Νίκος Σταματίνης
Bραζιλία
Εντάξει. Η σημαία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Tην έχεις δει αποτυπωμένη σε καγκουροδιχάλες που γέμισαν τα στενά της Πάρου και της Σαντορίνης κατά τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Κατά μια υπόθεση που βρήκα σε αμφιβόλου ποιότητας σάιτ, το πράσινο φόντο συμβολίζει τις απέραντες εκτάσεις πράσινου και ο κίτρινος ρόμβος τον χρυσό. Στην πραγματικότητα, τα χρώματα έμειναν από τις προηγούμενες εκδοχές της σημαίας από τα χρώματα του Oίκου του Pedro I, πρώτου αυτοκράτορα της Βραζιλίας και της γυναίκας του. Ως προς τον συνδυασμό των χρωμάτων είμαστε λίγο προβληματικοί.
Ωστόσο, το καλύτερο κομμάτι της σημαίας και ίσως η πρώτη αφαιρετική σύνδεση που έκανα με το παιδικό μυαλό μου είναι το κεντρικό μέρος της σημαίας που για αρκετά χρόνια μου θύμιζε παράξενο burger (χάμπουργκερ μιλώντας ως Νίκος του 1996). Στην πραγματικότητα είναι η απεικόνιση του βραζιλιανικού ουρανού όπως αυτός ήταν στις 8:30 το πρωί της 15 Νοεμβρίου 1889, ημέρα της ανακήρυξης της Δημοκρατίας της Βραζιλίας. Τα 27 αστέρια συμβολίζουν τις 27 πολιτείες της Βραζιλίας. Στη μέση υπάρχει το ένα λευκό δαχτυλίδι με το motto της χώρας «Ordem e Progressο». Γενικά με προβληματίζουν οι σημαίες που έχουν motto μέσα τους αλλά, εντάξει, ζούμε στην εποχή του τατουάζ.
Συνοψίζοντας, μπορεί να μην με εντυπωσιάζουν τα χρώματα στο φόντο, ούτε και το γραμμένο motto ούτε και τα περιβάλλοντα στα οποία τη βρίσκεις αλλά επέλεξα τη βραζιλιάνικη σημαία για λόγους νοσταλγίας, αλλά και γιατί η ιδέα απεικόνισης του ουρανού μιας μέρας του 1889 είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή.
Aνγκόλα
Εδώ μιλάμε για μια από τις πιο badass σημαίες που υπάρχουν και αφορά και αυτή μια πρώην πορτογαλική αποικία. Αυτή η σημαία πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1975 από το Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Ανγκόλα(ς). Στο φόντο ίσως ο πιο δυνατός συνδυασμός χρωμάτων του μαύρου με το κόκκινο, του χάους και του αίματος. Στο κέντρο το badassιλίκι φτάνει στο έπακρο: σε κίτρινο χρώμα απεικονίζονται machete και μισό γρανάζι ως σύμβολο για τους αγρότες από τη μία και από βιομηχανικούς εργάτες από την άλλη. Αυτά τα δύο είναι τοποθετημένα με τρόπο, ώστε να παραπέμπουν σε σφυροδρέπανο. Δίπλα απεικονίζεται ένας πεντάκτινος αστέρας ως σύμβολο του τεκτονισμού, σύμφωνα με κάποια αμφιβόλου ποιότητας μερακλίδικα σάιτ. Για άλλους πιο ξενέρωτους ο αστέρας αυτός συμβολίζει τον διεθνισμό και την πρόοδο. Επέλεξα τη σημαία της Αγκόλα(ς) λόγω του ισχυρού συνδυασμού χρωμάτων που συνδέεται με ένα πιο μοντέρνο σφυροδρέπανο.
ΥΓ: Η πλέον badass σημαία είναι φυσικά εκείνη της Μοζαμβίκης η οποία απεικονίζει μια τσάπα που κάνει χιαστί με ένα AK-47 και όλα αυτά μπροστά από ένα βιβλίο. Δεν την επέλεξα λόγω των πολλών (7) χρωμάτων.
Νεπάλ
Αν δεν κάνω κάποιο πολύ σοβαρό λάθος πρόκειται για τη μόνη σημαία που έσπασε τη καθορισμένη από λευκούς αστούς νόρμα της τετραγωνικής σημαίας πηγαίνοντας και μένοντας πιστή στην αυθεντική και ατόφια παράδοση. Ο συνδυασμός που κάνει το βαθύ μπλε με το πορφυρό κόκκινο ενδεικτικός ότι ο vintage χαρακτήρας είναι μακριά από χιπστεριές. Στο κάτω μέρος της σημαίας υπάρχει ένας δωδεκάκτινος ήλιος που πριν το 1962 απεικόνιζε και ένα προσωπάκι αλλά μετά πέρασαν οι εποχές της αθωότητας και άρχισαν τα προβλήματα με τους γείτονες. Στο πάνω μέρος το φεγγάρι. Ο συνδυασμός των δύο ουράνιων σωμάτων της νύχτας και της ημέρας ως σύμβολο της ευημερίας του Νεπάλ που θα σταθεί όσο θα υπάρχει η εναλλαγή μέρας και νύχτας.
Η επιλογή στη δεύτερη θέση μόνο και μόνο για το γεγονός ότι είναι η μόνη μη τετραγωνική σημαία και γιατί θα δυσκολεύει ως μερακλίδικη που είναι τους κατασκευαστές σημαιών που έχουν συνηθίσει να κάνουν copy-paste χρωμάτων σε συγκεκριμένες διαστάσεις και να τις στέλνουν για εκτύπωση.
Νήσος του Μαν
Η σημαία που είχα δει σε έναν Άτλαντα και που σε συνδυασμό με το όνομα μου είχε δημιουργήσει μια ατέλειωτη επιθυμία να μάθω περισσότερα αλλά και στο να ονομάσω ΙsleofMan την ομάδα στο Pro Evolution Soccer 4. Πρόκειται για ένα νησί που βρίσκεται στο κέντρο της ιρλανδικής θάλασσας με 85.000 κατοίκους. Η σημαία της Νήσου του Μαν αποτελείται από ένα τυπικό τρισκέλιον με τρία αρματωμένα και λυγισμένα ανθρώπινα πόδια θυμίζοντας λίγο την ακόμα πιο ακραία σημαία-σύμβολο της Σικελίας. Η ύπαρξη εκδοχών όπου τα τρία πόδια απεικονίζονται να μην τρέχουν με τη φορά του δείκτη του ρολογιού έδωσε τη φήμη ότι συνδέεται με το εθνολαϊκιστικό σύνθημα:
With one leg I spurn Ireland,
With the second I kick Scotland,
And with the third I kneel to England
Και αν σκεφτεί κανείς τον χάρτη, μπορεί και να στέκει. Πλέον πάντως τα τρία πόδια της σημαίας τρέχουν όλα στη φορά του ρολογιού. Δεν ξέρω αν έχει σημασία αλλά οι κάτοικοι της Νήσου του Μαν δεν είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν στο πρόσφατο δημοψήφισμα που έγινε σχετικά με την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Mάλλον ετοιμάζονται για μια επανάσταση του αυτονόητου με συμμάχους τις άλλες νήσους με περίεργες σημαίες.
Γιώργος Αρχόντας
Κιριμπάτι
Ή, σωστότερα, Κιριμπάς, αλλά αυτό θα το συζητήσουμε σε κάποια από τις προσεχείς Ιστορίες από τον Ειρηνικό – εδώ σημαιολογούμε. Μα πείτε μου, δεν είναι η πιο ωραία σημαία που έχετε δει; Και κύματα έχει, και τον ήλιο να βασιλεύει έχει, και το θαλασσοπούλι από πάνω, τι άλλο θέλει κανείς;
Η σημαία βασίστηκε στον θυρεό της τότε βρετανικής αποικίας των Νήσων Γκίλμπερτ και Έλλις που με τη σειρά του σχεδιάστηκε από τον Σερ Άρθουρ Γκρίμπλ το 1932. Θέλω να την ανεμίσω στο μπαλκόνι μου μια καλοκαιρινή μέρα, για να περνάνε οι περασ
τικοί το διαμέρισμά μου για πρεσβεία ενός άγνωστου σ’ αυτούς κράτους με παραλίες, ηλιοβασιλέματα και θαλασσοπούλια – κάτι σαν την Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Φολεγάνδρου ένα πράγμα.
Ιαπωνία
H τιμημένη Χινομαρού, που στα ελληνικά θα πει περίπου “ο ηλιακός δίσκος”. Συμβολίζει την απευθείας καταγωγή του αυτοκράτορα, και κατ’ επέκταση του ιαπωνικού λαού από την θεότητα του ήλιου, την Αματεράσου (ο αυτοκράτορας θεωρείται ως εκ τούτου Αραχιτογκάμι – κι αυτό δεν είναι βρισιά), και την γεωγραφική θέση της Ιαπωνίας στην άκρη της Ασίας, εκεί όπου ο ήλιος ανατέλλει, στην αρχή του ήλιου, ή αλλιώς 日本, το οποίον προφέρεται, ανάλογα με το πόσο εθνικιστής θες να φανείς, Νιχόν ή Νιππόν. Εξαιρετικό όνομα για χώρα, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι μια από τις εναλλακτικές ήταν το κινεζικό 倭 που προφέρεται περίπου Γουά και σημαίνει, ανάλογα με το πόσο κακός θες να φανείς, “χώρα των νάνων” ή “χώρα των προσκυνημένων”.
Ντααααξ, η Χινομαρού έχει σχετιστεί με φρικτά πράγματα, με γενοκτονίες, καταπιέσεις, ένα από τα αυταρχικότερα καθεστώτα που έχει γνωρίσει η νεοτερικότητα. Όμως αφενός αυτά ανήκουν στο ιστορικό παρελθόν, και αφετέρου δεν παύει να είναι μια από τις συμβολικά και γραφιστικά πιο δυνατές σημαίες μαζί με την αντίστοιχη γαλλική, την παλιά δική μας της ξηράς, την τουρκική και άλλες πεντέξι.
Γκάνα
Αν μια σημαία έρχεται κοντύτερα στο όραμα της παναφρικανικής ένωσης (εννοώ την ιδέα, όχι τον ομώνυμο οργανισμό) αυτή είναι της Γκάνα. Εντάξει, και της Αιθιοπίας, αλλά όπως και να το κάνουμε το μαύρο αστέρι της Γκάνας είναι πιο επιβλητικό από το αντίστοιχο αιθιοπικό.
Η Γκάνα ήταν η πρώτη πρώην αφρικανική αποικία που ανεξαρτητοποιήθηκε το 1957. Η σημαία που επιλέχθηκε τότε ως εθνικό σύμβολο περιλαμβάνει τα παναφρικανικά χρώματα (κόκκινο, κίτρινο και πράσινο) και το μαύρο αστέρι που κοσμούσε τα καράβια της Black Star Line του θρυλικού Μάρκους Γκάρβεϋ από την Τζαμάικα, επικεφαλής της Universal Negro Improvement Association, αυτόν για τον οποίο γράφηκαν στίχοι όπως: “Seven miles of Black Star Liners coming in the harbour / I can hear the elders saying / These are the days for which we’ve been praying / Marcus Garvey told us that the Black Star Liners are coming one day for us”.
Σχεδόν 60 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της, η Γκάνα συνεχίζει να είναι το καμάρι της Αφρικής, και η σημαία της κυματίζει για πάντα στις καρδιές όλων όσοι την αγαπήσαμε.
Ναούρου
Το Ναούρου είναι η μικρότερη δημοκρατία στον κόσμο, τρεις φορές μικρότερη από τον Άγιο Μαρίνο. Πρόκειται για ένα νησάκι βία δέκα χιλιάδων κατοίκων, ρημαγμένο από την υπερβολική εξόρυξη φωσφορικών κοιτασμάτων και τα στοιχεία της φύσης, που έχει μια πάρα πολύ περίεργη κύρια πηγή εσόδων για την οποία θα μιλήσουμε όμως – το μαντέψατε – σε κάποια προσεχή Ιστορία από τον Ειρηνικό.
Έχουμε λοιπόν μια χώρα που αποτελείται από ένα και μόνο νησάκι, λίγο κάτω από τον Ισημερινό. Αυτά μας λέει κι η σημαία του, με ζηλευτή εκφραστική λιτότητα στα υπέροχα χρώματα του μπλε, του χρυσοκίτρινου και του λευκού. Και μπόνους, 12 ακτίνες στο άστρο που συμβολίζει το νησί, μία για κάθε φυλή.
Ναουρουανοί, συγχαρητήρια για τη σημαία σας!
Social Links: