Τώρα που ο αγαπητός Archivist.fm έχει τη δική του στήλη στο περιοδικό μας (μια αμοιβαία επωφελής συμφωνία, γιατί έτσι γίνονται οι μπίζνες), εκτός από τα υπόλοιπά κείμενά τους, οι παραγωγοί του σταθμού θα μας προτείνουν και σε μηνιαία βάση ακούσματα που τους έκαναν κλικ.
rudy (black n white)
Είναι ήδη φαβορί για μια θέση στο top10 της χρονιάς.
Dead Sara – Pleasure to meet you
Το 2012 πήραν βραβεία και μπήκαν στα καλύτερα της χρονιάς. Έπειτα τσακώθηκαν με δισκογραφικές και εν τέλει κυκλοφόρησαν το φετινό δίσκο από δικό τους label. Αλητεία.
Αυτή η ιστοριούλα, λέω αυτή που θέλουμε να στείλουμε ένα δέμα σε πιθανούς ζώντες οργανισμούς του σύμπαντός μας, για να χαμπαριάσουν τι παράγουμε εμείς οι γήινοι, εκτός από όπλα. Ε, αυτό να στείλουμε.
Δεύτερος δίσκος για το (πραγματικό) supergroup των Richie Kotzen, Mike Portnoy, Billy Sheenan. Έχουν και παραέχουν λόγο ύπαρξης.
Προετοιμαζόμαστε για τον καινούριο δίσκο, ακούγοντας ένα από τα σπουδαιότερα comeback της ιστορίας.
Δημήτρης Κουτσούκος (Toukoutsoukou)
Μόνο Λάνα τα έχουμε πει και θα το λέμε μέχρι να το καταλάβουν όλοι.
Neoprog από τη Νορβηγία, ό,τι πρέπει τώρα που φθινοπώριασε.
Dave Gahan & Soulsavers – Angels and Demons
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεργασίες των τελευταίων ετών στο 2ο της δίσκο.
Benny Goodman – The Real Benny Goodman
Μερικά από τα καλύτερα κομμάτια που έγραψε ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες της jazz μουσικής.
Εκεί που το ποστροκ συναντάει την ηλεκτρονική μουσική.
Absentminded Drone (…More Cowbell)
Δεν ήταν καλά ψυχολογικά εκείνη την περίοδο. Που σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που δεν καθόρισε κανέναν και δεν αφορά ούτε την ίδια την μπάντα. Αριστούργημα.
Bella Fuzz – Burn Your Speakers
Εκτιμούσα τη Χρύσα απ’τους National Pornografik αλλά εδώ ξέφυγαν. Noisy electropop και τα μυαλά στα κάγκελα. <3
Προπομπός του επερχόμενου LP: Skeletons. Περιέχει διασκευή στο Satan των Satan’s Sadists μόνο keyboards & τη φωνάρα του μπαμπά Glenn.
Eternal Tapestry & Barn Owl σε ένα ατμοσφαιρικό one-time στουντιακό κουαρτέτο καταδίκης.
Ίσως απ΄τα πιο τίμια comeback, αυτό του Lee Dorian, που αρχικά δεν ήθελε μ̶ε̶τ̶ά̶ό̶μ̶ω̶ς̶α̶υ̶τ̶ο̶ί̶ε̶ί̶π̶α̶ν̶ε̶ν̶τ̶ά̶ξ̶ε̶ι̶ε̶κ̶ι̶ε̶μ̶ε̶ί̶ς̶ε̶ί̶π̶α̶μ̶ε̶ο̶τ̶ι̶δ̶ε̶ν̶α̶λ̶λ̶ά̶μ̶ε̶τ̶ά̶ε̶δ̶ώ̶σ̶α̶ν̶ε̶κ̶α̶ι̶φ̶ύ̶γ̶α̶μ̶ε̶. Πλαισιωμένος απ’τους Tim Bagshaw & Mark Greening (ex-Electric Wizard) επιστρέφει στον ήχο που αγαπήσαμε στους Cathedral.
Aλέξης Bathory (Ακραία & Περιθωριακά)
The Deathtrip – Deep Drone Master
Σπάει τη σιωπή του ο Aldrahn μετά απο 15 χρόνια και σκάμε όλοι.
Ψυχρό Industrial Blackmetal απο τη Νορβηγία. Έπος.
Αισθηματικό Industrial Blackmetal απο τη Σουηδία. Έπος.
Μικρά σε διάρκεια ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ που σου κλέβουν την καρδιά. Οπαδοί μέχρι θανάτου.
Wave, punk, industrial και ambient εδώ. Τέλεια τοποθετημένα για να κάνουν το Blackmetal από τον Καναδά να τσούζει πιο πολύ. Εύκολα στο top3 του 2015.
Φώτης Τούργας (Ρηχά είναι μπείτε)
Purity Ring – Another Eternity
Η επιτομή της Electro-Pop σκηνής σε έναν δίσκο.
Από ντίσκο μέχρι και ξυλοδαρμοί, όλα σε ένα.
Ταξίδι στις απέραντες Θάλασσες με καιρό συννεφιασμένο.
Ένα υπέροχο μουσικό-διαστημικό ταξίδι.
The Prodigy – Invaders must die
Ρέιβ, Ρέιβ, Ρέιβ και τα μυαλά στα κάγκελα!
Χρήστος Λιώτης (Bud Lust)
Uncle Acid – The Night Creeper
4o σερι αριστούργημα από τα πιο αξιολάτρευτα ψυχάκια εκεί έξω, που πλέον αποφάσισαν να βάλουν και λίγο Floyd στη ζωή τους. Πάμε ρε θείο.
Πειραματισμών συνέχεια για τους Kylesa, με τον Philip Cope να συμμετέχει ακόμα περισσότερο στα φωνητικά και το συνολικό αποτέλεσμα να είναι απολαυστικότατο.
Ένας δίσκος ορισμός του πάρτυ και του groove, μακάρι να μας προσέφεραν τέτοιες δουλειές με μεγαλύτερη συχνότητα (σε 21 χρόνια οι Shellac έχουν βγάλει μόλις 5 δίσκους, με τους τελευταίους 3 να έχουν 7 χρόνια κενό ανάμεσά τους), αλλά ο Albini έχει και δουλειές.
Ένα μπάσο, ένα drum kit, δύο αγγλάκια, οι Melvins συναντούν τους Conan, ΟΓΚΟΣ και Doom. Ψήθηκες? Άκου.
Young and in the Way – When Life Come to Death
Το Black Metal έχει μπασταρδευτεί απείρως τα τελευταία χρόνια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά μέσα στο χάος, έρχονται κατι τέτοια πανέμορφα μίγματα με crust και ωμό, βίαιο hardcore, και ο σβέρκος γίνεται τσιμέντο.
Μπουγάτσαcore (Μπουγάτσαcore)
Bring Me The Horizon – That’s the Spirit
..γιατί το πρωί μαζί με τον ελληνικό, κολλάει λίγο μοντέρνο Ρο-α-κ..
..όταν έχει μεστώσει η μέρα αρέσκομαι να θυμάμαι τα νιάτα μου..
..το απογευματάκι γουστέρνω μινιμαλιστική πολυπλοκότητα..
..το βράδυ τη βλέπω Swagger..
..τα μεσάνυχτα πάω για νάνι χοροπηδηχτούλικα σα το λαγουδάκι.
Social Links: