Ιούλιος Ιαλουρών. Στο άκουσμα του ονόματος αυτού μόλις τρεις από εσάς θα αναρωτηθείτε: ποιος διάολο είναι αυτός ο Ιούλιος Ιαλουρών; Η πλειοψηφία όμως, δηλαδή οι υπόλοιποι πέντε αναγνώστες, γνωρίζετε πολύ καλά τον Ιούλιο από τα δεκάδες βιβλία του και τις εκατοντάδες συνεντεύξεις του. Ή ίσως και όχι.
Ο Ιούλιος γεννήθηκε στις 3 Φλεβάρη του 1953, ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του, στο Κακαλοχώρι της Μεγάλης Ευρυτανίας. Γιος του γνωστού εφοπλιστή και εθνικού ευεργέτη Δαμιανού Ιαλουρών που δραστηριοποιούταν στο εμπόριο μυζήθρας και δονητών, μεγάλωσε σε ένα εξαιρετικό οικογενειακό περιβάλλον που του επέτρεψε να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία από πολύ μικρός. Σε ηλικία μόλις 9 ετών γράφει το πρώτο του δοκίμιο που γίνεται δεκτό με διθυραμβικές κριτικές από τον τετράχρονο αδερφό του και το οποίο ακολουθεί ένα μεγάλο πλήθος από φιλοσοφικούς στοχασμούς και αφορισμούς. Το συγγραφικό του έργο αριθμεί 13 βιβλία περί φιλοσοφίας, 28 μονογραφίες, 60 δοκίμια, αναρίθμητες λίστες με ψώνια από το παντοπωλείο της γειτονιάς του, καθώς και ένα απειλητικό μήνυμα σε ένα γείτονά του που έπαιζε Μαραβέγια (είναι γνωστό το μίσος του Ιουλίου για τον Μαραβέγια).
Για τη συμπλήρωση ακριβώς 26 χρόνων από την ημέρα που ο Ιούλιος έκανε το ιστορικό πλέον high score στο Alex Kidd, ο εκδοτικός οίκος Παγκότερμα κυκλοφορεί το βιβλίο Το Αλφαβητάρι της Ζωής: μία σταχυολόγηση 22 συλλογισμών του Ιουλίου, έναν για κάθε γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου. Ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις Παγκότερμα που μας επιτρέπουν να παραθέσουμε ένα δείγμα από το εξαιρετικό αυτό βιβλίο.
Αγάπη
(απόσπασμα από το βιβλίο του Ιουλίου Φίλοι και Σοφοί: Εισαγωγή στην Φιλοσοφία, εκδόσεις Καθετήρας, το οποίο έχει συγγράψει από κοινού με τον Κώστα Σόμερ)
Είναι γνωστό πως ένα από τα αγαπημένα μου χόμπι είναι η λεξιπλασία. Η ιστορία της γέννησης και εξέλιξης των λέξεων, η ερμηνεία αυτών βάσει των επιμέρους συστατικών τους, είναι πάντοτε μία γοητευτικά ενδιαφέρουσα διαδικασία.
Πριν μόλις ένα μήνα διάβαζα ένα κείμενο του Σωκράτη, μία κριτική στην ηθική των Αθηναίων. Εκεί συνάντησα την πανέμορφη λέξη «αρχιδοστρουθοκαμηλισμός». Η λέξη αυτή, εξηγεί ο Σωκράτης, αναφέρεται στη συνήθεια κάποιων αρρένων που όταν νιώθουν κνησμό στην ηβική περιοχή τους αλλά βρίσκονται σε δημόσιο χώρο, βάζουν το χέρι στην τσέπη του μανδύα τους [Σ.μ.: σήμερα θα λέγαμε στην τσέπη του παντελονιού τους] και ξύνουν έντονα τους όρχεις τους, νομίζοντας παρόμοια με τη στρουθοκάμηλο πως επειδή δε φαίνεται η παλάμη του χεριού τους κανείς δε καταλαβαίνει τι κάνουν. Συνήθεια η οποία προφανώς έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια μέχρι και σήμερα.
Αρχιδοστρουθοκαμηλισμός. Είναι δυνατόν να μην αγαπάς αυτή τη γλώσσα;
Δεξιά, η
(απομαγνητοφώνηση από την εκπομπή Στην υγειά μας ρε παιδιά, 27/11/2007, στην οποία ο Κώστας Μακεδόνας τραγούδησε για 68η φορά το τραγούδι «Το Ποδήλατό Μου»)
Σπύρος Παπαδόπουλος: Ιούλιος Ιαλουρών κυρίες και κύριοι! (χειροκροτήματα από το πλατό). Ο αγαπητός μας Ιούλιος, ο αιώνιος έφηβος. Ιούλιε, πες μας πώς βλέπεις το πολιτικό τοπίο μετά τις βουλευτικές εκλογές.
Ιούλιος: Καλησπέρα, Σπύρο μου. Το τοπίο είναι λίγο επαναλαμβανόμενο και βαρετό, σα τοπίο του Bob Ross (γέλια από το πλατό). Το καλό πάντως είναι πως δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση.
Τρεις μέρες πριν ήμουν στο καπηλειό της γειτονιάς, οπού και προφανώς εν όψει των εκλογών η συζήτηση πήγε στα πολιτικά. Είμαι γνωστός για τις αριστερές μου πεποιθήσεις, για τις οποίες άλλωστε και εξορίστηκα για 7 χρόνια στη Γαλλία, στην Ντίσνεηλαντ. Σε κάποιο σημείο όπου λόγω των πολιτικών αντιπαραθέσεων –αλλά και του τσίπουρου– τα αίματα είχαν ανάψει, με ρώτησε ένας συντηρητικός φίλος:
-Και δε μου λες, ρε Ιούλιε, όλα καλά για την αριστερά: παλεύει για την εξάλειψη των ανισοτήτων, για την ισονομία, για τον σεβασμό όλων των εθνοτήτων και μειονοτήτων, ενάντια στην ταξικότητα, και τα λοιπά γνωστά. Δεν βρίσκεις όμως κανένα καλό στην αντίπερα όχθη, στον πολιτικό χώρο της …. Σόρι, πού είναι η τουαλέτα εδώ;
-Όπως πας για τη κουζίνα, δεξιά.
Επιθυμίες
(Συνέντευξη στον Μάκη Δελαπόρτα, 27/2/2003, στο δωμάτιο του Ιουλίου)
Εντός μου κατοικοεδρεύει μία διπολικότητα με την οποία όμως συζώ αρμονικά. Δύο τελείως διαφορετικές τάσεις επιθυμίας –απόρροια της συνύπαρξης μέσα στο ίδιο σώμα ενός ώριμου φιλοσόφου και ενός αιώνιου εφήβου· μία μάχη μεταξύ της φιλοσοφικής νωθρότητας και της νεανικής παρόρμησης, δύο όψεων του ίδιου πλαστού νομίσματος.
Δεν είναι λίγες οι φορές που επιθυμώ να μείνω σπίτι, στην ηρεμία του εαυτού μου· μόνη συντροφιά μου μία χαμηλή υποτονική μουσική και ο κύριος Αρκούδος εδώ που τόσο καλά με γνωρίζει και μου κάνει παρέα χωρίς να με κουράζει με την φλυαρία του. (Κοιτάει τον χαρούμενο μεγάλο λούτρινο αρκούδο στην άκρη του δωματίου και χαμογελάει. Έπειτα παίρνει μια γερή τζούρα από την πίπα του και εκπνέει τον καπνό αργά προς το ταβάνι, ακολουθώντας τον με το βλέμμα του μέχρι αυτός να διαλυθεί).
Από την άλλη, δεν είναι λίγες και οι φορές που, ενώ στοχάζομαι, αποφασίζω αυθωρεί να πιω δυο –τρία ποτήρια ουίσκι και εν συνεχεία σαν έφηβος με τη χειμαρώδη λίμπιντό του να εισέλθω στο κοντινότερο μπαρ με απώτερο σκοπό να ικανοποιήσω τις σεξουαλικές μου ορμές. (Κουνάει κυκλικά τα παγάκια στο ποτήρι του με το ουίσκι, πίνει μία γενναία δόση, την οποία καταπίνει πολύ αργά και αφήνει με ένα γδούπο το ποτήρι στο δρύινο τραπέζι).
Πολλές φορές όμως οι δύο αυτές τάσεις εξωτερικεύονται ταυτόχρονα: μπορεί να έχω υπερβολικά έντονες σεξουαλικές ορμές, ενώ ακριβώς την ίδια στιγμή θέλω να μείνω σπίτι. Και αυτό οδηγεί σε περίεργες και άβολες καταστάσεις. (Κοιτάει φευγαλέα τον θλιμμένο μεγάλο λούτρινο αρκούδο στην άκρη του δωματίου. Έπειτα χαμηλώνει γρήγορα το ένοχο βλέμμα του στο ποτήρι του).
Ινσέψιον
(από το άρθρο «Ιούλιος Ιαλουρών: Το αλφαβητάρι της ζωής» 17/4/2017, στο site skra-punk.com, λήμμα «Ινσέψιον»)
Σαφώς και είδα κι εγώ το Inception, έγινε μεγάλη οχλαγωγία γύρω από αυτή τη μεγάλου μήκους ταινία. Δεν μπορώ να πω, καλή ήταν. Αλλά για να σου πω την πάσα αλήθεια, δεν με ενθουσίασε γιατί δεν την βρήκα πρωτότυπη· άλλωστε τη βασική ιδέα πάνω στην οποία βασίστηκε η ταινία, αυτή του ινσέψιον, την είχα ήδη δημοσιεύσει χρόνια νωρίτερα σε ένα άρθρο στην ιστοσελίδα skra-punk.com με τίτλο «Ιούλιος Ιαλουρών: Το αλφαβητάρι της ζωής».
Μάνα
(συνομιλία στο mIRC με τον κολλητό του Κορνήλιο, 4/10/1997)
[23:17] Φτάνω που λες μαλάκα στην τελική μάνα, πατάω δεξί κλικ να κάνω καστ το σπελ «Bloodbath of Thousand Demons» και βλέπω πως μου τελείωσε το μάνα. Ω να σου γαμήσω τη.
Μόρταλ Κόμπατ
(συνέντευξη στη Βίκυ Φλέσσα, 3/7/2002, για την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία του Μόρταλ Κόμπατ Ένα)
Ιούλιος: «Μάνα, αν θέλω να βάλω και δεύτερο λήμμα με το ίδιο γράμμα της αλφαβήτου θα το κάνω. Δεν θα με πεις εσύ τι θα κάνω. Επιτέλους, είμαι 58 χρονών». Ήταν η πρώτη μου μικρή επανάσταση ενάντια στη μάνα μου.
Βίκυ: Ατίθασο και αντιδραστικό πνεύμα από μικρός λοιπόν (χαμογελάει). Και είναι αληθής η φήμη πως θυμόσαστε απ’ έξω όλα τα φατάλιτις από τα τρία πρώτα Μόρταλ Κόμπατ;
Ιουλιος: Ίσως αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν ένα δύο (γελάει). Αγαπημένος μου παίχτης πάντως στο Μόρταλ Κόμπατ Ένα ήταν ο Τζόνι Κέιτζ, επειδή έχει ίδιο όνομα με το αγαπημένο μου ποτό. Και ως γνωστόν το φατάλιτί του ήτο Εμπρός, Εμπρός, Εμπρός, Υψηλή Γροθιά.
Βικυ: Εκπληκτικό πως το θυμάστε μετά από τόσα χρόνια. Έπαιζα και γω τότε, και φυσικά έπαιρνα τη Σόνια.
Ιουλίος: Σε σκίζω οπότε θες. Στο Μόρταλ Κόμπατ εννοώ.
Βικύ: Ερωτηματικό, παύλα, κλείνει παρένθεση.
Κρoτων: Σύμβολο ανισότητας μικρότερο, 3
Βικυ: Ανω κάτω τελεία, παύλα, d κεφαλαίο.
Ιουλιός: Οχτώ, ίσον, ίσον, ίσον, ίσον, d κεφαλαίο.
Βίκη: Άνω κάτω τέλεια, παύλα, όμικρον κεφάλαιο!
Ιούλιος: Ναι, οι δύο τελευταίες προτάσεις θα μπορούσαν να συνδυαστούν έξοχα.
Σύμπαν
(από το βιβλίο Αποφθέγματα Μεγάλων Ανθρώπων, 2001, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΙ)
«Δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος»
–Άλμπερτ Αϊνστάιν
«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις»
–Πάουλο Κοέλιο
«Όποτε λέμε ρε μαλάκα να πάμε διακοπές με την Τούλα, ε, γαμιέται το σύμπαν»
–Ιούλιος Ιαλουρών
Υπερβολή
(απομαγνητοφώνηση από το ντοκιμαντέρ που γύρισε ο ίδιος για τον εαυτό του: Η Ζωή ενός Μετριοπαθούς Φιλοσόφου – Από την Γέννηση ως το Άγγιγμα της Τελειότητας, Μάιος 2003)
Θα μπορούσα να πω πως είμαι γενικά εξαιρετικά ήρεμος άνθρωπος, τίποτα δεν μπορεί να με εκνευρίσει. Μισώ όμως τη χυδαιολογία, μισώ τα λογοπαίγνια, και μισώ λεπτό χτυπάει το κινητό μου… (μιλάει στο κινητό): «Έλα ρε μάνα, όχι τώρα γαμώ την καργιόλα την πουτάνα μου, είμαι σε συνέντευξη» (κλείνει το κινητό νευριασμένος).
Απεχθάνομαι επίσης πολύ, σε σημείο που προτιμώ να πεθάνω, τους ανθρώπους που υπερβάλλουν. Η υπερβολή για μένα είναι πέντε δισεκατομμύρια φορές χειρότερη από το Oλοκαύτωμα.
Ωμέγα
(από το άρθρο «Συμβουλές εμβληματικών φιλοσόφων προς νέους γονείς», περιοδικό Νέοι Γονείς και Κτηνοβασία, 1/3/2003)
Να ακούτε Deathspell Omega. Σπέρνουν.
~ ~ ~
Το βιβλίο Το Αλφαβητάρι της Ζωής του Ιουλίου Ιαλουρών κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 2017 από τις εκδόσεις Παγκότερμα. Ζητήστε το στα ενημερωμένα ανθοπωλεία και στο πατσατζίδικο της γειτονιάς σας.
Social Links: