Previously on ByzHisX:
O Κωνσταντίνος έκλεψε από εκκλησία.
Η Ελένη αχόρταγη φιλόδοξη καριόλα.
————————————————————————
[Επεισόδιο χωρίς πολλή δράση, για να γκρινιάζουν οι fans και να λένε «τα προηγούμενα ήταν καλύτερα», αλλά στο επόμενο να τα κάνουμε όλα ποτάνα. Επίσης έχουμε και κάποια δέσμευση απέναντι στην Ιστορία ως γεγονός.]
Επειδή οι χριστιανοί κατάφεραν να κάνουν 100.000 λάικ εποχής, πετώντας τα αντίστοιχα νομίσματα στη Φοντάνα Ντι Τρέβι, ευχόμενοι να μη γίνονται κολατσό για τα θηρία (ιστορικός μύθος – υποσημείωση), ο Κωνσταντίνος μαζεύει τα λάικς και αποφασίζει να ανέβει στο Μιλάνο, για να δει την Ανοιξη-Καλοκαίρι 313 του (αγίου) Ιωάννη Βερσάκιου και του Γεωργίου Αρμάνιου και να πραγματοποιήσει το όνειρο χιλιάδων χριστιανών της αυτοκρατορίας και της μάνας του.
Εκεί τον βρίσκει ο Λικίνιος, ο οποίος κυριολεκτικά άφησε το γάμο να πάει για πουρνάρια, αφού στην Ανατολή γίνεται ακόμη της μουρλής, με τον Μαξίμινο Δάια να τσουτσουρεύει όποια πόλη βρει. Μαζί με τον Κωνσταντίνο ταξιδεύει και η θετή αδερφή του Κωνστάντια (Κοστάνς), την οποία βρίσκει ευκαιρία να παντρέψει με τον Λικίνιο και να την αποκαταστήσει, σε ένα τριπλό combo ψώνια – χριστιανοί – διπλωματία.
Ο Κωνσταντίνος και ο Λικίνιος μεταξύ Γκράπας και Μοτσαρέλας καταλήγουν στο ότι το καλύτερο αυτοκρατορικό μάρκετινγκ, στις δύσκολες εποχές όπου ζουν, είναι αυτό της συμπερίληψης και ουχί της εξαίρεσης. Το σημαντικότατο Διάταγμα των Μεδιολάνων, ΔΕΝ υπογράφεται ποτέ, αφού δεν αφορά πραγματικά σε κάποιο αυτοκρατορικό διάταγμα per se, αλλά στη συμφωνία ότι όλες οι θρησκείες στην αυτοκρατορία είναι αποδεκτές, αρκεί να προσεύχονται για «μας» (την εξουσία) και για το καλό του ιμπέριουμ.
[σημείωση:Το κομβικό αυτό «διάταγμα» για το μέλλον του Χριστιανισμού, ξεκινά με τη λέξη «cum».]
O Μαξίμινος Δάιας ωστόσο έχει τις διαφωνίες του. Συγκεκριμένα και όσον αφορά στους Χριστιανούς –από τις αντικειμενικότατες ιστορικές καταγραφές του πρωτοχριστιανού ιστορικού της συμφοράς Εουσέμπιου και πουλέν της Ελένης– ο Μάξι Δάια προτείνει το εξής all inclusive πακέτο ανάλογα με την ένταση της χριστιανικότητας: Καύση. Αποκεφαλισμός. Ανασκολοπισμός. Σταύρωση. Πνίξιμο στη θάλασσα. Τάισμα θηρίων στην αρένα. Κόψιμο μελών. Ξεμάτιασμα (το ορίτζιναλ). Λιμοκτονία. Ορυχεία. Φάλαγγα. Δήμευση της περιουσίας. Ακρόαση Παντελίδιους ή Πάριους (βάρδοι εποχής).
Ο Μάξι λοιπόν περνάει τον Βόσπορο ενώ οι άλλοι ρομαντσάρουν με γάμους και κομφετί στα Μιλάνα και παίρνει όποια πόλη βρει, μαζί και το Βυζάντιουμ – ναι ναι! το Βυζάντιουμ. Αυτό όσο να πεις είναι ένα κάποιο wake up call για τον Λικίνιο, ο οποίος λέει στον Κωνσταντίνο:
«…αν δεν πάω θα μου μείνει μόνο η Φυρομία (sic) για αυτοκρατορία στην Ανατολή.»
Ο Κωνσταντίνος γνέφει θετικά.
«Θα έρθεις να βοηθήσεις που ο παγανίσταρος έχει τίγκα στρατό;»
Ο Κωνσταντίνος γνέφει αρνητικά.
«Μα είναι η αυτοκρατορία μας, Κώστα», εκλιπαρεί ο Λικίνιος. «Είμαι ο άντρας της αδερφής σου».
«Άφησα το θερμοσίφωνα ανοιχτό», λέει αποφασιστικά ο Κων κι αρχίζει να πακετάρει τις νεοαγορασμένες Μισόνι της επιστροφής.
«Μη σώσεις!» του λεει ο Λικίνιος και παίρνει την Κονστάνς για angry sex, ενώ σκέφτεται τον αδερφό της. No homo.
Με τα πολλά ο Λικίνιος νικάει αλλά είναι μια Λικίνια νίκη. Δηλαδή έχασε πολύ στρατό. Μένει και αυτός μόνο στην Ανατολή, οπότε η Τετραρχία, από παγανιστικό mix-grill 4-6 ατόμων, γίνεται φιλοχριστιανικό κονσέρτο για 2. Μπορεί η αγάπη να θέλει δύο για να στεριώσει, να σταθεί, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο και για τις αυτοκρατορίες. Γεγονός που το γνωρίζει και ο Κωνσταντίνος αυτοκράτορας της Δύσης και ο Λικίνιος αυτοκράτορας της Ανατολής.
Οπότε ο Λικίνιος παίρνει πίσω τη δέσμευσή του για την ανεξιθρησκία στο Ιμπέριουμ, και βγάζει το παρακάτω διάγγελμα:
«Πουτάνας Γιεεε, Κωνσταντινέεε,
Την αδερφή σου τη γαμώωωω
Και τη μανούουου-λα σου μπινέεε
Την έχω άντι καμπινέεε»
καθώς και το:
«Με τον Δία και τον Άρη,
τον Ποσειδώνα και τ’άλλα παιδιά
σας γαμάμε, προσκυνάμε,
είδωλα που’ν παγανιστικάααα»
αλλά και το ιποπικό (sic)
«Δεν είσαι στο δικό μου επιπεδΟ
Λικίνιος γιατί μπορΩ
γαμάω Χριστιανούς οπού τους βρΩ
και του Κωνστάντιου τον γιΟ, yo»
Καλό και άγιο το πρωτοβυζαντινό diss, αλλά ο Κωνσταντίνος που είχε ανέκαθεν μια ευαισθησία με το «Ω, τι σου ‘πε για τη μάνα σου» εκστρατεύει εναντίον του Λικίνιου και για χάρη … ας πούμε του Χριστιανισμού, τον πηδάει όχι σε μια, ούτε σε δύο, αλλά σε 4 μάχες. Επειδή είναι μεγαλόψυχος τον αφήνει να αποσυρθεί στη Θεσσαλονίκη ως απλός πολίτης για 3 μέρες και μετά τον κρεμάει επειδή συνωμοτούσε εναντίον του. Μαζί με όποιον άλλον έχει περισσέψει. Φανταστείτε εκκαθάριση τύπου Νονός 2, στο 324 μ.Χ.
Ο Κωνσταντίνος είναι πλέον σόλο αυτοκράτωρ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και η Ελένη αποφασίζει ότι ήρθε ο καιρός να ασχοληθεί με το χόμπι της. Βάζει το καφέ σορτσάκι, την κολλητή άσπρη μπλούζα, ζώνεται το μαστίγιο και πάει στους (όχι ακόμη αγίους) Τόπους, να ανακαλύψει θρησκευτικά κειμήλια ως συλλήτρια τάφων. (τOYμπ ρΕΪντερ)
Στο επόμενο επεισόδιο:
1.04 «Indiana Helen and the Holy Cross» – H εξάπλωση του Χριστιανισμού
Social Links: