”Να Παραμείνουμε Απειλή”, 23/5 @ Villa Zografou, Αθήνα

-ti ora tha ginei i fasi?

-λέμε κατα 9μιση-10 να ειμαστε εκει

-oraia

-ne ala pou ine to eki akrivos

-den ksero apo voria proastia

Ο από πάνω διάλογος έγινε διαδικτυακώς μεταξύ 3 ατόμων, την Παρασκευή 23/5, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η πρώτη μέρα του “Να παραμείνουμε απειλή” φεστιβάλ στη Βίλλα Ζωγράφου. Ο διάλογος συνεχίστηκε για λίγο ακόμη με τεράστια αποτυχία συνεννόησης (βλ. τέλος).

Το 608 είναι ένας σφετεριστής που ποτέ δεν τον είδα με καλό μάτι. Θέλουμε το λεωφορείο για Ζωγράφου αυστηρά σνομπ απέναντι στους Γαλατσιώτες, κοινώς 222. Σκέφτηκα να κατέβω στο πανεπιστήμιο και να περιμένω επιδεικτικά το 235. Δεν το έκανα, γιατί με αγχώνει το να περνάω στριμωχτά ανάμεσα σε πάνκηδες. Από δαύτους είχε πολλούς μετά το Πολυτεχνείο, οπότε και κακώς είχα χτυπήσει εισιτήριο, το well-being οποιουδήποτε υποψήφιου ελεγκτή ήταν καταδικασμένο.

Δεν πρόσεξα τη στάση που κατέβηκα, γιατί είχα το μυαλό μου στο παρακείμενο περίπτερο, και συγκεκριμένα στο ψυγείο του. Τα φίδια της ακριβής-μπύρας-για-καλό-σκοπό με έζωναν. Τελικά στραγγάλισα το εξηνταβελόνικο, και άφησα το ιδεολογικό να στραγγαλίσει με τη σειρά του το πορτοφόλι μου: Θα έπαιρνα μπύρες από μέσα.

Ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος από αυτούς με τους οποίους μιλούσα δεν είχαμε ξαναπάει στη Βίλα τη συγκεκριμένη. Περίμενα στριμωκωλιές φάση Λέλας και Βίλαμαλίας, καλοκαίριασε και ανησυχούσα. Τελικά το οικόπεδο ήταν τεράστιο, πολυεπίπεδο, είχε ένα ωραίο παλάτι στο κέντρο, και η σκηνή ήταν υπαίθρια. Τα σημεία αλκοολικής προμήθειας ήταν 2, και αρκετά μακριά από το τζέρτζελο. Καλύτερα, γιατί αλλιώς μπορεί να πέταγε κανείς παγάκια στις μπάντες και να έτρεμαν, ενώ τώρα το παγάκι έλιωνε μέχρι να διανύσεις την απόσταση. Οι τουαλέτες ήταν φυσικές και χημικές, αρκετά φωταγωγημένες και οι 2.

Πρώτοι βγήκαν οι Κωμωδία Θανάτου, κατά τις 10μισή νομίζω. Ωραίο γκρουπ, με κιθαροπληκτροκινούμενη ριφολογική μηχανή, και ελληνικό στίχο. Τα φωνητικά ίσως θέλουν ένα δούλεμα παραπάνω, αλλά σε γενικές τα παιδιά απέδωσαν πολύ καλά. Ήταν η μόνη από τις 4 μπάντες η οποία είχε μόνο ένα(1) άτομο με πλήκτρα. Ο κόσμος χλιαρός, λογικό θα μου πεις, αλλά μάλλον η θέση του πρώτου συγκροτήματος δεν πρέπει να υπάρχει σε φεστιβάλ, οπότε βέβαια θα έχουμε και το παράδοξο να μην υπάρχει φεστιβάλ.

Μια παρένθεση για το σημείο στο οποίο βρισκόμουν κατά το σύνολο γενικά του event: Ήμασταν στην αρχή ουσιαστικά του κεντρικού pit, στην κόψη ενός γκρεμού με ύψος ενός μέτρου, κατά βάση πετρώδη στη σύστασή του, με επικάλυψη ψιλόκκοκου χώματος, με ικανή κλίση. Παρά το αρχικό άβολο της στάσης, εν τέλει το σημείο μεγάλωνε μέσα σου, και διοχέτευε τη βαρεμάρα του κενού μεταξύ των συγκροτημάτων σε ασκήσεις ισορροπίας, αλλά και σκέψεις για τίμιες γλίστρες.

Δεύτεροι βγήκαν οι Χωρίς Περιδέραιο, εκτάκτως σε αυτή τη θέση, γιατί το αρχικό χρονοδιάγραμμα δεν τηρήθηκε, και μετά έπαιζαν στο Six Dogs, στη 1μιση. Καλύτεροι θαρρώ σα σύνολο από ότι ήταν στο Gagarin πριν από κάτι μήνες, φαίνεται πως το έχουν πάρει ζεστά και χαίρομαι. Βέβαια η μουσική τους δεν είναι ιδιαίτερα συναυλιακή (άλλο που στο “48 Σιωπές” γίνεται πάντα χαμός, και το παίζουν 2 φορές σε κάθε live), αλλά τα κομμάτια ήταν και παραμένουν αριστουργήματα εδώ και σχεδόν 3 δεκαετίες, σκέτη απόλαυση. Έχω την εντύπωση πως το setlist τους ήταν μεγαλύτερο από την προηγούμενη φορά, αλλά πάλι δεν ακούστηκαν “Νορβηγία” και “Χορός για Μουσική” (προσωπική αδυναμία).

Οδός 55 μετά, και προωθούμαστε λίγο πιο μπροστά, στο χείλος, αντί για την κόψη του γκρεμού. Αντικειμενικά, οι Οδός είναι η μεγαλύτερη -σύγχρονη- synth μπάντα της χώρας (έχουν ξεπεράσει το στάδιο ανερχόμενοι) στην παρούσα φάση. Πολύ δικό τους κοινό από κάτω, τα πρώτα moshpits άνθησαν δειλά δειλά. Ποικιλία στο set, κάτι-σαν-gameboy σε κάποια intro και όχι μόνο, όμορφα οπτικά μπιμπλίκια από κάτι που μου θύμισε οκαρίνα με λαμπάκια. Παρόλο που η μουσική των Οδός δε σου κάνει για ιδιαίτερα συναυλιακή με την πρώτη σπιτική ακρόαση, στο live αυτή η άποψη διαγράφεται. Ιδιαίτερα θετικό και το γεγονός ότι δεν αναλώθηκαν στο να παίξουν δυο φορές το “Αττική-Βικτώρια”, αποφεύγοντας το παράδειγμα προηγούμενων συναυλιών τους, και αποδεικνύοντας πως τα χιτάκια τους πληθαίνουν σε αριθμό.

Αυτή τη φορά στους ΑΝΤΙ… δεν ήμουν μεθυσμένος, κι έτσι θυμάμαι παραπάνω από 2 τραγούδια από το set τους. Το ότι τους θεωρώ την καλύτερη ελληνική μπάντα των 80’s το έχω δηλώσει πολλάκις. Μετά από το περσινό live στο Θησείο, και πλέον μετά και από αυτό, τολμώ να πω ότι είναι και η καλύτερη συναυλιακά ελληνική μπάντα από εκείνη την εποχή (και όχι μόνο). Το synth punk της σχολής τους είναι συγκρίσιμο με ξηγημένο thrash metal, όσον αφορά το αποτέλεσμα επί του κοινού. Ντου με “Πανδαιμόνιο” αν δεν απατώμαι, και σκάει το πρώτο καπνογόνο, καθώς και το πρώτο μεγάλο pit. Επίσης και ο πρώτος χωματοστρόβιλος (θα ακολουθήσουν άλλοι 3-4 τουλάχιστον, με αποτέλεσμα με το πέρας του live να επικρατεί ένα ομοιόμορφο καφέ χρώμα ανάμεσα σε όσους ήμασταν σε λογική εγγύτητα). Συνέχεια με αρκετά κομμάτια από το demo (ναι ρε φίλε, παίξανε το “Τρελοστράτηγε”), ολόκληρη (θαρρώ) τη μεριά τους από το μυθικό split με Κοινωνικά Απόβλητα, stage diving, κτλ. Ένας Αγγελίδης σε πλήκτρα και φωνή να έχει απίστευτη σκηνική παρουσία μόνο και μόνο με τον ιδιότυπο νευρικό τρόπο που παίζει. Οι ΑΝΤΙ… ήταν σαφώς η μπάντα που επικοινωνούσε περισσότερο με το κοινό ανάμεσα στα κομμάτια. Μπόνους ο θεούλης στο αριστερό όπως κοιτάς τη σκηνή τμήμα της, ο οποίος χόρευε μόνος του ανάμεσα στη μπάντα που έπαιζε, ενώ σε κάποια φάση άρπαζε και μικρόφωνο.

Η ώρα ήταν 3 ή κάπου εκεί γύρω. Το κυρίως κτίσμα της Βίλλας έχει κάτι υπέροχες εσοχές για να κάθεσαι μόνος το βράδυ και να κάνεις την κουκουβάγια από ψηλά, ενώ παράλληλα από κάτω καίνε χαρτοπετσέτες για να σε διώξουν κάποιοι βέροι Ζωγραφιώτες που κρατάνε από το (18)’87. Οι μπύρες έχουν τελειώσει και έτσι δε μπορείς να αντεπιτεθείς. Ταπεινωμένος μπαίνεις στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και πας για κόντρες στην Ούλοφ Πάλμε, αναλογιζόμενος πως κρίμα, αύριο δε θα δω Στρες, αλλά γιατί τώρα αυτός βγάζει τα πόδια από το παράθυρο του συνοδηγού σε εν κινήσει αυτοκίνητο;

(το κείμενο δε συνοδεύεται από φωτογραφίες, γιατί ντρέπομαι να δημοσιοποιώ εικόνες από το κινητό μου, και γιατί google έχετε)

-kane zoom in

-kato dexia

-den ta pas kala me ta koumpiouter?

-vasika tora pou psaxno tis staseis ontos einai anyrpaktes

-isos to ekanan epitides gia na mhn tous vriskoun oi sfalites

-Η 7η δεν ειναι ρε παιδια¿

-mallon nai

-piso apo ekei pou leei eklisia agios georgios den einai?

-ποσο εισοδο θα εχει;