Του Αλέξη Bathory
Μέρα ΙV
Ανοίγω τα μάτια και σκέφτομαι. Κυριακή σήμερα, άχρηστη μέρα. Όλο και κάτι θα βρείς να κάνεις. Λόγια με μόνο σκοπό να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Εδώ δεν μπορώ να κοροϊδέψω παιδάκι στον παιδικό σταθμό απέναντι απο το σπίτι μου, εμένα θα κοροιδέψω; Σηκώνομαι και πάω να κάνω τον φραπέ. Ούτε καν τηλέφωνο δε θα πάρω σήμερα, αύριο με τη νέα εβδομάδα θα φτιάξουν όλα. Το βράδυ έχει live Sisters Of Mercy. Και μόνο στην ιδέα να ξοδέψω λεφτά αξίας 4 Τζάκ για να πάω με πιάνει νευρικό γέλιο. Ο Γιώργης ο Doomsword με καλεί σπίτι για Pro και Hearthstone. Στην αρχή το παίζω δύσκολος αλλά μετά θυμάμαι πως κοιμάται νωρίς και θα έχω μόνος μου το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Κουτάκι καπρίς και μαλτήζερς αγκαλιά κι έφυγα. Με γαμάει στο Pro, του μαθαίνω λίγο Hearthstone και πέφτει για ύπνο. Όλο το βράδυ είναι δικό μου να δω τα νέα Dragonball και One punch man. Δυστυχώς αυτό καλύπτει μόνο 40 λεπτά κι απορώ πως την παλεύει ο κόσμος που στρημάρει τσόντες και λησμονώ το σπίτι μου. Με γενικό σερφάρισμα και τσιγάρα περιμένω φρουρός να πάει 7. Τον ξυπνάω με το γνωστό μου καλή βδομάδα να πάει δουλειά. Κάποιος πρέπει να βγάλει λεφτά από τους δυο μας, δεν είναι εύκολα τα πράγματα πλεόν. Σηκώνεται και μονομιάς ξαπλώνω και ξεραίνομαι. Δευτέρα ξημερώνει, σίγουρα όλα θα’ χουν φτιάξει.
Μέρα V
Χτυπάει το ξυπνητήρι υπό τους ήχους του Traces Of Reality. Μια αισιοδοξία νιώθω να γεμίζει το στέρνο μου και πετάγομαι σαν την τσίτα να αρπάξω το κινητό να δω το μήνυμα της HOL που θα μου λέει πως όλα είναι καλά. Ούτε μήνυμα, ούτε κλήση από κανέναν. Λογικό σκέφτομαι, είναι αυτονόητο πως θα το’χουν φτιάξει, γιατί να με ενοχλούν. Γρήγορο τοστάκι, καφές και λίγα μπισκοτάκια. Καλό θα του κάνει να τρώει λίγο λιγότερο σκέφτομαι και φεύγω τρέχοντας για μετρό. Όλα θα’ναι καλά στο σπίτι. Κόσμος. Κόσμος. Κι άλλος κόσμος. Πού πάνε Δευτεριάτικα μεσημέρι όλοι αυτοί; Κρύο στη Μεσογείων, μα δεν πτοούμαι, σε κάνα τέταρτο θα’χω φτάσει και δε θα ξαναβγώ απ’το σπίτι παρα μόνο για τσιγάρα. Το όνειρο μου είναι τόσο κοντά που το λες και πραγματικότητα. Ανοίγω πόρτα και κοζάρω ρούτερ. Όλα πράσινα αλλα αυτό δε λέει τίποτα. Τρέχω μέσα στα σκοτάδια του σπιτιού να πάω στο δωμάτιο μου. Με απόλυτη ψυχραιμία και σιγουριά το ανοίγω και περιμένω. Ανοίγει και οι γραμμούλες του ΙΝΤΕΡΝΕΤ είναι με θαυμαστικό. Νιώθω να σβήνω, να πέφτω. Χάνω την ψυχραιμία μου κι αρχίζω να σκούζω μέσα στο σπίτι σα να με πήραν για φωνητικά στο νεο τους δίσκο οι Weakling. Μαζεύω τα κομμάτια μου, φτιάχνω φραπέ και παίρνω τη HOL. Αυτό το αστείο λήγει εδώ και τώρα. Αυτοματοποιημένο σύστημα εξυπηρέτησης με ρωτάει τι θέλω. Συγκρατώ την ανάγκη μου να του πω τι θέλω να κάνω στις μανάδες και τις Παναγίες τους κι αφήνω να ακούστει ενα γενικό, πρόβλημα το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Κατανοεί τη σημαντικότητα ο αλγόριθμος και με συνδέει με άνθρωπο. Και τι άνθρωπος ήταν αυτός. Εξυπηρετικότατος, με το ονοματάκι του και όλα. Ο συνάδελφος που το έχει αναλάβει δεν έχει σημειώσει τίποτα παρά μόνο πως περιμένουν να τους καλέσουν οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ που πήραν μετάθεση στον ΟΤΕ. Κι αυτοί θα καλέσουν εμένα. Κατανοώντας πως ό,τι και να του πω δε θα αλλάξει κάτι, εκλιπαρώ για την ευκαιρία να μιλήσω εγώ με τα μυαλά του ΟΤΕ. Μου επισημαίνει ευγενικά πως δεν έχω τα προσόντα να προβώ σε τέτοιου τύπου επαφή και με ρωτάει αν κατάλαβα. Ντροπιασμένος για την ανεπάρκεια μου και κατανοώντας πως έχει δίκιο ψελλίζω ένα απλό, «συγγνώμη, έχετε δίκιο, πώς μπορώ να βοηθήσω το έργο σας;» Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις, μου λέει με απόλυτη ηρεμία. Το δέχομαι, του απαντάω και κλείνω. Αν δεν μπορούν ούτε αυτοί, τον ήπιαμε. Η τύχη μου πλέον είναι στα χέρια του Θεού. Βάζω το Hammerheart. Μετά απο 3 ακροάσεις πήγε βράδυ.
Πάντα ένιωθα πιο άνετα το βράδυ, τόσο σε ανοιχτούς οσο και σε κλειστούς χώρους. Τώρα νιώθω να μη με χωράει ο τόπος. Τι έγινε ο κουλ Αλέξης; Τι έγινε ο χαβαλές με τις δυσκολίες της ζωής; Ξεκινάω να χαζεύω φωτογραφίες δεκαετίας και βάλε. Σιχαμένος απ’αυτά που θυμήθηκα πάω να κλείσω το κομπιούτερ. Πόσο καιρό έχεις να δείς το Kill Bill; Τελευταία μέρα χωρίς ΙΝΤΕΡΝΕΤ είναι αυτή, βάλε κανα DVDακι μωρέ μαλάκα, τι θα πάθεις; 2 Kill Bill κι ενα Evil Dead 2 μετά και κοντεύει να χαράξει. Πώς τη λέγαν εκείνην την κοπέλα; Cony Ferrara, ναι, έτσι την έλεγαν. Λες να’χω απο τότε; Ψάχνω και ο ήλιος έχει τρυπήσει τα τζάμια κι εγώ θυμάμαι εποχές αθώες και περασμένες. Από αύριο ολα θα’ναι όπως πρώτα. Ξαπλώνω και στο μυαλό μου τριγυρνάει ένα πράμα. Πόσο πολυάσχολες είναι οι ιδιοφυίες του ΟΤΕ; Πόσα πτυχία χρειάζεται να έχει κάποιος για να έχει γίνει τόσο γαμάτος που να μην παίρνει καν τηλέφωνο για κάτι που έφτιαξε; Τα έχουν όλα τόσο εύκολα κι αυτονόητα. Εμείς φταίμε που είμαστε στόκοι, τι να κάνει αυτός για να βοηθήσει; Μου χρωστάνε τίποτα; Έφυγα με θράσος για να πάω σε ιδιωτική επιχείρηση τηλεφωνίας και ΙΝΤΕΡΝΕΤ κι αυτοί ακόμα μας προσέχουν. Πόσα τους χρωστάω. Μην μπορώντας να βρω απάντηση σε οτιδήποτε απ’ αυτά, αποκοιμήθηκα.
Μέρα VI
Ξυπνάω και δε νιώθω καλά. Άμα και τώρα δεν έχει αλλάξει κάτι, έχω φύγει. Όλα εκεί, ίδια. Σήμερα είναι μέρα εκπομπής, δε θα μου σπάσουν εμένα τα νεύρα. Ξεκινάω μανιασμένα ετοιμασίες. Καφέδες, τσιγάρα και σοκολατάκια. Λύνονται τα πρωινά θέματα και παίρνω χίππη. Θα έρθει να μου κάνει παρέα μέχρι να πάμε στούντιο. Σπίτι χωρίς ΙΝΤΕΡΝΕΤ και με χαλασμένο Xbox, η μόνη μας επιλογή είναι το χαμούρεμα. Συμφωνούμε πως δε θέλουμε κάτι τέτοιο για τη σχέση μας και πάμε προς το στούντιο. Ισοπεδωτικός ο χίππης, με νεύρα και στα κάγκελα εγώ. Τελειώνω και ακούμε το παιδί θαύμα Sickfest. Τελειώνει την εκπομπή του, αρχίζω να μετράω ψιλά. Με το 2ευρω που εχω πάνω μου τσοντάρω και φτάνουμε τα 30 ευρω. Μας βγάζει για 2 ποτάκια τον καθένα. Άμεση παράδοση ο χίππης στο Μενούντος. Ευτυχώς ο Μήτσος είναι θεός κι έχει ζεστούλα, είναι το μόνο που σκέφτομαι όσο γαμωσταυρίζουμε για την κατάντια της ζωής μας. Σκάει και ο Τζόνη ο ψηλός. Κάτι κερνάει κι αυτός και κούτσα κούτσα πήγε 6μιση. Άντε μετρό κι αύριο έφτασε στη μέση η βδομάδα. Δε θα πάει άλλο αυτό, έφτασε στο τέλος του. Κόσμος, κόσμος. Με ανεργία 30% και 42% στους νέους πού σκατά πάνε όλοι αυτοί Τετάρτη πρωί; Γιατί είμαι ο μόνος που γυρνάει και με στραβοκοιτάνε; Κακό πράγμα η ζήλεια. Πρέπει να κοιμηθώ κι αύριο όλα θα ’ναι εντάξει.
Social Links: