(συνέχεια από το Μέρος Α’)
6. Το λόγο έχει ο Δίας. Ναι. Με διάμεσο τον Τηλέμαχο Ζαγρέα και διάμεσο αυτού εμάς. Σαφώς.
Τον Τηλέμαχο τον γνωρίσαμε στην εξορία, στο παρκάκι της Ναυαρίνου στα Εξάρχεια, πριν κάτι χρόνια. Αυτός αναζητούσε νέκταρ για σπονδή και κατανάλωση. Εμείς αναζητούσαμε μια μελωδική πνοή αέρα μέσα στην άπνοια της αγωνιστικής ησυχίας. Αυτός είχε μπουζούκι και εμπειρίες από το διεθνή παγανισμό. Εμείς είχαμε Κρασί. Η ανταλλαγή προχώρησε.
Ο Ζευς μας είπε πολλά πράγματα εκείνη τη βραδιά, τόσο σε έμμετρο όσο και σε πεζό λόγο. Του συγχωρήσαμε την εκ-της-λάθος-πλευράς-του-Ολύμπου καταγωγή του αοιδού του. Μας μίλησε για την Αμερική, για το πώς πάλεψε με το Γουέντιγκο στα δάση της Μασαχουσέτης, άνευ όπλων, μόνο με το μουσικό του όργανο, ένας σύγχρονος Ορφέας. Παραθέτουμε.
Είναι μια παράδοση θεσσαλική, μια δοξασία, που εντοπίζεται κυρίως στις δυτικές επαρχίες, η οποία είναι πιο σκοτεινή από το συνηθισμένο. Είναι η παράδοση της Θείας Καβαλάρισσας που περιμένει στην αυλή πάνω στη Φοράδα.
Όταν η λάκα του Μαντζίαρα ήταν ακόμη λίμνη και όταν τα άροτρα κένταγαν τα χωράφια στο βυθό της Λίμνης του Πλαστήρα, ζούσε μια Κάκιστη Θεία, η Φολέρα Κάτσε. Αυτή είχε τρεις ανιψιές, φυσικά κανένα δικό της παιδί, και σε αυτές τις τρεις ανιψιές είχε δώσει από ένα κομμάτι ψωμί για να περάσουν όλη τη μέρα. Αυτή θα πήγαινε στα Τρίκαλα να πάρει τριφύλλι. Αλίμονο αν έβρισκε ότι κάποια από τις ανιψιές είχαν αφήσει την καρφίτσα του κεντήματος και είχαν πάει στα σοκάκια του χωριού. Θα τη σκότωνε.
Ένα ωραίο αποκριάτικο έθιμο των Μαγιάρων των ορεινών Τρικάλων είναι το πάτημα των βρεφών από τον Ταγάρη του χωριού, έτσι ώστε αυτά να αποκτήσουν ελαστικότητα και ευλυγισία υπεράνθρωπη.
Τι είναι ο Ταγάρης; Ένας μερακλής, ο μεγαλύτερος μέθυσος κάθε χωριού, ο οποίος μεταβολίζει το αλκοόλ σε δύναμη Τιτάνων και διάθεση να φιλοσοφεί με το σφυρί.
Όταν φτάνει η Δευτέρα πριν την καθαροδευτέρα, όλοι οι γονείς με βρέφη που δεν έχουν χρονίσει, αφού τα λαδώνουν με το σύμβολο του Άρη, τα πηγαίνουν έξω από την αυλή του Ταγάρη και τα πετάνε μέσα στο σπίτι του από τα παράθυρα, τυλιγμένα με χοντρές κουρελούδες και πάντες. Σπάνε τα τζάμια, τα μωρά δεν παθαίνουν τίποτα αλλά σκούζουν μέσα στην αναταραχή, ξυπνάει ο Ταγάρης και τρέχει στην αυλή, αλλά οι γονείς έχουν φύγει και μόνο μια τεράστια νταμιτζάνα τσίπουρο Αγλυκάνυσσάνωτο στέκει όρθια. Την περιλαβαίνει ο Ταγάρης, και πάει μέσα στο σπίτι, ενώ τα μωρά σταματάνε να κλαίνε (είναι στο κόλπο) και μπουσουλάνε προς το τζάκι, για να καψαλιστούν λίγο σαν τον Αχιλλέα. Είναι οι φωτιές του Άδη αυτές που καίνε στην εστία του Ταγάρη.
9. Το τρικ κάτω από τον Επιτάφιο.
Στις μέρες τις παλιές, τότε όπου έπρεπε ακόμη και στη Θεσσαλία να κρύβεις την πραγματική σου πίστη και να δηλώνεις χριστιανός για να μη φυλακιστείς στις Τρικαλινές φυλακές τύπου «†» (αληθώς σταυροειδείς στο σχήμα τους), άνθισε η τέχνη του αστικού καμουφλάζ κάτω από τον Επιτάφιο. Η συντεχνία των κατασκευαστών υπονόμων ήταν από τα πιο σκληρά παγανοκρατούμενα φρούρια κι έτσι ανέπτυξε μια ολόκληρη συμβολολογία, φαινομενικά αθώα, την οποία εφάρμοσε σε καίρια σημεία του αστικού τοπίου, βοηθώντας τα underground κινήματα των Θεσσαλών ενάντια στον τυραννικό ζυγό της Ορθοδοξίας.
Για παράδειγμα, το κίνημα της Δολίχης, που εμφανίστηκε στο ομώνυμο χωριό της Λάρισας τη Μεγάλη Παρασκευή του 1973. Είχε πέσει αλεπού στο χωριό, μαζί με επιδημία κενταύρων από τα δυτικά, αλλά ο χωροφύλακας σε συνεργασία με τον παπά αρνούνταν να επιτρέψουν το σκόρπισμα ματωμένου αλευριού στα δρομάκια του οικισμού. Όπως κάθε παγανιστής ξέρει, η επιδημία που έρχεται με την αλεπού και του κενταύρους είναι η Φερμόλιγγα, η στιφή μορφή που βγαίνει από το σώμα χριστιανού παπά όταν κοινωνάει βρέφη μετά από γιαγιάδες.
10. Γριά και Παλικάρι.
Όταν μια παγανίστρια γιαγιά θέλει να πεθάνει γιατί βαρέθηκε να ζει, πάει στο «δέντρί της συζήτησης» του χωριού της. Κάθε χωριό έχει ένα Δεντρί της Συζήτησης. Είναι κορμός βελανιδιάς ή κουτσουπιάς, με μια κουφάλα σε έναν κατά τ’ άλλα υγιή κορμό. Πάει η γιαγιά εκεί και έχει μέσα στις μάλλινες τσέπες της ένα νεογιλό δόντι (ιδανικά δικό της, αλλά και κάποιου απογόνου της λειτουργεί συνήθως). Πετάει το δόντι στον κορμό και –ανάλογα με το τι είδους δόντι ήταν– ξεπροβάλλει το αντίστοιχο παλικάρι από το άνοιγμα.
Αν το δόντι ήταν τραπεζίτης, τότε βγαίνει ένα παλικάρι σπουδαγμένο, με διάθεση βλοσυρή από την πολλή δουλειά, ντυμένο με απαίσιο σύγχρονο κοστούμι δουλειάς και γραβάτα αστραφτερή. Της μιλάει γρήγορα για τον άλλο κόσμο, δίνουν τα χέρια και την παίρνει στον κάτω κόσμο.
11. Πώς πατάνε στο έδαφος οι Θεσσαλοί Ασσασσίνοι.
Τους Ασσασσίνους και το Γέρο του Βουνού οι περισσότεροι θα τους ξέρετε. Είτε από τους Grave Digger, είτε από τα ευπώλητα occult βιβλία της τελευταίας 30ετίας, είτε από την ομώνυμη Clan του Vampire the Masquerade (με εκείνη την αξιαγάπητη Fatima), είτε επειδή είστε μέλος του τάγματος. Οι τελευταίοι ξέρετε όλη την αλήθεια, οπότε ξέρετε αυτά που θα ακολουθήσουν. Για τους υπόλοιπους, πάμε να σπάσουμε κάποιους μύθους που επικρατούν γύρω από το Τάγμα.
Το εν λόγω Βουνό βρίσκεται στη Μέση Ανατολή: Λάθος. Αυτό είναι απόπειρα αποπροσανατολισμού από το ίδιο το Τάγμα. Το Βουνό είναι η Πίνδος προφανώς και συγκεκριμένα το κάστρο του Τάγματος είναι λίγο πάνω από το Στεφάνι Τρικάλων, το ψηλότερο χωριό της Θεσσαλίας. Μία από τις εισόδους του βρίσκεται σχετικά μακριά από το χωριό, πίσω από κάποιες γούβες για μπάνιο.
Social Links: