Ναι, ναι, σωστά διαβάζετε. Πελετίδαρος. Αυτό που η σημασιολογία ονομάζει μεγεθυντικό και που νοηματικά μεταφέρει μια γεύση από το πως μπορεί να ιδωθεί η περίπτωση του δημάρχου της Πάτρας. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση, η οποία στο πλαίσιο της τοπικής αυτοδιοίκησης, φέρνει την πολιτική στα προς τα κάτω.
Με ένα πλήθος παρεμβάσεων, που ακουμπάνε στο έδαφος της καθημερινότητας, ο Πελετίδης αναδύεται ως φορέας μιας διακριτής πολιτικής. Μιας πολιτικής του «εδώ και τώρα». Αντικρούει άριστα την παλιά μομφή προς το κομμουνιστικό κίνημα, για αναβλητικότητα, ευθυνοφοβία και μη ρεαλισμό. Οι παρεμβάσεις του συγκρούονται με τοπικά μικροσυμφέροντα και ξεβολεύουν την τοπική κοινωνία της Πάτρας: τους αστυνομικούς που επί χρόνια μάζευαν το λάδι από τις ελιές που βρίσκονταν σε δημόσιο χώρο, τον υποψήφιο χρυσαυγίτη βουλευτή που τρώει πόρτα από τις δημοτικές αρχές για παραχώρηση δημοτικού χώρου, τους εργολάβους που περιμένουν ανάθεση έργων με κοστολόγιο πολλών χιλιάδων ευρών.
Η δράση του, εντούτοις, έχει και ευρύτερη δυναμική. Η άρνηση στον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΙ για συμμετοχή στην αξιογέλαστη δράση «Όλη η Ελλάδα τρέχει για ένα πιάτο φαΐ», είναι μια άρνηση σε μια φαιδρή οπτικοποίηση της αλληλεγγύης, που ανασταίνει το δίπολο αποικιοκράτης και ιθαγενής.
Οι μικροπαρεμβάσεις στην καθημερινότητα δε μπορούν να δυσφημιστούν ως μνημονιακές διαχειρίσεις. Δεν είναι συντήρηση του πολιτισμού της φτώχειας, που μοιράζει επιδόματα, των οποίων η μόνη φιλοδοξία είναι να σπρώξουν τους εξαχρειωμένους ένα βήμα πιο πάνω από την απόλυτη εξαθλίωση. Φέρουν βάρος. Αξιοποίηση δημόσιας παρουσίας σε όφελος των ευάλωτων ομάδων, σεβασμός στον άνθρωπο – δέκτη των υπηρεσιών(ζεστό φαγητό, φαγητό στο σπίτι, φαγητό σε όλα τα παιδιά συγκρότηση ιεραρχιών), αμεσότητα και πολιτική επένδυση.
Στην απολογία του στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο δεν οχυρώνεται πίσω από επιχείρηματα διοικητικού δικαίου για το νόμιμο και τυπικό της άρνησης παραχώρησης χώρου προς την Χ.Α. Αναφέρεται στο ναζιστικό πυρήνα της οργάνωσης και την αντιμάχεται πολιτικά.
Η περίπτωση του Πελετίδη είναι μια εξαιρετική ευκαιρία, για να κατανοήσουμε την υλική υπόσταση της πολιτικής. Το ΚΚΕ ταυτισμένο στη συνείδηση των νέων με την καταδίκη, την γκρίνια και τον ξύλινο λόγο γίνεται κόμμα εξυπηρέτησης των συμφερόντων των αδυνάτων. Το ακόλουθο meme που έγινε για ένα φεγγάρι viral, συμπυκνώνει καλά την περίπτωση αυτή:
Με μια χούφτα ανάλογων πολιτικών, το ΚΚΕ θα έδρεπε καρπούς από αυτές τις μνημονιακές καταστροφές και δε θα αρκείτο στο να ψηφίζει όχι στο σύμφωνο και στα αποτεφρωτήρια.
Social Links: