Horrorscope: Τρόμος και κατοικίδια

ΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΚΥΛΟΙ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟ

Καλωσήρθατε το σημερινό Horrorscope, το άρθρο που θα σας κάνει να στραβοκοιτάξετε με καχυποψία το επόμενο ζωάκι που θα δείτε στο newsfeed. Οι σκύλοι (και οι γάτες, ας μην είμαστε ρατσιστές) είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Δε θα μπορούσαν λοιπόν να λείπουν από τη λογοτεχνία του Τρόμου. Είτε σαν βοηθοί και τριχωτά sidekicks είτε σαν δαιμονισμένα ζωντανά που δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, τα κατοικίδια έχουν δυναμική παρουσία. Πάμε να δούμε ποιες είναι οι τέσσερις πιο συνηθισμένες κατηγορίες για τον ρόλο τους στο αγαπημένο μας είδος.

Διαολόγατα ή διαολόσκυλα

Πολλοί από εσάς, αφού έχουμε πολύ ενημερωμένο κοινό στο Horrorscope, ήδη έχετε σκεφτεί τον σκύλο Κούτζο, ή την γάτα Τσώρτσιλ, και τα δύο εμπνεύσεις του Stephen King. Ο «Κούτζο» (2005 εκδόσεις Bell) έχει χειροτερέψει τη φήμη των σκύλων αγίου βερνάρδου ακόμη περισσότερο κι από τις ταινίες Μπετόβεν που έπαιζε το Σταρ. Στο βιβλίο ένας αξιαγάπητος αρχικά σκύλος κολλάει λύσσα και σπέρνει τον τρόμο σε μια μικρή πόλη στο Μέιν (πού αλλού;). Ο Τσώρτσιλ από την άλλη είναι στο «Νεκρωταφίο ζώων» (2010 εκδόσεις Bell) όπου ξεκινάει στην πλοκή σαν ένας χαδιάρης γάτος. Όταν τον σκοτώνει ένα φορτηγό, ο πρωταγωνιστής τον θάβει στο τοπικό νεκροταφείο ζώων. Κακή ιδέα φτωχέ πρωταγωνιστή, καθώς ο γάτος επιστρέφει την επόμενη μέρα, με άγριες δυστυχώς διαθέσεις. Βέβαια, τα ζωάκια είναι εδώ επηρεασμένα από το υπερφυσικό, δεν έχουν από μόνα τους πρόθεση να σκοτώσουν. Είναι τόσο θύματα των καταστάσεων όσο και ο ιδιοκτήτης που έφαγαν αντί για τις κροκέτες τους.

«Πάλι πήρες την φτηνή γατοτροφή;»

Κατοικίδια-προστάτες

Πολλές φορές τα ζωάκια επιδιώκουν να βοηθήσουν τους χαρακτήρες ή να τους προειδοποιήσουν για το κακό που παραμονεύει. Υπάρχουν διάφορα σχετικά παραδείγματα. Στο βιβλίο «Άσε το κακό να μπει» (εκδόσεις Οξύ, 2010) ο Lindqvist δημιουργεί έναν χαρακτήρα με δυο ντουζίνες γάτες. Ενός λεπτού σιγή για την ηλεκτρική του σκούπα που πρέπει να δουλεύει υπερωρία… Όταν μια φίλη του χαρακτήρα που έχει μεταμορφωθεί σε βαμπίρ τον επισκέπτεται για φαγητό (αυτή θα φάει, εκείνος θα φαγωθεί), τα κατοικίδια αντιλαμβάνονται αμέσως την αλλαγή. Της επιτίθενται σε μια σκηνή που αποδώθηκε εξίσου καλά στην ταινία (τη σουηδική) όσο και στο βιβλίο. Γάτες: 1, άνθρωποι:0. Παραπάνω δε λέω.

Αυτή η εικόνα του κατοικιδίου που αντιλαμβάνεται το Κακό και αντιδρά έχει περάσει και στις ταινίες τρόμου. Πολύ συχνά ο σκύλος του έργου γαβγίζει στην πόρτα ή η γάτα βγάζει νύχια στη θέα κάτι αθέατου. Κακά τα ψέματα, η ιδέα αυτή μας έχει επηρεάσει τόσο που αν το ζωντανό μας δε γουστάρει τον κόσμο που φέρνουμε σπίτι, δύσκολα να τους ξανακαλέσουμε. Έτσι δεν είναι αγαπητοί ζωόφιλοι;

Μεγάλες αλήθειες σε 120 χαρακτήρες

Περαστικοί φίλοι

Βέβαια υπάρχουν και τα βιβλία όπου η γάτα ή ο σκύλος ουδεμία σχέση είχαν αρχικά με τους χαρακτήρες, απλώς τους συνάντησαν στην πορεία του βιβλίου. Συνήθως ο συγγραφέας συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται κάτι χαριτωμένο, για comic relief μέχρι που μας τα παίρνει όλα πίσω, προκαλώντας πέρα από το φόβο μας, και τα δάκρυά μας. Στο «Ζωντανός Θρύλος» (εκδόσεις Οξύ, 2001) ο αντιπαθέστατος κατά τη γνώμη μου χαρακτήρας προσπαθεί να πάρει πόντους τρυφερότητας όταν γνωρίζει ένα τραυματισμένο σκυλάκι. Όσοι και όσες είδατε την ταινία, χαρήκατε σίγουρα περισσότερο την ανάπτυξη αυτής της σχέσης γιατί στο βιβλίο ο σκύλος δε τη βγάζει όπως θα έπρεπε. Να ξέρετε ότι η σύντομη ζωή του στο βιβλίο χρησιμεύει στο να αντιληφθεί ο ήρωας παραπάνω πράγματα για τον ιό που έχει εξαπλωθεί. Ο σκύλος δεν παίρνει καν όνομα, ούτε Σαμάνθα όπως είναι στην ταινία ούτε τίποτα. Αυτό τώρα κάτι λέει για τη συναισθηματική κενότητα του χαρακτήρα και τελικά δε μου τον κάνει πιο γλυκούλη.

Αν είναι να παλεύεις τέρατα, καλύτερα να έχεις κι ένα γερμανικό ποιμενικό δίπλα σου

Κατοικίδια-πρωταγωνιστές

Εδώ τα κατοικίδια είναι κοτζάμ βασικοί χαρακτήρες. Αν κι εσείς όσο πιο πολύ γνωρίζετε τους ανθρώπους, τόσο πιο πολύ αγαπάτε τον σκύλο σας, δοκιμάστε να διαβάσετε Dean Koontz. Ο συγγραφέας περιγράφει τους σκύλους ως «αγγέλους με γούνα» και λατρεύει να γράφει για αυτούς στα βιβλία του. Στο «Ο εφιάλτης παραφυλάει» (εκδόσεις Bell 2003) ένα golden retriever, γενετικά τροποποιημένο ώστε να είναι πανέξυπνο, προσπαθεί να ξεφύγει από ένα υβρίδιο σκύλου, γενετικά τροποποιημένο ώστε να σκοτώνει. Ο έξυπνος σκύλος ονομάζεται Αινστάιν και πάνω του έχουν αποτυπωθεί όλες οι ανθρωπομορφικές τάσεις του συγγραφέα. Το σκυλί επικοινωνεί με τους ανθρώπους μέσω εικονογραφημένων καρτών, κάνει σχέδια διάσωσης, δε θα απορούσα αν έφτιαχνε και γιουβετσάκι για την οικογένεια τις Κυριακές. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες βοηθούν τον Αινστάιν να βρει αυτό που όλοι οι σκύλοι θέλουν: ασφάλεια, οικογένεια κι ένα μεγάλο μπολ φαΐ.

Τρία τυχαία εξώφυλλα του Koontz: μια εικόνα, χίλια γαβγίσματα

Αυτές θα λέγαμε πως είναι οι κύριες κατηγορίες. Φυσικά οι τετράποδοι φίλοι συχνά υπάγονται σε παραπάνω από μία από τις κατηγορίες αυτές. Για παράδειγμα μπορεί να συνδυάζουν και τον ρόλο του προστάτη και τον ρόλο του εχθρού σε διαφορετικά κομμάτια ενός βιβλίου τρόμου. Στην πραγματική ζωή οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε την αγάπη προς τη γάτα ή τον σκύλο μας ως μια σταθερή αξία. Και τους αγαπάμε ακόμη κι όταν μας ρημάζουν το χαλί. Γι’ αυτό ίσως έχει τέτοιο ενδιαφέρον να διαβάζουμε για ιδιοκτήτες που βλέπουν τα κατοικίδιά τους να τους «προδίδουν» λόγω μιας υπερφυσικής επιρροής. Μέχρι το επόμενο Horrorscope δώστε μια λιχουδιά παραπάνω στα ζωάκια σας και να είστε καλά!