Ποιος είναι ο εγκληματίας; Κάνοντας την παραπάνω ερώτηση, και δείχνοντας τη φωτογραφία στην οποία ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος φωτογραφίζεται, μειλίχιος και υπομειδιών, μαζί με το (όχι απλώς υπομειδιών, αλλά κρυπτο-καρα-ενθουσιασμένο ζεύγος Μιχαλολιάκου-Ζαρούλια), φαντάζομαι οι περισσότεροι θα απαντούσαν: «Ο Μιχαλολιάκος». Αν μάλιστα υπήρχε και δυνατότητα δεύτερης επιλογής, υποθέτω ότι η σύζυγος Ζαρούλια θα συμπλήρωνε ιδεωδώς την απάντηση: «Ο Μιχαλολιάκος και η Ζαρούλια». Ορθές και οι δύο, φυσικά. Ωστόσο, αν το multiple choice αποκλειόταν, και έπρεπε να δώσω μία και μόνη απάντηση, θα απαντούσα: Αυτός που εγκληματεί είναι ο μητροπολίτης Άνθιμος.
Κι αυτό γιατί σε μια εποχή που στη δίκη της Χρυσής Αυγής καθημερινά έρχονται στην επιφάνεια νέα και ισχυρά στοιχεία για την εγκληματική δράση των νεοναζί, που η οργάνωση σπαράσσεται από εσωτερικές συγκρούσεις (βλ. αποχώρηση Κουκούτση, που είναι η κορυφή του παγόβουνου), ενώ ούτε δημοσκοπικά τα πάει πρίμα, το γεγονός ότι ο Άνθιμος υποδέχεται το ηγετικό ζεύγος των ναζί και μετά βγαίνουν, όλοι μαζί, μια ωραία φωτογραφία αποτελεί απροκάλυπτη ενίσχυση της ΧΑ. Είναι άφεση αμαρτιών, συχωροχάρτι στους νεοναζί και μήνυμα προς τους δικαστές και το ποίμνιο. Δεν είναι φανερό ότι ο πιστός θα σκεφτεί: «Αφού ο δεσπότης μας φωτογραφίζεται μαζί τους δεν μπορεί να είναι μαχαιροβγάλτες και φονιάδες».
«Η συνάντηση διεξήχθη σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα» διαβάζω στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, που ευλόγως βέβαια πανηγυρίζουν. «Κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκαν θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας και ιδιαίτερα τα ζητήματα που αφορούν την Ορθοδοξία και τον πόλεμο που δέχεται από το ανθελληνικό κράτος της αριστεράς». Σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα. Τι ντροπή…
Η ερώτηση, βέβαια, είναι μάλλον αναμενόμενη, και μου την έκαναν ήδη πολλοί και πολλές: «Καλά, σου κάνει εντύπωση; Δεν το περίμενες από τον Άνθιμο;». Η απάντηση είναι ναι και όχι μαζί.
Από τη μια, πράγματι, η στάση του Άνθιμου δεν προξενεί έκπληξη. Ο ίδιος έχει κάνει επανειλημμένα δηλώσεις (λ.χ. για το gay pride) που ως περιεχόμενο, αλλά και υφολογικά δεν απέχουν πολύ από τον χρυσαυγίτικο λόγο. Άλλωστε, έχουν προηγηθεί κάμποσοι ιεράρχες: ο Πειραιώς Σεραφείμ [σημειωτέον, αργότερα άλλαξε στάση], ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ο Κονίτσης Ανδρέας, ο Φθιώτιδος Νικόλαος. Όπως έγραψαν αρκετοί στο facebook, η είδηση θα ήταν το αντίθετο: ο μητροπολίτης να αρνούνταν να δεχτεί το ζεύγος των νεοναζί.
Από την άλλη, όμως, η συνάντηση μπορεί να μην προξενεί έκπληξη, ωστόσο εμένα δεν παύει να μου προξενεί οργή. Θεωρώ ότι είναι λάθος πολιτικά να σηκώσουμε τους ώμους και να πούμε, λίγο πραγματιστικά και λίγο κυνικά, «Ε, και τι άλλο περιμένατε από τον Άνθιμο;». Και αυτό όχι επειδή φανταζόμαστε ότι ο Άνθιμος θα σήκωνε τη σημαία του αντιφασισμού και θα ορμούσε με το φραγγέλιο εκδιώκοντας τους Χρυσαυγίτες από τον ναό. Αλλά επειδή ένα δημόσιο πρόσωπο, και ειδικά ένας χριστιανός ιεράρχης οφείλει να μην επιβραβεύει τους νεοναζί υπόδικους. Δεν είναι θέμα προσωπικών πεποιθήσεων, αλλά ρόλου. Η λογική «κουκιά τρως κουκιά μαρτυράς» μπορεί να εξηγεί κάμποσα, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να τη συμμεριστούμε.
Και πιστεύω ότι αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για κάποιον που δεν είναι εν γένει δημόσιο πρόσωπο, αλλά ιεράρχης και μάλιστα χριστιανός. Όχι μόνο λόγω του μη διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας, αλλά για λόγους που σχετίζονται με τον χριστιανισμό, τον νεοναζισμό και τη Χρυσή Αυγή. Θα θυμίσω εδώ δυο βιβλία ενός πολύ ξεχωριστού διανοούμενου, βαθιά χριστιανού και βαθιά φωτισμένου ανθρώπου, του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Το πρώτο είναι η συλλογή δοκιμίων του Χρυσή Αυγή και Εκκλησία (εκδ. Πόλις, Αθήνα 2013). Το δεύτερο, ο συλλογικός τόμος που επιμελήθηκε, με τίτλο Νεοναζιστικός, παγανισμός και ορθόδοξη Εκκλησία. Παρεμβάσεις και τεκμήρια, κείμενα: Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Σταύρος Γιαγκάζογλου, Σταύρος Ζουμπουλάκης, Βασίλειος Θερμός, Γιώργος Καλαντζής, Άρτος Ζωής, Αθήνα 2013. Σε αυτόν, σημαντικοί ιεράρχες και θεολόγοι καταδικάζουν, ως όφειλαν, τη ΧΑ, από τη σκοπιά του χριστιανισμού. Μπορεί εμάς να μη μας πέφτει λόγος, αλλά σίγουρα τους χριστιανούς (πρέπει να) τους αφορούν βαθιά και η νεοναζιστική ιδεολογία της ΧΑ (πώς συνδυάζεται, άραγε, με τη θρησκεία της αγάπης;) και ο παγανισμός και αντιχριστιανισμός της οργάνωσης – τον οποίο απέβαλε μετά το 2012, όταν θέλησε να ενσωματωθεί στον εθνικό κορμό, υιοθετώντας το σύνθημα «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια». Τα κείμενα στο Παράρτημα του δεύτερου από τους τόμους που ανέφερα, από το περιοδικό και έντυπα της Χρυσής Αυγής, είναι αποκαλυπτικά για τον αντιχριστιανισμό της.
Πάντοτε ήθελα να πιστεύω ότι μπορείς να είσαι κάργα συντηρητικός, πιστός, ακόμα και «κολλημένος» με τη θρησκεία ή αντιδραστικός, χωρίς να είσαι κατ’ ανάγκην παλιάνθρωπος και να κάνεις πλάτες στους νεοναζί. Η στάση πολλών ιεραρχών και η στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος, διαχρονικά, φυσικά, με διαψεύδουν. Με πιο πρόσφατο κρούσμα την «ωραία φωτογραφία». Ο Άνθιμος μπορεί να πιστεύει ό,τι νομίζει ως άτομο· ως δημόσιο πρόσωπο όμως δεν μπορεί να διαφημίζει τους νεοναζί. Ούτε η Εκκλησία να σιωπά. Και αυτό νομίζω μας αφορά όλους, πιστούς και απίστους.
Social Links: