Όλοι φοβόμαστε κάτι σε αυτή τη ζωή. Άλλοι φοβούνται τον θάνατο. Άλλοι τα ύψη και άλλοι τις αράχνες. Άλλοι φοβούνται το διαφορετικό, τον μαύρο, τον καφέ, τον κίτρινο, τον αναρχικό,…

Η ομοφοβία και ο λόγος μίσους ως μηχανισμοί στασιμότητας

Όλοι φοβόμαστε κάτι σε αυτή τη ζωή. Άλλοι φοβούνται τον θάνατο. Άλλοι τα ύψη και άλλοι τις αράχνες. Άλλοι φοβούνται το διαφορετικό, τον μαύρο, τον καφέ, τον κίτρινο, τον αναρχικό, τον ομοφυλόφιλο, την ομοφυλόφιλη… Τώρα τελευταία έχουν γίνει πολλές και πυκνές οι… φωνές να το πω; Αντιανθρώπινες υστερικές κραυγές να το πω… κατά των ομοφυλοφίλων. Οι άνθρωποι φοβούνται. Αλλά εν προκειμένω, οι δεξιοί πολιτικοί δεν φοβούνται την ομοφυλοφιλία. Φοβούνται την Αριστερά. Και συγκεκριμένα, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Προβοκατόρικη η εισαγωγή αλλά νομίζω πραγματικά πως αυτό κρύβεται πίσω από τις συντονισμένες, αλλεπάλληλες επιθέσεις προς το LGBT κίνημα. Να εξηγηθώ. Η Δεξιά, από την οποία εκπορεύονται και οι επιθέσεις, άρχισε να τρέμει πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και όταν είδαν ότι τελικά, περιφερειάρχης θα είναι μια γυναίκα της ριζοσπαστικής αριστεράς αλλά και όταν είδαν ότι ένας νέος άνθρωπος (βλ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης), που δεν τον ήξερε ο κόσμος, με τον απλό, ανθρώπινο λόγο του και ένα πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα κόντεψε να πάρει τον Δήμο Αθηναίων. Μπορούμε για ένα λεπτό να κάνουμε πίσω και να διανοηθούμε την σημασία των βημάτων που έχει κάνει η Αριστερά αλλά και ο κόσμος; Κυρίως ο κόσμος. Γιατί η Δεξιά έχει κάνει ένα βήμα πίσω, κοιτάζει καλά τη μεγάλη εικόνα και η μεγάλη εικόνα την τρομοκρατεί.

q6FxDd2

Η εικόνα αυτή είναι ότι πολύ σύντομα η Αριστερά θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Και αυτό θα επιφέρει μια σειρά από αλλαγές που θα γίνουν ipso facto. Αυτές οι αλλαγές σχετίζονται με την επικρατούσα ιδεολογία, με την ηθική της Αριστεράς, τον Διαφωτισμό, τις πραγματικές αξίες του φιλελευθερισμού και των ανθρωπισμό. Κάτι που κομμάτι της Δεξιάς προσπάθησε να το κάνει κομμάτι της, αλλά δεν τα κατάφερε να το περάσει, γιατί δεν το πίστεψε ποτέ. Και έτσι όταν είδαν ότι δεν τους πάει το φιλελεύθερο πρόσημο (παρά μόνο το νεοφιλελεύθερο οικονομικό δόγμα) και ο Διαφωτισμός, έκαναν άμεσα στροφή στον σκοταδισμό.

Το διαπιστώναμε κατά καιρούς. Με τις δηλώσεις του κ. Κωτούλα (σύμβουλο της κυβέρνησης για το θέμα της ιθαγένειας) που παρουσίαζε κάθε λαό εκτός των Ελλήνων ως σκάρτο, με τις δηλώσεις του κ. Πλεύρη που απαιτούσε νεκρούς στα σύνορα, με τις δηλώσεις εν τέλει του ίδιου του πρωθυπουργού για ανακατάληψη των πόλεων, για διωγμό των παιδιών των «λαθρομεταναστών» (όπως τους αποκαλεί) από νηπιαγωγεία και τώρα έχουμε και τις τελευταίες σκοταδιστικές του παραληρηματικές δηλώσεις από τη ΔΕΘ.

Πατρίδα (αυτή που ξεπουλάει), οικογένεια (αυτή που πολεμάει), εθνικισμός, Ορθοδοξία, λαθρομετανάστες και φιλότιμο… Που ποιος το έχασε και βρέθηκε στο στόμα του κ. Σαμαρά. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο χρόνος τους τελειώνει και για αυτό θέλουν να τρομοκρατήσουν την κοινωνία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί τα δικά τους ήθη και έθιμα. Θέλουν να πάνε την κοινωνία πίσω και θέλουν ακόμα να διατηρηθεί η δική τους ιδεολογική ηγεμονία του συντηρητισμού και του φόβου, βλέπετε η πολιτική είναι μαραθώνιος και οι καταστάσεις αλλάζουν πολύ γρήγορα, μας φαίνονται αιώνες γιατί τώρα υποφέρουμε, αλλά όντως αλλάζουν γρήγορα.

Η Δεξιά έχει ως μακρυπρόθεσμο στόχο την καλλιέργεια φόβου, σκοπεύει στο να αναδείξει τις αντιδραστικές συμπεριφορές. Θέλει να έχει το πάνω χέρι στην ελληνική κοινωνία ώστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να παραμείνει στα πράγματα. Φοβούνται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα καταφέρει και να επαναφέρει τις ζωές των Ελλήνων πολιτών στο κανονικό και να διαπραγματευτεί επιτυχώς με τους δανειστές μας και να βρει τις ισορροπίες του με την κοινωνία. Φοβούνται γιατί ξέρουν ότι κατά βάθος τα ήθη και έθιμα της κοινωνίας δεν απειλούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί στα πλαίσια της Αριστερής ηθικής είναι και ο σεβασμός στα πιστεύω των άλλων, αρκεί αυτά να μην είναι το μίσος φυσικά και να μην συνδέονται με τη διαφθορά υπογείως.

1UhKwZc

Και ναι, μπορεί η κοινωνία να περνάει την συντηρητική της φάση αυτή τη στιγμή (εξαιτίας της κρίσης), όμως ας δούμε επί παραδείγματι ένα πρόχειρο poll της εφημερίδας Το Βήμα για το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια: 56% του κόσμου υπέρ, 37% κατά. Ας θυμηθούμε και μια δημοσκόπηση που είχε παρουσιαστεί στην εκπομπή Ανατροπή του κ. Πρετεντέρη. Το 70% του ελληνικού λαού πιστεύει πως η ξενοφοβία οφείλεται στην οικονομική κρίση και όχι στην εισροή των μεταναστών στη χώρα per se. Ο πρωθυπουργός, οι βουλευτές της ΝΔ νυν και πρώην και οι υπόλοιποι της δεξιάς μπορούν να βγάζουν όσες μισαλλόδοξες κορώνες θέλουν. Ο κόσμος δεν πείθεται πως για τα προβλήματά του φταίνε οι άθεοι, οι μετανάστες ή οι ομοφυλόφιλοι που απλά τώρα ήρθε η ώρα τους (δεν χρειάζεται να παραθέσω το πασίγνωστο –πλέον– γνωμικό).

Σίγουρα οι επιθέσεις θα συνεχιστούν. Ήδη, στο ίδιο διάστημα που οι ΛΟΑΤ μπήκαν στο στόχαστρο, μπήκαν και οι γυναίκες βουλευτές. Τους ενοχλούν τα μπλουζάκια που φορούν, τα χτενίσματά τους, αν φορούν σουτιέν. Αλλά αυτές οι επιθέσεις θα πέφτουν στο κενό. Θα πέφτουν στο κενό, γιατί κάποια στιγμή επιβάλλεται να εναρμονιστούμε με τις αξίες της Ευρώπης, όχι της Ευρώπης της κ. Μέρκελ αλλά του Spinelli, γιατί η λογική θα επικρατήσει όσο και να κερδίζει προς στιγμήν έδαφος ο φόβος. Η λογική πάντα κερδίζει τον φόβο. Είναι σαν αγώνας bras de fer από την ταινία Over the top με τον Sylvester Stallone. Φαίνεται πως κερδίζει ο αντίπαλος, αλλά στο τέλος ο Stallone ανατοποθετεί τα δάχτυλά του και από εκεί που είναι κάτω, νικάει τον αντίπαλο.Έτσι χτυπάει η λογική. Μεθοδικά και ex abruptoταυτοχρόνως.

ΥΓ. Παρόλα αυτά, μέχρι να χάσουν, οι δικές μας φωνές της αντίστασης πρέπει να πνίξουν τις δικές τους. Ο λόγος της ελευθερίας, της ισότητας, της αγάπης και της ελπίδας, πρέπει να ισοπεδώσει τον λόγο μίσους. Το LGBT κίνημα αυτή τη φορά, αντέδρασε σωστά. Βγήκε στους δρόμους και διαμαρτυρήθηκε και απαίτησε αυτό που του ανήκει. Οι φωνές αυτών των ανθρώπων δεν θα σιωπήσουν μέχρι να δικαιωθούν. Μέχρι να τους αντιμετωπίσει το κράτος ως ισότιμους πολίτες. Και αυτό ισχύει για κάθε κοινωνική ομάδα που τίθεται στο περιθώριο, όπως είναι επίσης και τα ΑμεΑ. Είναι όπως το είπε ο Harvey Milk: «Η Ελπίδα δεν θα είναι ποτέ σιωπηλή». Αμήν!

ΥΓ. 2 Φυσικά την ομοφοβία μπορείς να την συναντήσεις σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, όμως η θεσμική αντιμετώπιση του ζητήματος και το σαμποτάζ με νόμους καθώς και ο σκληροπυρηνικός λόγος μίσους ανήκει αποκλειστικά στην Δεξιά. Το λέει και ο Guardian: «Δεξιοί βουλευτές έχουν αντισταθεί στην καθιέρωση νομικής προστασίας για τους ομοφυλόφιλους, παρά την ανησυχητική αύξηση των ομοφοβικών επιθέσεων στην Αθήνα, υποστηρίζοντας ότι τα μέτρα αυτά θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι», σημειώνει στο τελευταίο της ρεπορτάζ η Helena Smith.