Όταν κοιμάμαι πιστεύω στο Διάβολο. Στα όνειρά μου έχω κοιτάξει σε χαμηλές αίθουσες μέσα από φεγγίτες με κουλουριασμένα κάγκελα και Τον έχω δει να μου γνέφει με το όμορφο χέρι…

Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου (ψέματα, όχι πάντα – από τότε που ήμουν έφηβη, κι απέκτησα εμμονές με διάφορα πράγματα) να ενθουσιάζεται στο τέλος της χρονιάς, επειδή είναι Χριστούγεννα κι αυτό…

 «…Ο ανεμιστήρας δεν είναι ένα ακόμα απλό αντικείμενο ευρείας και εξειδικευμένης χρήσης. Όχι πως υπάρχουν γενικότερα «απλά» αντικείμενα. Κανένα αντικείμενο δεν υπάρχει που να μην μπορεί να γίνει κάτι ή…

Φθινόπωρο του 2010. Πίνουμε ουίσκυ στην μπάρα του Low Profile, που τότε βρισκόταν στο Κολωνάκι, στη Λυκαβηττού. Βρέχει αρκετά, πρέπει να ήταν η πρώτη βροχή του φθινοπώρου. Ο Αλέξης, δίπλα…

Άρχισα να ανεβαίνω την χωματένια ανηφόρα. Χάραζε ακόμα έξω και ήταν ήρεμα. Το χωριό φωτιζόταν όσο έπρεπε για εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Μια ηρεμία απλωνόταν από την εκκλησία μέχρι πέρα…

Κάθονταν εκεί έξω απ’ τη μικρή αυλή, χάμω στο μαλακό χώμα, με την πλάτη στραμμένη στο σπίτι πίσω, έτσι αφημένο να στέκει εκεί μονάχο του. Ο γέρος είχε απλώσει το…

Αισθάνθηκε μια όαση λίγο πιο κάτω. Κάπου ανάμεσα στους αντικατοπτρισμούς του χθες του και λίγο πιο κοντά στο μεθαύριό του. Ήξερε, άλλα δεν ήταν και σίγουρος ότι όλο αυτό κάπου…

Το γραφείο δε βρισκόταν πολύ μακριά. Εκεί θα γινόταν και η αλλαγή του χρόνου. Όπως πάντοτε, έτσι και φέτος είχε έρθει η ώρα να επιτελέσει ένα απλό, όσο και καθοριστικό…

Υπάρχει ένα φως που δεν σβήνει ποτέ. Είναι σχετικά μακριά, αλλά πολλοί υποστήριζαν ότι το έχουν δει σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα. Είναι από αυτούς τους αστικούς μύθους, κάπου έξω…