Οι ρέκτες της βουβουζέλας 2: World Cup Recap 1

Όμιλος Α’

Η γηπεδούχος Βραζιλία πέρασε πρώτη με 2 νίκες και μία ισοπαλία. Ο Neymar είναι σε πολύ καλή κατάσταση (με 4 γκολ μέχρι στιγμής) αλλά με Fred και Hulk δεν πας πουθενά. Στην άμυνα ο David Luis είναι πολύ σοβαρό σέντερ μπακ αν και μεγάλος χαβαλές.

Δεύτερη ομάδα στον όμιλο κατετάγη το Μεξικό με ατραξιόν τον υπέρ το δέον εκδηλωτικό προπονητή της

 και σκληρή άμυνα (1 γκολ παθητικό σε 3 αγώνες), αφού κατάφερε να κερδίσει την Κροατία στο μεταξύ τους ματς. Το Καμερούν με συνολικό σκορ 1-9 ήρθε τελευταίο και καταϊδρωμένο.

Όμιλος B’

Η Ολλανδία έκανε το 3 στα 3 φανερώνοντας μεγάλες αρετές αλλά και αδυναμίες και επειδή ξέρω ότι ο Louis Van Gaal τα διαβάζει αυτά, θέλω να του δώσω μερικές συμβουλές για το πώς η αγαπημένη μου ομάδα θα φτάσει μέχρι τέλους.

Λουίς, θα σου ακουστούν κάπως αιρετικά τα παρακάτω αλλά μην τα φοβηθείς. Ήρθε η ώρα της ανατροπής. Σνάιντερ δεν τραβάει, πέρναπέξω. Τα 3 σέντερ μπακ σου δεν κόβουν ούτε με βαλέ, διάλεξε τα δύο της αρεσκείας σου και πάμε για το 4-2-4 που προσπάθησε να παίξει η Αγγλία και δεν της βγήκε αλλά εμείς μπορούμε. Κρατάς στα μπακ-χαφ Janmaat και Blind και στο κέντρο βγάζεις De Jong και De Guzman που μόνο παίρνουν κάρτες και περνάς μέσα τον Γουίντεμπλουμ Γουίμπλεντον πωςτονλένε αλλά και τον Fer, ψηλά παιδιά, λεβέντες, μαρκάρουν, πετάνε τη μπάλα μπροστά. Και επίθεση εκτός των εγγυημένων Robben, Van Persie, βάζεις στα άκρα τους νεαρούς Memphis και Lens που είναι τρεχαντήρια αλλά και σουτάρουν όπως ζητούσε και ο Αλκέτας. Άκουσε με και δεν θα χάσεις.

Χιλή κοντρολαρισμένη ομάδα με πλαφόν στο πού μπορεί να φτάσει, αλλά πολύ ανώτερη από την τελειωμένη Ισπανία που αναμενόμενα αποκλείστηκε νωρίς νωρίς. Η Αυστραλία εξέπληξε πολύ κόσμο, μαζί και μένα, με την αξιοπρεπέστατη εμφάνιση της απέναντι στους Ολλανδούς και κυρίως με την γκολάρα του Cahill που μας θύμισε Van Basten ’88.

Προβλέψεις

Το Βραζιλία – Χιλή θα είναι το πρώτο νοκ-άουτ ματς στη φάση των «16» και πολύς κόσμος εντός και εκτός Βραζιλίας επιζητά την έκπληξη. Ακόμα νομίζω ότι η ξανθή μπογιά του Νεϊμάρ περνάει, άρα και η Βραζιλία.

Το άλλο ματς ανάμεσα σε Ολλανδία και Μεξικό είναι αρκετά πιο ύπουλο αλλά λογικά ο Ρόμπεν θα σηκώσει την ομάδα στις πλάτες και στην καράφλα του. Την φοβάμαι πολύ πάντως την άμυνα της Ολλανδίας, μου θυμίζει έντονα σε δυνατότητα απίθανου λάθους τους συνδυασμούς Καραταϊδη, Αμανατίδη, Ανατολάκη στο ΤσουΛου.

Όμιλος Γ’

 

Η Κολομβία αθόρυβα πέτυχε 3 ψιλοάνετες νίκες, συχνά εντυπωσιάζοντας με την απλότητα και την αποτελεσματικότητα της.

Κεφάλαιο Ελλάδα: Ότι και να λέμε, με το που πήρε (χαζή) κόκκινη ο Κατσουράνης η ομάδα πήρε τα πάνω της. Από την αποβολή και μετά, στον αγώνα με την Ιαπωνία η άμυνα έκλεισε τους χώρους, οι παίχτες πηδούσαν πιο ψηλά στις κεφαλιές, έβγαιναν πρώτοι στις διεκδικήσεις. Όσον αφορά το νικητήριο αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού, ο Σάντος ξεκίνησε με τον ψυχωμένο Καραγκούνη, έδωσε ευκαιρία στον μπαλαδόρο Χριστοδουλόπουλο και μετά τον τραυματισμό του δούκα των κλαρινογαμπρών Παναγιώτη Κονέ, έβαλε μέσα τον Σάμαρη που τελικά σκόραρε κιόλας.

Η Εθνική Ελλάδας σε αυτό το ματς έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις στην ιστορία της, πιέζοντας ασταμάτητα 70 λεπτά (από την ώρα της δεύτερης αναγκαστικής αλλαγής δηλαδή) και δημιουργώντας πολλές φάσεις, σκοράροντας 2 γκολ και έχοντας άλλα 3 δοκάρια. Ήταν με την πλάτη στον τοίχο, πήγαιναν μόνο για νίκη, ήξεραν ότι έπρεπε να βάλουν γρήγορα γκολ γιατί η φυσική τους κατάσταση δεν θα τους έφτανε να περιμένουν μέχρι το ’90, έστω κι αν στο τέλος ο Έλληνας επιθετικός τσίμπησε το πέναλτι κι έγινε ότι έγινε.

Δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός του ποδοσφαίρου, ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και άλλες τέτοιες γραφικότητες, πάντως με αυτή την εμφάνιση της άξιζε να περάσει στην επόμενη φάση. Όπερ και εγένετο.

Η Ακτή είχε τις καλύτερες μονάδες από κάθε άλλη Αφρικανική χώρα της φετινής διοργάνωσης αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Ιαπωνία απογοήτευση.

Σε αυτό το ενσταντανέ μετά την πρόκριση, δύο λαϊκά παιδιά ετοιμάζονται να πιουν τα αναψυκτικά όλου του κόσμου ώστε να κατουρήσουν για το ντόπινγκ κοντρόλ τη στιγμή που ημίγυμνοι συμπαίχτες τους επιδεικνύουν περήφανα τα trendy σώβρακα τους σε αμέτρητες selfies.

Όμιλος Δ’

Στον οποίο, με το που έπαιξε ο Σουάρες έγινε μακελειό. Πρώτα, με 2 δικά του γκολ απέκλεισε την Αγγλία στην οποία τρώει ψωμάκι, fish’n chips και όχι μόνο. Κι έπειτα απέναντι στην Ιταλία, ακολούθησε αυτό

O Ουρουγουανός που τιμωρήθηκε με βαριά καμπάνα από τη FIFA και θα λείψει από το υπόλοιπο της διοργάνωσης, έκλεψε την αίγλη ακόμα και της μεγάλης έκπληξης της Κόστα Ρίκα που κατέλαβε την πρώτη θέση, αν και αποτελούσε το απόλυτο αουτσάιντερ. Με τον Κάμπελ του Ολυμπιακού να πετάει φωτιές μπροστά και με πολύ καλά στημένη άμυνα πίσω, η Κόστα Ρίκα φέτος πάει για μεγάλα πράγματα (εκτός αν φάνε τα μούτρα τους πάνω στο ατσάλινο τείχος της Μαρίας Δημητριάδη και του Κώστα Μανωλά – να δύο ονοματεπώνυμα που δεν περιμένατε ποτέ ότι θα συνυπάρξουν στην ίδια πρόταση).

Απόλυτα δίκαιη η κατάταξη στον όμιλο με την Ουρουγουάη να μοιάζει πάντα έτοιμη για καβγά αλλά αγωνιστικά ανέτοιμη και να περνάει δεύτερη με τα χίλια ζόρια, την Ιταλία να παίζει σε ρυθμούς slow motion και την Αγγλία όπως πάντα ασόβαρη, χωρίς αρχή, άμυνα, μέση, επίθεση και τέλος.

 

Αnastasius Petroleca

 

Καλησπέρα κι από μένα παίδες, γράφω εδώ κατόπιν πρότασης-πρόσκλησης των φίλων απο το Σκρα-Punk, όντας δανεικός με οψιόν αγοράς από το kaboomzine.com.

Μαθητής κι εγώ της μεγάλης της μπαλίτσας σχολής του τιτανομέγιστου δασκάλου της ανώτερης κυβερνοπροπονητικής Νικόλα Αλέφαντου, θα καταθέσω την ταπεινή μου γνώμη για τις εξελίξεις στο Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Καταρχάς μία γενική εκτίμηση: Με στεγνά αγωνιστικούς όρους και αν μπορούσαμε να ξεχάσουμε τα κοινωνικοπολιτικά ντράβαλα που εκτυλίσσονται έξω απ’ τα γήπεδα, θα μιλούσαμε για ένα απ’ τα καλύτερα Μουντιάλ της 20ετίας: ασφυκτικά γεμάτα γήπεδα ακόμα και στους θεωρητικά αντιδημοφιλείς αγώνες, έλλειψη τεχνικών προβλημάτων που μάς ταλάνισαν σε προηγούμενες διοργανώσεις όπως ελλατωματικές μπάλες που παίρνουν αυτόνομα δικά τους φάλτσα ή βουβουζέλες που σε υποχρεώνουν να παρακολουθείς στο mute, και βέβαια χορταστικά παιχνίδια με πολλά γκολ και μεγάλες ανατροπές ήδη από την πρώτη φάση. Ενώ και οι τεχνικές πρόοδοι στη διαιτησία με το goal-linetechnology και το σπρέυ-αποκριάτικο αφρό ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο αυθαιρεσιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο διαιτητικός ακραίος υποκειμενισμός έχει εξαλειφθεί και η συμβουλή ενός μπαρουτοκαπνισμένου κριτικού διαιτησίας όπως ο Παναγιώτης Βαρούχας δεν είναι πια απαραίτητη. Πάμε τώρα στο ζουμί, με μία ανασκόπηση της πρώτης φάσης ανά όμιλο και προβλέψεις για τα ζευγάρια της φάσης των 16:

Όμιλος Α’
Ανέμπνευστη και νωθρή εμφανίστηκε η διοργανώτρια Βραζιλία, μέχρι στιγμής απλά και μόνο η ομάδα του Νεϊμάρ, όταν παλιότερα είχε υπάρξει η ομάδα των Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλτίνιο, Ρομάριο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ζουνίνιο, Καφού και η λίστα δεν τελειώνει -δεν ξεχνάμε το παραδοσιακό σπρώξιμο της πρεμιέρας- σε αντίθεση με το σφιχτό και καλοδουλεμένο Μέχικο του υπερηρωικού Μιγκέλ Ερέρα που παίζει στρωτή μπαλίτσα, μία απ’ τις πιο φρέσκιες ομάδες της διοργάνωσης και τερμάτισε δεύτερο με ισοβαθμία λόγω διαφοράς τερμάτων. Πάντα αξιοπρεπής και μαχητική Κροατία. Τέλος, οι Καμερουνέζοι εκτός απ’ το να παίζουν ξύλο μεταξύ τους, ελπίζουμε να βγάλαν αρκετές σέλφυ για να θυμούνται ότι πήγανε στη Βραζιλία, κάτι που όλοι οι υπόλοιποι μάλλον θα ξεχάσουμε σύντομα.

 

Όμιλος Β’

 

Υπερηχητική Ολλανδία, έκανε εμφανίσεις που σκόρπισαν τον πανικό στους συνδιεκδικητές του βαρύτιμου τροπαίου. Ο Ρομπέν και ο Σνάιντερ τρέχουν σαν τον Βέγγο στο super-fast-forward για 90′, ενώ ο Φαν Πέρσυ μάς χάρισε ένα απ’ τα πιο όμορφα γκολ στην ιστορία του αθλήματος με τη μοναδική κεφαλιά χελιδονόψαρο στο ματς κόντρα στην Ισπανία. Δυνατή Χιλή, ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, μάς θυμίζει την αξέχαστη αρμάδα του 1998 των Σάλας-Ζαμοράνο, χωρίς να έχει τους σούπερσταρ του παρελθόντος. Γενικά όλες οι λατινοαμερικάνικες ομάδες μπορούμε να πούμε ότι είναι ανεβασμένες σε αντίθεση με τις αφρικανικές, που κατέγραψαν ιστορικό χαμηλό όσο και με παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις που πήγαν σπίτι τους με το καλημέρα. Εύφημος μνεία στα αξιόμαχα καγκουρό, που σε πιο λάητ όμιλο θα μπορούσαν ίσως και πρόκριση. R.I.P. Ισπανία. RIP τίκι-τάκα.

Όμιλος Γ’
Η ταλαντούχα Κολομβία έδειξε από νωρίς ποιος είναι το αφεντικό του ομίλου καθαρίζοντας την πρώτη θέση, τη στιγμή που η Ελλάδα, μετά την απογοητευτική πρεμιέρα μάζεψε τα κομμάτια της και έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα να κάνει κόντρα στην Ιαπωνία (χορηγία σταθμού ΚΤΕΛ Κηφισού με τόσο λεωφορεία παρκαρισμένα μπροστά απ’ την εστία του Καρνέζη) και με τη συμβολή του εμβληματικού αρχηγού Κώστα Κατσουράνη καθάρισε το σκορποχώρι της Ακτής Ελεφαντοστού, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά το ποδοσφαιρικό αξίωμα ότι καλύτερη ομάδα δεν είναι αυτή που έχει το μεγαλύτερο άθροισμα ατομικών ταλέντων.

Όμιλος Δ‘

 

H αρμάδα των Ρουίζ, Μπαλάνιος, Κάμπελ καθαρίζει για πλάκα την πρωτιά κάνοντας την πρώτη έκπληξη μεγατόνων του Μουντιάλ και μάλιστα στον λεγόμενο Όμιλο του Θανάτου. Η πάντα φιλόδοξη και σταθερά ποδοσφαιρικά προηγμένη Ιταλία, έδειξε ταυτόχρονα μεγάλες δυνατότητες όσο και μεγάλες αδυναμίες -με άμυνα, που είναι το παραδοσιακό της ατού, κατώτερη των περιστάσεων, και στην τελευταία παράσταση του μεγάλου μαέστρου Αντρέα Πίρλο με τη σκουάντρα ατζούρα έχασε στις λεπτομέρειες απ’ την φορτσάτη Ουρουγουάη, που μέχρι την αποβολή του αιμοδιψούς Σουάρεζ απ’ το Μουντιάλ είχε την πιο πλήρη, επικίνδυνη και απρόβλεπτη επιθετική γραμμή της διοργάνωσης. Αξιομνημόνευτη η κόκκινη του Μάξι Περέιρα στον πρώτο αγώνα, που τήρησε τα έθιμα και της παραδόσεις της χώρας του Ήλιου.

RIP Aγγλία στο repeat. Κεσ-κε-σέ Χόντσον;

 

Όμιλος Ε’
Γαλλία μαρς, αναγεννημένη για πρώτη φορά μετά την υπερηχητική ομάδα του 1998, έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη με τις εμφανίσεις της με Μπενζεμά on fire. Στη 2η θέση συναντάμε δίκαια τη φιλόδοξη αλλά λίγη για παραπάνω πράγματα πολυεθνική Ελβετία (κλείστε τα σύνορα Ελβετοί και άμα ξαναδείτε πρόκριση σε τελική φάση στείλτε μας mail) του πολυνίκη Ότμαρ Χίτζφελντ.
Ισημερινός και Ονδούρα κάνανε τουρισμό ξεκάθαρα.

 

Όμιλος Στ’

 

Αργεντινή αγχωμένα και με τα χίλια ζόρια πρώτη [πότε θα μπει σε μια διοργάνωση να πετάει 5άρες να γουστάρουμε; καημό το έχω.] Γενικά, με προπονητή κομπάρσο και επιθετικό πλάνο “δίνω τη μπάλα στο Μέσι να περάσει 2-3 να μάς ξελασπώσει” κανείς δεν πήρε Μουντιάλ. Στη 2η θέση φιγουράρει η παραδοσιακή αφρικανική δυναμη, η χώρα των αιώνιων εφήβων, Νιγηρία, που για να είμαστε ειλικρινείς δεν έδειξε τίποτα το ιδιαίτερο, απλά στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
Τρεις πόντοι μπορούν και να θεωρηθούν καλή συγκομιδή για τη σταχτοπούτα της διοργάνωσης, Βοσνία, που όμως βάσει ονομάτων, εμφανίσεων στα προκριματικά και επιπέδου ανταγωνισμού, θεωρούσαμε ότι θα μπορούσε να αγγίξει την πρόκριση. Χαράς ευαγγέλια για το Ιράν που σκόραρε την τελευταία αγωνιστική και απέφυγε το στίγμα της μοναδικής ομάδας χωρίς γκολ στο Μουντιάλ.

 

Όμιλος Ζ’

 

Ο πιο ενδιαφέρων όμιλος της πρώτης φάσης μαζί με τον Δ΄. Ηγεμονική Γερμανία ξεκίνησε σαρωτικά με τεσσάρα κόντρα στους υπερόπτες Πορτογάλους, απειλήθηκε από την μαχητική Γκάνα αλλά καθάρισε την πρωτιά στο τέλος. Γενικά ομάδα που έχει Κλόζε και Σβαινστάιγκερ στον πάγκο, αυτόματα βάζει υποψηφιότητα για μεγάλα πράγματα και τα πάντσερ πέρα από βάθος πάγκου έχουν και τα καλύτερα χαφ της διοργάνωσης με αχίλλειο πτέρνα τους το αργό αμυντικό δίδυμο. Η ομάδα των Η.Π.Α. κατά τη γνώμη μου συγκαταλέγεται στις ευχάριστες εκπλήξεις της διοργάνωσης, απέκλεισε την πολυδιαφημισμένη Πορτογαλία του Κριστιάνο (όχι πια δάκρυα) Ρονάλντο και έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, με κάθετες πάσες, λειτουργική κατοχή μπάλας αλλά και αντεπιθέσεις κόμπρας, γενικά είναι ίσως η καλύτερη εθνική που οι Η.Π.Α έχουν ποτέ στείλει σε τελική φάση -εύγε Κλίνσμαν! Εύφημος μνεία στη Γκάνα, που παρά τη βαριά σκιά σκανδάλων και εσωτερικών προστριβών το πάλεψε μέχρι τέλους και θα μπορούσε να έχει προκριθεί σε πιο εύκολο όμιλο.

 

Όμιλος Η’

 

Ο πιο βαρετός και σε επίπεδο ονομάτων αλλά και ποδοσφαίρου που παίχτηκε. Πολύ περισσότερα πράγματα περιμέναμε απ’ το Βέλγιο -προπονητικά εγκλήματα και στην αρχική ενδεκάδα και στο αγωνιστικό στυλ- δεν τα έδειξε, και είναι μια απορία αν και πότε θα το κάνει. Στη δεύτερη θέση αναπάντεχα η Αλγερία που καθάρισε σαν αβγό τόσο την φιλόδοξη Ρωσία του Fabio Capello όσο και την έμπειρη Ν.Κορέα.

Προγνωστικά Φάσης των 16

 

Βραζιλία – Χιλή

 

Με καθαρά αγωνιστικούς όρους δε θα ήταν θράσος να υποστηρίξουμε ότι η Χιλή θα κάνει την έκπληξη, αλλά κάτι το γήπεδο που θα γέρνει, κάτι η κλασική εύνοια της FIFA στην θεσμικά ισχυρή & βέβαια διοργανώτρια Βραζιλία, κάτι τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα του πολύπειρου Σκολάρι, υποψιάζομαι ότι στο τέλος, ακόμα και με ανορθόδοξο τρόπο, οι Βραζιλιάνοι θα πανηγυρίσουν.

 

Κολομβία – Ουρουγουάη
Αν ο Σουάρεζ δεν είχε φροντίσει να αποκλειστεί θα έλεγα Ουρουγουάη δαγκωτό (χεχε. ένα κλισέ αστείο που όλοι περιμένανε), τώρα οι πιθανόητες είναι περισσότερο μοιρασμένες, αλλά οι σελέστε δεν απέκλεισαν Αγγλία και Ιταλία, για να μείνουν έξω απ’ τους γέιτονες Κολομβιανούς.

 

Γαλλία – Νιγηρία

 

Τι να λέμε τώρα;

 

Γερμανία – Αλγερία

 

Τι να λέμε τώρα; (vol.II)

 

Ολλανδία – Μεξικό

 

Το Μεξικό βέβαια θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του, αλλά η σούπερ φορμαρισμένη Ολλανδία σε αυτό το Μουντιάλ έχει το μομέντουμ, και η φάση των 16 είναι πολύ νωρίς για να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής. Κρίμα για το Μεξικό που υπό άλλες συνθήκες χτυπούσε ως και την πόρτα της τετράδας.

 

Κόστα Ρίκα – Ελλάδα
Η ποδοσφαιρική λογική λέει Κόστα Ρίκα, όλοι ξέρουμε όμως ότι η Εθνική Ελλάδος έχει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας, το χρυσό πέταλο, το τετράφυλλο τριφύλλι, το μαγικό λαγοπόδαρο κλπ κλπ και εφιαλτικές μνήμες 2004 ήδη ξυπνούν στα μυαλά των γνήσιων ποδοσφαιρόφιλων.

 

Αργεντινή – Ελβετία

 

Η Αργεντινή που στους αγώνες πριν την πρόκριση έδειξε κραυγαλέα επιθετική δυστοκία και αμυντικές δυσλειτουργίες, θα τα βρει σκούρα κόντρα στους καλοκουρδισμένους Ελβετούς, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκτιμώ ότι θα καταφέρει να επικρατήσει.

 

Βέλγιο – Η.Π.Α.

 

Από την ανασκόπηση των ομίλων έγινε σαφές ότι δεν πιστεύω στο ταλαντούχο Βέλγιο, αντίθετα θεωρώ τις Η.Π.Α. μία απ’ τις ευχάριστες εκπλήξεις της διοργάνωσης. Το ζευγάρι είναι αμφίρροπο, αλλά εκτιμώ ότι αν τα Αμερικανάκια πάιξουν τη μπάλα που ξέρουν, δεν κλειστούν μονοθεματικά πίσω όπως με τη Γερμανία και με δεδομένη την υπεροπλία στο προπονητικό επιτελείο, θα κάνουν το μεγάλο βήμα στα προημιτελικά, παρά την έλλειψη εμπειρίας σ’ αυτό το επίπεδο.

 

Ποιος όμως θα ανέβει στο σιδηρούν θρόνο;
Βάση της εικόνας των ομάδων, όπως τις έχουμε δει μέχρι τώρα, τολμώ να προβλέψω ότι η παράδοση που θέλει ευρωπαϊκή ομάδα να μην έχει κερδίσει ποτέ Μουντιάλ στην Λατινική Αμερική έφτασε η ώρα να σπάσει. Γαλλία, Γερμανία και Ολλανδία φαντάζουν ως οι επικρατέστεροι μονομάχοι. Για οποιαδήποτε περαιτέρω πρόβλεψη είναι πολύ νωρίς, όμως με δεδομένο (α’) ότι δεν έχουμε δει ακόμα τη Γαλλία σε κάποιο πραγματικά ζόρικο κρας-τεστ, (β’) ότι η Γερμανία κόντρα στη Γκάνα φανέρωσε τις αδυναμίες της, (γ’) συν την προπονητική ιδιόρρυθμη διάνοια που ακούει στο όνομα Φαν Χααλ και (δ’) την εμπειρία και το ειδικό βάρος που της προσδίδει η πορεία ως τον τελικό του 2010, θα στοιχημάτιζα ότι ήρθε η σειρά της Ολλανδίας να μπει στο κλειστό κλαμπ των τροπαιούχων…