Γιατί το Trabant είναι το καλύτερο αυτοκίνητο όλων των εποχών

Το Trabant είναι γνωστό για πολλούς λόγους κυρίως αρνητικούς που έχουν να κάνουν κυρίως με τις επιδόσεις του (αναφέρεται ως το μόνο αυτοκίνητο όπου στους πίνακες τεχνικών χαρακτηριστικών των περιοδικών έλειπε ο χρόνος του 0-100km/h γιατί είχε τελική 95km/h) ή για το χρόνο αναμονής που έφτανε ακόμα και τα 15 χρόνια όμως στόχος αυτού του αφιερώματος δεν είναι να δείξουμε την κακή πλευρά του Trabbi αλλά τα θετικά σημεία του και πιστέψτε με είναι αρκετά.

Αλλά πριν από αυτό ας δούμε λίγο το μπάκραουντ της δημιουργίας του. Στις αρχές των φίφτυς οι ανατολικογερμανοί αποφάσισαν ότι είχε φτάσει η στιγμή να σταματήσουν να κατασκευάζουν προπολεμικές BMW στα εργοστάσια της βαυαρικής εταιρίας στη Λειψία και άρχισαν να σκέφτονται την κατασκευή ένος αμιγώς ανατολικογερμανικού αυτοκινήτου αξιοποιώντας αρκετές καινοτόμες τεχνολογίες της εποχής αλλά και μερικά ακατανόητα τεχνολογικά απολιθώματα. Οι βασικές αρχές που απαιτούνταν ήταν μικρό μέγεθος, ευκολία στην κατασκευή, οικονομία καυσίμου αλλά και οικονομία σε υλικά που βρίσκονταν εκτός ΛΔΓ.

Ως κινητήρας χρησιμοποιήθηκε ένας δίχρονος 500 κ.εκ. που αργότερα έγινε 6οο που αρχικά προοριζόταν για χρήση σε μοτοσυκλέτα και σε αυτήν την επιλογή οφείλονται και πολλές παραξενιές του όπως το ότι δεν είχε αντλία βενζίνης έτσι για να υπάρχει ροή καυσίμου το ντεπόζιτο βρισκόταν στον χώρο της μηχανής!!! και μάλιστα πάνω απο αυτή!!! το λάδι δεν είχε εξωτερικό δοχείο αλλά έμπαινε κατευθείαν στη βενζίνη έτσι έπρεπε να ξέρεις πάντα πόση βενζίνη έχεις ώστε να διατηρείς σταθερή την αναλογία βενζίνης-λαδιού στο 50:1. Πράγμα λίγο δύσκολο αφού δεν είχε δείκτη βενζίνης αλλά μια ράβδο παρόμοια με αυτή που ελέγχουμε τη στάθμη του λαδιού ενώ η ανάμιξη του λαδιού με την βενζίνη που στις μοτοσυκλέτες γινόταν απλά κουνώντας το μηχανάκι πέρα-δώθε δυο-τρεις φορές στο Trabbi χρειαζόταν η βοήθεια του βενζινά ώστε κρατώντας το από την οροφή να το ταρακουνήσεις για λίγο.

Αυτά για το μοτέρ ας περάσουμε τώρα στο αμάξωμα που κρύβει και τα πιο ενδιαφέροντα. Το σασί αποτελείται από ένα ατσάλινο μονοκόκ πλαίσιο που πάνω σε αυτό στερεώνονταν τα συνθετικά πάνελς, πόρτες, καπό, οροφή κλπ. ακριβώς όπως το κάνει η Lotus και άλλοι κατασκευαστές σπορ αμαξιών. Βέβαια ο λόγος που το έκαναν αυτό είναι η έλλειψη ατσαλιού στη ΛΔΓ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια πολλή ελαφριά κατασκευή με πολύ καλό κράτημα ακόμα και με σημερινά δεδομένα (χαρακτηριστική η πετυχημένη δοκιμή αποφυγής “ταράνδου” που έκανε γερμανικό περιοδικό τεστ που απέτυχε οικτρά η Mercedes A-Class) και πολύ καλή παθητική ασφάλεια αφού ήταν πολύ πιο ασφαλές από πολύ ακριβότερα αλλά άκαμπτα αμάξια.

Τα συνθετικά πάνελς ήταν από ένα μείγμα ρητίνης που προερχόταν από άχρηστες φαινόλες απόβλητα της χημικής βιομηχανίας και από κοντές ίνες βαμβακιού απόβλητα επίσης της κλωστοϋφαντουργίας. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο οικολογικό αυτοκίνητο κατασκευασμένο από ανακυκλωμένα υλικά και μην ξεχνάμε την πολύ χαμηλή κατανάλωση βενζίνης 7l/100km (τις 50πλάσιες εκπομπές CO σε σχέση με άλλα αυτοκίνητα της εποχής τις αφήνουμε αφού ασχολούμαστε μόνο με τα θετικά).

Μια άλλη μεγάλη καινοτομία για το 50 ήταν κίνηση στους μπροστινούς τροχούς λύση που εφαρμόζεται σε όλα πλέον τα αυτοκίνητα της κατηγορίας του ενώ είχε από τότε ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς όταν τότε οι Ferrari είχαν μονοκόμματο πίσω άξονα και φύλλα σούστας. Άλλη μια απόδειξη της μηχανολογικής πρωτοπορίας της Τrabant είναι ο αστικός μύθος της Ostpolitik που αναφέρει ότι όταν η VW αποφάσισε από τους πισωμήχανους αερόψυκτους σκαραβαίους να περάσει σε σύγχρονα προσθιοκίνητα χάτσμπακ μην μπορώντας να φτιάξει ένα σωστό αυτοκίνητο αγόρασε τα δικαιώματα ενός concept car της Trabant και κατόπιν ανέθεσε στον Ιταλό Giugiaro να το ανασχεδιάσει για να φύγει η σοσιαλιστική αισθητική του.