Υπάρχουν δύο πρόσωπα στην πολιτική επικαιρότητα, τα οποία έχουν συγκεντρώσει περισσότερο από κάθε άλλο –ίσως και από τον ίδιο τον Τσίπρα– τα φώτα της δημοσιότητας στην νέα κυβέρνηση. Πρόκειται για τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Υπουργός Οικονομικών και Πρόεδρος της Βουλής, πώς θα μπορούσαν να μην τα συγκεντρώσουν; Κι όμως δεν τα συγκέντρωσαν απλώς. Κάθε τους δημόσια παρουσία γίνεται ταυτόχρονα πρώτη είδηση παντού. Οι παρουσιαστές των καναλιών νιώθουν με αυτά τα πρόσωπα σχεδόν ελεύθεροι να αφήσουν κάθε αλυσίδα ενδεδειγμένης και αντικειμενικής στάσης και να τρέξουν γυμνοί στα λιβάδια της ελευθερίας της έκφρασης.
- Η Κωνσταντοπούλου είναι γυναίκα με μια χαρακτηριστική φυσιογνωμία που κατέχει μια θεσμική θέση σε μια πρωτοφανώς μικρή ηλικία και που πράγματι καμιά φορά ξεφεύγει από τα όρια που έχει θέσει η θεσμική της αυτή θέση.
- Ο Βαρουφάκης είναι ένας ακαδημαϊκός με ιδιαίτερα πλούσιο βιογραφικό, προερχόμενος από αστική οικογένεια και εύκολα σταμπαρισμένος ως εγωπαθής και νάρκισσος.
Τα παντελώς ξεπεσμένα παραδοσιακά ΜΜΕ, λοιπόν, ίσως να νιώθουν μια ενδόμυχη αγάπη για αυτές τις δύο φιγούρες. Φανερά αδύναμα στο να ασκήσουν την τεράστια επιρροή που είχαν πριν από κάποια χρόνια, βρίσκουν τους δύο πιο τρωτούς στόχους, τις δυνάμει πιο μισητές φιγούρες για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο: τη δυναμική σαραντάρα και τον επιδειξία ακαδημαϊκό. Το παλιό τους κοινό που κατά τα άλλα τους φτύνει, θα γυρίσει για λίγο τα μάτια και θα συμφωνήσει με το ομαδικό λιντσάρισμα. «Κοιτά, εγώ δεν τα πάω καθόλου τα κανάλια αλλά και αυτή η Κωνσταντοπούλου πολύ ψηλά τον έχει πάρει τον αμανέ». Η μια δεν πάει στην κουζίνα της και ο άλλος δεν κάθεται στα βιβλία του και γι’αυτή τους την ύβρι θα πρέπει να τιμωρηθούν.
Όλο το οπλοστάσιο που τους απομένει στρέφεται προς την κατεύθυνση του Βαρουφάκη και της Κωνσταντοπούλου. Έτσι για να νιώσουν λίγη από την αίγλη του παρελθόντος. Θυμίζοντας έναν ξεπεσμένο απόγονο μεγάλης οικογενείας που έχει χάσει πλέον τα πάντα εκτός από το όνομα του. Μπορεί τις 364 μέρες του χρόνου να ψάχνει στα σκουπίδια το φαγητό του αλλά την 365η μέρα συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις που του έχουν απομείνει προκειμένου να δείχνει λαμπρός στη μια ετήσια εκδήλωση όπου τον προσκαλεί –από υποχρέωση– η αριστοκρατική ελίτ της οποίας κάποτε ήταν ενεργό μέλος. Έτσι και τα κανάλια βάζουν τα δυνατά τους όταν πρόκειται για τα συγκεκριμένα δύο άτομα.
Κάθε φορά, λοιπόν, που σκάει μια είδηση στην οποία συμμετέχει ο Βαρουφάκης και κυρίως η Κωνσταντοπούλου ο πάλαι ποτέ κραταιός παρουσιαστής νιώθει μια έξαψη. Νιώθει ελεύθερος να γίνει όσο εριστικός θέλει, ξεχνώντας για λίγο τα συντριπτικά ποσοστά δυσπιστίας του κοινού προς τον δημοσιογραφικό οργανισμό στον οποίο εργάζεται. Και -ποιος ξέρει;- μπορεί να νιώθει και μια κρυφή ελπίδα ότι όλο αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως βατήρας που θα τον εξυψώσει και πάλι στα βλέμματα της κοινής γνώμης που άλλοτε τόσο τον άκουγε. Αλλά, όσο και αν ο απόγονος της καλής οικογενείας καθάρισε στην εντέλεια τα χρυσά κουμπιά από το πανωφόρι του, όλοι στη δεξίωση τον κοίταγαν με οίκτο, αν όχι με αηδία.
Κατά τα άλλα, πέρσι τέτοιο καιρό ο ετοιμόρροπος ΛΑ.Ο.Σ. βρήκε μια αντίστοιχη φιγούρα της δικής του πολιτικής επιβίωσης στην περίφημη Κοντσίτα. Και πράγματι στις τότε Ευρωεκλογές πήρε μια μικρή ανάσα. Στις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν, ωστόσο, εξανεμίστηκε. Συνήθως η ανάγκη στοχοποίησης συγκεκριμένων προσώπων με σκοπό την πολιτική επιβίωση είναι το τελευταίο καταφύγιο των απελπισμένων. Ο Αϊβαλιώτης, όσο και αν χτυπιόταν πέρυσι τέτοιο καιρό, δεν τα κατάφερε να μας σώσει από την Ευρώπη της Κοντσίτα. Τα κανάλια θα κατάφέρουν να μας σώσουν άραγε από την Ελλάδα της Ζωής και του Γιάνη; Σίγουρα, πάντως, έχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν. Σίγουρα πάντως έχουν και περισσότερα μέσα, ώστε να ελπίζουν.
Social Links: