PREVIOUSLY in Byzantine History X: O Κωνσταντίνος λιαίνει το έδαφος για το ντου στη Ρώμη. Ο Μαξιμιανός ψόφησε. O Γαλέριος την έκανε. O Σέβερος Σνέιπ είναι στο Μιλάνο, Emperor in the North. Η Ελένη παραμένει καριόλα υπολογίστρια.
—————————————————————————————
Ο Μαξέντιος, γιος του Μαξιμιανού και γαμπρός του Γαλέριου (πιο κονεδιάρης … πεθαίνεις) είναι ο Αύγουστος της Ρώμης. Ο Κωνσταντίνος έχει μαζέψει 40.000 στρατό και τους πηγαίνει για καφέ. Ο Μαξέντιος αντιλαμβάνεται πως το να βγάλει 40.000 φοντάν και λικεράκια είναι ασύμφορο και καταλαβαίνει ότι δεν έχει άλλη λύση από το να πολεμήσει. Να σημειωθεί πως ο Κωνσταντίνος έχει ξεκινήσει από βορειότερα των Άλπεων με 100.000 στρατό, αλλά κατεβαίνοντας αφήνει σε διάφορες πόλεις που κατακτά εδώ κι εκεί και απο λίγους.
Παίρνει το Τορίνο που φυλάσσεται από πεζικό και Κατάφρακτους (βαρύ ιππικό), εφαρμόζοντας κλασικό κόλπο που λίγο Rome να έχεις παίξει στο pc ξέρεις ότι πιάνει. Βάζει σε κομβικά σημεία φάλαγγες με γοργοπόδαρους pikemen, αραιώνει το υπόλοιπο πεζικό του σε μεγάλα διαστήματα ώστε αν το φτάσει το ιππικό να περάσει ανάμεσα με ελάχιστες απώλειες στο εξουθενωμένο από τους δοροκρατούντες charge και μετά σφίγγει τάχιστα τις γραμμές, παγιδεύοντας τους μέσα, ενώ επιτίθεται στην «ουρά» των Κατάφρακτων – τον υπόλοιπο στρατό, με δικό του κρυμμένο ιππικό. Οι Κατάφρακτοι έχοντας την Άρτα και τα Γιάννενα πάνω τους, όχι απλά είναι καθιστές αρματωμένες πάπιες σ’αυτή την επίθεση, αλλά δεν βλέπουν καν από πού τους έρχονται οι σιδερένιες ροπαλιές που τους ανοίγουν κράνη και κρανία. Μετά το πεζικό του Μαξέντιου είναι μεζές, αν υπολογίσει κανείς ότι οι φρουροί και το μιλίσια του Τορίνο, ενώ υποχωρούν, δεν τους ανοίγουν καν τις πύλες για να μπουν μέσα … μάλλον έχει πιάσει η όλη προπαγάνδα του Κωνσταντίνου για το πόσο γαμάτος είναι.
Φτάνει λοιπόν λίγο πέρα από τον Τίβερη, με 40.000 εναπομείναντες, εκστρατεύοντας και πολεμώντας μισό χρόνο, που ευτυχώς δεν πεινάνε γιατί ο κόσμος τους ταΐζει με χαρά. Ο άλλος έχει τριπλάσιο στρατό, ξεκούραστος και μέσα στα τείχη της πιο καλά οχυρωμένης πόλης της εποχής.
Εμβόλιμο Επιχειρησιακό Υπόβαθρο Μαχόμενων
[Ο Κωνσταντίνος έχει μέχρι στιγμής εκστρατεύσει σε ό,τι κουλαμάρα αποστολή τον έχει στείλει ο Γαλέριος για να ψοφήσει, έχει πολεμήσει βάρβαρους, Γότθους, Βρετανούς, Πειρατές, ninja και ένα λιοντάρι (τρουστόρι). Ο Μαξέντιος είχε νικήσει μια φορά στο Ρισκ (παιχνίδι εποχής, αρχ. «Διακινδυνέφσιον») τον μπαμπά του όταν ήταν 12 και ιστορικές μαρτυρίες λένε πως ο Μαξιμιανός τον είχε αφήσει.]
Η Ελένη πριν τη μάχη πιπιλάει το μυαλό του Κωνσταντίνου ότι μόνο με ένα θαύμα θα νικήσουμε και τέτοια απαισιόδοξα, δεδομένου ότι ο Μαξέντιος έχει καμια 150αριά χιλιάδες στρατό, αφού είχε καβατζώσει και στρατιώτες του Γαλέριου με κάτι λιγδιάρικες προδοσίες και δωροδοκίες. (Εκείνη θα ήταν η πρώτη του μάχη, αλλά τη σκαπούλαρε ρίχνοντας χρήμα στο πρόβλημά του.)
Ο Κωνσταντίνος κάνει το τελετουργικό του το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας που θα πάει να παραταχθεί, μπεκροπίνοντας, πηδώντας ό,τι κυκλοφορεί με βυζιά στο στρατόπεδο και εισπνέοντας πυθειόχορτο. Ξαφνικά ακούει βαβούρα από τους φαντάρους του, οι οποίοι χαζεύουν ενα τυπικό φαινόμενο ηλιακής άλω, βγαίνει έξω και στη μαστούρα του απάνω βλέπει τον Σολ Ινβίκτους (τον Ανίκητο Ήλιο). Πέφτει γονυπετής κι αρχίζει να κάνει τον «ήλιο του» με τη γνωστή κυκλική κίνηση ξεκινώντας από το μέτωπο.
Η Ελένη έρχεται εξαγριωμένη και του ψιθυρίζει ότι αυτό που βλέπει είναι ο σταυρός του Χριστού.
«Μα όχι» λέει, «αυτό είναι ξεκάθαρα το στέμμα του Θεού Ήλιου».
Ο αυτοκρατορικός μετεωρολόγος Αντρέα Λαζάνιους τους λέει: «Είναι η Άλως».
«Σκάσε εσύ», του απαντούν με μια φωνή.
Ηλιακή Άλως (Halo)
Με τη δύναμη της υποβολής εν μέθη και με εκβιαστικά διλήμματα τύπου «αν ξαναδείς το λιλί της μανούλας (ναι, δεν το περιμένατε αυτό!) να με γαμήσεις», ο Κωνσταντίνος πείθεται. Φωνάζει λοιπόν τους στρατιώτες του και τους λέει να κάνουν όλοι ένα σταυρό πάνω στην ασπίδα τους. Τον γράφουν πανηγυρικά, αφού δεν ήταν η πρώτη φορά που τους λέει ασυναρτησίες μεθυσμένος πριν τη μάχη.
Δυο μέρες μετά παρατάσσει τον στρατό του παράλληλα του Τίβερη, μην έχοντας την παραμικρή ιδέα πώς θα πάρει τη Ρώμη. Η Ελένη του λέει «έχει ο Θεός» και «ετούτο κοίτα» δείχνοντας χαμηλά στο φόρεμα της για να του δώσει κουράγιο, αλλά από το hangover ακούει «εν τούτω νίκα» το οποίο δεν βγάζει και τόσο νόημα είτε αφορά το μουνί, είτε τον σταυρό. (Αλλά ας όψεται ο Εουσέμπιου, ο πορτογάλος μπαλαδόρος-ιστορικός.)
Ο Μέγας Στρατηλάτης και Στρατηγικός Αναλυτής Μαξέντιος, είτε λόγω απειρίας, είτε υποτιμώντας τον αντίπαλο, είτε επειδή κάτι παιδόφιλοι, χοντροί γερουσιαστές ενώ ρουφούν το σπέρμα τους από την κωλοτρυπίδα του νεαρού σκλάβου, τον διαβεβαιώνουν πως με τριπλάσιο στρατό δεν χάνει ούτε σοδομισμένος σκλάβος τη μάχη, αποφασίζει να κάνει τις εξής κινήσεις θεαματικής βλακείας και στρατηγικής αμπαλοσύνης, που μαρτυρούν όχι απλά ότι δεν είχε ιδέα, αλλά ότι μάλλον έπασχε από κάποιας μορφής καθυστέρηση βασιλικού τύπου:
1. Δεν μένει μέσα στη Ρώμη. Καλύτερο οχυρό EVER!!!1!!
2. Δεν παρατάσσεται ΠΙΣΩ από τον Τίβερη ενισχύοντας τα περάσματα/γέφυρες κι αφήνοντας ένα στενό πέρασμα στον αντίπαλο στρατό, αλλά ΜΠΡΟΣΤΑ από τον Τίβερη, έχοντας το ποτάμι στην πλάτη του στρατού του!
3. Καταστρέφει τη «Μαλακή» Γέφυρα (έπρεπε να μετονομαστεί σε Γέφυρα του Μαλάκα) και έχει πρόχειρα ξύλινα περάσματα. Βολικά για να γυρίσουν πίσω, αφού νικήσουν!! (Τρίζουν τα μελλοντικά κόκκαλα του Σουν Τσου)
Ίσως εξέλαβε κυριολεκτικά το αρχαίο ρητό πως η βλακεία είναι ανίκητη, ποιος ξέρει …
Ο Κωνσταντίνος βλέπει έκπληκτος τι συμβαίνει και -όσο να πεις- δεν πιστεύει στα μάτια του. «Θαύμα θαύμα» αναφωνεί – και είναι.
[In hoc signo vinces κατά τ’άλλα …]
Ξεκινάει λοιπόν η μάχη και ο Κωνσταντίνος μοιράζει οδηγίες στους οπλαρχηγούς του:
«Το ελαφρύ πεζικό ζωηρά να κατηφορίσει προς τη Μίλβια Γέφυρα, το βαρύ πεζικό/λεγεωνάριοι με σταθερό αργό βήμα απλωθείτε σε έκταση μισού σταδίου επικεντρώνοντας στο κεντρώο τμήμα του αντίπαλου πεζικού. Οι τοξότες μείνετε στα μετόπισθεν και απλά διασφαλίστε ότι δεν θα υπάρξει ανενόχλητη έκταση του αντίπαλου ιππικού προς το λάιτ ίνφαντρύ μας. Οι κλιβανάριοι (ιππικό τανκ όχι μαλακίες) κατα γραμμάς να συνοδεύσουν προστατεύοντας και βοηθώντας τους λεγεωνάριους. Οι 4 «Σχολές» γρήγορου ιππικού να ανοιχτούν στα flanks, επιχειρώντας να πλαγιοκοπήσουν τον στρατό σε μέση ταχύτητα, αλλά σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του αντίπαλου πεζικού να αναβάλουν την προώθηση παρατασσόμενοι με ασφάλεια, αναμένοντας την προέλαση των μίνι λεγεώνων για δημιουργία διμέτωπης απειλής, αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή για ένα εξ αποκαλύψεως ρουά ματ».(Για λόγους κινητικότητας τα Legions, με δική του μόντα, ο Κωνσταντίνος τα μείωσε από 5.000 σε 1.000, εν μέρει για λόγους κινητικότητας αλλά και γιατί ακουγόταν πιο ωραίο να λέει ότι έσκασε με 40 λεγεώνες αντί με 8.)
Ο Μαξέντιος λέει στο στρατό του :
«ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΟ ΧΟΥΜΕ».
Χωρίς χώρο για μανούβρες, οπισθοχώρηση για αναδιάρθρωση, αλλά και με το ψυχολογικό ντιζαβαντάζ ότι ο αντίπαλος στρατός έχει κάτι από Νουρέγιεφ στις μανούβρες του ενώ αυτοί περιμένουν σαν ξυλάγγουρα, ο στρατός του Μαξέντιου τον πίνει πανηγυρικά. Ο ίδιος πάνω στη σύρραξη – όπως και πολλοί άλλοι – πνίγεται στον Τίβερη, αποδεικνύοντας πως η πανοπλία δεν θα γίνει ποτέ μόδα στα μαγιό.
Ο Κωνσταντίνος ψαρεύει το πτώμα του μεγάλου στρατηλάτη Μαξέντιους Αλέφαντους Τριαμηδένιους, το αποκεφαλίζει, κατουράει το κουφάρι του γιατί κρατιόταν όλη τη μάχη -είχε σκάσει- και μπαίνει στην πόλη χαλαρός κι έχοντας χάσει λιγότερο από 2000 στρατιώτες σε μια μάχη εναντίον 150.000. Flawless victory γατάκια, αλλά, οκ, το έπαιζε στο easy το campaign.
Κάνει την καθιερωμένη παρέλαση της νίκης, οι Ρωμαίοι κλασικά με το μενταλιτέ «Αν νικάς, γαμάς» τον λατρεύουν κι όταν έρχεται η στιγμή να κάνει την αναμενόμενη δέηση στο ναό του Δία … γλιστράει η τιράντα της μανούλας. Ο Κωνσταντίνος το 312 είναι ο μοναδικός Αυτοκράτωρ της Δύσης, με αυτοκράτορα της Ανατολής τον φιλαράκο του τον Λικίνιο, που τον παντρεύει τον Μάρτιο του 313 (είμαστε Οκτώβριο 312) με την θετή του αδερφή Κονστάνς. (Δεν έχει μακελέψει ακόμη τα θετά αδερφάκια του, της Θοδώρας).
Όλοι ικανοποιημένοι λοιπόν. Όλοι; Όχι. Η Αγία Ελένη, έχει ακόμη τα θεματάκια της. Λίγο η «αυτοκράτειρα» κόρη της γυναίκας που της κόστισε τους τίτλους, λίγο κάτι νταλαβέρια του Λικίνιου στη Βιθυνία, λίγο που ακόμη την φωνάζουν πουτάνα από το Γιορκ μέχρι την Αντιόχεια, θα ησυχάσει μόνο αν ο γιόκας της γαμήσει το σύμπαν.
(to be continued)
Social Links: