Η νέα συναυλιακή σεζόν μπήκε δυνατά αυτό το φθινόπωρο, τουλάχιστον για μένα και νομίζω ότι θα συμφωνήσουν πολλοί doom-άδες μαζί μου. Συγκεκριμένα, την Παρασκευή που μας πέρασε στις 10 του μήνα το αθηναϊκό κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει ένα από τα καλύτερα live της χρονιάς από τον χώρο του doom/sludge. Οι τεράστιοι Yob, οι νέοι αλλά πολύ ωραίοι Pallbearer και οι δικοί μας Automaton σε μια συναυλία που μας έκανε να ζητήσουμε καινούριο σετ τύμπανα.
Μπαίνοντας στο Κύτταρο εκείνο το βράδυ το πρώτο πράγμα που ξεχώρισα ανάμεσα σε μακρυμάλλικα κεφάλια ήταν η σκηνή χτισμένη με τους ενισχυτές και τον εξοπλισμό των Automaton, υπόσχεση για μια μεγάλη νύχτα. Μέσα σε λίγη ώρα ο κόσμος είχε σχεδόν γεμίσει τον χώρο δείχνοντας την εκτίμησή του στην πρώτη μπάντα της βραδιάς, πράγμα πολύ σημαντικό καθότι φαίνεται να έχει κερδίσει κοινό ενώ βρίσκεται ακόμη στο πρώτο EP. Πράγματι όπως και την προηγούμενη φορά που τους είχα παρακολουθήσει ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακοί. Το ξεκίνημα αυτού του πολύωρου ντουμο-λαϊβ ήταν πολύ δυναμικό. Το βαρύ κι ασήκωτο doom με τάση προς το drone σήκωσε κύματα καπνού στο Κύτταρο. Πενήντα λεπτά με υπνωτικούς ρυθμούς, πηχτό fuzz και ψυχεδελικά εφέ απέδειξαν ότι είναι μια πολλά υποσχόμενη μπάντα.
Στη συνέχεια χωρίς καθυστέρηση την σκηνή κατέλαβαν οι αμερικανοί Pallbearer. Τα παιδιά από το Άρκανσο ξέρουν από μουσική και από μελωδική doom metal ειδικότερα. Ήδη με το ντεμπούτο τους «Sorrow and Extinction» δημιούργησαν αίσθηση και ανέβασαν ψηλά τον πήχη, για την ακρίβεια βραβεύτηκαν από το Pitchfork και θεωρήθηκε από τους καλύτερους δίσκους για το 2012 από τον δημόσιο αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό NPR. Από ότι κατάλαβα δεν ήμουν η μόνη που περίμενε να τους ακούσει από κοντά· το κοινό φάνηκε ενθουσιασμένο, αναμένοντας οικείες στα αυτιά του μουσικές. Το σετ τους ήταν πιο χαλαρό σε σχέση με αυτό που ακολούθησε αλλά θα έλεγα ικανοποιητικό. Τα φωνητικά τους ήταν πάρα πολύ καλά και γενικότερα η απόδοσή τους στο live, αν και ίσως έχαναν κάτι σε σχέση με την studio εκδοχή τους. Παρόλα αυτά για παραπάνω από μια ώρα άκουσα τις ονειρικές τους μελωδίες που παραπέμπουν στην ευρωπαϊκή doom παράδοση με την ένταση που περίμενα από ένα τέτοιο live.
Και κάπως έτσι άνοιξε ο δρόμος για τους headliners της βραδιάς που δικαίωσαν απόλυτα την ατάκα «Yob is Love». O Mike Scheidt και η παρέα του τα έδωσαν όλα σε ένα απίστευτα δυνατό δίωρο σετ με τόσο έντονα μπάσα που τα ένιωθες να διαπερνούν το σώμα σου. Η αρχή έγινε με το «Ball of Molten Lead» και συνέχισαν με το «In Our Blood» από τον φετινό τους, πολύ ατμοσφαιρικό και μελαγχολικό δίσκο. Η φωνή του Mike επέτεινε την σκοτεινή ατμόσφαιρα που είχαν δημιουργήσει με τα βαρύγδουπα riffs και τις παρανοϊκά επικές συνθέσεις τους. Δεν έλειψαν από το σετ τους ούτε οι πιο up-tempo στιγμές όπως με το «Nothing To Win». Παρότι η Αθήνα ήταν από τους τελευταίους σταθμούς της περιοδείας τους δεν έδειξαν σημάδια κούρασης. Αντίθετα μας έδωσαν μια από τις καλύτερες συναυλίες της χρονιάς ή να τολμήσω να πω από τώρα την καλύτερη;
Τα βίντεο δύσκολα καταφέρνουν να αποτυπώσουν αυτό που ζήσαμε μέσα στο Κύτταρο. Η εμφάνιση των Yob ήταν ισοπεδωτική, αποστομωτική και θα μπορούσα να συνεχίσω λέγοντας όλες τις κλισέ ατάκες χωρίς καμία περαιτέρω σκέψη γιατί πολύ απλά σε αυτή την περίπτωση ισχύουν. Λίγοι μπορούν να δημιουργήσουν αυτή την άρρωστα ψυχεδελική εμπειρία. Το σετ τους κινήθηκε από τα νέα τους κομμάτια από τον αριστουργηματικό δίσκο Clearing The Path To Ascend, που μοιάζουν σα να ανασύρθηκαν από τα πιο απύθμενα βάθη της ψυχής, ως τους γνωστούς ύμνους «The Lie That It Is Sin», «Adrift In The Ocean» και «Burning The Altar». Κι εκεί που τα είχα δει όλα μετά από τόσες ώρες μακρόσυρτου, μεγαλοπρεπούς doom έρχεται και το encore με το «Quantum Mystic», για να μην αφήσει τίποτα όρθιο.
Προσπάθησα να το αποφύγω αλλά θα περιγράψω αυτό το live από την αρχή ως το τέλος του με την αγαπημένη λέξη κάθε ντουμά: ΕΠΟΣ! Μα πως αλλιώς να περικλείσεις σε μια λέξη τέσσερις ώρες συνεχόμενου βιρτουόζικου σκληρού ήχου. Ελπίζω διοργανώσεις τέτοιου τύπου και επιπέδου να συνεχιστούν. Δυο μπάντες που μεσουρανούν παγκοσμίως αυτή τη στιγμή, έχοντας ολοκαίνουριες κυκλοφορίες και φυσικά μια ελληνική που είναι η ελπίδα μας για την εγχώρια παραγωγή μουσικής αυτού του τύπου με εισιτήριο σε πολύ λογική τιμή. Αυτά. Τέλος, να τονίσω ότι μας δόθηκε κανονικό, αναμνηστικό εισιτήριο και δε μείναμε με τις εκτυπωμένες κόλλες Α4 στο χέρι άρα τα συγχαρητήριά μου στην Smokethefuzz gigs.
Social Links: