιάνιε επιστρατεύουν μια double neck κιθάρα και μια γραβάτα για να υμνήσουν απλά καθημερινά σοβιετικά πράγματα, όπως οι κοσμοναύτες κι η νοσταλγία τους για το σπίτι τους στη γη. 26 χρόνια μετά, η NASA της Ρωσίας, η Roscosmos, το ανακήρυξε ως τον επίσημο ύμνο των κοσμοναυτών.
5) Vesiolie Ribiata (Κεφάτα Παιδιά) – Αυτοκίνητα (1986)
Δεν είναι η πρώτη φορά που τιμούμε σοβιετικά αυτοκίνητα ως περιοδικό και φυσικά δε θα παραλείπαμε τον παραπάνω ύμνο στα off-road, που «ο κινητήρας τους ηχεί σαν μουσική κι η βενζίνη μυρίζει σαν κολώνια». Κι αν οι αντιδράσεις ενός κινητήρα έφεραν αλλού το μέταλ, οι εξατμίσεις των Lada Samara έφεραν τις παραμονές της περεστρόικα το παραπάνω έπος των καβλωμένων νέων που «γρυλίζουν νύχτα μέρα υπό το θόρυβο του αυτοκινήτου».
6) Lyube (Λιουμπέ) – Μην χαζολογάς, Αμερική (1992)
Μπορεί να μην έχει συντεθεί εντός των χρονικών ορίων της ΕΣΣΔ, αλλά όταν κάποιοι επιμένουν να ορθώνουν ανάστημα απέναντι στις δυνάμεις που οδήγησαν στην κατάρρευσή της, ενώ όλοι κηρύσσουν το τέλος της ιστορίας, όταν κάποιοι αναδιοργανώνουν τις δυνάμεις τους και αναφωνούν προς όσους επιβουλεύονται τα ιερά παγωμένα εδάφη της σοβιετικής πατρίδας: «ΜΗΝ ΧΑΖΟΛΟΓΑΣ – ΦΕΡΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΛΑΣΚΑ», τότε οφείλουμε να τους τιμήσουμε δεόντως. Κι αν τελικά δεν ευδοκίμησαν ως προς το θέμα της Αλάσκας, κέρδισαν όμως την αγάπη του Πούτιν και σε βάθος χρόνου μια θέση στην Κρατική Δούμα.
Social Links: