Δυο γεγονότα των προηγούμενων ημερών έρχονται να μας θυμίσουν πως το φύλο και η σεξουαλικότητα παραμένουν πυκνότατα εδάφη στα οποία ασκείται η εξουσία (ή οι εξουσίες). Το κυνήγι ενός αγοριού, που οι θύτες –εκπρόσωποι ηγεμονικής αρρενωπότητας– κατέταξαν ως ομοφυλόφιλο, είναι το πρώτο. Το φτύσιμο που αστόχως εξαπέλυσαν οι μάγκες του αυτοκινήτου ήταν φτύσιμο σε ένα υποκείμενο που τόλμησε να μην επιτελέσει την αρρενωπότητα με τρόπο ικανοποιητικό. Η αποτυχία του στις «εξετάσεις» αυτές ήταν αρκετή, για να του αναγνωριστεί κάτι το λιγότερο ανθρώπινο, κάτι για το οποίο του αξίζει ο εξευτελισμός. Το κυνήγι με αυτοκίνητο που ακολούθησε ακόμα και να μην στόχευε στην πρόκληση κάποιας σωματικής βλάβης, στόχευε στην ταπείνωση του θύματος και στην τιμωρία του. Το τι περιφρουρούν με τόση αγωνία οι άνθρωποι αυτοί είναι μια άλλη, μεγάλη (αλλά ενδιαφέρουσα) ιστορία.
Και όσο αυτά συμβαίνουν στην Αθήνα, στην Ξάνθη η καταγγελία μιας απόπειρας βιασμού γράφεται από την αστυνομία ως «εξώγαμη συνουσία». Και χωρίς να θέλουμε να το παίξουμε διαδικτυακοί δικαστές, πιστεύω πως η προσήκουσα προσφώνηση θα ήταν «οι φερόμενοι ως βιαστές» ή καταγγελία ενός βιασμού που ελέγχεται. Είναι γνωστή η έλλειψη εκπαίδευσης της αστυνομίας σε τέτοια θέματα που συχνά φαίνεται να ρωτάει την καταγγέλουσα ευθύς: «εσείς τι φορούσατε;» επιβεβαιώνοντας την ενδόμυχη και βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση για την υποτιθέμενη υπαιτιότητα του ίδιου του θύματος.
Η κουλτούρα του βιασμού νομιμοποιείται την ίδια στιγμή από έντυπο ευρείας κυκλοφορίας, στο οποίο ο Στρως-Καν εγκαλείται να τιμωρήσει τις «βλαμμένες», «υστερικές», «αντιπαθέστατες» των Femmen, που διαμαρτύρονται. Οι γυναίκες αυτές θα «έκαναν τρεις μέρες να σηκωθούν» αν ο «ζωηρός» (λευκός, πλούσιος, ετεροφυλόφιλος) άντρας δεν είχε δικαστικές περιπέτειες που τον ταλαιπωρούσαν. Στα λόγια του αναδύεται ανάγλυφα το δικαίωμα του άντρα να τιμωρήσει, να βιάσει, να πατήσει τις οχληρές γυναίκες.
Και στην συγκυρία, στην οποία οι δρόμοι της Αθήνας είναι δύσβατοι για κάποια σώματα και κάποιες επιθυμίες, στην οποία ο ομοφοβικός και σεξιστικός λόγος αρθρώνονται σταθερά σε δημόσιο επίπεδο, αναμένουμε την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια ως αρχή της παροχής των δικαιωμάτων για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα που από την εποχή του ΑΚΟΕ και του ΑΜΦΙ εγκαινίασαν μια εποχή αμφισβήτησης και αποφυσικοποίησης του φύλου και της σεξουαλικότητας.
Τα ζητήματα σεξουαλικότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων έγιναν αντικείμενο προεκλογικής συζήτησης πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, αλλά οι υποσχέσεις έμειναν ανεκπλήρωτες. Το σύμφωνο συμβίωσης είναι το πρώτο – ανάμεσα σε πολλά αιτήματα – βήμα που θα λύσει πρακτικά προβλήματα, αλλά και θα εναντιωθεί στον κυρίαρχο λόγο σημειώνοντας μια ρήξη στον ομοφοβικό και σεξιστικό δημόσιο λόγο που αρθρώθηκε μεταπολιτευτικά. Ο νόμος ποιεί ήθος, όπως λέει και ένας καλός μου φίλος, άλλωστε.
Social Links: