Δεν ξέρω πότε είδες το πρώτο σου gay ζευγάρι και αντιλήφθηκες ένα είδος ομορφιάς. Ξέρω ότι δεν συμβαίνει σε όλους. Αλλά στους ανθρώπους που θέλω να απευθύνομαι σίγουρα συνέβη.
Εγώ ήμουν στη Σαντορίνη κάποιον Αύγουστο, 17 χρονών και σουλατσάροντας πέρασα δίπλα από δύο καλοντυμένους ώριμους άντρες. Ο ένας έβαλε το χέρι του στο στέρνο του άλλου, τον χάιδεψε και τον κοίταξε κι όλο αυτό απέπνεε ΕΡΩΤΑ. Διατήρησα ένα πλατύ χαμόγελο για αρκετά βήματα.
Είναι πραγματικό κρίμα που αυτή την εικόνα δεν την βλέπεις συχνά εκεί έξω. Τα γκέι ζευγάρια συχνά είναι σαν να μην υπάρχουν, ειδικά σε δημόσιους χώρους.
Αυτή η εικόνα είναι μία από τις ομορφιές που διεκδικούνται κάθε χρόνο στο Pride, με την ελπίδα ότι με το χρόνο οι μάχες θα κερδίζονται, τα πράγματα θα εξελίσσονται προς το καλύτερο και οι gay, οι λεσβίες, οι bi και οι trans άνθρωποι θα περνάνε λιγότερο χρόνο υποκρισίας κι αυτοσυγκράτησης και περισσότερο ελευθερίας και έκδηλου έρωτα.
Το gay pride εκτός από διεκδίκηση είναι μια χρωματιστή φιέστα και είμαστε όλοι καλεσμένοι τους. Και είναι σημαντικό οι στρέιτ να βρισκόμαστε εκεί. Εξάλλου τη μοναδικότητα τη γιορτάζεις σωστά μέσα στη διαφορετικότητα, διαφορετικά μιλάμε για απομόνωση.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αναγνώριση του δικαιώματος γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων, πόσο μάλλον υιοθεσίας παιδιών. Για να δούμε πού βρισκόμαστε σε ένα Ευρωπαϊκό Πλαίσιο χωρών που αναγνωρίζουν το δικαίωμα στο γάμο και την υιοθεσία:
Το 2001 η Ολλανδία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το γάμο και την υιοθεσία για όλα τα ζευγάρια χωρίς καμία διάκριση, ενώ από το 1998 τους αναγνώριζε το σύμφωνο συμβίωσης. Ακολούθησε η Σουηδία το 2003 και το Βέλγιο, (όπου με στατιστικά του 2012, περίπου τα μισά υιοθετημένα παιδιά πάνε σε gay ζευγάρια). Η Ισπανία το 2005, η Νορβηγία το 2008 (ενώ από το 1993 παραχωρούσε σύμφωνο συμβίωσης), η Δανία (με σύμφωνο συμβίωσης από το 1989!) , η Ισλανδία το 2006, η Βρετανία το 2005, η Φινλανδία, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, η Γαλλία, η Σλοβενία, η Ανδόρα και η Αυστρία. Και ενώ οι περισσότερες κατοχύρωσαν το δικαίωμα γάμου και υιοθεσίας δια της κοινοβουλευτικής οδού, η Ιρλανδία έγινε πρόσφατα η μοναδική χώρα που το έκανε έπειτα από εθνική ψηφοφορία, με νίκη του ΝΑΙ σε ποσοστό 62,3%.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μόνο η Ελλάδα και η Λιθουανία δεν έχουν επιτρέψει την ισχύ ούτε καν του σύμφωνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, έχοντας υποστεί την καταδίκη του Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Υπέροχη εξέλιξη, σήμερα το πρωί ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης η επέκταση του δικαιωμάτος στο Σύμφωνο Συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια. Φυσικά για να μπει σε ισχύ, μένει να ψηφιστεί μέσα στον Ιούλιο. Το σύμφωνο συμβίωσης παρόλα αυτά δεν είναι αρκετό, καθότι δεν καλύπτει όλα τα δικαιώματα που θα έπρεπε να αναγνωρίζονται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως παραμέτρων. Για κάτι τέτοιο χρειάζεται το δικαίωμα στον πολιτικό γάμο.
Εξάλλου, άλλη μια νίκη είναι ότι φέτος είναι η πρώτη χρονιά που η διοίκηση του Μετρό επέτρεψε τη διαφήμιση και προώθηση του Athens Pride με αφίσα στις θέσεις διαφημίσεών του. Ακόμα πιο εντυπωσιακά, για τα μέχρι τώρα δεδομένα του, το ΕΣΡ ενέκρινε τη μετάδοση του τηλεοπτικού σποτ του Athens Pride από τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας. Του χρόνου ποιο θα είναι το κερδισμένο έδαφος;
Σε μια Ελλάδα που έδωσε πρώτη τα δείγματα του έρωτα χωρίς κόκκινες γραμμές, αλλά πλέον έχει μείνει πίσω, που εν τέλει πέτυχε να εκλέξει αριστερή κυβέρνηση η οποία έδωσε μια ευκαιρία στα ομόφυλα ζευγάρια με το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά περιμένει κι άλλα πράγματα στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάρε θέση. Και έλα με αυτούς που είδαν την ομορφιά και την υπερασπίστηκαν.
Το Σάββατο στις 13 Ιουνίου, εμείς θα είμαστε στο Gay Pride. Για όλους αυτούς που αρχικά μπορεί να φοβήθηκαν αλλά τόλμησαν να διεκδικήσουν το χώρο και τη θέση τους. Τους κάνουμε κι άλλο χώρο, για να ζήσουν με τους όρους τους. Κι αυτό αξίζει μια παρέλαση υπερηφάνειας. Θα είναι το καλύτερο pride από ποτέ. Ειδικά αν είσαι κι εσύ.
Σάββατο, στις 7, Πλατεία Κλαυθμώνος (στάση μετρό Πανεπιστήμιο)
Facebook Event
Social Links: