Πριν λίγες μέρες σας είπαμε για το 4ο πάρτι γενεθλίων της ραδιοφωνικής εκπομπής 2 Smoking Barrels, που θα γίνει την Πέμπτη 19 Μαΐου στο An Club. Επειδή, όμως, μια παρουσίαση δεν είναι ποτέ αρκετή, αποφασίσαμε να ζητήσουμε από τις δύο καπνισμένες κάννες, Χάρη Ζερβό και Κυριάκο Παλίλη, να έρθουν στο Εντευκτήριό μας και να κάνουμε μια κουβέντα μαζί τους για το πάρτι, για την εκπομπή, για την ελληνική και ξένη rock/metal σκηνή, για το μέλλον της μουσικής και για πολλά άλλα. Τη συνέντευξη πήραν οι Χρήστος Τριανταφύλλου και Δημοσθένης Γαβαλάς. Ευχαριστούμε θερμά την Cristina Alossi για τις φωτογραφίες. Ιδού η συνέντευξη:
Χρήστος Τριανταφύλλου: Χαίρετε. Λοιπόν…
Χάρης Ζερβός: Αυτό με το «λοιπόν» δεν το γλιτώνει κανένας
Χρ. Δεν θα αποφύγουμε το κλισέ της πρώτης ερώτησης. Πείτε μας για το πάρτι για τα 4 χρόνια της εκπομπής.
Χα: 19 Μαΐου στο An, αλλαγή venue για φέτος. Το line up είναι μεγάλο, όπως πάντα, με 7 μπάντες.
Κυριάκος Παλίλης: Για άλλη μια χρονιά, έχουμε μια μεγάλη μπάντα , τους Universe217, αλλά έχουμε και ανερχόμενες που έχουν καλό υλικό και τις στηρίζουμε.
Χα: Και εκτός από το να έχουν καλό υλικό, πρέπει να έχουν περάσει κι από την εκπομπή.
Χρ: Το φετινό είναι πιο underground και τα προηγούμενα πιο mainstream;
Χα: Γινόταν πιο mainstream λόγω χώρου. Αν βάζαμε δηλαδή τις φετινές μπάντες στο Six Dogs, όπως κάναμε τα προηγούμενα χρόνια, πάλι mainstream θα ήταν. Όπως και αν όλα τα προηγούμενα παρτυ –υποθετικά– τα κάναμε στο An, θα χαρακτηρίζονταν underground.
Κυ: Η λογική του πάρτι πάντως είναι ίδια. Εμείς δεν το βλέπουμε ως φεστιβάλ, όπως λένε κάποιοι. Θέλουμε να γιορτάζουμε κάθε χρόνο την εκπομπή και να την κλείνουμε με έναν ωραίο τρόπο. Ακόμα και οι μπάντες που συμμετέχουν, τις βάζουμε στο ίδιο κλίμα του πάρτι, να έρθουν από νωρίς, να πιουν, να διασκεδάσουν και με τον κόσμο μετά. Δεν υπάρχει η λογική «παίζουν και φεύγουν μετά».
Δημοσθένης Γαβαλάς: Θεωρείτε ότι η αλλαγή του χώρου ενισχύει την επαγγελματικοποίηση της όλης φάσης;
Χα: Όχι, είναι καθαρά πρακτικό θέμα. Είναι και λίγο μεγαλύτερο το An και επίσης ένας ιστορικός χώρος για την σκηνή.
Δμ: Πρακτικά βέβαια το event μεγαλώνει και διευρύνεται. Εξελίσσεται γενικά και καθιερώνεται.
Κυ: Κάθε χρόνο πηγαίνει και καλύτερα. Αυτό που δείξαμε πέρυσι είναι ότι και χωρίς μεγάλο όνομα π.χ. όπως οι Nightstalker πήγε πάρα πολύ καλά σταθερά ανοδικά και αυτό δείχνει ότι ο κόσμος στηρίζει.
Χρ: Αυτό δείχνει και τη δυναμική της εκπομπής της ίδιας έτσι κι αλλιώς, η οποία κάθε χρόνο μεγαλώνει, καθιερώνεται και είναι σταθερό σημείο πλέον. Εδώ λοιπόν θέλουμε να μας πείτε πώς κάνει πάρτι μια εκπομπή σε web radio και καταφέρνει να μαζεύει τόσο κόσμο;
Χα: Πριν έρθει ο Κυριάκος στην εκπομπή, ήθελα να κάνω ένα πάρτι για να ευχαριστήσω τους ακροατές που με τιμάνε και ακούνε την εκπομπή κάθε Σάββατο. Να βρεθούμε όλοι μαζί, να τα πούμε, να ακούσουμε τις μπάντες που έχουν περάσει από την εκπομπή και για μένα να κάνω ένα restart για την επόμενη σεζόν. Όλως τυχαίως, τον Μάιο υπάρχει και οργασμός από νέες κυκλοφορίες, οπότε ήταν πολύ καλή συγκυρία που τον Μάιο η εκπομπή κλείνει χρόνο, γιατί κάποιες μπάντες παρουσίαζαν στο πάρτι και νέο τους υλικό. Όσο γιατί μαζεύεται τόσος κόσμος στα πάρτυ της εκπομπής, αυτό θα παραμείνει ένα μυστήριο.
Χρ: Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως είναι ασυνήθιστο μια εκπομπή σε web radio να αποκτά μια τέτοια δυναμική, ώστε να διοργανώνει events, να έχει γύρω της σταθερό κόσμο…
Χα: Όλα είναι θέμα συνέπειας και οργάνωσης.
Κυ: Υπάρχουν και άλλες τέτοιες εκπομπές, απλά εμείς το πηγαίνουμε λίγο πιο σοβαρά από τους άλλους, νομίζω.
Χρ: Κάτι κάνει τον κόσμο να ακολουθεί την εκπομπή, κάτι κάνει τις μπάντες να συσπειρώνονται γύρω από την εκπομπή.
Χα: Είμαστε ωραία αγόρια, γι’ αυτό. Έχουμε φωτογένεια.
Κυ: Όχι, εγώ δεν είμαι ωραίο αγόρι και δεν έχω και φωτογένεια.
Χα: Κοιτάξτε, είναι αυτό που είπε ο Κυριάκος. Το κάνουμε πιο σοβαρά. Ξέρουμε όλοι πως αρκετές εκπομπές που βγαίνουν από web radios λειτουργεί αρκετά με το «ναι, μωρέ, εντάξει». Εμείς δεν πηγαίνουμε με αυτό το σκεπτικό, αλλά με το σκεπτικό των FM. Εγώ τουλάχιστον προέρχομαι από τα FM και το διατηρώ έτσι και το δέχεται και ο Κυριάκος αυτό. Υπάρχει μέθοδος και όλες οι κινήσεις είναι συγκεκριμένες. Νομίζω πως αυτό είναι που γουστάρουν οι μπάντες και ο κόσμος: είμαστε συνεπείς και τους προσφέρουμε κάτι καλό.
Δμ: Το θέμα είναι ότι η εκπομπή έχει δημιουργήσει μια κοινότητα στη μουσική, στην οποία κοινότητα η εκπομπή είναι ένα από τα κέντρα και υπάρχει κόσμος πίσω από αυτό. Αυτό που κάνετε εσείς είναι κάτι ιδιαίτερο, αν όχι μοναδικό.
Χα: Από το 2011-2 και μετά έχει γίνει ένα μεγάλο μπαμ και ήρθε η στιγμή της δικαίωσης για μπάντες που ήταν στην αναμονή για χρόνια. Οι Nightstalker π.χ. υπάρχουν από το 1989. Εφτασε η ώρα που ο κόσμος έψαξε-έμαθε αυτές τις μπάντες και τη σκυτάλη παίρνουν τώρα οι μπάντες που είχαν ξεκινήσει την πορεία τους το 2000, όπως οι Planet of Zeus, 1000mods κτλ. Δεν δημιουργήσαμε εμείς την κοινότητα, απλά είμαστε μέρος της.Υπήρξε ένα χρονικό σημείο όπου συναντήθηκε η εκπομπή με τη σκηνή και τη ζήτηση από τον κόσμο για περισσότερη πληροφορία.
Χρ: Θέτετε περιορισμούς ως προς ποιους ή ποια είδη θα φιλοξενήσετε στην εκπομπή σας;
Κυ: Παίζει ρόλο και η σταθερότητα πάντως. Θα μπορούσαμε π.χ. όταν είδαμε ότι ανεβαίνουν τα νούμερα να φωνάξουμε τους Πυξ Λαξ. Αυτό θα χάλαγε την ταυτότητα της εκπομπής. Επιλέξαμε να μην ανοιχτούμε στο ελληνόφωνο. Είναι συνειδητή επιλογή.
Χα: Η μόνη αλλαγή που κάναμε φέτος ήταν ότι το διευρύναμε, αλλά όχι προς την κατεύθυνση του ελαφρολαϊκοεντεχνοκάπως. Δεν είναι το στιλ μας αυτό. Θέλαμε να το διευρύνουμε με άτομα που ανήκουν σ’ αυτόν τον χώρο. Όπως τη Χρύσα Οικονομοπούλου (Υπεύθυνη επικοινωνίας και Τύπου του Gagarin), τους ηχολήπτες των μεγάλων επιτυχιών Alex Bolpasis (Artracks Studios) & Alex Ketenjian (Unreal Studios), τον Cartoonist Tasmar (Tάσος Μαραγκός), τον stand–up comedian Βύρωνα Θεοδωρόπουλο κτλ.
Κυ: Ή από webzines που ασχολούνται με τον χώρο. Με άτομα που έχουν να πουν κάτι γι’ αυτή τη σκηνή. Επίσης έχουμε πάρει συνεντεύξεις απο international μπάντες π.χ. Goatsnake (USA), Kalamata (GER), Aluk Todolo (FR) και συνεχίζει αυτή η προσπάθεια. Αν πάνε όλα καλά, θα έχουμε και τον John Garcia καλεσμένο. Το ότι επέλεξαν όλοι αυτοί να έρθουν στην εκπομπή ήταν πολύ σημαντικό. Σημαίνει ότι και οι promoters σε αντιμετωπίζουν ως μια σοβαρή εκπομπή.
Χα: Το καλό αυτή τη στιγμή είναι ότι εκμεταλλευόμαστε πως τα FM δεν πρόκειται να ασχοληθούν με όλα αυτά –κι αν ασχοληθούν θα είναι πολύ περιορισμένα.
Κυ: Πλέον βάζουν playlist που τους δίνουν οι πολυεθνικές και τέλος.
Χα: Καλά, θα μπορούσαμε κι εμείς να καθόμαστε, να φτιάχνουμε λίστες με μουσική από την ελληνική σκηνή, να λέμε τις μαλακίες μας κάθε Σάββατο και να μην κάνουμε όλη την διαδικασία του να καλέσουμε μια μπάντα και να πάρουμε συνέντευξη. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός.
Δμ: Όταν προσεγγίζετε πιο περίεργα ή extreme είδη, εκτός του stoner π.χ., θεωρείτε ότι σας πηγαίνει πίσω αυτό ή ότι απομακρύνει το κοινό σας; Λειτουργεί παραγωγικά ή αντιπαραγωγικά για την εκπομπή;
Κυ: Έχουμε καλέσει πολλές μπάντες που δεν είναι σε καμία περίπτωση stoner. Η underground σκηνή δεν είναι μόνο το stoner. Τα περιλαμβάνει όλα. Και ένα καλό punk συγκρότημα π.χ. έχει θέση στην εκπομπή. Δεν έχει νόημα να πεις ότι η εκπομπή είναι stoner.
Χα: Συχνά τα βαφτίζουμε όλα stoner, χωρίς να είναι. Σίγουρα, η εκπομπή έχει καλύψει ένα μεγάλο κομμάτι του stoner, αλλά δίνουμε βήμα σε όλους. Προσωπικά, θυμάμαι ότι βγήκα πολύ έξω από τα νερά μου, γιατί δεν έχω ασχοληθεί με αυτή την σκηνή, όταν καλέσαμε τους Meden Agan, μια μπάντα που ασχολείται με το Symphonic/Melodic Metal. Δεν με ένοιαξαν τα νούμερα· παρουσίαζαμε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα για την εκπομπή ακούσματα. Το κοινό της εκπομπής πλέον θέλει να μαθαίνει, οπότε στηρίζει την κάθε εκπομπή ανεξαρτήτως καλεσμένου.
Χρ: Πάντως, όλο το κύμα που σηκώθηκε τα τελευταία χρόνια έχει μια μεγάλη βάση δημοφιλίας στο stoner. Το κοινό επηρεάζεται όταν στην εκπομπή δεν φιλοξενείται μια τέτοια μπάντα;
Χα: Πλέον όχι. Κάποιοι ακροατές μάλιστα μας στέλνουν μηνύματα την ώρα της εκπομπής και μας συγχαίρουν για τις μπάντες που καλούμε· φυσικά δεν τα λέμε στον αέρα αυτά.
Κυ: Πάντως, μπορεί να φέρεις και μια stoner μπάντα και να μην πάνε καλά τα νούμερα. Φέτος, από όσες μπάντες καλέσαμε, ελάχιστες παίζουν stoner.
Χρ: Οπότε, αν δεν είναι το stoner το βασικό και το μόνο –που δεν είναι–, τελικά αυτή τη σκηνή πώς την περιγράφουμε;
Κυ: Ελληνική αγγλόφωνη σκηνή. Αυτές οι ταμπέλες, που συχνά πιέζουν τις μπάντες να περιγράψουν τι παίζουν, δεν λένε και πολλά πράγματα.
Χα: Απλά rock και με γνώμονα αυτό προγραμματίζεται μέσα στο καλοκαίρι όλη η σεζόν.
Χρ: Αυτός ο χώρος πώς λειτουργεί; Περιγράψτε μας λίγο πώς δουλεύει αυτή η κοινότητα. Τη «φάση» που λέμε.
Δμ: Και πώς τοποθετείται και η εκπομπή μέσα σ’ αυτήν την κοινότητα;
Χα: Εγώ το βλέπω αυτό απ’ το feedback που παίρνω. Πάω σε μια συναυλία, βλέπω 5-10 άτομα, μιλάμε, βλέπω ότι υπάρχει μια ανταπόκριση, ότι ο κόσμος γουστάρει. Θα γυρίσει ο άλλος να μου πει «θα φέρεις φέτος τους τάδε;» ή «θα βγάλουν δίσκο αυτοί;». Κι εγώ και ο Κυριάκος είμαστε μέρος όλης αυτής της κοινότητας και είναι ωραίο να σου απευθύνεται έτσι ο κόσμος, γιατί θεωρούν ότι είσαι μέσα στη «φάση» [Σ.τ.Ε.: σχηματίζει εισαγωγικά στον αέρα], ότι γνωρίζεις πράγματα και φυσικά θέλουν να μάθουν.
Κυ: Μπορούμε να κάνουμε και μια ροζ εκπομπή να βγάζουμε τα κουτσομπολιά της σκηνής. Ή ένα μισάωρο σε κάθε εκπομπή να λέμε κουτσομπολιά και να τους βάζουμε όλους να φαγώνονται μεταξύ τους. Σοβαρολογώντας τώρα, προσπαθούμε πάντα να μην υπάρχουν στις εκπομπές εσωτερικά αστεία ή κουτσομπολιά όσο είμαστε στον αέρα.
Χα: Θα μπορούσαμε να λέμε στον αέρα δυο ώρες εσωτερικά αστεία, αλλά είναι κακό να το κάνεις. Είναι κακό για τον τρίτο που σε ακούει, δεν τον ενδιαφέρει αυτό. Θα το κλείσει και θα βάλει YouTube. Δεν ασχολούμαστε με κουτσομπολιά on air –μόνο off air.
Χρ: Αυτή η ελληνική σκηνή με τις ξένες σκηνές αλληλεπιδρά; Αν ναι, πώς;
Kυ: Πάντα αλληλεπιδρά, αλλά και το ότι ανεβαίνει η eλληνική σκηνή τόσο είναι και θέμα οικονομικής κρίσης. Όταν δεν μπορείς να φέρεις μεγάλα ονόματα για συναυλίες, θα αναγκαστείς να περιοριστείς σε εγχώρια events. Κάποιος που ήθελε να δει μια συναυλία, παλιά πήγαινε και έβλεπε, για παράδειγμα, RHCP· τώρα, αναγκαστικά, επειδή αυτά έχουν περιοριστεί, θα αναγκαστεί να δει τα εγχώρια. Γίνεται ουσιαστικά κουλτούρα.
Xa: Πρόσφατα ξεκίνησε μια μπάντα το tour της και ήταν μαζί με το δικό της support group και ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα. Ο Έλληνας promoter δεν μπορούσε να πληρώσει και το ξένο support και την μπάντα, οπότε ήρθε η μπάντα και έπαιξε με ελληνικό support. Κάποιοι γκρίνιαξαν· ίσως να είχαν δίκιο, αλλά πρώτον οικονομικά είμαστε σε δύσκολη φάση και δεύτερον έχουμε πολύ καλές μπάντες, οπότε γιατί όχι; Τα παραδείγματα αλληλεπίδρασης ξένων σκηνών με την ελληνική είναι πολλά, έχουν δημιουργηθεί γέφυρες πλέον.
Χρ: Πάντως έχουν πέσει και τα εισιτήρια στα ξένα live.
Κυ: Γενικά θα προτιμήσει κάποιος να πάει να δώσει τρία ευρώ να δει μια ελληνική μπάντα από το να πάει να δώσει τριάντα ευρώ να δει μια ξένη μπάντα.
Χα: Ναι, έχουν πέσει, ε, δεν θα πάταγε κανείς αν τα έβαζαν ακόμα 90 ευρώ π.χ. που έδωσα εγώ για να πάω AC/DC γιατί είχαν τελειώσει τα «φτηνά» των 45 ευρώ. Παράλληλα έχει αυξηθεί και η συχνότητα των εγχώριων live, γίνονται πάρα πολλά κάθε εβδομάδα –γενικά ζούμε ωραία εποχή!
Κυ: Πέρα από αυτό, όμως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι και οι ελληνικές μπάντες τα τελευταία χρόνια έχουν ανεβάσει επίπεδο. Υπάρχει η ανάγκη να δεις live κάποια μπάντα, αλλά αν οι ελληνικές μπάντες ήταν ό,τι να ‘ναι, θα πήγαινες μια, θα πήγαινες δυο, μετά όμως πέρα από αυτό τι άλλο να πας να κάνεις;
Χρ: Αυτή η άνοδος επιπέδου έχει συντελεστεί μόνο τα τελευταία χρόνια;
Κυ: Όχι, όχι, πάντα υπήρχαν αξιόλογες ελληνικές μπάντες, μην τρελαθούμε.
Χα: Ναι, εντάξει, το επίπεδο όμως έχει ανέβει τώρα, τα τελευταία χρόνια μιλάμε για πολύ ωραίες παραγωγές.
Δμ: Πού τοποθετείτε το ίντερνετ και τον εκδημοκρατισμό που επέφερε αναφορικά με όλο αυτό το ανέβασμα επιπέδου;
Χρ: Σου επιτρέπει εύκολη πρόσβαση, μαζικότερη ενημέρωση, το θέμα είναι αν όλο αυτό επιδρά και στην ποιότητα ή και στην αλληλεπίδραση μεταξύ των συγκροτημάτων.
Κυ: Ό,τι και να έφερε το ίντερνετ, την ποιότητα έτσι και αλλιώς την ξεχωρίζεις. Και παλαιότερα, όταν υπήρχε η μεγάλη ελληνική σκηνή (οι Make Believe, Last Drive, Deus Ex Machina, Nightstalker), υπήρχε ποιότητα. Όταν π.χ. πήγαιναν οι Last Drive για τουρ στη Γερμανία, γέμιζαν μόνοι τους τον συναυλιακό χώρο. Ενώ παράλληλα άκουγα από τον manager του Brant Bjork, που είχε μαγαζί stoner, να λέει «δεν έχω ξαναδεί άλλη τέτοια μπάντα», ενώ οι Last Drive, μην ξεχνάμε ότι ήταν Rock n’ Roll. Όλο αυτό φανερώνει μια ποιότητα. Ε, λοιπόν, σε αυτή την μπάντα δεν μπορεί να χαθεί η ποιότητα. Για τους Nightstalker ειδικά, αν βάλεις στο Spotify ή σε κάποιο Ιντερνετικό ραδιόφωνο τη λέξη «stoner», οι Nightstalker είναι μεγαλύτερο όνομα από τους Monster Magnet έξω. Εμείς εδώ, επειδή έχουμε την ξενομανία μέσα μας, θεωρούμε τους Monster Magnet το μεγάλο όνομα. Αλλά δεν είναι –και στο υπογράφω ότι δεν είναι. Γιατί μπορώ να σου πω ότι από τους 6 δίσκους που έχουν βγάλει οι Monster Magnet, οι δύο είναι κακοί. Οι Nightstalker όμως δεν έχουν βγάλει κακό δίσκο, έχουν καλά και κακά τραγούδια, αλλά δεν θα πεις «αυτό τον δίσκο δεν τον ακούω».
Χα: Με τα social media, πάλι, έχεις εύκολη πρόσβαση, ώστε να μπορείς να ψάξεις και να ακούσεις τα πάντα –όρεξη να έχεις. Ό,τι κυκλοφορεί μέσα, έξω παντού. Πληροφορία όμως έρχεται και μέσω του «word of mouth» –και πάλι όμως θα σου αναφέρει τη μπάντα ένας φίλος κι εσύ θα την τσεκάρεις π.χ. στο YouTube. Το internet είναι σημαντικό εργαλείο για όλους και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο τρόπος να προωθήσει ο καθένας τη δουλειά του. Στην Ελλάδα πάντα υπήρχε καλή σκηνή· δεν υπήρχε όμως, θα έλεγα, ο τρόπος να βγει προς τα έξω.
Κυ: Και κάπου εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι το πρώτο ελληνικό κομμάτι που έπαιξε το MTV ήταν του Χαριτοδιπλωμένου και το δεύτερο των Make Believe. Αυτό κάτι λέει, ειδικά από τη στιγμή που το MTV ήταν ένα mainstream κανάλι τότε. Οπότε πάντα η σκηνή είχε ποιότητα.
Δμ: Πάντως μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία έχει γαλουχηθεί και μια νέα γενιά που στηρίζει την όλη «φάση».
Χα: Οι νέες γενιές παρασύρονται, νομίζω, από το όλο ρεύμα που έχει δημιουργηθεί με μπάντες όπως, για παράδειγμα, οι Vodka Juniors, οι Planet of Zeus, οι Rotting Christ και μέσα από εκεί δημιουργείται και η ανάγκη να ψαχτούν περαιτέρω. Και από τους Planet of Zeus, να ανακαλύψουν άλλες δέκα μπάντες που δεν ήξεραν ότι υπάρχουν και τις γουστάρουν.
Δμ: Ουσιαστικά, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια μετάβαση στην ελληνική underground σκηνή από την black και την death, που μεσουρανούσαν παλαιότερα, σε πιο ροκ και stoner ήχους.
Κυ: Αυτό είναι μια ευρύτερη τάση διεθνώς. Για παράδειγμα, πριν δέκα χρόνια είχαν έρθει οι Queens Of the Stone Age και ήμασταν δέκα άτομα· τώρα δεν χώραγε ο κόσμος στο Gagarin.
Χα: Συμφωνώ με τον Κυριάκο, αλλά σχετικά είναι όλα: οι Rotting Christ φέτος κυκλοφόρησαν το νέο τους album· δεν νομίζω οτι επειδή υπάρχει μετάβαση απο την black και την death σε πιο ροκ και stoner ήχους, θα παίξουν μπροστά σε δέκα άτομα!
Χρ: Σχετικά με τις τάσεις της δισκογραφίας, το ότι ανεβαίνει το Spotify, πεθαίνει το CD, ενώ παράλληλα ανεβαίνει και το βινύλιο. (Ειδικά το ότι ανεβαίνει το βινύλιο μπορεί να συνδεθεί και με μια ευρύτερη τάση νοσταλγίας).
Δμ: Και κάπου εδώ να αναφέρουμε και αυτό που είχατε κάνει εσείς ως εκπομπή, το Tape Wars… Αν μπορεί να τοποθετηθεί μέσα σε αυτό που ανέφερε ο Χρήστος.
Χα: Εμένα η άποψη μου –ως Dj: όταν εμφανίστηκαν τα CD, όλο αυτό έγινε πολύ βολικό. Όμως μόλις εμφανίστηκαν τα Mp3 –παρόλο που συνεχίζω και παίζω με CD στα μαγαζιά–, όσο αφορά την οικιακή χρήση, τα CD τα χρησιμοποιώ μόνο για «σουβέρ». Οπότε, εάν θες να έχεις κάτι στο σπίτι σου, διάλεξε βινύλιο να γουστάρεις όλη τη «φάση», το υλικό, το artwork κλπ.
Κυ: Το βινύλιο, στην πραγματικότητα, δεν πέθανε ποτέ και σε αυτό βοήθησε πολύ και η ηλεκτρονική μουσική –οι μεγάλοι Djs δεν δέχτηκαν ποτέ τα CDs. Και αυτό βοήθησε τη βιομηχανία του βινυλίου, την περίοδο όπου η ηλεκτρονική μουσική κυριαρχούσε. Στη ροκ είχε αρχίσει να πέφτει λίγο η κυκλοφορία των βινυλίων, αλλά δεν εξαφανίστηκε ποτέ, βέβαια. Οι δισκογραφικές εταιρίες στη ροκ και στη μέταλ, σε ορισμένες περιπτώσεις, έβγαζαν CDs χωρίς να βγάλουν βινύλιο, όχι όμως τόσο στην Ελλάδα όπου μπάντες έβγαζαν βινύλιο χωρίς να βγάζουν CDs.
Χα: Εμένα γενικά αυτή είναι και η συμβουλή μου για τις νέες μπάντες: βγάλτε τη δουλειά σας σε βινύλιο και βάλτε μέσα ένα κωδικό για Digital Download. Το CD για μένα είναι τσάμπα λεφτά πλέον.
Χρ: Το βινύλιο έχει μια τελετουργία.
Χα: Ναι, μεγαλύτερο artwork η διαδικασία.
Χα: Με τον Κυριάκο θέλαμε να κάνουμε μια συλλογή· στην αρχή είχαμε την ιδέα να βγάλουμε σε βινύλιο, μετά μας πέρασε η ιδέα να βγάλουμε σε DVD τα live sessions της εκπομπής μας και τελικά καταλήξαμε στην κασέτα, όπου οι μπάντες που συμμετέχουν μέσα στις συλλογές δίνουν από ένα κομμάτι τους και εμείς, σε συνεργασία με την 3p Lab, φτιάχνουμε περιέργες συλλογές. Έτσι φτιάξαμε το «Tape Wars Chapter Ι». Τα Artworks και οι ονομασίες θέλουμε να είναι επηρεασμένα κυρίως από αγαπημένες ταινίες των ‘90s, χωρίς να σχετίζονται απαραίτητα με το περιεχόμενο.
Χρ: Αυτό έπιασε;
Χα: Η πρώτη συλλογή, ναι, sold out, η δεύτερη θα κυκλοφορήσει στο πάρτι με τίτλο «Tape Fiction Chapter II».
Δμ: Θεωρείτε γενικά ότι η επιλογή της κασέτας έναντι του CD ήταν μια καλή επιλογή;
Xa: Ναι, δε το συζητάμε.
Κυ: Το CD δεν ήταν ποτέ πραγματική επιλογή, σκεφτήκαμε ακόμη και να κάνουμε την κασέτα USB stick, αλλά CD όχι.
Χα: Το θέμα δεν είναι το να ακούσεις τα κομμάτια –αυτά μπορείς να τα ακούσεις και στο YouTube. Εμάς μας ενδιαφέρει το συλλεκτικό της υπόθεσης και η όλη φάση του «στηρίζω τη σκηνή, στηρίζω την εκπομπή». Για εμένα αυτό είναι και το νόημα.
Χρ: Θεωρείται ότι ποιοτικά η ψηφιακή μουσική είναι ανώτερη ή κατώτερη σε σχέση με την αναλογική –γιατί έχει αναπτυχθεί ένα ρεύμα τελευταία, στο οποίο όποιος ακούει μουσική από υπολογιστή είναι άσχετος και όποιος ακούει από βινύλιο είναι τρου.
Κυ: Αυτό είναι μούφα, επιστημονικά δεν ισχύει. Έτσι κι αλλιώς το ανθρώπινο αυτί δεν πιάνει παραπάνω από κάποιες συχνότητες. Όντως μπορεί να είναι καλυτερο σε ποιότητα, αλλά δεν μπορεί να το διακρίνει το ανθρώπινο αυτί.
Χα: Όσο καλύτερα μπορείς να αναπαραγάγεις και να ακούσεις εσύ το υλικό, τόσο καλύτερο για σένα. Εξαρτάται φυσικά από το τι ηχοσύστημα έχεις και ένα εκατομμύριο άλλες παραμέτρους. Ακούγοντας π.χ. ένα κομμάτι που ξέρεις ήδη με ένα ζευγάρι καλά ακουστικά, μπορεί να ανακαλύψεις ότι τόσο καιρό έχανες κάποια πράγματα.
Δμ: Κάποιες σκέψεις για το μέλλον της εκπομπής; Αυτό το χιλιοειπωμένο κλισέ; Πρέπει να τα πούμε και εμείς αυτά…
Κυ: Για να επιβιώσεις, πρέπει αυτό που κάνεις να μπορείς να το αναβαθμίζεις. Τρία χρόνια με τον Χάρη, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε κάθε χρόνο, να το αναβαθμίζουμε. Εμείς τώρα έχουμε επικεντρωθεί αρχικά στην οργάνωση του πάρτι, αυτό είναι το μέλημα μας, να πάει καλά –και από εκεί και έπειτα, στις εκπομπές που μένουν μέχρι το τέλος της σεζόν. Τα σχέδια πάντως γίνονται πάντα στα τέλη Ιουνίου, όταν τελειώνουν και οι εκπομπές· προς το παρόν πάντως δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα τι θα κάνουμε.
Χα: Επειδή όλο αυτό είναι μια ομαδική δουλειά, είμαι εγώ είναι ο Κυριάκος, είναι η Χριστίνα και θέλουμε και λίγες εκπομπές ακόμα μέχρι το τέλος της σεζόν, ενώ παράλληλα συμπληρώνουμε σε λίγο και 150 εκπομπές. Θέλουμε να κλείσει η σεζόν και μετά να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Ίσως να είναι και η τελευταία σεζόν, αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Ακόμα και από το πάρτι και την ανταπόκριση που θα έχει αυτό.
Χρ: Φαντάζομαι αυτό θα έχει να κάνει και με τη γενικότερη τάση, αν προχωράει όλο αυτό το είδος για παράδειγμα.
Κυ: Όχι, δεν έχει να κάνει με αυτό. Ακόμα και αν το ΑΝ είναι τίγκα και μαζευτούν όλα τα Εξάρχεια. Εάν εσύ πας να σχεδιάσεις την εκπομπή και δεν σου βγει, δεν έχεις να δώσεις κάτι παραπάνω –δεν έχει και νόημα. Από ένα σημείο και μετά και γραφικός γίνεσαι και βαριέσαι.
Χα: Το θέμα είναι να το πας ένα βήμα παραπάνω και αυτό είναι και δύσκολο. Εσείς πάντα βλέπετε το αποτέλεσμα –μια καλή εκπομπή– χωρίς την υπόλοιπη προεργασία.
Κυ: Γενικά, για να μην κρυβόμαστε, κάναμε κάποια βήματα παραπάνω, κάποια από αυτά δεν πέτυχαν, δεν σημαίνει όμως ότι στην αποτυχία το λήγουμε. Οι προσπάθειες παραμένουν προσπάθειες.
Χα: Έχουμε έρθει σε συναντήσεις με άλλα μέσα, τόσο στα FM, όσο και στην τηλεόραση, κάτι που δείχνει ότι η εκπομπή έχει απήχηση.
Δμ: Η απήχηση της εκπομπής πάντως φαίνεται να μεγαλώνει· ενδεικτικά αποτυπώνεται και στο Facebook, στο οποίο η σελίδα της εκπομπής έχει φτάσει τα 2.5 χιλιάδες likes, νούμερο πολύ μεγάλο για εκπομπή σε Web Radio.
Χα: Ναι, για αυτό λέμε και εμείς ότι, αν λειτουργήσουν οι επαφές με FM και τηλεόραση, θα είναι το επόμενο βήμα που συζητάμε. Και να μη λειτουργήσουν βέβαια και αυτές οι επαφές, δεν σημαίνει ότι το σταματάμε. Εάν μπορούμε να το στηρίξουμε και να κρατήσουμε άλλη μια σεζόν, ναι, θα το κάνουμε . Έχει να κάνει κυρίως με τις δυνάμεις μας.
Κυ: Βέβαια, πάντα το ζητούμενο είναι το παραπάνω.
Χρ: Άρα στα FM θα πηγαίνατε;
Χα: Ναι, αν θέλουν τα FM.
Κυ: Έχουμε ήδη κάνει επαφές και το καλό είναι ότι τις κρούσεις με FM και τηλεόραση δεν τις έχουμε κάνει εμείς, αλλά μας προσέγγισαν. Το θέμα βέβαια δεν είναι απαραίτητα να γίνει όλο αυτό μεγαλύτερο, αλλά καλύτερο, να γίνει πιο ποιοτικό. Μπορεί να θεωρείται ότι η εκπομπή είναι ήδη ποιοτική, αλλά το θέμα είναι να μην έχει πιάσει ταβάνι· αν έχει πιάσει ταβάνι, καλό είναι να το λήξουμε.
Χα: Αν εμείς μπορούμε να προωθήσουμε την underground σκηνή σε 500-700 άτομα που μας ακούν κάθε Σάββατο, εμείς θέλουμε να την προωθήσουμε και από άλλο μέσο σε 2000-3000 άτομα.
Χρ: Οπότε δεν πιστεύετε ότι θα χάνατε κάτι από τη μετάβαση από το ίντερνετ σε άλλο μέσο. Θα υπήρχαν περιορισμοί;
Χα: Δεν θα χάναμε κάτι, όχι.
Κυ: Περιορισμούς θα θέταμε εμείς εξ αρχής: εάν, για παράδειγμα, εμείς θέλουμε να φέρουμε τους Planet of Zeus και μας πουν «εντάξει, αλλά μαζί με αυτούς φέρτε και τη Μόνικα και τα Κίτρινα Ποδήλατα», εκεί θα υπήρχε πρόβλημα. Εάν το δεχτείς αυτό, εκεί διαλύεται το project. Με τον Χάρη μπορούμε να κάνουμε και εκπομπή με τσιφτετέλια, που λέει ο λόγος, αλλά δεν θα είναι 2 Smoking Barrels, θα είναι κάτι άλλο. Προτάσεις για κάποιο άλλο project υπάρχουν βέβαια.
Χα.: Το «Στην υγειά μας ρε παιδιά!» του underground δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς! Γενικά, πάντως, εγώ ήδη διατηρώ και άλλο ραδιοφωνικό project το «The Blues Radio Show», με τον Κυριάκο βέβαια δεν μπορούμε να αναλωθούμε σε άλλα projects από τη στιγμή που η προετοιμασία της εκπομπής μάς τρώει όλη την εβδομάδα. Πάντως, ανοικτοί είμαστε, αλλά κατά βάση ανοικτοί για το ίδιο project σε άλλα μέσα.
Κυ: Αυτό φέρνει και κάποια ικανοποίηση, όταν κάνεις κάτι και έχει ανταπόκριση, βλέπεις ότι το κάνεις και δεν χαίρεσαι μόνο εσύ, αλλά και άλλοι. Σε ωθεί να συνεχίσεις.
Δμ: Η όλη εκπομπή, πάντως, σταδιακά επαγγελματικοποιείται· έχετε κάνει πολλές προσθήκες τα τελευταία χρόνια, τα live sessions είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Χα: Τα live sessions –και πιο συγκεκριμένα τα Electric Sessions– τα ξεκινήσαμε λόγω της δυνατότητας που μας έδινε ο Rockharadio.gr, καθώς είναι μια δαπανηρή και χρονοβόρα δουλειά. Και αυτό δεν είναι καθόλου δεδομένο: χρειάζεται μια μεγάλη επένδυση, χρειάζεται μια μεγάλη χορηγία. Τώρα πλέον είμαστε στον M–Wordradio.gr, είμαστε αρκετά ευχαριστημένοι απο τη συνεργασία και ασχολούμαστε περισσότερο αυτή τη σεζόν με τα Acoustic Sessions.
Δμ: Ακριβώς αυτή η στόχευση μιας πολύ συγκεκριμένης κοινότητας σχετίζεται και με τη συνεργασία σας με το Jägermeister.
Xa: Ένας χορηγός με τον οποίο έχουμε πολύ καλές σχέσεις και ήταν ένας από τους πρώτους χορηγούς που δεχτηκαν να συνεργαστούν με την εκπομπή, όταν έψαχνα κάποιον να στηρίξει το όλο εγχείρημα. Γιατί –κακά τα ψέματα– δεν γίνονται τα πάρτι έτσι. Απάντησε θετικά το Jägermeister και από τότε είναι σταθερός χορηγός. Εδώ γράψτε: «Είμαστε τα πουτανάκια του Jägermeister. Παγωμένο στους –20°C και το απολαμβάνετε υπεύθυνα». J
Δμ: Δύο λόγια για το merchandise που θα υπάρχει στο πάρτι;
Χα: Εκτός από το Jägermeister, που γαμάει;
Κυ: Θα εχουμε μπλουζάκια με το logo της εκπομπής, θα έχουμε μπλουζάκια με το σχέδιο του πάρτι, που είναι η αρκούδα.
Χα: Το φετινό σχέδιο έχει επηρεαστεί από τον Di Caprio –καμία σχέση. Γενικά το logo του πάρτι είναι η αρκούδα, απλά υπήρχε ζήτηση να βγάλουμε μπλουζάκια με το logo της εκπομπής, που είχαμε βγάλει στο πρώτο πάρτι· έτσι αποφασίσαμε να βγάλουμε μπλουζάκια και με αυτό, αλλά σε περιορισμένο αριθμό. Η κασέτα που προαναφέραμε, το Tape Fiction και, τέλος, trucker hats με το logo. Υπάρχει και η δυνατότητα αγοράς Combo Pack, που θα εμπεριέχει 1 μπλουζάκι, 1 καπέλο και την κασέτα στα 20 ευρώ.
Κυ: Στόχος θα ήταν να βγάζαμε και προφυλακτικά …
Χα: Καλά, λέτε ό,τι θέλετε, αλλά εγώ πήρα τηλέφωνο να παραγγείλω και στριγκάκια με το logo, αλλά δεν είχαν.
Χρ: Γενικά ο κόσμος αγοράζει τα merch;
Χα: Ναι, ευτυχώς.
Κυ: Τα αγοράζει ο κόσμος: εγώ είχα πετύχει πρόσφατα να φορά τη μπλούζα ένας οικοδόμος, το οποίο είναι πολύ καλό.
Χα: Ελπίζω να μην εννοεί ότι είμαστε για τα μπάζα.
Χρ: Διαταξική εκπομπή δηλαδή…
Κυ: Ταξική!
Δμ: Πάντως υπάρχει αρκετός κόσμος που κυκλοφορεί με μπλουζάκια 2 Smoking Barrels.
Χα: Ναι, βέβαια δεν ξέρω αν αυτό κάνει το brand αναγνωρίσιμο ή εμάς τους ίδιους. Τις προάλλες με σταματάει ένας στο δρόμο και με ρώτησε αν είμαι ο κιθαρίστας των SepticFlesh. Μια άλλη φορά ένας άλλος με ρώτησε αν είμαι ο κιθαρίστας του Τζίμη Πανούση και χθες ένας με ρώτησε αν είμαι ο Χάρης Ζερβός που κανω την εκπομπή 2 Smoking Barrels –ε, εκεί του είπα ότι είμαι ο κιθαρίστας του Πανούση! Τα μπλουζάκια τα φοράνε πάντως –ναι, είναι μόδα, να άλλη μια ενασχόληση που είναι μέρος της κοινότητας– τα παιδιά που ασχολούνται με τις μεταξοτυπίες και γενικά με το merch.
Χρ: Η κλασική τώρα τελευταία ερώτηση «Κλείστε την συνέντευξη όπως θέλετε!»
Κυ: Πιο γραφική ερώτηση κι από τα γαϊδουράκια της Σαντορίνης.
Χα: Δεν θα σου απαντήσουμε, γιατί εμείς το ρωτάμε αυτό στην εκπομπή μας, οπότε κλείστε εσείς όπως θέλετε. Κυριάκο, πες τα τυπικά εσύ, τα «ευχαριστούμε για τη συνέντευξη, ήσασταν πάρα πολύ καλοί» …
Κυ: «Όλοι στο πάρτι μας, την Πέμπτη 19 Μαΐου, στο ΑΝ club!»
2 Smoking Barrels Radio Show
Social Links: