Έμφυλες Αποστασίες

«Είστε αποστάτες του φύλου σας, γιατί πουλήσατε τη γήινη φύση σας, προδότες του γέννους(sic) διότι αυτό δεν προάγει τις γεννήσεις και τις εκδηλώσεις σας πλαισιώνουν αλβανίδες και μασσόνες πολιτικοί. Παρακμιακοί για τον πολιτισμό μας που ήταν ο πρώτος πολιτισμός στην γη, καθώς δε σέβεστε ούτε τα μνημεία μας και βάζετε την μιαρή σας σημαία πάνω στον εύζωνα την Ακρόπολη και θα τιμωρηθείτε για αυτά όλα γιατί ο καιρός γας εγγύς για εσάς τους μεταλλαγμένους. Ζωα είναι χαρακτηρισμός που αδικεί τα ζώα. Αυτά δεν πουλάνε τη φύση τους .» 

Σύγχυση, τρικυμία εν κρανίω, φόβος. Η εν λόγω σχολιάτρια του facebook πέταξε στο μίξερ συνωμοσιολογίες, εθνικισμούς, ομοφοβίες και έφτιαξε ένα τοξικότατο ρόφημα. Έτσι, να μας το κεράσει, η δόλια, λίγες μέρες πριν το 15ο Athens Pride, στη συμπλήρωση των 50 χρόνων από τα γεγονότα του Stonewall. Επειδή, όμως, τίποτα δεν είναι πιο συνεκτικό από το παραλήρημα ενός φοβικού, ας κάνουμε μια φιλότιμη προσπάθεια να αποκωδικοποίησουμε τη λογόρροιά της. 

Οι μη ετεροφυλόφιλοι και cis άνθρωποι διαπράττουν σύμφωνα με την εν λόγω συμπολίτη μας κάποιου είδους προδοσία. Είναι «αποστάτες, που πουλάνε τη φύση τους.» Η σχολιάστρια αναλαμβάνει να υπερασπιστεί αυτή τη φυσική τάξη που νιώθει να διασαλεύεται. Τι είναι αυτό όμως που διακυβεύεται; Τι είναι αυτό που γεννά απειλή, ταραχή, φόβο, ανασφάλεια στα άτομα αυτά; Σάμπως η ιστορία των ανθρώπινων πολιτισμών δεν ήταν μια προσπάθεια διαφυγής από τις φυσικούς περιορισμούς; Αν είμαστε στοιχειωδώς καχύποπτοι, θα εικάσουμε πως κάποιου είδους προνόμια και ιεραρχίες περιφρουρούνται εδώ. Γιατί να νιώθει η γυναίκα αυτή εξαπατημένη και θυμωμένη; Ποιος την πρόδωσε; Οι άνθρωποι που επεξεργάζονται το σώμα τους; Που αλλάζουν αυτή τη περιβόητη φύση; Μα γύρω μας βλέπουμε συνεχώς τέτοιες επεξεργασίες. Μήπως νιώθει πως το ανακάτεμα των βεβαιοτήτων που κάνουν οι ΛΟΑΤΚΙ άνθρωποι είναι η πιο απλή και καθημερινή απόδειξη πως το φύλο δεν είναι ένα φυσικό πεπρωμένο, αλλά μια περίτεχνη και καλοδουλεμένη σκηνοθετικά παράσταση; Παιγμένη τόσες φορές που πια ξεχάσαμε ότι είναι και αυτή ένα μηχάνευμα, μια κόπια της οποίας πρωτότυπο ουδέποτε υπήρξε. Γιατί να μας κοροϊδεύει η τρανς γυναίκα; Τρομάζει πολύ η διαπίστωση πως ο τόνος της φωνής, η σκηνοθεσία του σώματος, το ρούχο, το μειδίαμα, μπορούν εύκολα να παρασταθούν, είναι εν δυνάμει κοινές ανθρώπινες εκφράσεις και κανείς δεν έχει τα αποκλειστικά πνευματικά τους δικαιώματα; Όλοι, όλες, όλα μπορούν να παίξουν με αυτές όσο και όταν θέλουν. Να αλλάξουν, να αναδημιουργήσουν, να απορρίψουν εικόνες, στιλ, ύφη, συμπεριφορές.  

Ζήσαμε μια τεταραετία ηχηρών αντιφάσεων. Αντίρροπες δυνάμεις συγκρούστηκαν. Ορατότητα και βία μαζί. Αναγνώριση και χλεύη. Νομική προστασία και κοινωνική ανασφάλεια.  Από τη μία η θέσπιση της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου. Από την άλλη, μια εκρηκτική βία ενάντια στα τρανς υποκείμενα. Από τη μία η καθιέρωση στα γυμνάσια μιας θεματικής εβδομάδας στην οποία – μεταξύ άλλων – θα συζητιόταν η σεξουαλικότητα, η ταυτότητα φύλου και οι έμφυλες βιαιότητες και από την άλλη συγκροτημένες και πυκνές αντιδράσεις προς αυτήν. Τα παραδείγματα πολλά. Δείχνουν πάντως ότι ο νομικός ακτιβισμός δημιουργεί ευκαιρίες, ρωγμές, εκπαιδεύει και συμβολοποιεί. Ο αγώνας, οι πολιτικές αυτές κινήσεις ποτέ όμως δεν είναι τελεσίδικες. Η ομοφοβία, η τρανσφοβία και ο σεξισμός είναι εδώ και οι αγώνες είναι μπροστά. Και οι αγώνες αυτοί μας χρειάζονται.