Καθώς το πιο ενδιαφέρον μουντιάλ των τελευταίων δεκαετιών (παρά τον πρώιμο αποκλεισμό της Ιαπωνίας) φτάνει στο αποκορύφωμά του, οι μπαλαδόφατσες καλά θα κάνετε να σκεφτείτε από τώρα πώς θα γεμίσετε…

6 είδη μπάλας που δεν θα δείτε στο μουντιάλ της Ρωσίας

Καθώς το πιο ενδιαφέρον μουντιάλ των τελευταίων δεκαετιών (παρά τον πρώιμο αποκλεισμό της Ιαπωνίας) φτάνει στο αποκορύφωμά του, οι μπαλαδόφατσες καλά θα κάνετε να σκεφτείτε από τώρα πώς θα γεμίσετε το γνώριμο κενό μετά τον τελικό.

Στο πνεύμα αυτό, και πάντα στην υπηρεσία του φιλάθλου, το ΣΚΡΑ-punk σας παρουσιάζει 6 είδη μπάλας που δεν είδατε στα γήπεδα της Ρωσίας για να τα ψάξετε και να τα χαρείτε τις άδειες εκείνες μέρες του Αυγούστου. Απολαύστε λοιπόν!

  1. Το ιαπωνικό Κεμάρι

Πολύ πριν η Ιαπωνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία υιοθετήσει ως σύμβολό της το περίφημο τρίποδο κοράκι της Αματεράσου, οι Ιάπωνες ήδη έπαιζαν μπάλα. Το Κεμάρι καταγράφεται ιστορικά για πρώτη φορά το 644 μ.Χ. Παίζεται με μπάλα κατασκευασμένη από δέρμα ελαφιού που παραγεμίζεται με κριθάρι μέχρι να πάρει σχήμα και ράβεται με δέρμα αλόγου. Ο αγωνιστικός χώρος, προαύλιο συνήθως συντοϊστικών ναών, έχει έκταση περίπου 7 τετραγωνικών μέτρων, με τους παίχτες-ιερείς να φορούν ενδυμασίες της περιόδου Ασούκα (περ. 538-710 μ.Χ), και να προσπαθούν να κρατήσουν την μπάλα στον αέρα χτυπώντας την με οποιοδήποτε μέρος του σώματος εκτός των χεριών. Α, επίσης, Κεμάρι έπαιξε και ο Τζωρτζ Μπους ο πρεσβύτερος σε μια από τις επισκέψεις του στην Ιαπωνία ως πρόεδρος της χώρας!

  1. Το μεσοαμερικανικό Ολλαμαλίτζλι

Το Ολλαμαλίτζλι (aka ποκ-τα-ποκ, aka ποκολπόκ, aka τλάτσλι, aka πιτζ, aka πελότα μάγια) παίζεται στην Κεντρική Αμερική τουλάχιστον από το 1400 μ.Χ. Οι Αζτέκοι εκμεταλλευόμενοι το φυσικό καουτσούκ που ευδοκιμούσε στην περιοχή έφτιαξαν μ’ αυτό ιερές μπάλες διαμέτρου 10-22 εκατοστών που γκέλαραν εντυπωσιακά πολύ. Κάθε προκολομβιανή πόλη που σεβόταν τον εαυτό της διέθετε κι ένα γήπεδο Ολλαμλίτζλι (έχουν βρεθεί πάνω από 1300) όπου παίζονταν παιχνίδια είτε για την απλή διασκέδαση παιχτών και κοινού, είτε τελετουργικά, με τους ηττημένους να θυσιάζονται στο βωμό των εκεί θεών. Μάλλον το σκοράρισμα αφορούσε την αδυναμία επιστροφής της μπάλας στο τεραίν του αντιπάλου (σαν το τένις), ή πιο εντυπωσιακά τη διέλευσή της μέσα από μια πέτρινη τρύπα. Σήμερα μια παραλλαγή του σπορ με το όνομα ουλάμα παίζεται σε περιοχές του Μεξικού χωρίς σφαγές.

Ο φίλαθλος θεός των Αζτέκων Τσαϊουτσεκάτλι προσφέρει στο θυσιαστήριο μια λαστιχένια μπάλα

  1. Το ιταλικό κάλτσιο φιορεντίνο

Το κάλτσιο φιορεντίο ή κάλτσιο στόρικο ξεκίνησε ως άθλημα της αριστοκρατίας με ρίζες που φτάνουν στα τέλη του 15ου αιώνα. “Πολύ μικρό για πόλεμο, πολύ σκληρό για παιχνίδι” το κάλτσιο φιορεντίνο παίζεται μέχρι σήμερα με τέσσερις ομάδες, μια για κάθε ενορία της πόλης, να διαγωνίζονται για να φτάσουν στον τελικό, που διεξάγεται στις 24 Ιουνίου – γιορτή του Αγίου Ιωάννη πολιούχου της Φλωρεντίας – και να κατακτήσουν εκεί το βαρύτιμο έπαθλο: το λάβαρο της πόλης και, μέχρι πρότινος, και ένα μοσχάρι. Κάθε ομάδα αποτελείται από 27 παίχτες-γομάρια με το φάουλ να είναι σχεδόν άγνωστη λέξη: κουτουλιές, κλωτσιές, αγκωνιές, γροθιές και κεφαλοκλειδώματα όχι μόνο επιτρέπονται, αλλά και αποτελούν οργανικά μέρη της τακτικής για την κατάκτηση της νίκης. Στο τέλος του τουρνουά οι παίχτες αγκαλιασμένοι παρακολουθούν από την κερκίδα των φανατικών τους αγώνες της Φιορεντίνα.

Αποκλειστικά για σας, ολόκληρος ο φετινός τελικός μεταξύ των Ερυθρών και των Πρασίνων – Κλωτσοπατινάδα μέχρι τελικής πτώσης

  1. Τα μεσαιωνικά αγγλογαλικά ποδόσφαιρα-ξυλίκια

Δεν έχουν μόνο οι Ιταλοί μπάλα με ξύλο. Μεγάλη είναι και η σχετική παράδοση της ποδοσφαιρομάνας Βρετανίας σε παιχνίδια με μπάλα μεταξύ δύο ενοριών (δηλαδή παίζει όοοολη η ενορία) όπου στόχος είναι να σκοράρεις με κάθε τρόπο στην πόρτα του ναού της αντίπαλης ομάδας. Το Ba Game στη Σκωτία και τις Ορκάδες που παίζεται Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, το Caid στην Ιρλανδία που παιζόταν Κυριακές και απαγορεύτηκε από τους Προτεστάντες Άγγλους κατακτητές επί ποινή προστίμου, το Camping / Campyon / Campan / Campball στο Νόρφολκ με το θρυλικό ρεκόρ των 9 θανάτων παιχτών σε έναν μόνο αγώνα του 19ου αιώνα, το Cnapan στην Ουαλία με ρίζες στον 9ο αιώνα μ.Χ., το Hurling της Κορνουάλης, “εθνικό” άθλημα της περιοχής (“hyrlîan yw gen gwaré nyi“) με την ασημένια μπάλα του, το La soule στη γαλλική Νορμανδία και Πικαρδία που παιζόταν από τον 12ο αιώνα μέχρι πρότινος μεταξύ των χωριών Saint-Léger-aux-Bois και Tracy-le-Mont και αναβιώνει σήμερα στην ενδοχώρα και τις αγγλονορμανδικές νήσους, και βεβαίως το Βασιλικό Ποδόσφαιρο του Shrovetide – το άθλημα στο οποίο πιθανόν να οφείλεται ο όρος “ντέρμπι” καθώς παίζεται μεταξύ των “δύο πόλεων” της ομώνυμης περιοχής ήδη από τον 9ο αιώνα αρχικά κατά τις Αποκριές, και στη συνέχεια Χριστούγεννα και Πάσχα από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 10 το βράδυ για δύο μέρες με τα τέρματα να απέχουν 4,8 χιλιόμετρα. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποδείξεις πως η γειτονιά σου είναι καλύτερη από την διπλανή!

Στιγμιότυπα από τον αγώνα του Βασιλικού Ποδοσφαίρου του Shrovetide του 2017 που έληξε με νικήτρια την άνω πόλη με 1-0

  1. Το γαελικό ποδόσφαιρο

Απ’ όλα τα σύγχρονα ποδόσφαιρα με χέρια (ράγκμπι union και league, αμερικανικό ποδόσφαιρο, αυστραλιανό κλπ κλπ) το γαελικό είναι το πιο εντυπωσιακό. Παίζεται με στρογγυλή μπάλα, με χέρια και με πόδια, σκοράρεις είτε σε κανονικό τέρμα (τρεις πόντοι) είτε πάνω από αυτό (1 πόντος) και η δράση δεν σταματά ποτέ. Παίζεται μόνο ερασιτεχνικά και είναι ένα από τα τέσσερα παραδοσιακά σπορ της Ιρλανδίας (μαζί με το χέρλινγκ, το γαελικό χάντμπολ και το ράουντερς). Δείτε το και θα με θυμηθείτε!

Ολόκληρος ο πανιρλανδικος τελικός του 2017 μεταξύ Δουβλίνου και Μέγιο γιατί εσείς μας το ζητήσατε

  1. Η επίσκυρος

Η χαρά του Πορτοκάλου, η επίσκυρος ή φαινίνδα παιζόταν από δύο ομάδες παιχτών. Τραβούσαν μεταξύ τους μια γραμμή, έβαζαν την μπάλα πάνω σ’ αυτή και τραβούσαν και από μια ακόμη γραμμή πίσω από κάθε ομάδα. Αυτοί που έπιαναν πρώτοι την μπάλα την έριχναν στη μεριά των άλλων μέχρι να σπρώξουν την άλλη ομάδα πίσω από τη γραμμή της. Οι Ρωμαίοι πήραν το παιχνίδι και το ονόμασαν harpastum, μετά πήγαν στην Βρετανία και διέδωσαν ήθη και έθιμα, και στο τέλος ψεκάζουμε με windex. Αν δείτε σήμερα κάποιους να λένε πώς παίζουν επίσκυρο, μάλλον θα ξέρετε τι ψηφίζουν. Επίσης, αν δείτε ότι σας παίρνει, πείτε τους ότι για την αυθεντική εμπειρία θα πρέπει να τσιτσιδωθούν.

#7 δημοφιλέστερη κάβερ πικ στο φέησμπουκ γκρουπ “Αληθινοί Ελλάνιοι Πατριώτες”