Cover photo: Δανάη Λύρατζη
Χρήστος Τριανταφύλλου- Μουσική για ταξίδι
Ένα από τα κλισέ που θα συναντήσει κανείς σε σελίδες του ΦΒ που έχουν ως εικόνα εξωφύλλου ηλιοβασιλέματα, καρδιές ή λουλούδια είναι, κατακρεουργώντας άλλον έναν μεγάλο ποιητή, ότι το ταξίδι έχει περισσότερη σημασία από τον προορισμό. Αυτό, αν και δεν στέκει από άποψη logistics, εντούτοις έχει ένα μεγάλο ποσοστό αλήθειας: η ίδια η διαδικασία του να ξεκολλάς από τα μέρη στα οποία κινείσαι καθημερινά και του να διασχίζεις μεγάλες αποστάσεις για να φτάσεις κάπου όπου επιθυμείς είναι από μόνη της μαγική, και εμπνέει το είδος μας εδώ και χιλιάδες χρόνια σε κάθε επίπεδο. Εδώ βέβαια δεν μιλάμε για την Οδύσσεια ή για κάποιο προσκύνημα στους Άγιους Τόπους, αλλά για ταξίδια που έχουν να κάνουν με διακοπές. Παρ’ όλα αυτά, η βασική ιδέα είναι ίδια και, με το σωστό mood, κάθε ταξίδι μπορεί να γίνει μια μικρή οδύσσεια ή ένα μικρό προσκύνημα. Στη δημιουργία αυτού του mood έχει βασικό ρόλο η μουσική, η οποία έχει τη μαγική ιδιότητα να φτιάχνει τον καμβά διαθέσεων και συναισθημάτων σε κάθε πιθανή περίσταση. Πάμε, λοιπόν, να δούμε μερικά σενάρια ταξιδιού καλοκαιρινών διακοπών και την πιθανή μουσική τους συνοδεία.
Ταξίδι με πλοίο: Η πιο συνηθισμένη περίπτωση καλοκαιρινού ταξιδιού στην Ελλάδα είναι ένα δρομολόγιο κάποιων ωρών με πλοίο προς κάποιο νησί. Αφήνοντας κατά μέρος το γραφικολογικό πλαίσιο του ταξιδιού, ας περιοριστούμε στο ότι αυτό που βασικά συμβαίνει είναι ότι ταξιδεύεις σε μια απέραντη μάζα νερού. Η απεραντοσύνη εδώ είναι το κλειδί, και το ιδανικό setting είναι το αγνάντεμα από το κατάστρωμα –κατά προτίμηση μακριά από ενοχλητικά πλήθη. Ιδανικό άκουσμα, λοιπόν, είναι κάτι που έχει την ικανότητα να σε βυθίσει και να σε κάνει ένα με τη μεγάλη θαλάσσια μήτρα γύρω σου –υπενθυμίζοντάς σου, παράλληλα, από πού έρχεσαι και πόσο μικρός είσαι.
Εναλλακτική επιλογή:
Ταξίδι με τρένο: Σίγουρα όχι η πιο συνηθισμένη περίπτωση ταξιδιού στην Ελλάδα, αλλά όποιος το έχει κάνει ξέρει ότι είναι μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Προσωπικά, η διαδρομή που έχω κάνει περισσότερες φορές με τρένο είναι το Αθήνα-Λάρισα, με αποτέλεσμα να έχω κατά νου τον μεγαλειώδη θεσσαλικό κάμπο και στη συνέχεια την ορεινή Θεσσαλία ως τα βασικά σχετικά τοπία. Εδώ, λοιπόν, παίζουμε και πάλι το χαρτί της απεραντοσύνης, αλλά σε γήινο πλαίσιο. Ατελείωτες (για τα ελληνικά δεδομένα) επίπεδες εκτάσεις και στη συνέχεια ταξίδι ακριβώς δίπλα στον γκρεμό με θέα και πάλι επίπεδες εκτάσεις από ψηλά. Οι εντάσεις, λοιπόν, πέφτουν και ερχόμαστε σε μια πιο στοχαστική λογική, που διατηρεί ταυτόχρονα και το ονειρικό της στοιχείο. Σημειωτέον ότι η συγκεκριμένη επιλογή ενδείκνυται για πρωινό ταξίδι με τρένο.
Εναλλακτική επιλογή:
Εναλλακτική επιλογή 2 (σε περισσότερο ονειροπόλο κλίμα):
Ταξίδι με αυτοκίνητο: Εδώ τα πράγματα γίνονται πολύ περίπλοκα. Το δρομολόγιο μπορεί να διασχίζει οποιοδήποτε τοπίο, σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Θα περιοριστώ σε ταξίδια σχετικά μικρής διάρκειας και όχι σε road trip, που είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση και χρειάζεται αναγκαστικά ποικιλία. Επίσης, αναγκαστικά η τυπολογία του τοπίου θα είναι πολύ αυστηρή. Ας πάρουμε δύο περιπτώσεις: του πρωινού ταξιδιού σε έναν από τους χιλιάδες ξερότοπους με βράχια και χαμηλή βλάστηση, και του βραδινού ταξιδιού σε βουνά με αρκετά πυκνή δασοκάλυψη. Για ενδιάμεσες περιπτώσεις θα αναγκαστείτε να συμβιβαστείτε ή να αυτοσχεδιάσετε.
Το πρωινό ταξίδι σε κάποιον κρανίου τόπο έχει σαφείς συνδηλώσεις: ξερός αέρας, χωμάτινα χρώματα και ησυχία που σπάει μόνο από έντομα. Έχετε καταλάβει ήδη πού το πάω. Μπορεί να μην έχουμε έρημο στην Ελλάδα, αλλά έχουμε έναν θησαυρό ξεραΐλας που δημιουργεί το δικό του, ξεχωριστό τριπάρισμα.
Εναλλακτική πρόταση:
Το βραδινό ταξίδι σε βουνίσιο δασώδες τοπίο έχει μια ξεχωριστή μαγεία. Προσφέρει την ευφορία του καλοκαιριού, αλλά τη συνδυάζει και με μια ατμοσφαιρική μαγεία που σε οδηγεί αναγκαστικά σε μονοπάτια φαινομενικά χειμερινά. Στην πραγματικότητα, όμως, η αναπλαισίωση της ατμόσφαιρας για όσο διαρκεί το ταξίδι είναι τρομερά απολαυστική, γιατί ξέρεις ότι μπορείς άμεσα να επιστρέψεις στους 40 βαθμούς. Πρώτη επιλογή λοιπόν, ο βασιλιάς της ατμόσφαιρας.
Εναλλακτική (και εξίσου απολαυστική βέβαια) επιλογή:
Όλγα Βερελή- Μουσικές για κάθε πιθανό σενάριο διακοπών
Uh huh her- Pj harvey
Αυτό τον δίσκο ήθελα να τον αγοράσω κάποτε (τότε που αγόραζα σιντί) λόγω εξωφύλλου. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο είναι η αλήθεια, είναι απλώς μια φωτογραφία με την P.J μέσα σε αυτοκίνητο που φαίνεται ότι το πέτυχαν εν ώρα κίνησης ένα απόγευμα καλοκαιριού. Η PJ έχει αυτό το μελαγχολικό βλέμμα που έχουμε όλοι μας όταν ακούμε έναν πολύ ωραίο δίσκο ενώ ταξιδεύουμε και νομίζουμε ότι παίζουμε σε ταινία, κοιτάμε το τοπίο έξω από το παράθυρο σκεπτικοί παρότι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να σου περνάει εκείνη τη στιγμή από το μυαλό είναι πότε θα κάνετε την επόμενη στάση για φαγητό. Το περιεχόμενο του δίσκου είναι ο,τι πρέπει για να βγάλουμε το συναίσθημα που ζητά ο σκηνοθέτης μας. Έχει προς το τέλος και ήχους από γλάρους για να φανταστούμε ότι είμαστε μόνοι μας σε κάποια ερημική παραλία.
Warrior On The Edge Of Time- Hawkwind
Τα μεσημέρια του καλοκαιριού όταν τα μέλη σου έχουν παραλύσει από το φαί (πολύ συνηθισμένος λόγος είναι τα γεμιστά, αυτό το καθόλου ελαφρύ καλοκαιρινό έδεσμα) και τον καύσωνα πρέπει να επιλέξεις προσεκτικά τον δίσκο που θα σε βοηθήσει στην χώνεψη. Εγώ θα πρότεινα το ψυχεδελικό space rock των Hawkwind που μουσικά και στιχουργικά έχει τον τρόπο του για να σε ταξιδέψει. Να σημειωθεί ότι ο δίσκος αυτός δημιουργήθηκε με την βοήθεια του Michael Moorcock οπότε παίρνει έξτρα πόντους geekiness, μην ξεχνάτε οτι μιλάμε για τον άνθρωπο που έχει περάσει τη ζωή του με παραισθησιογόνα ναρκωτικά γράφοντας fantasy και sci fi. Αφήστε τους άλλους, ο θείος Michael ξέρει από ψυχεδέλεια.
Hymns- Godflesh
Συνεχίζοντας το παραπάνω mood, εκτός από ψυχεδέλειες το μεσημέρι προσφέρεται και για industrial. Γενικά οι πειραματισμοί, το avant garde κτλ είναι για μεσημέρι ή μεταμεσονύχτιες ώρες. Δεν θέλουμε κάτι πχ σε πανκ που θα αναταράξει την ομαλή πορεία της χώνεψης. Θέλουμε κάτι χαλαρωτικό αλλά όχι μια απλή μπάγκραουντ μουσικούλα. Θέλουμε Godflesh για να παραδοθούμε πλήρως στον δαίμονα του μεσημεριού.
Celestial- Isis
Δίσκος για άραγμα στην παραλία αργά το απόγευμα όταν έχουν φύγει οι οικογένειες με τα παιδάκια και τα κουβαδάκια και οι κάγκουρες βρίσκονται σπίτι τους για να ετοιμαστούν για ποτάρες το βράδυ. Ιδανικό για να συνοδεύσει ρομαντικά ηλιοβασιλέματα σε κάμπινγκ, αυθαίρετα εξοχικά και ερημικές παραλίες, κάπου μακριά από κόσμο πάντως. Βεβαίως η διακοπή της ακρόασης οποιουδήποτε δίσκου πρέπει να τιμωρείται αυστηρά και πόσο μάλλον εδώ αν έχετε κάνει το σωστό συνδυασμό ώρας, θερμοκρασίας και μουσικής (συγκεκριμένα 7.30 μ.μ με 8.30 μ.μ., 25 με 28 βαθμοί Κελσίου και Isis στα ακουστικά).
Desertshore- Nico
Για άλλη μια φορά θα επαινέσω το εξώφυλλο. Μην ξεχνάμε ότι η απόλαυση ενός δίσκου είναι μια εμπειρία που ξεκινάει πρώτα από όλα από το εξώφυλλο και τους τίτλους των τραγουδιών. Εδώ έχουμε την απόλυτη 70τίλα με τη Νίκο πάνω σε ένα άλογο που το καθοδηγεί ένα παιδί ντυμένο σαν κοζάκος-σαμάνος ενώ το εμπριμέ γύρω από την φωτογραφία απογειώνει την σύνθεση. Για να περάσουμε στο μουσικό σκέλος, πρόκειται για μια ένα δίσκο διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει από τη συνεργασία της με τους Velvet Underground. Ένας avant garde δίσκος με αιθέρια φωνητικά και κάποια στοιχεία κλασικής μουσικής. Το εισαγωγικό κομμάτι Janitor Of Lunacy είναι φτιαγμένο για (καλοκαιρινές) τελετουργίες επίκκλησης δαιμόνων.
But What Ends Ehen Symbols Shatter ή/και Occidental Martyr- Death in June
Είναι μια κατάρα αυτό το όνομα που έχουν, τους θυμάμαι μόνο όταν μπαίνει Ιούνης. Τους έχω συνδέσει με καλοκαίρι και μόνο οπότε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου θα παραμένουν στη ντουλάπα. Όταν έρχεται η ώρα όμως το σκοτεινό νεοφόλκ των Death In June δροσίζει τα βράδια του καλοκαιριού καλύτερα από ερκοντίσιον. Συνιστάται για την πόλη όταν έχει αδειάσει ή για το χωριό ιδίως όταν αυτό βρίσκεται στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα σπίτια έχουν μια ικανοποιητικά μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Οι αχανείς χώροι που καλύπτονται από πυκνό σκοτάδι και η άναρχη βλάστηση θέλουν αυτό το σάουντρακ.
Μαρία Βασιλάκου- Μουσική για την παραλία
Το φετινό καλοκαίρι με έχει βρει να ταξιδεύω σε διαφορετικά σημεία του ελληνικού χάρτη με -ευτυχώς- μικρές ενδιάμεσες στάσεις στη δυσάρεστα ζεστή Αθήνα. Από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι διακοπές μου περνώ μεγάλο μέρος των ημερών μου σε διαφόρων ειδών παραλίες. Απαραίτητη συνοδεία στην ενδιαφέρουσα εναλλαγή θαλασσινών τοπίων είναι η αντίστοιχη μουσική που επιλέγω από την καλά εξοπλισμένη playlist διακοπών του κινητού μου ή εμπιστεύομαι στον dj του beachόμπαρου. Κάποιες φορές δε θέλω να ακούω τίποτα περισσότερο από τον ήχο των κυμάτων αλλά η επιλογή της κατάλληλης μουσικής μπορεί να μεγιστοποιήσει την απόλαυση του μπάνιου.
Όσο δυσάρεστο και αν είναι για τους περισσότερους (και εμένα μαζί) το πρωινό ξύπνημα, το μπάνιο μεταξύ 8-12 το πρωί έχει άλλη χάρη. Ο ήλιος δεν είναι ενοχλητικός, ο κόσμος είναι αισθητά λιγότερος, η θάλασσα πιο καθαρή και ήρεμη και επομένως είναι οι καλύτερες συνθήκες να βουτήξω με κομμάτια όπως το Cinecitta των Causa sui, που σου επιτρέπει να χασμουρηθείς και λίγο κάτω από την ομπρέλα θαλάσσης σου ή το Seize the Day του Wax Tailor για την πρώτη λυτρωτική τζούρα καφέ.
Καθώς περνά η ώρα και έχω πια ξυπνήσει καλά καλά, αφού με έχει πάρει ο ύπνος αρκετές φορές στο μεταξύ, ο κόσμος της παραλίας είναι πλέον πολύ περισσότερος και χρειάζονται δυνατά κομμάτια για να καλύψουν τον θόρυβο των συζητήσεων και των ρακετών. Παρ’όλο που γνωρίζουμε ότι 12-4 είναι η χειρότερη ώρα να πηγαίνουμε για μπάνιο, πάμε όλοι κυρίως εκείνη την ώρα. Έχοντας αποδεχτεί αυτό δεν γκρινιάζω και αφήνομαι στην επιλογή του μαγαζιού της παραλίας που μάλλον παίζει κάτι τέτοιο ή αν υπάρχει dj και είναι και μερακλής κάτι τέτοιο.
Το απόγευμα είναι επίσης μια ώρα αιχμής για τη θάλασσα, διότι η παραλία συγκεντρώνει τον κόσμο που είναι ήδη από το μεσημέρι και σκοπεύει να αράξει εκεί μέχρι να πέσει ο ήλιος και τον κόσμο που προτιμά να πάει για κολύμπι εκείνη ακριβώς την ώρα. Το διάστημα 4-7 είναι η αγαπημένη μου φάση της ημέρας για να βρίσκομαι στην παραλία. Λατρεύω να απομονώνομαι για λίγο και να περπατώ κατά μήκος της ακτής. Αν αγαπάς τους Doors και τους Portishead αλλά φοβάσαι μη σε πουν μίζερο καλοκαιριάτικα, αυτά τα δύο κομμάτια σου δίνουν τη λύση και είναι η καλύτερη παρέα για μια τέτοια βόλτα.
Καθώς νυχτώνει η παραλία μεταμορφώνεται, μιας και η θάλασσα παύει να έχει τόσο ενεργό ρόλο αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνει την ατμόσφαιρα στο beachόμπαρο ή στις παρέες που αράζουν στην άμμο (με φωτιά, για τους οπαδούς του κλισέ ρομαντισμού). Ιδανικά ακούσματα για αυτή την ώρα και τα πρώτα χαλαρά ποτά είναι το Ted (Bibio Remix) από Clark και το Chan Chan από Buena Vista Social Club.
Τα μεσάνυχτα είναι πάντα μια καλή αφορμή να ξεφτιλιστεί κανείς, με ή χωρίς αλκοόλ. Και επειδή είναι καλοκαίρι και αυτή είναι μια δικαιολογία για πολλά άσχετα πράγματα, επιβάλλεται και να χορέψεις ή έστω να προσπαθήσεις. Το The less I know the better των Tame Impala θα σε βοηθήσει να λικνίσεις το κορμάκι σου μπροστά στο beach bar ενώ με το Still από JJ θα δώσεις πόνο και ας το παίζεις δύσκολος.
Από τα μεσάνυχτα μέχρι να σκάσει ο ήλιος είναι ένα διάστημα που στην παραλία μπορούν να συμβούν πολλά (και να καταλήξεις να μη θυμάσαι ούτε τα μισά). Ό,τι και να συμβεί πάντως το Until the Morning των Thievery Corporation είναι ό,τι πρέπει για να chillάρεις, να μαζέψεις τα κομμάτια και τους φίλους σου και να αποχωρίσεις από την παραλία μέχρι την επόμενη φορά.
Social Links: