Τρίτωσε το κακό. Επιτέλους άρχισα να σκέφτομαι λίγο παραπάνω πώς θέλω να γεμίζω την άδεια σελίδα με την οποία ξεκινάει κάθε φορά το Into the Rabbit’s Hole. Η άδεια σελίδα είναι πάντα αγχωτική αλλά όσο περνάει ο καιρός νιώθω πως έχω πιο πολλή αυτοπεποίθηση να την κατευθύνω εκεί όπου θέλω και να ασχοληθώ με πράγματα που με ενδιαφέρουν, χωρίς να ψάχνω σαν παλαβός σε όλο το ίντερνετ για κάτι ενδιαφέρον.
Σκεφτόμουν λοιπόν πως στα δύο πρώτα Into the Rabbit’s Hole πρότεινα πάρα πολλά πνευματικά προϊοντα που παράχθηκαν σε χώρες εκτός της Ελλάδας και ήθελα λίγο να ισορροπήσω τις προτάσεις μου αυτή την εβδομάδα. Τρεις από τις σημερινές προτάσεις, ένα άρθρο και δύο μουσικά άλμπουμ, δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα και αξίζουν να επενδύσετε τον χρόνο και την ενέργειά σας.
Όπως πάντα, είμαι ανοιχτός σε ιδέες για το τι θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε αυτή τη στήλη και ποιο θα μπορούσε να είναι γενικά το φορμάτ της· αφήστε ένα σχόλιο από κάτω και το συζητάμε.
Για πάμε να δούμε τι ψάρια πιάσαμε.
Πράγματα να διαβάσεις
Τώρα θα μου πεις είναι λίγο χαζό να προτείνεις κείμενο από την ίδια ιστοσελίδα στην οποία ανεβάζεις τη στήλη σου αλλά εγώ θα διαφωνήσω γιατί το συγκεκριμένο κείμενο είναι ιδιαίτερα αξιόλογο και θεωρώ πως είναι πολύ σημαντικό να διαβαστεί και να συζητηθεί από όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Το άρθρο στο οποίο αναφέρομαι είναι το άρθρο για τον λαϊκισμό του Αντώνη Γαλανόπουλου. Μου άρεσε πολύ αυτό το κείμενο γιατί συζητάει την ουσία και τη δύναμη των λέξεων και πώς αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον δημόσιο διάλογο για να εξυπηρετήσουν πολιτικές ατζέντες. Ο λόγος (discourse για όποιον ενδιαφέρεται να το ψάξει παραπάνω και discourse analysis είναι η μέθοδος με την οποία εξετάζεται ο λόγος, για περισσότερα διαβάστε εδώ), πολλοί ερευνητές όπως ο Norman Fairclough, ο οποίος πρότεινε τη θεωρία της δύναμης του λόγου (language and power theory) αναλύουν πώς οι λέξεις και τα αφηγήματα/ιστορίες που παρουσιάζουνται στον δημόσιο διάλογο επηρεάζουν και προσπαθούν να καθοδηγήσουν το κοινό, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τα συμφέροντα των ομάδων που παράγουν τα συγκεκριμένα μηνύματα. Πολύ σημαντικό το να καταλάβουμε πως η λέξη «λαϊκισμός» δεν έχει από μόνη της αρνητική έννοια, αλλά της έχει δοθεί αρνητική έννοια. Το ενδιαφέρον για μένα σε όλο αυτό είναι πως η πλευρά που κατηγορείται για λαϊκισμό (οποιαδήποτε και αν είναι αυτή), αντί να προσπαθήσει να φέρει στην επιφάνεια τι πραγματικά σημαίνει η λέξη και να περάσει σε έναν διάλογο στον οποίο δεν διαστρεβλώνονται οι λέξεις, υιοθετεί την αρνητική σημειολογία της λέξης και κατηγορεί την αντίθετη πλευρά πως είναι αυτοί λαϊκιστές διαιωνίζοντας το πρόβλημα, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούμε μια λέξη που παίζει μέγιστο ρόλο στο πολιτικό debate της χώρας με λάθος τρόπο.
Ο τεχνολογικός ντετερμινισμός είναι μια θεωρία η οποία ερμηνεύει γεγονότα στα οποία κάθε αιτιότητα αποδίδεται στην τεχνολογία, χωρίς να εξετάζει τον ρόλο της κοινωνίας και των πολιτικών/οικονομικών συστημάτων. Κλασικά παραδείγματα τέτοια σκέψης είναι τα δυστοπικά σενάρια για το μέλλον ανθρωπότητας και της τεχνητής νοημοσύνης, σενάρια στα οποία η τεχνητή νοημοσύνη αποκτά συνείδηση και καταλήγουμε σκλάβοι των μηχανών (βλέπε τριλογία Matrix). Ακόμα και να καταφέρουμε κάποια στιγμή να φτιάξουμε μηχανές με συνείδηση, αυτό δεν σημαίνει ότι οι μηχανές θα θέλουν να μας κάνουν σκλαβους τους ή ότι θα λύσουν όλα τα προβλήματά μας, όπως υποστηρίζει η αντίθετη –σαφέστατα πιο ουτοπική– πλευρά. Αν θέλουμε να χτίσουμε έναν δημιουργικό διάλογο σχετικά με τη σχέση μας με την τεχνολογία, το θέμα συζήτησης θα πρέπει είναι το πως φτάσαμε μέχρι εκεί (είτε σε ένα δυστοπικό, είτε ένα ουτοπικό μέλλον, είτε σε κάτι ενδιάμεσο) γιατί η τεχνολογία δεν εξελίσσεται μόνη της. Η συγκεκριμένη ιδέα είναι και η κεντρική ιδέα του τεχνολογικού ντετερμινισμού: ότι υπάρχει μια αόρατη δύναμη που κατευθύνει την τεχνολογία και αυτή με τη σειρά της επηρεάζει την καθημερινότητά μας. Η τεχνολογία όμως κατευθύνεται από τους ανθρώπους – και αν ποτέ καταλήξουμε σκλάβοι των μηχανών, θα έχουν παρθεί πολλές λάθος αποφάσεις από ανθρώπους στο ενδιάμεσο. Οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις καθορίζουν την εξέλιξη αλλά και τη σχέση μας με την τεχνολογία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η τεχνολογία δεν επηρεάζει τις ζωές μας· η σχέση είναι αμφίδρομη και όχι μονόδρομη. Το συγκεκριμένο άρθρο εξετάζει τον τεχνολογικό ντετερμινισμό και πώς μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον των τεχνολογιών και των κοινωνιών μας.
Πράγματα να ακούσεις
Η Logarithm είναι μια μικρή δισκογραφική εταιρία με βάση την Ελλάδα η οποία εδώ και χρόνια κυκλοφορεί πολύ ποιοτικές κασέτες από πολύ αξιόλογους μουσικούς και συγκροτήματα. Η συλλογή View Master που σας προτείνω να ακούσετε περιλαμβάνει κομμάτια τα οποία γράφτηκαν από μουσικούς, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν συνεργαστεί για κάποια παλιότερη κυκλοφορία τους με τη Logarithm. Πολύ καλή εισαγωγή στο στυλ και τον κατάλογο της εταιρίας, προσωπικές αδυναμίες μου από τις παλιότερες κυκλοφορίες τους είναι το Our Hidden Emotions από Esoteric Sob και Figurant και το Gutter Tapes από Lazy Aftershow.
Η Numb Capsule είναι ακόμα μια μικρή εταιρία με βάση την Ελλάδα –και συγκεκριμένα τη Θεσσαλονίκη–, η οποία κινείται σε παρόμοιους ήχους με τη Logarithm (ίσως με λίγο παραπάνω έμφαση σε μουσικές με ηλεκτρονικά στοιχεία) και αξίζει να τσεκάρετε τις ωραίες κυκλοφορίες που έχουν βγάλει. Εγώ θα σας προτείνω συγκεκριμένα τον δίσκο Lamprophonies των Fragile Balloon. Πάρτε και μια πολύ ωραία συνέντευξη με ακατάπαυστο name-dropping, αν θέλετε να ακούσετε και μουσικές που επηρέασαν τη δημιουργία του δίσκου.
Πράγματα να δεις
Αν υπάρχει ακόμα κάποιος που δεν το ξέρει, να σας ενημερώσω πως το Facebook και το Instagram, το οποίο ανήκει στη Facebook και έχει παρόμοιoυς κανόνες και ακολουθεί τις πολιτικές της ίδιας εταιρίας, τα έχουν κάνει σκατά σε διάφορα επίπεδα. Δεν αναφέρομαι στο γεγονός ότι εδώ και χρόνια έχει γεμίσει με διαφημίσεις και είναι ξεκάθαρο πλέον πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα βγάλουν λεφτά διαφημίζοντας (κυρίως) άχρηστα προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά στο πώς έχει μεταμορφωθεί σε μια ανεξέλεγκτη μηχανή παραγωγής δεδομένων, τα οποία πωλούνται με σκοπό όχι μόνο τη διαφήμιση πρωιόντων αλλά και τη διενέργεια πολιτικής προπαγάνδας, όπως στην περίπτωση της Cambridge Analytica κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών στην οποία εκλέχτηκε τελικά ο Trump, αλλά και κατά τη διάρκεια της εκστρατείας πριν το δημοψήφισμα για το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το παρακάτω βιντεάκι προσφέρει μια νέα πτυχή της κακής διαχείρισης των δεδομένων και των δραστηριοτήτων της επιχείρησης, η οποία από ό,τι φαίνεται κάνει outsourcing σημαντικές δραστηριότητές της, όπως την έρευνα για το τι είναι αποδεκτό περιεχόμενο και μπορεί να μείνει αναρτημένο στο Facebook και το Instagram. Οι άνθρωποι που φιλτράρουν το περιεχόμενο αναρτήσεων με παράνομο και βλαβερό περιεχόμενο, όπως η κακοποίηση ζώων αλλά και ανθρώπων, δουλεύουν υπό απαράδεκτες συνθήκες και, όπως λένε και οι ίδιοι στο βίντεο, πολλές φορές τα συγκεκριμένα βιντεάκια δεν κατεβαίνουν καν από τις πλατφόρμες – ή και αν κατέβουν εμφανίζονται ξανά πολύ σύντομα. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσο μακριά είναι η post social media εποχή ή έστω πότε το Facebook θα χάσει καίριο έδαφος στην αγορά.
Αυτά. Διαβάστε, ακούστε και δείτε και τα ξαναλέμε σε 2 βδομάδες.
Social Links: