Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα αγοράκι που το λέγαν Νικ… ε, εμ, ναι, αυτό δεν ξέρω αν επιτρέπεται, οπότε θα αναφερόμαστε πλέον στον εν λόγω «κύριο», με το όνομα Μεριλίντας. Ο κος Μεριλίντας είναι καθηγητής. Είναι καθηγητής πληροφορικής. Είναι καθηγητής πληροφορικής στην Ελλάδα. Και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Και όχι σε κανένα τμήμα ό,τι κι ό,τι, γιατί όπως αρέσκονται και οι ίδιοι οι διδάσκοντες να βαυκαλίζονται, ο κος Μεριλίντας, είναι καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (κύριε Καποδίστρια, please, βρες μια θέση που να σε βολεύει, γιατί τα κοκαλάκια σου θα χορέψουν shake σε λίγο). Μιλάμε, λοιπόν, για ένα κεντρικό (αν όχι ΤΟ κεντρικό) Τμήμα Πληροφορικής της χώρας, το οποίο βρίσκεται μέσα στα 300 (αν όχι 300 τότε σίγουρα 500) τμήματα πληροφορικής στον κόσμο.
Θα σας παραθέσω την ανακοίνωση του καθηγητή προς τους φοιτητές του τμήματος (οι οποίοι είναι όλοι τζογαδόροι όπως φαίνεται απο πρόσφατη επιστημονική μελέτη):
Μη αποδεκτή η μέθοδος της τυχαίας επιλογής
Στην τελευταία εξέταση παρατηρήθηκε ότι ένα σχετικά μεγάλο ποσοστό φοιτητών εφάρμοσε την τυχαία επιλογή προκειμένου να απαντήσει στις ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών. Η μέθοδος αυτή δεν είναι αποδεκτή και επιπλέον προκαλεί σοβαρή σπατάλη χαρτιού και χρόνου διαχείρισης του γραπτού. Για τους λόγους αυτούς, σε περίπτωση που ακολουθηθεί η μέθοδος της τυχαίας επιλογής, θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στη βαθμολογία για τις επόμενες δύο εξεταστικές περιόδους. Πιο συγκεκριμένα η βαθμολογία φοιτητή που εφαρμόσει την τυχαία επιλογή στην τρέχουσα εξέταση θα μειωθεί με βάση τον Συντελεστή Μείωσης (ΣΜ), για τις επόμενες δύο εξεταστικές περιόδους, σύμφωνα με τον ακόλουθο πίνακα
Διάστημα ΑΒ ΣΜ
20 – 25 40%
26 – 50 50%
όπου ΑΒ = Αρνητικός Βαθμός.
Παράδειγμα
Αν κάποιος φοιτητής, στην τρέχουσα εξέταση, έχει λάθος απαντήσεις σε 21 (από τις 50) ερωτήσεις, τότε ΑΒ=21 και στις επόμενες δυο εξεταστικές περιόδους ο τελικός βαθμός του θα μειωθεί, σύμφωνα με τον ανωτέρω πίνακα, κατά 40%. Αν δηλαδή ο τελικός βαθμός του είναι 7 θα μειωθεί στο 4.
Βέβαια, θα αναρωτιέται κανείς, τί σκατά έγινε στην προηγούμενη εξεταστική και αναγκάστηκε αυτός ο τίμιος άνθρωπος, που έχυσε αίμα και ιδρώτα (προσωπική μου άποψη είναι ότι μάλλον έχυσε σπέρμα και ιδρώτα, αλλά μετά θα πέσετε όλοι πάνω μου να μου πείτε ότι είμαι κακιασμένος κλπ κλπ) για να μορφώσει τη νεολαία της Ελλάδας, που μόνο απο τζόγο, facebook και φρέντο (κάποτε ήταν φραπές) ξέρει;
Θα μπορούσα απλώς να παραθέσω τα αποτελέσματα της προηγούμενης εξεταστικής περιόδου, τα οποία περιέχουν τις βαθμολογίες για 310 (!) φοιτητές του τμήματος, συγκεντρωτικά, μαζί με τις βαθμολογίες τους στην πρόοδο του μαθήματος, στις 4 υποχρεωτικές ασκήσεις, 4 προαιρετικές ασκήσεις και στην τελική εξέταση του μαθήματος, αλλά αυτό αποτελεί παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των φοιτητών (ναι, μάνα, το πέρασα το μάθημα… με -1). Θα μπορούσα επίσης να σχολιάσω την (άθλια) διδακτική ικανότητα του καθηγητή, αλλά ούτε αυτό θα το κάνω (ooops, I did it again – καιby the way απο πότε η απορία ενός φοιτητή μέσα στο αμφιθέατρο μπορεί να μετατραπεί σε εργασία για το σπίτι?!?!?!?1). Θα μπορούσα να σχολιάσω το (εξίσου άθλιο) πλάνο του μαθήματος. Θα μπορούσα κάλλιστα να αναφερθώ στις καταχραστικές άδειες του κου Μεριλίντα, που φεύγει απο την Ελλάδα με διδακτική άδεια για να διδάξει στην Κύπρο, αλλά επειδή εκεί δεν πληρώνονται τους μήνες του καλοκαιριού οι καθηγητές, ο ξύπνιος (γύφτος) κος Μεριλίντας, κόβει την άδεια του ώστε να πληρώνεται από το Ελληνικό Κράτος για μια περίοδο πλήρους αδράνειας και συνεχίζει μετά το διδακτικό του «έργο» όπως εκείνος επιθυμεί. Αλλά και πάλι, ΠΟΙΟΣ είμαι ΕΓΩ που θα τολμήσω να σκεφτώ να σχολιάσω τις ικανότητες ενός καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών;
Αντ’ αυτού, θα αρκεστώ στον σχολιασμό της πρόσφατης ανακοίνωσής του. Πρώτο και κυριότερο σημείο, ο κος Μεριλίντας θεώρησε σκόπιμο να πάρει ως δεδομένο το ότι όλοι οι φοιτητές που εξετάστηκαν στο μάθημα (και λέω όλοι, γιατί το ποσοστό αποτυχίας ήταν 90.25%) είναι τεμπέληδες. Είναι βέβαια εντελώς συνηθισμένο να θεωρούμε κάτι τέτοιο, αλλά κάθισε πότε κανείς να αναλογιστεί ότι υπάρχει μια πιθανότητα να φταίει ο καθηγητής για τα άθλια αυτά αποτελέσματα; Όχι βέβαια, γιατί έχουμε συνηθίσει σαν χώρα να ρίχνουμε πάντα το φταίξιμο στους τεμπέληδες, χαραμοφάηδες νέους. Ένας καθηγητής πανεπιστημίου, με πολυετή πείρα στη διδασκαλία μαθημάτων, δεν μπορεί ποτέ να κάνει λάθος. Αυτό που συμπεραίνω εγώ από την ανακοίνωση (και εμπειρία μου απο τις καταστάσεις και συμπεριφορές εντός του τμήματος) είναι το γεγονός ότι ο πραγματικός τεμπέλης είναι ο κος Μεριλίντας!
Είναι εύκολο να σηκώνουμε το χέρι και να δείχνουμε με το δάκτυλο τον άλλο, όταν εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε να επωμιστούμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Ο κος Μεριλίντας, αν πραγματικά ήθελε να δει ποιός έχει μελετήσει το αντικείμενο που πραγματεύεται το μάθημα, δεν θα έβαζε θέματα πολλαπλής επιλογής (τα οποία είναι πιο γρήγορα και εύκολα στη διόρθωση). Θα επέλεγε έναν τρόπο που απαιτεί τόσο απο τον φοιτητή όσο και από αυτόν έναν (τουλάχιστον στοιχειώδη) κόπο. Ding! Ding! Ding! Μα αυτό είναι εξαιρετικά καινοτόμο! Υπάρχει τελικά τρόπος εξέτασης ενός μαθήματος που να απαιτεί απο τον φοιτητή να παραθέσει με ολοκληρωμένο τρόπο την πορεία της σκέψης του πάνω σε ένα μαθηματικό πρόβλημα??!?!?!1 Lolwut?!?!?1 Κι όμως! Φίλες και φίλοι, σας παρουσιάζω με αποκλειστική αποκλειστικότητα τον νέο και Ε-ΠΑ-ΝΑ-ΣΤΑ-ΤΙ-ΚΟ τρόπο εξέτασης των φοιτητών ώστε πρώτον, να μην υπάρχει θέμα τυχαίας επιλογής («Μα πώς!?») ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ να μπορεί ο καθηγητής να δει ολοκάθαρα αν ο φοιτητής έχει ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με το μάθημα!
Και φυσικά αναφέρομαι στο…. wait for it…. θέματα ανάπτυξης! Ένας τρόπος εξέτασης που απαιτεί απο τον φοιτητή να έχει διαβάσει ώστε να περάσει το μάθημα και παράλληλα δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε καθηγητή να δει κατά πόσο ένας φοιτητής έχει ασχοληθεί με το μάθημα (και όχι αν ο κώλος του είναι όσο φαρδύς όσο η σήραγγα του Μετρό).
Βέβαια, αυτό απαιτεί 2 πράγματα:
- Να μπορεί ο καθηγητής να αντιληφθεί πως τα θέματα πρέπει να είναι κλιμακούμενης δυσκολίας και να επιτύχει στη σύνταξη ενός τέτοιου διαγωνίσματος.
- Να έχει ο καθηγητής την όρεξη να κάτσει και να αφιερώσει ουσιαστικό χρόνο στη διόρθωση και αξιολόγηση των γραπτών.
Αυτό βέβαια έχει την εξής προϋπόθεση: ο εκάστοτε εκπαιδευτικός να ΜΗΝ είναι τεμπέλης. Να μην περιμένει να πληρωθεί δίχως να κάνει ολοκληρωμένη και σωστή δουλειά.*
Ας λάβουμε, λοιπόν, και εμείς ως δεδομένο ότι ο κος Μεριλίντας είναι τεμπέλης. Και ας το δεχτούμε ως γεγονός, άλλωστε δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Ο κος Μεριλίντας όμως, δεν είναι ένας απλός τεμπέλης. Είναι ένας τεμπέλης που καταδικάζει ανθρώπους που έχουν μελετήσει για ένα μάθημα, να αποτύχουν και στο μέλλον (στις δυο επόμενες εξεταστικές, όπως τονίζει και ο ίδιος). Κάτι που είναι ανήθικο, αν όχι πέρα ως πέρα παράνομο.
Βέβαια, αυτό δεν θα έχει καμία επίπτωση στον συγκεκριμένο καθηγητή. Ούτε στις αξιολογήσεις του, ούτε στο (ανύπαρκτο) ερευνητικό του έργο, ούτε πουθενά. Και αυτό επειδή ο εν λόγω καθηγητής, μετά το πέρας του ακαδημαϊκού έτους 2014-2015 (μετά το πέρας δηλαδή των 2 επόμενων εξεταστικών περιόδων), θα μας χλευάζει πλέον απο το σπίτι του ως συνταξιούχος (και αν δεν κάνω λάθος και Ομότιμος Καθηγητής).
Αλλά, ποιος είμαι εγώ που θα μου επιτραπεί να σχολιάσω την συμπεριφορά του κάθε καθηγητή; Εγώ είμαι απλώς ένας τεμπέλης, χαραμοφάης. Όπως ήσουν εσύ, ο φίλος σου, ο αδερφός σου, ο γιός σου.
* Νομίζω το έχω ακούσει ξανά αυτό: ο εκάστοτε φοιτητής να ΜΗΝ είναι τεμπέλης. Να μην περιμένει να περάσει το μάθημα δίχως ολοκληρωμένη και σωστή μελέτη. Hmmm… interesting…!
Social Links: