Όλγα Βερελή
1) Dog Day Afternoon (1975)
Γενικότερα το αμερικανικό νέο κύμα των ‘60s – ‘70s έχει προσφέρει υπέροχες και απολαυστικές ταινίες για καλοκαίρι, όπως π.χ. Badlands, Mean Streets. Εδώ έχουμε μια ταινία για ένα καυτό νεοϋρκέζικο απόγευμα όπου όλα πήγαν στραβά. Στο Dog Day Afternoon πρωταγωνιστούν ο Αλ Πατσίνο και ο Τζον Καζάλε ως δυο επίδοξοι ληστές τράπεζας που βρίσκονται αποκλεισμένοι στο κτίριο μαζί με τους ομήρους τους και προσπαθούν να κάνουν μια ηρωική έξοδο. Οι ώρες περνούν, η ζέστη γίνεται όλο και πιο αποπνικτική, τα προβλήματα πληθαίνουν, όπως και οι εξομολογήσεις. Ο Σίντνεϊ Λιούμετ, μεγάλος τεχνίτης του σινεμά, έφτιαξε μια ταινία με τη σωστή αναλογία δράματος και κωμωδίας.
2) Barton Fink (1991)
Αυτή είναι η πιο βαθιά μεταφυσική ταινία των Κοέν και ίσως η μοναδική τους που προσεγγίζει τις σουρεαλιστικές, εφιαλτικές σεκάνς του Ντέιβιντ Λιντς. Κι αυτά εκτυλίσσονται στο Χόλιγουντ των ‘30s που τόσο του έχουν αδυναμία. Όχι όμως στην ανέμελη, ηλιόλουστη πλευρά του, αλλά σε ένα ξενοδοχείο παραγκωνισμένο από τη χλιδή της περιοχής, όπου όλα καταρρέουν και έχει πάνω απ’ όλα αναπτύξει το δικό του μικροκλίμα, ζέστη και αφόρητη υγρασία. Ένας αριστερός εβραίος θεατρικός συγγραφέας από τη Νέα Υόρκη θα κλείσει ένα δωμάτιο εκεί για να γράψει το πρώτο του σενάριο για ταινία. Εκεί θα συναντήσει έναν πλασιέ που έχει να του πει πολλές ιστορίες, αλλά ο σεναριογράφος –παρά την αγάπη του για την εργατική τάξη– δυσκολεύεται να συγχρωτιστεί με έναν εκπροσωπό της.
3) Leningrad Cowboys Go America (1989)
Μια φινλανδική μπάντα που παίζει φολκ μουσική με επαρχιακό ροκαμπίλι ντύσιμο και ο ατζέντης τους αποφασίζουν να αφήσουν την παγωμένη τούνδρα και να ταξιδέψουν στην καπιταλιστική γη της επαγγελίας και των ευκαιριών για τους μουσικούς. Έξυπνο, υποδόριο χιούμορ, μαθήματα στυλ και ηλιοβασιλέματα από την Άγρια Δύση στην οποία καταλήγουν οι καουμπόηδες του Λένινγκραντ.
4) What About Bob? (1991)
Ο Μπιλ Μάρεϊ είναι ένας άνθρωπος που σε όλες του τις ταινίες παίζει το ίδιο, ανεξαρτήτως είδους. Θα μπορούσε να υπάρχει ως είδος το «ταινία Μπιλ Μάρεϊ», γιατί ουσιαστικά αυτός είναι που δίνει στην ταινία τον τόνο της. Εδώ τουλάχιστον το κάνει σε μεγάλο βαθμό ως ο νευρωτικός πελάτης ενός επιτυχημένου αλλά και ναρκισσιστή ψυχίατρου. Είναι μια από τις χαλαρές ‘90s κωμωδίες που δεν έχει παίξει στο Mega Κυριακή μεσημέρι –αλλά θα μπορούσε.
5) Crooklyn (1994)
Μια οικογένεια με πέντε παιδιά, μια μητέρα στα όρια της αντοχής της και ένας πατέρας που είναι κουλ και ασυμβίβαστος μουσικός περνούν ένα καλοκαίρι στο Μπρούκλιν των ‘70s. Είναι μια ταινία ποτισμένη με νοσταλγία για τα καλοκαίρια της παιδικής ηλικίας, για τα παιχνίδια στο δρόμο, τους τελικούς μπάσκετ ακόμη και τους καυγάδες. Η ματιά των σεναριογράφων είναι αυτή του ενήλικα που μετά από χρόνια διηγείται με χαμόγελο ακόμα και το ξύλο που έφαγε μικρός. Και φαίνεται τελείως φυσιολογικό αν σκεφτείς ότι το σενάριο το έγραψε ο Σπάικ Λι μαζί με την αδερφή του και τον αδερφό του, εμπνευσμένοι από δικά τους βιώματα.
6) Υ Τu Μamá Τambién (2002)
Είναι καλοκαίρι στο Μεξικό και δύο δεκαοχτάχρονοι βρίσκονται μόνοι τους στην πόλη χωρίς υποχρεώσεις. Η ιστορία θα ξεκινήσει όταν σε ένα γάμο θα γνωρίσουν τη Λουίζα, μια γυναίκα μεγαλύτερή τους και απογοητευμένη από τον γάμο της. Μαζί θα κάνουν ένα road trip στο Μεξικό και θα βρεθούν σε μια περιοχή ήσυχη και ανέγγιχτη από την βρομιά του μαζικού τουρισμού. Θα είναι μια εμπειρία ζωής για αυτούς που βρίσκονται ακόμα στην αρχή και μια διαφυγή από την πικρή πραγματικότητα για την Λουίζα.
7) True Romance (1993)
Ένας τύπος περνάει τη μέρα του δουλεύοντας σε κομιξάδικο, βλέποντας ταινίες και μιλώντας στον φανταστικό του φίλο που τυχαίνει να είναι ο Έλβις Πρίσλεϊ. Θα συναντήσει την Αλαμπάμα, μια πόρνη που θέλει να ξεφύγει και θα βρεθεί ξαφνικά με μια βαλίτσα με κοκαΐνη αξίας πέντε εκατομμυρίων. Με αυτή τη βασική σεναριακή ιδέα τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Και κυρίως αν το σενάριο το υπογράφει ο Κουέντιν Ταραντίνο, όπως εδώ.
8) Swept Away by an Unusual Destiny in the Blue Sea of August (1976)
H ταινία αυτή, που «μεταφράστηκε» στα ελληνικά ως «Η Κυρία και ο Ναύτης», είναι η πιο γνωστή και σαφέστατα πιο καλοκαιρινή ταινία της Λίνα Βερτμίλερ. Την ιστορία μπορεί και να την ξέρετε: καλομαθημένη και αφόρητα εκνευριστική πλούσια κυρία ναυαγεί σε ερημικό νησάκι μαζί με έναν τίμιο και λαϊκό ναύτη. Ως εδώ θα μπορούσε να είναι και Φίνος Φιλμ – αλλά δεν είναι. Η Βερτμίλερ έχει δημιουργήσει μια απολαυστικότατη κωμωδία, γεμάτη βεβαίως, όπως θα φαντάζεστε, με ερωτισμό –αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι εξαιρετικά πλασμένοι χαρακτήρες της με μεράκι και γραφικότητα, ανθρωπότυποι που πρέπει να τους είχε μελετήσει η ίδια, τον κομμουνιστή ναύτη του νότου και την εκνευριστική ξανθιά φιλελεύθερη του βορρά.
9) La Collectioneuse (1967)
Ο Ερίκ Ρομέρ γύρισε μια ταινία για τους καλοκαιρινούς έρωτες και την τέχνη του να μην κάνεις τίποτα. Σε ένα υπέροχο και απομονωμένο σπίτι στη Νότια Γαλλία κάνουν τις διακοπές τους δύο φίλοι και μια άγνωστη κοπέλα που την προσκάλεσε εκεί ένας τρίτος, αλλά απών φίλος τους. Η κάμερα ακολουθεί τον Αντριέν και τις σκέψεις του, καθώς έχει αποφασίσει να επιδοθεί στο διανοητικό άδειασμα και στην τεμπελιά. Στην πορεία όμως, στη σκέψη του θα κυριαρχήσει η Haydee και θα του γίνει σχεδόν εμμονή. Αυτή η ταινία βλέπεται αποκλειστικά καλοκαίρι λόγω της εξαιρετικής φωτογραφίας του με πλάνα από την μεσογειακή ακτή της Γαλλίας.
10) Παρακαλώ Γυναίκες Μην Κλαίτε (1992)
Μια εκ της τριλογίας των Γυναικών του Σταύρου Τσιώλη, που ελπίζουμε να ολοκληρωθεί. Η κακή ανάλυση της ταινίας στο ΥouΤube θα δίνει μια αίσθηση επαρχιακού καναλιού τύπου Αχελώος, Λύχνος ή ό,τι έχετε στην περιφέρειά σας. Ο διάσημος αγιογράφος Θεοφάνης καταφθάνει μαζί με τον βοηθό του με μια μικρή καθυστέρηση σε ένα μικρό ορεινό χωριό στην Αρκαδία και συγκεκριμένα σε ένα ξωκλήσσι με σκοπό να το ξαναζωντανέψει με την τέχνη του. Θα φτάσει τέλη καλοκαιριού και θα στήσει εκεί τη σκηνή του. Ένα tableau vivant της ελληνικής επαρχίας, η μελαγχολία των τελευταίων ημερών του καλοκαιριού και μια ακόμα υπέροχη ερμηνεία από τον Αργύρη Μπακιρτζή. Το σενάριο των Τσιώλη και Βακαλόπουλου περιγράφει γλαφυρά την καταφερτζίδικη φύση χαρακτήρων που ελπίζεις να επιζούν ακόμη περιφερόμενοι από χωριό σε χωριό.
Γιώργος Παναγιωτόπουλος
Οι λίστες με αγχώνουν διότι η έμφυτη ανεπάρκεια ταξινόμησης που με διέπει αυξάνεται εκθετικά με την άνοδο της καλοκαιρινής θερμοκρασίας. Οπότε μια λίστα με ταινίες για το καλοκαίρι πρέπει να εμπεριέχει πληθώρα ειδών και επιλογών με σκοπό την απόλαυση και το χαλάρωμα του θεατή.
10) Spring Breakers (2012)
H μεταμόρφωση των πριγκιπισσών της Disney από τον Harmony Korine σε ξέφρενο κουαρτέτο party animals με κατάχρηση ναρκωτικών και υπερβολική χρήση βίας είναι ένα υπερεκτιμημένο, αλλά ικανοποιητικά στημένο δράμα για την γενιά των millennials και τον τρόπο που αντιμετωπίζει την κοινωνία σε όλες τις εκφάνσεις της. Pop αναφορές, δυνατή dubstep μουσική και ένα μεταμοντέρνο κλείσιμο ματιού στην ποπ κουλτούρα των ‘00s.
9) Sleepaway Camp (1983)
H κατασκήνωση, για πολλούς, ήταν και είναι η καλοκαιρινή απόδραση ή το καλοκαιρινό βασανιστήριο που έπρεπε να υποστούν για τουλάχιστον 15 μέρες. Στα ‘80s, την εποχή όπου το slasher ως υπο-είδος μεσουρανούσε, η κατασκήνωση έγινε πολλές φορές χώρος δράσης παρανοϊκών δολοφόνων. Ως πραγματικός, αλλά και φαντασιακός τόπος έκφρασης της σεξουαλικότητας μεταξύ των ενηλίκων, υπήρξε προνομιακό πεδίο καταπίεσης και τιμωρίας των αποτελεσμάτων της σεξουαλικής επανάστασης.
8) Road Trip (2000)
To Road Trip είναι η ταινία ενηλικίωσης της Γενιάς Χ. Μια ταινία στο μεταίχμιο του 21ου αιώνα, η οποία αποτελεί το πρώτο μέρος μιας θεματικής τριλογίας από την ανδρική ενηλικίωση μέχρι το γάμο που αρχίζει με το Road Trip, συνεχίζεται με το Old School και τελειώνει με το Hangover.
7) Repo Men (2010)
To υποτιμημένο film επιστημονικής φαντασίας και σωματικού τρόμου του Miguel Sapochnik –γνωστού από τις σκηνοθετικές δουλειές του στην τηλεόραση, όπως των δύο τελευταίων επεισοδίων του Game of Thrones– ήρθε απευθείας σε DVD, ενώ κόστισε πολλά χρήματα χωρίς να αποφέρει τα αναμενόμενα κέρδη στην εταιρία παραγωγής. Σ’ ένα κοντινό μέλλον, τα τεχνητά όργανα δίνονται με πίστωση και όποιος αδυνατεί να πληρώσει αντιμετωπίζει τους repo men, που μαζεύουν δια της βίας τα όργανα από τους πελάτες και τα επιστρέφουν στην εταιρεία.
6) Τhe Wackness/ Χυμαδιό (2008)
Η νεανική ταινία του Jonathan Levine ακολουθεί το μονοπάτι του Risky Business (1983), παρουσιάζοντας ένα έφηβο κλεισμένο στον εαυτό του, με ανησυχίες, ευαισθησίες και cult status. Ο Luke Shapiro κυκλοφορεί το καλοκαίρι του 1994 στη Νέα Υόρκη, σκεπτόμενος το μέλλον του, όντας απόφοιτος λυκείου, παρθένος και πουλώντας χόρτο για να βγάλει λεφτά. Ο μόνος που τον ακούει και τον βοηθά είναι ο ψυχαναλυτής του –τον οποίο ανταμείβει με χόρτο.
5) Brick/ Έγκλημα στο Κολλέγιο (2005)
Το ντεμπούτο του Rian Johnson είναι ένα νέο-νουάρ σε συσκευασία νεανικής ταινίας που επαναφέρει το είδος στις ρίζες του εκμοντερνίζοντας την γλώσσα και τις εικόνες του. Ένας μοναχικός έφηβος αναγκάζεται να εισχωρήσει σ’ ένα παράνομο σχολικό εγκληματικό δίκτυο ώστε να διερευνήσει την εξαφάνιση της πρώην του
4) Piranha 3D/ Πιράνχα 3D (2010)
Ο Alexandre Aja, συνεχίζει να αποδεικνύει το ταλέντο της νέας φουρνιάς των Γάλλων σκηνοθετών και σεναριογράφων τρόμου που ξεπήδησε στα 00΄ς και έχει δώσει διαμάντια του είδους. Ο ίδιος έχει γράψει και σκηνοθετήσει το, κατά τη γνώμη μου, καλύτερο φιλμ αυτής της νέας γενιάς του γαλλικού σινεμά τρόμου: Το «Υπερένταση» (2003). Ο ίδιος μας έδωσε, το 2010, το Piranha. Ένα ξεκαρδιστικό καλτ gore φιλμ με ανθρωποφάγα Πιράνχα φόρο τιμής στις κωμωδίες τρόμου του Raimi και του Peter Jackson.
3) Boogie Nights/ Ξέφρενες Νύχτες (1997)
Η ιστορία της περιπέτειας ενός νεαρού άντρα στην βιομηχανία πορνό της California στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 είναι η καλύτερη ταινία του Paul Thomas Anderson μετά το αριστουργηματικό «Θα χυθεί αίμα» (2007).
2) The World’s End/ Το Τέλος του Κόσμου (2013)
Αυτό το περίεργο πάντρεμα δράσης, κωμωδίας και επιστημονικής φαντασίας είναι μια ταινία για την κρίση μέσης ηλικίας πέντε φίλων, που μαζεύονται ύστερα από 20 χρόνια για να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν το ρεκόρ ενός επικού μαραθώνιου μεθυσιού με σκοπό να φτάσουν στην pub «The World’s End». Μόνο που στην πορεία θα γίνουν η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας για επιβίωση. Το τελευταίο μέρος της Cornetto Trilogy του Edgar Wright στέκεται στο ποιοτικό ύψος του «Καυτοί και άσφαιροι» (2007) και του «Το ξύσιμο των νεκρών» (2004).
1) Sexy Beast/ Ερωτικό Κτήνος (2000)
Το ντεμπούτο του Jonathan Glazer είναι η επιτομή του είδους του βρετανικού γκανγκστερικού φιλμ οικοδομώντας μια ιστορία «τελευταίας δουλειάς» για τον αποσυρμένο κλέφτη Gal, ο οποίος απολάμβανε την ζωή του στην Costa Del Sol της Ισπανίας. Την ησυχία του έρχεται να ταράξει η άφιξη του ψυχοπαθούς εγκληματία Don Logan που καταφθάνει για να τον στρατολογήσει. Η ταινία επανευφήρε το είδος ισορροπώντας ανάμεσα στην σοβαρότητα και την παρωδία των προηγούμενων ταινιών του genre, μπολιάζοντάς το με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Το εξαιρετικό αφηγηματικό ύφος, το ψυχολογικό παιχνίδι των χαρακτήρων και οι αποστομωτικές σεκάνς συγκροτούν μια απόλυτη κινηματογραφική εμπειρία μέσα στην κάψα του καλοκαιριού.
Social Links: