Στριφνή κυκλική σκάλα. Σχεδόν χανόταν μέσα στο σκοτάδι. Έπρεπε να κατέβει για να δει άμα υπήρχε κάτι άλλο εκεί μέσα. Ήξερε ότι μπορεί να πλήρωνε ακριβά το καπρίτσιο του. Είχε παραβεί τις 7 ακλείδωτες εντολές. Αλλά ήθελε ακόμα να ονειρευτεί. Το καταγώγι που οδηγήθηκε καμία σχέση δεν είχε με το τι περίμενε να βρει εκ πρώτης όψεως. Μα ήξερε ότι θα ενοχλούσε το αρνητικό ισοζύγιο και χαμογελούσε με την ιδέα.
Δεν ήξερε ακριβώς τι θα έβρισκε, άλλωστε πάει καιρός που ιχνηλατούσε μέσα του, μετά την πτώση του, τα περίεργα όνειρά του. Η μουσική που ακουγόταν συχνά πυκνά στα αυτιά του πήγαζε σίγουρα από την απόλυτη κατάπτωση ενός ανθρώπινου όντος. Δεν είχε καμιά ιδέα γιατί του συνέβαινε αυτό, αλλά όταν συνέβαινε το δεχόταν πάντα πρόθυμα. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε σώας τα φρένας εδώ και πολύ καιρό. Οπότε πάντα καλοδεχόταν αυτήν την παράξενη ύπουλη μουσική όταν τον επισκεφτόταν μέσα στο μυαλό του.
Ονειρική, αλλά βγαλμένη από εφιάλτη, μέσα από κάποιο μακρινό χιλιομετρικό τούνελ, που πάντα αδυνατούσε να βρει την αρχη του, πόσο μάλλον το τέλος του. Συχνά η παραίσθηση άρχιζε σε ανύποπτο χρόνο. Σφύριζε καταχθόνια μυστικά, πέρα από τον καιρό του. Του άρεσε αυτο. Απολάμβανε τη διαστροφική μαυρίλα μέσα από τα μάτια του, καθώς συνέβαινε αυτό. Η μουσική αυτή τον ωθούσε να αντιλαμβάνεται μια πτυχή του κόσμου που συνήθως είναι κρυμμένη κάτω από δεισιδαιμονίες και φόβο.Υπήρχε μια ροή ως προς τον ρυθμό. Άλλοτε κυριαρχούσε η σερνάμενη απειλή ενός φιδιού. Με μια τρομερή τυμπανοκρουσία, που συνέχιζε στον ίδιο ρυθμό, ενώ οι εκρήξεις δεν σταματούσαν να υφαίνουν αόρατες παγίδες.
Κυκλική συναίσθηση μιας κάποιας κατάρας, που ξεδιπλωνόταν με νότες, από τον κάτοχό της. Κάποιες αγενίκευτες κραυγές εσωτερικού πόνου έσχιζαν τον ρυθμό, δηλώνοντας το παρών. Αναλαμπές αστεριών που γεννιόντουσαν και πέθαιναν. Και εκεί που νόμιζε ότι το κεφάλι του θα έσπαγε από τον θρήνο, ερχόταν ο βόμβος.Ύπουλος μαζεμένος στην αρχά. Διασκορπούσε μια μεταξένια τραχύτητα σιωπηλής ενέργειας. Χωρίς λόγια τώρα. Ή αυτήν την παράξενη φωνή που ακουγόταν σε στιγμές, και προκαλούσε τρόμο. Σαν θρησκευτική πομπή ξανάρχιζε η μουσική. Αγκάλιαζε την φθορα, και έδινε καταφύγιο στις ξεριζωμένες καρδιές. Ο πόνος ήξερε πού να πρωτοδεί, και το ταξίδι συνεχιζόταν. Οι πόρτες άνοιγαν η μία μετά την άλλη προσφέροντας θέαμα. Τα συμπεράσματα έβγαιναν ψιθυριστά, καθώς πίσω από την κάθε πόρτα που άνοιγε, άνοιγαν και τα μυστικά σου. Τα μυστικά που κρατούσες τόσο καιρό κλειδωμενά. Διαμέσου αυτής της μουσικής ανακαταλάμβαναν την ψυχή σου και το εύρος των ψεμάτων σου. Οδηγώντας στην τελευταία πόρτα του παράξενου αυτού ταξιδιού.
Έστεκες λοιπόν στην στριφνή κυκλική σκάλα τώρα. Η μουσική τώρα αποδυναμωνόταν, λες και βυθιζόταν στον βούρκο. Κάτω δεν κατάλαβες πώς έφτασες. Ούτε καν πώς τελικά άνοιξες το παλιό σεντούκι που βρισκόταν στο τέλος της σκάλας. Ήταν η όγδοη ακλείδωτη εντολή. Πιο παλιά κι από τον ίδιο τον χρόνο. Σταγόνα σταγόνα έρεε το τίμημα. Ψηλαφώντας τον βόμβο της καρδιάς σου και αποσπώντας την ουσία της ζωής. Τίποτα τελικά δεν τελείωσε και τίποτα τελικά δεν άρχισε ποτέ. Όλα γύριζαν και γυρίζουν αέναα και σκοτεινά. Σαν αυτόν τον δίσκο που τώρα τελειώνει; Γράφοντας πάνω στον κύκλο με αόρατο μελάνι. Γυρνώντας, γυρίζοντας, με άσβεστη φλόγα στο μονοπάτι της σιωπής.
https://www.facebook.com/terratenebrosaofficial
http://www.apocaplexy.bigcartel.com/product/terra-tenebrosa-the-tunnels-2xlp-repress
Social Links: