Οι Άγνωστοι Ήρωες της Αποκριάς: Αν οι (άθλιες) λέξεις των Αποκριών ήταν λήμματα στη Wikipedia

Νίκος Σταματίνης : Αμόλα Καλούμπα
O Αμόλα Καλούμπα ([kaluɓa]), αγγλ. Amola Jefferson Kaluba) (6 Μαρτίου 1918-19 Απριλίου 2005) ήταν Στρατάρχης του Εθνικού Στρατού της Γκάνας και δικτάτορας που χρήστηκε de facto Πρόεδρος, Κυβερνήτης και Συνταγματικός Άρχιστράτηγος της Δημοκρατίας της Γκάνας από το 1985 μέχρι το 2005. Ανήλθε στην εξουσία, όταν στις 23 Αυγούστου 1985 έκανε πραξικόπημα εναντίον του θείου του νόμιμου προέδρου της Γκάνας, Mbasogo Richard Kaluba, εκμεταλλευόμενος μια απεργία εναντίον της αύξησης της φορολογίας στα καύσιμα. Το 1987 ο Kaluba παρουσίασε στο Εθνικό Συμβούλιο της Γκάνας στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης το μονοκομματικό σύστημα διακυβέρνησης παρά την έντονη αντίδραση του ηγέτη της αντιπολίτευσης Dioriga Statembi, ο οποίος κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία και εκτελέστηκε. Εκλέχτηκε Πρόεδρος, Κυβερνήτης και Συνταγματικός Αρχιστράτηγος στις εκλογές του 1987, του 1988 και του 2003. Ο Κaluba κατηγορήθηκε για διαφθορά και απολυταρχική διοίκηση με αποκορύφωμα την περίφημη “υπόθεση Καλούμπα” κατά την οποία κατηγορήθηκε για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, χρήστηκε de facto Αρχιδικαστής και αθώωσε ομόφωνα τον εαυτό του. Ο Kaluba διατήρησε, μέχρι τον θάνατό του από καρδιακή προσβολή στις 19 Απριλίου 2005, πολύ στενές σχέσεις με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. 

 

Δημοσθένης Γαβαλάς: Ταμάρα Κούλουμα

O Tamara Koulouma (1779 – 1829), ήταν φιλόσοφος – περιηγητής ενώ υπήρξε και μια από τις σημαντικότερες μορφές της Αϊτινής διανόησης του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Αϊτή το 1779, και από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την αρχαία ελληνική γραμματεία αλλά και το γαλλικό διαφωτισμό. Στη χώρα μας είναι γνωστός κυρίως για την έντονη φιλελληνική δράση που ανέπτυξε κατά τη διάρκεια της «Ελληνικής Επανάστασης» (1821 – 1828) και δευτερευόντως για το πολυσχιδές του έργο. Θεωρήθηκε από νωρίς ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού για την πραγμάτωση του οποίου ταξίδεψε στην Ελλάδα όπου και συμμετείχε στον «Αγώνα της Ανεξαρτησίας », με την αιχμηρή του γραφή καθιερώνοντας την παροιμιώδη έκφραση «σφάζει με την πένα» . Βρήκε τραγικό θάνατο, χτυπημένος από κεραυνό μια ημέρα μετά την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς του 1829 στο «Λόφο του Φιλοπάππου» στην Αθήνα, όπου και έκτοτε τιμάται κάθε χρόνο η μνήμη του, αποδίδοντας μια πολιτική διάσταση στην ήδη καθιερωμένη θρησκευτική εορτή. Για τη δράση του έχει εξυμνηθεί από σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες, ενώ στην Αϊτή έχει δοθεί το όνομά του σε γνωστή ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας. 

 

Θέμης Πανταζάκος: Στράκα Στρούκα

Ο Στράκα Στρούκα (षद्रका शत्रुका, αγγλ. Sdraka Shtruka) (22 Δεκεμβρίου 1857-10 Απριλίου 1923) ήταν Ινδός φιλόσοφος, ποιητής, και πολιτικός ακτιβιστής. Υπήρξε κεντρική μορφή του κινήματος του ινδικού ευδαιμονισμού-ηδονισμού (हेडोनिजम), που αποτέλεσε το λιγότερο γνωστό αντίπαλο δέος στον ασκητισμό και την παθητική επανάσταση που διακήρυττε ο Μαχάτμα Γκάντι. Συνήθιζε να διδάσκει καθ’ οδόν προς πολιτικέςδιαδηλώσεις, σε τμήματα-τάγματα που λειτουργούσαν υπό μορφή παρέλασης. Συχνά, τα τμήματα των παρελαύνοντων φιλοσόφων κατέληγαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία, στις οποίες λόγω του ισχύοντος νόμου περί όπλων και της πετρελαϊκής κρίσης επιστρατεύονταν συχνά πλαστικά ρόπαλα και καραμούζες. Ο Στρούκα δίδαξε στα εθνικά πανεπιστήμια της Βεγγάλης και της Καλκούτας και θεωρείται από τους σημαντικότερουςστοχαστές της ασιατικής φιλοσοφίας και της πολιτικής σκέψης. Υπήρξε προσωπικός δάσκαλος του Ινδού μαθηματικού Σρινιβάσα Ραμανουτζάν πριν ο τελευταίος φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Θρυλλείται πως, πριν ο Ραμανουτζάν ταξιδέψει στην Αγγλία, οΣτρούκα του δώρισε ένα πυροτέχνημα το οποίο κατά την έκρηξη σχημάτιζε στον ουρανότην αντι-ιμπεριαλιστική φράση «Η θέση της βασίλισσας είναι μέσα στην τουαλέτα» (शौचालय में रानी का स्थान है). 

 

Γιώργος Αρχόντας : Μπαλ Μασκέ

Ο Σαρλ-Αλεξάντρ Μπαλ-Μασκέ (Charles–Alexandre Donatien de Bal– Masquet, comte de Grasse) (22 Δεκεμβρίου 1730 – 10 Απριλίου 1793) ήταν Γάλλος ευγενής, χημικός, δοκιμιογράφος και αργότερα σημαίνουσα μορφή της Γαλλικής Επανάστασης. Οι χημικές του έρευνες τελειοποίησαν τη χρήση της πυρίτιδας στην κατασκευή πυροτεχνημάτων, προς τέρψη κυρίως των ευγενών της αυλής του Λουδοβίκου ΙΣΤ’. Κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, ο Μπαλ-Μασκέ μυήθηκε στο διαφωτιστικό πρόταγμα των Εγκυκλοπαιδιστών και του Ρουσώ και συμμετείχε ενεργά στα φιλοσοφικά σαλόνια της εποχής. Θιασωτής της Επανάστασης, υπήρξε από τους ελάχιστους που κατάφεραν να μετατρέψουν την εύνοια του Λουδοβίκου σε ενθουσιώδη εκτίμηση από το επαναστατικό καθεστώς, καθώς προσέφερε στους εξεγερμένους Γάλλους την αρχικά διακοσμητική του εφεύρεση ως ισχυρό όπλο που συνέβαλε ουσιαστικά στην Άλωση της Βαστίλης. Χαρακτηριστικό είναι το άσμα της εποχής «Allez, allez citoyens / parmi les ceindres de la Bastille / la poudre vivante du Bal-Masquet / nous montre l’esprit republiquaine!». Ο Μπαλ-Μασκέ πέθανε από τύφο τον Απρίλιο 1973. Ένα χρόνο μετά, το 1794, Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του συμπεριέλαβε γιορτή προς τιμή του Μπαλ-Μασκέ μεταξύ των ρεπουμπλικανικών εορτών της Τρομοκρατίας. Στην ετήσια γιορτή, που ορίστηκε για τις 21 Vendémiaire του νέου ημερολογίου, ημέρα των γενεθλίων του Μπαλ-Μασκέ, οι πανηγυριστές παρήλαυναν στους δρόμους φορώντας μάσκες που απεικόνιζαν την Ελευθερία, την Αρετή, τη Λογική και άλλες επαναστατικές αξίες. Η μνήμη του Μπαλ-Μασκέ τιμάται ακόμη και σήμερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, Γκρας. 

 

Γιώργος Βασιλάκος – Aλβάς Φαρσαλόν

O Aλβάς Φαρσαλόν (γαλλ. Halvache Merleau Fabrice Farçalon, γεν. 8 Δεκεμβρίου1945) ήταν Γάλλος ηθοποιός. Μεταξύ των γνωστότερων ταινιών στις οποίες συμμετείχε είναι Το Πούμα και Οι αδελφές του Κρόκο. Παρότι τα νεονουάρ δράματα στα οποία πρωταγωνίστησε αντιμετωπίστηκαν ως β΄ διαλογής από κοινό και κριτικούς την εποχή που προβλήθηκαν, τα τελευταία χρόνια αναβιώνουν ως καλτ από πολλούς σινεφίλ κύκλους. Σ’ αυτό το γεγονός βέβαια συνέβαλε η τραγική ιστορία του Φαρσαλόν. Ο νεαρός Αλβάς έβλεπε κάθε προσπάθεια εισόδου του στο γαλλικό κινηματογραφικό στερέωμα της εποχής να αποτυγχάνει, καθώς απορριπτόταν από τη μια οντισιόν στην άλλη. Ωστόσο, ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει στις δυνατότητές του. Στα 25 του χρόνια συγκέντρωσε όλες τις οικονομίες του και προσέλαβε έναν φτηνό μάνατζερ. Ο μάνατζερ τον έπεισε πως έπρεπε να αλλάξει το αρχικό του επώνυμο «Σπιτικός» (Ηalvache Merleau Fabrice Spiticoche) σε «Φαρσαλόν», ώστε ναπριμοδοτήσει τις πιθανότητές του για το ξεκίνημα μας καριέρας στον χώρο της υποκριτικής. Ο Φαρσαλόν κατάφερε τότε να παίξει σε αρκετές διαφημίσεις της γαλλικής τηλεόρασης και σε ρόλους κομπάρσου για να μπορεί να έχει ένα ελάχιστο εισόδημα διαβίωσης. Ο ελληνικής καταγωγής μάνατζέρ του όμως, Κώστας Λαγάνας, κατηγορήθηκε για απάτες σε βαθμό κακουργήματος και διέφυγε  με άγνωστο μέχρι σήμερα τρόπο στην Αργεντινή. Στο μεταξύ ο Φαρσαλόν έβλεπε την καριέρα του να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και μόνο το 1976 κατάφερε να έχει την πρώτη του συμμετοχή σε μεγάλου μήκους ταινία που τον έκανε γνωστό ως ζεν πρεμιέ. Βέβαια ποτέ δεν κατόρθωσε να διακριθεί για τους ρόλους του και έμεινε στη σκιά γνωστότερων ονομάτων. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 του γνωστοποιήθηκε ότι στην Ελλάδα είχε σχηματιστεί ένα φανατικό κοινό γύρω από το όνομά του, καθώς για τους Έλληνες ήταν ομόηχο με  ένα διάσημο παραδοσιακό γλυκό. Ο ίδιος βέβαια δεν ενθουσιάστηκε ποτέ με αυτήν την είδηση, στο άκουσμα της οποίας μάλιστα συνήθιζε να αποκρίνεται πως στα γαλλικά δεν ακούγεται το γράμμα «χ» του ελληνικού «χαλβά».

Στα 40 του χρόνια κατηγορήθηκε ότι δολοφόνησε τη γυναίκα του, αφού εκείνη είχε δηλητηριαστεί από μια γαλλική σος που θυμίζει την ελληνική ταραμοσαλάτα. Οι υπόνοιες όμως ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων. Με πολλές αποτυχίες στο ενεργητικό του και σε κακή οικονομική κατάσταση πια, ο Φαρσαλόν αποφάσισε στα 63 του χρόνια να κάνει το μεγάλο βήμα και να δοκιμάσει την τύχη του, βάζοντας όλα τα εναπομείναντα χρήματά του σε μια  δραματική ταινία, στην οποία ο ίδιος εκτός από παραγωγός, θα ήταν και πρωταγωνιστής. Η ταινία με τίτλο «Ο χαμένος» ελληνογαλλικής παραγωγής, θα γυριζόταν στην ελληνική ύπαιθρο, ενώ ο Φαρσαλόν θα έβρισκε έτσι και μια ευκαιρία να κλείσει τα στόματα εκείνων των Ελλήνων που τον χλεύαζαν για το αστείο στη γλώσσα τους όνομά του. Η υπόθεση αφορούσε έναν άλλοτε επιτυχημένο μεσήλικα,που χάνοντας ό,τι σημαντικότερο είχε αποκτήσει στη ζωή του, ξεπερνούσε τα υπαρξιακά του αδιέξοδα συμβιώνοντας με καθημερινούς ανθρώπους του μεροκάματου. 

Με τα γυρίσματα να βρίσκονται  κάπου στη μέση, μια μέρα το συνεργείο μαζεύτηκε να φάει στο ταβερνάκι ενός χωριού λίγο έξω από τη Λάρισα. ΟΦαρσαλόν παρήγγειλε τα αγαπημένα του τηγανιτά καλαμαράκια αλλά ο μάγειρας και ιδιοκτήτης της ταβέρνας αρνήθηκε να του τα μαγειρέψει γιατί ήταν μέρα νηστείας και εκείνος σεβόταν βαθιά τις ορθόδοξες παραδόσεις. Ο Φαρσαλόν έγινε έξαλλος και εξέλαβε την συμπεριφορά του οικοδεσπότη σαν ασέβεια προς τον ίδιο, οπότε και λίγο έλλειψε οι δύο άνδρες να πιαστούν στα χέρια. Δυστυχώς τύχαινε ο ταβερνιάρης να είναι και κουμπάρος του Έλληνα σκηνοθέτη της ταινίας και έτσι παίρνοντας ο δεύτερος το μέρος του πρώτου στον τσακωμό, ο Φαρσαλόν εξοργίστηκε και αποσύρθηκε στη Γαλλία, με αποτέλεσμα η ταινία να μην ολοκληρωθεί ποτέ. Ο Φαρσαλόν αργότερα δήλωσε σε συνέντευξή του στο γαλλικό κανάλι tv 5 monde, ότι σταμάτησε την ταινία βασικά γιατί τον πλήγωσαν τα λόγια του σκηνοθέτη, ο οποίος σε μια αποστροφή του λόγου του, του είπε επί λέξει «Δεν θα γίνεις ποτέ πραγματικός Χαλβάς». Τραγικό όμως ήταν κυρίως το τέλος της ζωής του Φαρσαλόν, που τον βρήκε λίγα χρόνια μετά. Ένα σάπιο σανίδι έφυγε από το πάνω πάτωμα κακοσυντηρημένου σπιτιού φίλου του, στα γαλλικά προάστια, και τον βρήκε σε σημείο του μετωπιαίου λοβού του, αφήνοντάς τον ακαριαία νεκρό ενώ κοιμόταν. Τον γνωστό ηθοποιό βρήκε σκοτωμένο λίγες ώρες αργότερα ο φίλος του κάτω απ’ το σανίδι. Η δεύτερη τραγική ειρωνεία είναι δε πως την ίδια μέρα του θανάτου του, η ορθοδοξία γιόρταζε την Καθαρά Δευτέρα.