Cocaine Death 9: TEMPEST - Shattered Origins

Ο λαβύρινθος ήταν κυκλικός,ακολουθούσε φιδίσια πορεία πάνω στα συντρίμμια από τον πόλεμο. Η ομίχλη βαστούσε κεντρικό ρόλο μέσα σε αυτό το σύμπλεγμα και δεν έκανε καλύτερη την όραση. Πόσο μάλλον οι αναθυμιάσεις από τα πτώματα που σάπιζαν σχεδόν έναν μήνα από έξω, σχηματίζοντας στα ρουθούνια ανάσες θανάτου και απόγνωσης.

Ήταν σίγουρο ότι δεν θα υπήρχε πλέον κάποια συνέχεια όπως την ξέραμε, βασισμένη στην υπάρχουσα ανθρωπότητα. Τα είχε καταφέρει δυνατά, αποφασιστικά και με έναν πομπώδη τρόπο η ανθρωπότητα να αυτοκαταστρέφεται τελικά μέσα από τα ίδια της τα χέρια. Οι λάθος αποφάσεις πάρθηκαν εν μια νυκτί. Τα αδύναμα χέρια ξεκλείδωσαν επικίνδυνα κουμπιά και τα φωτάκια άναψαν κόκκινα. Στην συνέχεια οι αντιφρονούντες των στρατευμάτων εκτελέστηκαν μια και έξω. Χωρίς ηρωικές ιαχές ή λογύδρια παρασήμων, τους εκτέλεσαν σαν σκυλιά, άλλους στον ύπνο τους, άλλους στα γραφεία τους, άλλους την στιγμή που ήταν με της οικογένειες τους.

Σάπισε η νίκη και έπεσε κάτω στο χώμα. Κράτησε λίγο το ματωμένο μέτωπο πριν προλάβει να δει τη λάμψη που ξεχύθηκε σαν λαίλαπα σε όλην την ατμόσφαιρα. Η βρώμική τους ενασχόληση με τον ρόλο του αιωνίου κυρίαρχου έκανε την τελική της εμφάνιση. Μακάβρια, άπλυτη και με μίσος ξεχύθηκε σε όλες της πλευρές. Χιλιάδες κτίρια, χιλιάδες άνθρωποι ξεκληρίστηκαν στη στιγμή από τα παρανοϊκά αέρια που εκτινάσσονταν δεξιά και αριστερά. Χωρίς ήχο, χωρίς μυρωδιά.

Σε σχολεία, σε αυλές, σε δημόσια κτίρια. Σε παιδικές χαρές, σε εμπορικά κέντρα, σε τόπους αναψυχής, η λαίλαπα δεν άφησε τίποτα όρθιο. Τα πυρηνικά έκαναν και αυτά το θαύμα τους, καθώς πυρπόλησαν με μανία τους στόχους. Όλα καταστρέφονταν μέσα σε μια νύχτα, τη νύχτα των θηρίων. Όνειρα, ζωές, χαμόγελα, καταπλακώθηκαν κάτω από τον βαρύ ανελέητο κατακερματισμό κάθε είδους ζωής. Όσοι ήταν τυχεροί και κατάφεραν να φορέσουν τις μάσκες, αργά η γρήγορα βρήκαν και αυτοί φριχτό θάνατο από την πείνα και τη δίψα. Όλα είχαν δηλητηριαστεί φριχτά, με τους υπολογισμούς των αποπάνω. Όλα είχαν κανονιστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε η επιβίωση να γίνει μια επικίνδυνη και θανατερή κατηφόρα άνευ προηγουμένου.

Δηλητηρίασαν τα πάντα με έξυπνα φάρμακα. Στην αρχή για προστασία και καλά έλεγαν. Κατέστησαν αδύνατο να μπορέσεις να καλλιεργήσεις μόνος σου. Αφαίρεσαν ζωτικά μέλη για χάρη της επιστήμης κάτω από τον φόβο νέων επιδημιών. Έκλεισαν τους πάντες στα μαγικά τους κουτιά, για χάρη της διασκέδασής τους. Τύφλωσαν με άνανδρο τρόπο ολόκληρες γενιές. Κατέστησαν αδύνατο να μιλήσεις, γιατί μίλαγαν άλλοι για μας, εκλεγμένοι από εμάς. Αποφάσισαν για το κοινό καλό να δημιουργήσουν εμβόλια προστασίας. Μα κανείς δεν είπε για το δηλητήριο που κουβάλαγαν μέσα τους. Ανάγκασαν με σκληρό τρόπο,μια ανθρωπότητα να πιστέψει για απειλές και φανατικούς αντεροβγάλτες. Έπεισαν αθόρυβα αρκετούς για την ύπαρξη άλλων εναλλακτικών λύσεων, μα ήταν όλα θηλιές. Και λαβύρινθοι, τόσο πραγματικοί, μα όσο και φανταστικοί, για να μην μπορείς να βγεις πότε από εκεί μέσα.

Και να μαι τώρα εδώ μέσα σε έναν πραγματικό λαβύρινθο σιχαμερό και τρισάθλιο, με χιλιάδες πτώματα δεξιά αριστερά και από κάτω, λιωμένα από την παράνοια τους. Και προσπαθώ να βγω έξω και κάτι αχνοφαίνεται κάπου σε ένα άνοιγμα. Ίσως να βρω μια κάποια λύση. Ίσως και όχι. Βλέπεις φοράω ακόμα τη μάσκα, μα δεν είμαι σίγουρος ότι άμα τη βγάλω θα εξακολουθήσω να ζω. Όποτε σου γράφω αυτά εδώ, μπας και τα διαβάσει πότε κανένας που σωθεί. Υπαίτιοι δεν ήμασταν ποτέ εμείς. Μπορεί και να ήμασταν. Δεν είμαι πλέον σίγουρος. Θα συνεχίσω προς το άνοιγμα. Αντίο μελλοντικέ άνθρωπε.