Όπως έγινε γνωστό χθες από επώνυμη καταγγελία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην απογευματινή προβολή τη ταινίας «Joker» στον κινηματογράφο Αελλώ, έπειτα από καταγγελία και υπόδειξη υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού, αστυνομικοί εισέβαλλαν στην αίθουσα και απομάκρυναν τους ανήλικους θεατές παραδίδοντας τους στους γονείς τους και μεταφέροντας τους υπεύθυνους του κινηματογράφου στο τμήμα. Το ίδιο συνέβη και το Σάββατο στο Village του Mall στο Μαρούσι, με τον υπεύθυνο του σινεμά να αφήνεται ελεύθερος ύστερα από προφορική εντολή του εισαγγελέα.
Αυτό που ξεκίνησε ως μια καταγγελία με συγκεχυμένες πληροφορίες, εξελίχθηκε σε ρεπορτάζ από τα κυρίαρχα ΜΜΕ ενισχύοντας τη θέση της καταγγελίας αφού, όπως αποδείχτηκε, πράγματι υπήρξαν αυτού του είδους οι εισβολές από την αστυνομία στους κινηματογράφους . Ο λόγος (discourse) γύρω από τα περιστατικά φούντωσε εντός και εκτός social media με πολλούς διαδικτυακούς λογαριασμούς να αμφισβητούν ακόμα και την αλήθεια των γεγονότων κάνοντας λόγο για «fake news». Σήμερα βέβαια η Υπουργός Πολιτισμού παραδέχτηκε τις εφόδους τονίζοντας ότι η ηγεσία του υπουργείου δεν γνώριζε τίποτα, όπως και αυτή του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, και ότι οι δύο υπάλληλοι ενέργησαν αυτόβουλα. Και εδώ ξεκινά το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Ο όλος διάλογος που έχει παράγει η έξοδος και η προβολή της ταινίας στους κινηματογράφους και η αναπάντεχη πρόσληψη και απήχηση της παγκοσμίως αλλά και από το ελληνικό κοινό – πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι την είδαν στην Ελλάδα κάνοντας την μία από τις πιο επιτυχημένες ταινίες εισπρακτικά την τελευταία δεκαετία- αναδεικνύουν το «Joker» του Todd Phillips ως ένα από τα πιο hot θέματα της pop κουλτούρας δημιουργώντας έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ αυτών που αναλύουν την ταινία βάζοντας μπροστά το πολιτικό της νόημα και περιεχόμενο, καθώς και το πρόταγμα της για ανυπακοή και αντίσταση στις πλούσιες ελίτ με εικονικό μπροστάρη τον supervillain της DC. Φυσικά υπάρχει και μπόλικη τοξικότητα όσον αφορά το διάλογο για την ταινία αλλά πως θα μπορούσε και αλλιώς αφού μιλάμε για ένα από τα Άγια Δισκοπότηρα της geek κουλτούρας και των απανταχού fanboys, ίσως των λιγότερο ψύχραιμων θεατών κινηματογραφικών ταινιών στο κόσμο.
Αυτή η μαζικότητα και η απήχηση των ιδεών της ταινίας, κυρίως στο ανήλικο κοινό, φαίνεται ότι ενόχλησε το κυβερνητικό σχέδιο για «επιστροφή στην κανονικότητα». Ακόμα κι αν πιστέψουμε ότι δεν υπήρχε άνωθεν εντολή για τις εισβολές της αστυνομίας στα σινεμα, η παραπάνω ενέργεια διευκολύνθηκε από το ιδεολογικό στίγμα και πλαίσιο που επιχειρεί να θέσει η νέα διακυβέρνηση της χώρας. Γιατί η κυρίαρχη ιδεολογία έχει την ιδιότητα να διαχέεται. Επομένως, οι υπάλληλοι έπραξαν υπό το πρίσμα της επιβαλλόμενης «κανονικότητας».
Οι αστυνομικοί έφοδοι στους κινηματογράφους με στόχο τους ανήλικους υπό την επίφαση υποταγής στο γράμμα του νόμου περί ακαταλληλότητας του προγράμματος, καταδεικνύουν δύο πράγματα. Πρώτον, το θέμα της ταινίας και η απήχηση της ενοχλούν γι΄ αυτό και καταφεύγουν σε πρακτικές της μετεμφυλιακής δεξιάς και δεύτερον, η ΝΔ επιδιώκει να εμφανίζεται άτεγκτη σε θέματα νομιμότητας για να ικανοποιήσει τα ένστικτα μεγάλης μερίδας των ψηφοφόρων της για επιστροφή στην κανονικότητα και μάλιστα σ΄ ένα πεδίο, όπως αυτό του πολιτισμού, που είναι και «εύκολο» και ασφαλές».
Το κανονιστικό πλαίσιο της σήμανσης των κινηματογραφικών ταινιών και η συνακόλουθη απαγόρευση ή μη εισόδου σε ανήλικους, είναι τουλάχιστον προβληματικό και, όσον αφορά τη χώρα μας, κοινωνικά και πολιτικά φορτισμένο, αφού η λογοκρισία και οι έλεγχοι στους κινηματογράφους είναι πρακτικές συνυφασμένες με τη χούντα.
Όσα χρόνια θυμάμαι δεν έχω συναντήσει απαγόρευση εισόδου ανηλίκου σε ταινία παρά μόνο αν πρόκειται για (hardcore πορνό ή για κάποιο spatter horror με μπόλικο gore, όπου με παρουσία και συνοδεία ενηλίκου το θέμα λυνόταν. Μπορώ να σκεφτώ πρόχειρα δύο με τρεις ταινίες που είδα πρόσφατα στην αίθουσα, με αρκετούς πιτσιρικάδες μέσα, οι οποίες, ως θέαμα, μπορούσαν να κρατήσουν εκτός αίθουσας τους ανήλικους (βλ. ΙT 2). Επομένως, φταίει το θέμα του «Joker» και όχι οι δύο σκηνές γραφικής βίας που έχει το έργο. Άλλωστε, αν αρχίσουμε να αφήνουμε τους ανήλικους θεατές εκτός αίθουσας, τότε ΟΛΕΣ οι ταινίες τρόμου εντός και εκτός χώρας θα βουλιάξουν εισπρακτικά αφού το συγκεκριμένο είδος ταινιών στηρίζεται στο ταμείο από αυτές τις ηλικιακές ομάδες και στην “απαγορευμένη” θέαση τους από τους ανήλικους θεατές, σαν ένα είδος «περάσματος» στην ενηλικίωση μέσω της αψήφησης της «ακαταλληλότητας».
Η ταχεία διαδικασία συντηρητικοποίησης της δημόσιας σφαίρας και επιμέρους πρακτικών και εμπειριών της ιδιωτικής είναι προφανής. Τα tweets του Μπογδάνου για τους σταυρούς στο Μοναστηράκι είναι αίτια και όχι συμπτώματα της αρρώστιας. Αρχίζουμε και παίρνουμε γεύση της ελληνικής εκδοχής της νεοφιλελεύθερης κυβερνησιμότητας.
ΟΙ πολιτικές συνδηλώσεις της ταινίας και το προφίλ του κοινού της-νεανικού λόγω της προέλευσης του θέματος από το χώρο των κόμικ- ενόχλησε. Μόνο ακραίες κυβερνήσεις φοβούνται τη πολιτική που παράγει μια κινηματογραφική ταινία, ακόμα και αν έχουμε ενστάσεις για του είδους της πολιτικής που παράγει το (συγκεκριμένο) κινηματογραφικό έργο
Και ναι. Στην Ελλάδα έχουμε ένα συνονθύλευμα νεοφιλελεύθερων, εθνολαΐκιστών και ακροδεξιών που συνθέτουν μια ακραία κυβέρνηση.
Social Links: