Αυτό εδώ το βίντεο φανερώνει το μέγεθος του αδιέξοδου και του πάτου που έπιασε η ελληνική κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια και που τώρα απλά, όλο αυτό βγήκε στην επιφάνεια. (Δεν θα πάρω θέση, είναι αρκετά αμήχανο και στενάχωρο, αλλά και τραγελαφικό. Είναι τραγελαφικό παιδιά, προφανώς και η ιστορία της γυναίκας είναι συγκλονιστική και υπάρχουν πολλές τέτοιες γύρω μας, αλλά η διαχείριση της κατάστασης και το όλο περιβάλλον καθιστούν την όλη κατάσταση αδιανόητα γραφική. Ποτέ δεν ειρωνεύτηκα την φτώχεια και τη δυστυχία γύρω μου, σιχαίνομαι όσο τίποτ’ άλλο την αφ’ υψηλού εξυπνακίστικη κριτική τύπου δημάρ, αλλά όταν η βλακεία φτάνει σε επίπεδα σουρεαλισμού, με πνίγει)
Το βίντεο ξεκινάει με καμπάνες. (Να πούμε ότι το μοντάζ είναι εμπνευσμένο). Κατάμεστο το λιμάνι από γριές και από άτυχα παιδάκια που τα ξυπνήσανε και τα βγάλανε στο κρύο άδικα. Η γυναίκα αυτή έχει φέρει έναν καμεραμαν που τη βάζει στο mood με ερώτηση. Στο 0.25 ακούμε ένα ειλικρινές voice-over ενώ βλέπουμε κάποιον τρελό να κάνει κουπί και πίσω βαρκούλα του ψαρά με ελληνική σημαία. Λίγο μετά και άλλα τουριστικά αξιοθέατα.
0.38 η πρωταγωνίστρια μας μπαίνει απότομα στο κάδρο, με ελεγχόμενη οργή, γιατί όπως λέει ”σέβεται τη μέρα”. Έως το 1.38 μας λέει την ιστορία της. Εγώ προσωπικά στεναχωρήθηκα και οργίστηκα. Αυτή η γυναίκα πρέπει να διεκδικήσει το δίκιο της. ”Για το δίκιο, όχι που θα αλλάξω κάτι, όλοι θα πεθάνουμε(απειλητικά)”. Χμμ. Πού το πάει; Ενώ ξεντύνεται απο τα φτωχικά της ρούχα, παρακολουθούμε και λίγο λειτουργία και λίγο χρυσοκέντητα ρούχα παπά. 1.47 ο σταυρός πετιέται και φεύγουμε από το κινηματογραφικό είδος του δράματος προς τον πλήρη μπουνιουελισμό. Η πρωταγωνίστρια μας όπως σηκώνει το σταυρό της μόνη, έτσι ακριβώς πέφτει για το σταυρό μόνη, ενώ απέναντι εφορμούν σαν τορπιλάκατοι πολλοί μαζεμένοι λεβέντες διψασμένοι για τον σταυρό και για αίμα (φαντάζομαι έχετε χορτάσει τόσα χρόνια επετειακά βιντεάκια με χωριάτες να παίζουν ξύλο σε βαλτόνερα για το ποιος θα φιλήσει πρώτος ένα κομμάτι ξύλο).
Θες δεν θες, είναι απόλυτα ανθρώπινο, έχεις αγωνία, όσο πορωμένο κάθαρμα κι αν είσαι, έχεις μέσα σου μια βαθιά επιθυμία να πιάσει αυτή πρώτη τον σταυρό. Και το καταφέρνει. Στο 2.06 είναι ολοφάνερο, όχι απλά τον πιάνει, αλλά τον σηκώνει κιόλας. Η απόδειξη για όλους, θεατές και τηλεθεατές. 2.07-2.15 βλέπουμε 2 ανθρωποφάγα ναρκομανή κτήνη να την σπρώχνουν και να παίρνει ο ένας από αυτούς τον σταυρό. Η αλληγορία για την κοινωνία μας του εαυτούλη και των παραποιημένων ειδώλων και αξιών, είναι ολοφάνερη. Ενώ οι εγκεφαλικά νεκροί και από την κορφή ως τα νύχια βρεγμένοι πατριώτες μαλώνουν σαν τα κοκόρια για το ποιος θα πάρει τον σταυρό, η γυναίκα κολυμπάει προς τα πίσω. Το κρύο σύμφωνα με την φυσιολογία, μειώνει τους σφυγμούς, αλλά εδώ βάζω στοίχημα ότι στο στέρνο της η καρδιά βαράει ταμπούρλο.
Στο 2.26 η γυναίκα απευθύνεται στους λεβέντες όπως ο παίχτης που αποβάλλεται από το γήπεδο προς τους αντιπάλους σε φάση ”θα τα πουμε στα αποδυτήρια να τις παίξουμε” – με την καλή έννοια -. Στο 2.30 την βοηθάει το πεζικό και το ναυτικό να βγει από το νερό και η στρατιωτική εξουσία την οδηγεί στην θρησκευτική ώστε να συζητήσουν με τον άρχοντα του γηπέδου για την επίμαχη φάση ελλείψει instant replay, που ακόμα δεν έχουμε προνοήσει σαν έθνος να βάλουμε στην περίσταση των Φώτων, στο rugby πάντως οι Βρετανοί έχουν ριπλέι και αλίμονο αν δεν ξέρουν οι Βρετανοί από ξύλο και κανόνες. Στο 2.33 ειλικρινά το βίντεο παύει να είναι αμήχανο, η γυναίκα πάει για μανούρα στον δεσπότη διαιτητή ενώ δίπλα της είναι το ανθρωπογούρουνο, ξυρισμένος φράπα για την ιερή περίσταση. 2.35-3.00, λαχανιασμένη απο την υπερπροσπάθεια και από το κρύο, λέει μια περίληψη της ιστορίας της. Και ενώ τα λέει, από τη θάλασσα πέφτει η ιδέα για επανάληψη της φάσης, όπως παλιά στην πιλοτή που σκάγαμε τη μπάλα ”ένα δύο τρία”. Δεν το δέχεται ενώ ο έτερος Καππαδόκης δίπλα φαίνεται να συμφωνεί με την ιδέα, βασιζόμενος στη βιβλιογραφία της ιστορίας του αθλήματος.
3.10 σιγά σιγά έρχεται ο στρατός όπως στα μεγάλα ντέρμπι που αρχίζει να φαίνεται ότι σε καυτή έδρα θα γίνει διπλό και έρχονται να προλάβουν τα σκληρά μπάχαλα. 3.20 ο αρχιπαπάς συμβουλεύεται τη γραμματεία και τον κομισάριο ενώ όλο το Σώμα φορώντας μαύρα γυαλιά παρά την καταφανή συννεφιά, προστατεύει την παίχτρια μας. Ο αντίπαλος αρχίζει να νιώθει στο σβέρκο του το παγωμένο χνώτο της ήττας και ξεστομίζει την απίστευτη ατάκα ”δηλαδή εμείς κλέφτες θα γίνουμε;” Σε μια πατρίδα όπου μας τα πήραν όλα και μια πίστη μας έμεινε και μια σωστή τεχνικά εκκίνηση βεβαίως βεβαίως παρ’όλο που μετά έσπρωξα 60 χρονώ γυναίκα, δεν έχει μείνει ούτε ιερό ούτε όσιο τελικά; Τελικά στο 3.32 η μούμια με τα χρυσά μιλάει και βάζει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Ο ελεήμων Θεός και εγώ δηλαδή ως αυτόκλητος εκπρόσωπος του και αποδεκτός από τις αγουροξυπνημένες μάζες θα σου τον δώσω τον σταυρό μαζί και το τιμητικό έπαθλο αλλά να ξέρεις ότι την επόμενη χρονιά, αν ζεις κατά τύχη και με τη βοήθεια του Θεού γιατί από πρόνοια και κοινωνικό κράτος μην πολυελπίζεις, δε θα στην χαρίσω.
3.44 ένας απίστευτα ανέκφραστος και με σκληρές γωνίες λοχίας ή κάτι τέτοιο περνάει από μπροστά, δίνοντας ένα λακωνικό σήμα ότι η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Να σου φιλήσω τα χεράκια σου λοιπόν και αυτό ήταν Οι παπάδες φοράνε καθαρό χρυσό. Η περιουσία της εκκλησίας φτάνει να καλύψει το χρέος από το 1900 και μετά. Οι φενταγίν εξεγείρονται επειδή δύο άνθρωποι φιλιούνται δίπλα τους, ενώ οι ίδιοι κάνουν ακριβώς τα ίδια με το νεοκόρο. Θα αφορίσουν βουλευτή που ντύθηκε παπάς και θα δώσουν υλικό για άφθονο τρέντυ μα και παραδοσιακό tweeting στη νέα δημοκρατία. Κι εσύ θες τον σταυρό για να δικαιωθείς. Ο άντρας σου πεθαίνει. Τα παιδιά σου θα πεινάσουν. Εσύ θα πας στο τρελάδικο, όπου δε θα τρως και θα πεθάνεις γιατί κλείνουν τις ψυχοκοινωνικές δομές μία μία. Ε πάρτον, χάρισμα σου και καλή φώτιση.
Social Links: