Horrorscope: Η λογοτεχνία του τρόμου και το σεξ

Η λογοτεχνία του τρόμου ασχολείται με το ανθρώπινο κορμί περισσότερο από κάθε άλλο είδος. Οι επιθυμίες και οι φόβοι των χαρακτήρων αποτυπώνονται στη σάρκα τους, με μεταμορφώσεις ή τραύματα. Συχνά το σεξ λειτουργεί αφηγηματικά ως εργαλείο αποκάλυψης του υπερφυσικού στοιχείου. Μήπως τελικά εκείνη η γυναίκα-αράχνη είναι κυριολεκτικά μια γυναίκα-αράχνη; Μόνο σε ένα είδος μπορούμε να πάρουμε θετική απάντηση.

 

 

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που τόσοι συγγραφείς τρόμου γράφουν ερωτικές σκηνές με το κουτάλι. Εξάλλου το erotic horror είναι ένα από τα πιο ζωντανά υποείδη αυτής της λογοτεχνίας. Εδώ θα μιλήσουμε για την Anne Rice, τον Graham Masterton, τον Clive Barker, την Lucy Taylor και τον Poppy Z Brite.

Την Anne Rice την ξέρει όλος ο κόσμος από το «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα» που έπαιζε στη χάση και τη φέξη η τηλεόραση. Όμως αυτό που δεν ξέραμε (και που σίγουρα το συντηρητικό ΕΣΡ δεν θα ήθελε να μάθουμε) είναι ότι η Rice έγραψε τέσσερις τόμους ερωτικής λογοτεχνίας, με έμπνευση κλασικά παραμύθια και στοιχεία BDSM. Οι «Ερωτικές περιπέτειες της Ωραίας Κοιμωμένης» εκδόθηκαν για πρώτη φορά την εποχή που μερίδα φεμινιστριών καταδίκαζε την πορνογραφία ως μέθοδο καταπάτησης των γυναικείων δικαιωμάτων. Η Rice όμως ήταν απόλυτη στο ότι η αναγνωστική ελευθερία ενδυναμώνει την απελευθέρωση των γυναικών.

 

 

Πάντως στο «Συνέντευξη με ένα βρικόλακα», το πλέον γνωστό της μυθιστόρημα και ένα πραγματικά επιτυχημένο παράδειγμα γοτθικού τρόμου, δεν υπάρχουν ερωτικές σκηνές. Η σεξουαλική όμως ένταση μεταξύ των χαρακτήρων παραμένει ολοφάνερη.

Οι παλαιότεροι τρομάδες μεταξύ μας σίγουρα θυμόνται τον Graham Masterton και το προσκύνημα που γινόταν όποτε εμφανιζόταν στην Αθήνα για τα βιβλία από τις εκδόσεις Οξύ. Πριν από αυτές τις δόξες, στα 24 του, ο Masterton ήταν ένας ταπεινός συντάκτης στο ερωτικό περιοδικό Penthouse, αλλά και στο Penthouse forum, που αφορούσε περισσότερο τα θεωρητικά της συνεύρεσης. Το σεξ συνέχισε να τον απασχολεί καθώς έγραψε τριάντα βιβλία οδηγιών πάνω στο θέμα. Μοσχοπουλήσανε όλα και συγκεκριμένα το How to drive your man wild in bed το έχουν αγοράσει 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Στη βιβλιογραφία του που αφορά άμεσα τον τρόμο, ο Masterton δεν ντράπηκε ποτέ να γράψει μια ερωτική σκηνή με κάθε λεπτομέρεια. Αποφεύγει γενικά τους ευφημισμούς, λέει τα πράγματα με το όνομά τους και προσπαθεί να συνδέει τις σκηνές αυτές με τη γενικότερη πλοκή.

 

 

Το σεξ σαν μοτίβο εμφανίζεται έντονα και στα γραπτά του Clive Barker. Τρανταχτό παράδειγμα το Hellbound heart που εκδόθηκε ως Hellraiser στην Ελλάδα (εκδόσεις Οξύ). Στη νουβέλα, που έγινε και ταινία, ο ήρωας έρχεται σε επαφή με δαίμονες μιας άλλης διάστασης όπου τα όρια μεταξύ πόνου και απόλαυσης είναι εξαιρετικά θολά. Γενικώς, ο Barker ενδιαφέρεται για το ζήτημα. Το επίσημο site του μάλιστα έχει μαζέψει αποκόμματα από δηλώσεις του συγγραφέα πάνω στο ερωτικό στοιχείο, με τίτλο Sex and Sexuality. Χαρακτηριστική δήλωσή του: «Πάντα πίστευα ότι το σεξ και ο τρόμος ταιριάζουν». Σε συνέντευξη για το μυθιστόρημά του «Coldheart Canyon» («Τα μυστικά της Βαβυλώνας», εκδόσεις Οξύ) σχολίασε τον τρόπο που οι επιμελητές και οι εκδότες προσλαμβάνουν το σεξ. Είπε ότι οι ερωτικές σκηνές με ετεροφυλοφιλικό ή/και λεσβιακό σεξ πουλάνε πολύ, όμως οι σκηνές με σεξ μεταξύ αντρών δέχονται πολύ σκληρή επιμέλεια πριν να πάνε στο τυπογραφείο. Πάντως, ο Barker επιμένει να γράφει πολυποίκιλες ερωτικές σκηνές και έχει εδώ και χρόνια μιλήσει για το ότι ο ίδιος είναι gay. Το διήγημά του «Τζάκλιν Ες: Η διαθήκη της» εκδόθηκε στα ελληνικά στην ανθολογία σεξ και τρόμου «Τρέμω στο άγγιγμά σου» (εκδόσεις Anubis) και στο δεύτερο τόμο από τα «Βιβλία του αίματος» (εκδόσεις Τρίτωνας).

 

 

Οι δυο τελευταίοι συγγραφείς που θα δούμε, η Lucy Taylor και ο Poppy Z Brite, συναντήθηκαν στην ανθολογία Darker Side (2002). Στόχος της ανθολογίας ήταν η ανάδειξη νέων συγγραφέων μοντέρνου τρόμου.

Η Taylor ήταν ήδη αρκετά γνωστή, καθώς είχε τιμηθεί με το βραβείο Bram Stoker για το ντεμπούτο της, «The Safety of Unknown Cities», το 1995. Για το ίδιο βιβλίο έλαβε δύο ακόμη βραβεία: το βραβείο του International Horror Guild και το βραβείο Deathrealm. Η ηρωίδα είναι μια εθισμένη στο σεξ γυναίκα η οποία ανακαλύπτει μια ερωτική Εδέμ, όπου δεν υπάρχουν ταμπού. Το «πρόσεχε τι εύχεσαι» είναι κατάλληλο για την πλοκή του συγκεκριμένου μυθιστορήματος. Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας, η Taylor μείωσε τα στοιχεία υπερφυσικού στα έργα της. Το σεξ όμως παραμένει σε τόσο ισχυρές δόσεις που έχει πλέον δεχτεί την ταμπέλα «η βασίλισσα του ερωτικού τρόμου».

Ο Poppy Z Brite έχει γράψει για βρικόλακες και στοιχειωμένα σπίτια με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο και σταδιακά μετακινήθηκε από τον γοτθικό τρόμο στην μαύρη κωμωδία. Τα γραπτά του έχουν λεπτομερειακές σκηνές σεξ που ο ίδιος συνδέει με το ταξίδι που κάνουν οι χαρακτήρες στην υπόθεση. Για βιβλίο του Drawing Blood έχει χαρακτηρίσει το ερωτικό στοιχείο ως το μέσο με το οποίο οι χαρακτήρες εξερευνούν ο ένας τον άλλο. Ο Brite γράφει για χαρακτήρες που είναι bisexual ή gay και ο ίδιος είναι gay, trans άντρας.

Καταλήγοντας, μια λίστα με κάθε συγγραφέα τρόμου που αποτυπώνει την ίδια την πράξη ή τη σεξουαλική ένταση σε γραπτό λόγο, θα ήταν ατελείωτη και αφόρητα βαρετή. Θα επιβεβαίωνε όμως πέρα από κάθε αμφιβολία τη συγγένεια του είδους με το ερωτικό στοιχείο. Ο τρόμος φέρνει στο φως τους φόβους της κοινωνίας –και ενώ έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο από τη σεξουαλική καταπίεση της βικτοριανής εποχής, υπάρχουν ακόμη σεξουαλικά θέματα που αποτελούν ταμπού. Επιστημονικά αποδεδειγμένο δε ότι το αίσθημα του φόβου και η ερωτική διάθεση συνδέονται, καθώς το σώμα εκλύει τις ίδιες ορμόνες. Την επόμενη φορά που θα βγείτε με το πρόσωπο, λοιπόν, δοκιμάστε, αντί για μια ρομαντική κομεντί, ένα ξεσηκωτικό θρίλερ.