Εκτός από το μπουγατσάν και το αιώνιο ερώτημα για το αν λέγεται καλαμάκι ή σουβλάκι (καλαμάκι το λέει η πρωτεύουσα κομπλεξικοί, πάρτε το απόφαση), η Θεσσαλονίκη έχει προσφέρει και ένα ακόμα θαύμα στον σύγχρονο κόσμο: το πόνημα Μουσική ΡΟΚ της Ελένης Δάδη/Δαδή, που εκδόθηκε από τις Χριστιανικές Ομάδες Θεσσαλονίκης «Οι σκύμνοι». Η έκδοση που έχω είναι η ΣΤ΄ και βγήκε το 1991. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, η πρώτη έκδοση πρέπει να έγινε το 1967. Θα καταλάβετε στη συνέχεια γιατί.
Το βιβλίο έχει 90 σελίδες, και είναι από την πρώτη μέχρι την τελευταία απολαυστικό. Κυκλοφορεί εδώ και πολλά χρόνια σε διάφορα μπλογκ και φόρουμ, ή από ηλεκτρονικό χέρι σε ηλεκτρονικό χέρι, όπως οι κασέτες του Θεοδωράκη στη Χούντα. Γιατί αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά ένας αγώνας απέναντι στη δικτατορία της Νέας Τάξης Πραγμάτων και στο όργανό της, το ροκ. Πάνω απ’ όλα όμως, αυτό το βιβλίο είναι ένας συνεχής Θείος Αιμίλιος. Άλλωστε, ο ίδιος ο δημιουργός του Θείου Αιμίλιου έχει κάνει ένα ζουμερό αφιέρωμα στο βιβλίο.
Η συλλογιστική της Ελένης Δάδη/Δαδή είναι μια γροθιά στο κατεστημένο. Όπως θα έχει ήδη μυριστεί ο μερακλής αναγνώστης, πίσω από τη συνωμοσία που προωθεί την σατανική ροκ μπορεί να βρίσκεται μόνο ένας υπαίτιος:
Γιατί ποιο σχέδιο παγκόσμιας κυριαρχίας είναι πλήρες χωρίς τον μουσικό του υπηρέτη; Τι να σου κάνουν οι παγκόσμιοι πόλεμοι όταν μπορείς να ελέγξεις το μυαλό των ανθρώπων με αυτό;
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα πολύτιμο βιβλίο, που έχει βασιστεί σε ενδελεχή μελέτη αυτού που προσπαθεί να ξεσκεπάσει. Ποιος θα μπορούσε να εισχωρήσει χωρίς πολυετή έρευνα στις τόσες υποδιαιρέσεις του ροκ;
Όσοι ακούτε σατάν-ροκ νιώθετε ήδη στάλες κρύου ιδρώτα στην πλάτη σας; Ε, αυτό σας αρμόζει.
Το φάντασμα του Θείου Αιμίλιου όμως πλανιέται πάνω από κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου. Για παράδειγμα, διαβάστε από μέσα σας –ή δυνατά, ειδικά αν βρίσκεστε σε δημόσιο χώρο– αυτές τις μεταφράσεις από ονόματα συγκροτημάτων με αυτή τη φωνή.
Βέβαια, όταν κανείς έχει τόσο ζήλο για να ξεσκεπάσει τους απατεώνες Εβραίους του θραζ-μέταλ που κρύβουν υποσυνείδητα μηνύματα στα τραγούδια τους, καταλήγει αναπόφευκτα και σε υπερβολές:
Και τελικά οι υπερβολές γίνονται εκτροχιασμός:
Και κάπως έτσι αμαυρώνεται η φήμη ανθρώπων που δεν φταίνε σε τίποτα.
Η συγγραφέας μάλλον θα ντρεπόταν σήμερα αν ήξερε τη σύνδεση του εθνικού μας έφηβου με κινήματα παρόμοιας πολιτικής αντίληψης με τις Χριστιανικές Ομάδες Θεσσαλονίκης «Οι σκύμνοι».
Μετά από την παρουσίαση τόσων στοιχείων, η ετυμηγορία δεν μπορεί παρά να είναι συντριπτικά εναντίον των ρόκερς.
Αν δηλαδή ο Μπόνο ή ο Πρινς πέσουν από έναν γκρεμό, θα πέσεις κι εσύ φίλε αναγνώστη;
Ακόμα και ο παραστρατημένος σατάν-ρόκερ που λέγαμε πριν πρέπει να έχει πειστεί μέχρι τώρα για την δαιμονικότητα της ξέφρενης και δαιμονικής ροκ-εντ-ρολ και όσων σχετίζονται με αυτήν ή με τη ρίζα του κακού και βάση των σιωνιστών, την Αμερική.
Αν, παρ’ όλα αυτά, κάποιος κακόπιστος (μάλλον κάποιος οπαδός του Μπόνο και του Πρινς) επιμένει, η Ελένη Δάδη/Δαδή τον χτυπάει αλύπητα με πλούσια βιβλιογραφία, που περιλαμβάνει και το παγκόσμιο μπεστ-σέλλερ Μεσάνυχτα στη Ντίσκο…
Αφού είμαστε όλοι και όλες λογικοί άνθρωποι εδώ πέρα, ας φτάσουμε, επιτέλους στο συμπέρασμα:
Προτιμώ να μην κάνω μια συνολική αποτίμηση του βιβλίου. Είμαι σίγουρος ότι όλοι οι αναγνώστες του ΣΚΡΑ-punk προβληματίστηκαν σοβαρά από όσα διάβασαν. Και η ίδια η Ελένη Δάδη/Δαδή, πάντως, δεν μπορεί να τα γράφει αυτά μην έχοντας κάποια βιωματική εμπειρία. Άλλωστε, ο προσεκτικός αναγνώστης μπορεί να διακρίνει και σημεία που περιγράφουν την ίδια τη διαδικασία συγγραφής του βιβλίου:
Social Links: