«Τρείς φορές έχει βραβεύσει το FBI το Σφακιανάκη της Δίωξης, και ο ΣΥΡΙΖΑ τον απομακρύνει. Σε αυτή τη χώρα η αριστεία τιμωρείται». Με αυτόν τον τρόπο η Ομάδα Αλήθειας, επίσημο προπαγανδιστικό όργανο της Ν.Δ., επέλεξε να εκφράσει την αντίθεσή της στη μετάθεση-υποβάθμιση του Μανώλη Σφακιανάκη, Διευθυντή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η οποία βέβαια φαίνεται να ανακλήθηκε μερικές ώρες αργότερα, ενώ σε παρόμοιο πνεύμα κινήθηκαν και άλλα, προσκείμενα στην ευρύτερη αντιπολίτευση, μέσα ενημέρωσης.
Είναι γεγονός ότι η θεωρία των δύο στρατοπέδων, της μεταρρύθμισης και της αντιμεταρρύθμισης, ένα χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει πλέον παγιωθεί και αποτελεί συστατικό στοιχείο της επικαιρικής ανάλυσης του στρατοπέδου του «Ναι». Το θέμα είναι ότι, πολύ συχνά, τέτοιου είδους ομαδοποιήσεις μόλις δύο στρατοπέδων του τύπου «Άριστοι και μη», ως υπέρβαση του παραδοσιακού Δεξιοί-Αριστεροί, εκ της κατασκευής τους είναι ιδιαίτερα προβληματικές, καθώς αγνοούν εκ των προτέρων την ιδεολογική, κοινωνική και πολιτισμική συγκρότηση του προς ένταξη προσώπου. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και ο Μανώλης Σφακιανάκης. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος.
Με μια πρώτη ματιά βλέπουμε ότι ο Σφακιανάκης, εντάσσεται στο αφήγημα της φιλελεύθερης θυματοποίησης, η οποία ήδη μετράει πολλούς αγίους στο εικονοστάσιό της και διαρκώς επεκτείνεται. Πρώτα ήταν οι άριστοι μαθητές που παροπλίστηκαν λόγω του Μπαλτά, ο Αρκάς, οι μενουμευρώπηδες που καταδιώχθηκαν και βασανίστηκαν τις ημέρες του δημοψηφίσματος, πριν λίγους μήνες ήταν ο Λούκος και τώρα ο Μανώλης Σφακιανάκης που σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ πλήρωσε την εναντίωση του στην προσπάθεια ελέγχου του διαδικτύου, από την κυβέρνηση, με το «κεφάλι του».
Στα 20 χρόνια της υπηρεσίας του, γύρω από τον Σφακιανάκη έχει πλεχθεί ένας μύθος. Αυτός του υπερήρωα, ο οποίος με τις δράσεις του, προστατεύει και διασώζει τα παιδιά από το «κακό διαδίκτυο», ρόλος ο οποίος είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα που θα ήθελε ο κάθε γονέας υπερβολικά άσχετος με το διαδίκτυο, αλλά και με το παιδί του. Στη συγκρότηση αυτού του μύθου έχει συμβάλει ιδιαίτερα η υπερέκθεση του στα Μ.Μ.Ε, στα οποία συχνά δημιουργεί ηθικό πανικό διαδίδοντας μεταξύ άλλων και ανυπόστατες ειδήσεις όπως αυτή της νοσηλείας 90 παιδιών στο Παίδων, με «την ασθένεια του εθισμού στο διαδίκτυο», ενώ όπως αναφέρει η διευθύντρια οι κλίνες είναι μόλις 5.
Ενώ παράλληλα συγκρίνει τους χρήστες υπολογιστή και διαδικτύου που ξεπερνούν ένα κατασκευασμένο χρονικό όριο, με εθισμένους στα ναρκωτικά ή και με άτομα ψυχικά διαταραγμένα, αναφερόμενος σε «έρευνες Πανεπιστημίων», τις οποίες και δεν παραθέτει.
Βέβαια, τέτοιες παρωχημένες δηλώσεις που σε ένα βαθμό περιέχουν έντονο το στοιχείο της ημιμάθειας, δεν εμπόδισαν καθόλου το TEDx των αγανακτισμένων καινοτόμων και της Cold War Specialist Σώτης Τριανταφύλλου , να αναγνωρίσει την αξία του και να τον προσκαλέσει να δώσει διάλεξη σχετική με το αντικείμενό του. Εξάλλου, χρησιμοποιώντας το ειρωνικό μότο του χώρου, «σε αυτή τη χώρα ό,τι δηλώσεις είσαι».
Αυτά που αναφέρθηκαν θα ήταν ίσως αρκετά για να δικαιολογήσουν την οποιαδήποτε μετακίνηση του Σφακιανάκη, όμως υπάρχουν πολλά ακόμα, που υπερβαίνουν τη γνώση του αντικειμένου του. Δίνοντας προσωπικό τόνο στην έννοια «κακό διαδίκτυο», ο Μανώλης Σφακιανάκης, ως άλλος επαρχιώτης χωροφύλακας της δεκαετίας του 1960, σε συνέδριο με θέμα «Εκκλησία και διαδίκτυο» να είπε: «Όταν εγώ κυνήγησα το δημιουργό της σελίδας στο Facebook με την ονομασία Γέροντας Παστίτσιος, πού ήταν η εκκλησία να με υπερασπιστεί; Ούτε μία δήλωση στήριξης δεν άκουσα τότε που με κατέκριναν όλοι για τη σύλληψη». Η παραπάνω δήλωση έχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον αν συνδυαστεί με κάποια άλλα περιστατικά, όπως είναι η πολύ πρόσφατη δίωξη ενός νεαρού για καθύβριση των τριών αξιωματικών που σκοτώθηκαν με το ελικόπτερο, μετά από υπόδειξη του Στέφανου Χίου που δημοσιοποίησε το προφίλ και τη δήλωσή του. Ενώ αδιευκρίνιστη παραμένει η εμπλοκή του ή μη, σχετικά με διάφορες υποθέσεις όπως αυτές που αναδεικνύει το ThePressProject.
Εάν προκύπτει κάτι από όλα αυτά, αυτό είναι η ύπαρξη μιας ατζέντας βαθύτατα πολιτικής που υπερβαίνει κατά πολύ την έννοια της αξιοκρατικής αριστείας. Οι παραπάνω διώξεις του Σφακιανάκη φαίνονται να έρχονται καθ’ υπόδειξη συγκεκριμένων κέντρων, με συγκεκριμένο πολιτικό πρόσημο. Την ακροδεξιά. Δεν είναι καθόλου νέο φαινόμενο η συμπόρευση των καινοτόμων με την ακροδεξιά στο όνομα της μεταρρύθμισης και αυτός είναι ο δρόμος για να ερμηνευτεί και η κοινή ανακοίνωση που εξέδωσε το ΠΑΣΟΚ μαζί με το Ποτάμι και τη Ν.Δ.
Παράλληλα, το όλο θρίλερ της αποπομπής ή μη του Σφακιανάκη, η οποία ίσως ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί τελείως, φανερώνει και κάτι ακόμα. Την ατολμία της κυβέρνησης να περάσει από το επίπεδο των εξαγγελιών στο επίπεδο της άμεσης εφαρμογής της πολιτικής της. Τα διαρκή πισωγυρίσματα στην άσκηση της διακυβέρνησης, καθώς και η αποδοχή της διαφοροποίησης τάσεων, ειδικά στα σώματα ασφαλείας, καθιστούν αδύνατο τόσο τον έλεγχο των μηχανισμών όσο και την παραμονή στην εξουσία.
Social Links: