Οι Άγγλοι, όταν πεθάνει ο βασιλιάς, συνηθίζουν να λένε «The king is dead, long live the king!». Έτσι κι εμείς οι γνήσιοι μανατζαραίοι μπορούμε να αναφωνήσουμε «The FM 2015 is over, let’s play the FM 2016!». Μια ακόμα σεζόν τελείωσε. Ώρες ατελείωτου καψίματος, σπασμένων ποντικιών, πληκτρολογίων, οθονών, και ένα σωρό παρατημένα saves μας αφήνουν χρόνους και πλέον είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το νέο FM 2016.
Σημείο τομής για τους απανταχού μανατζερικούς είναι η 12η Φεβρουαρίου 2005, όταν και κάνει την εμφάνισή του για πρώτη φορά το FM 2005 –με τη γνωστή σε όλους ιστορία μεταξύ των έως τότε συντελεστών του παιχνιδιού. Προφανώς και όλοι παίζαμε το Championship πριν, αλλά το Football Manager είναι αυτό που κατάφερε να κάνει το όνειρο κάθε wannabe coach πραγματικότητα. Το βλέμμα κολλημένο είτε στις κουκκιδίτσες που όργωναν τα γήπεδα, είτε στα νέα και εξελιγμένα 3D γραφικά που μας πήγαν σε άλλο επίπεδο και φυσικά, με τη σκέψη στην επερχόμενη μεταγραφική περίοδο: Από τους Freddy Adu, Sherman Cardenas, Maxin Tsigalko, μέχρι τους Lucas Romero, Eder Alvarez Balanta και Gabriel Barbosa είναι τόσα ονόματα, τόσα τα χαρτιά με τακτικές πάνω στο γραφείο μας και τόσα τα συμβόλαια, που θα γέμιζαν τόμους.
Κάθε χρόνο εκεί περί τα μέσα του Νοέμβρη, άλλοτε λίγο νωρίτερα, άλλοτε λίγο αργότερα, είναι Χριστούγεννα, Πάσχα και Πρωτοχρονιά μαζί. Το νέο Manager βγαίνει, τα pc παίρνουν φωτιά και οι καρέκλες γίνονται ένα με το δέρμα μας. Οι δυο πρώτες σεζόν πρέπει να βγουν το πολύ μέσα σε 2 μέρες, έτσι για να πάρουμε μια ισχυρή δόση του παιχνιδιού, να δούμε τα νέα ταλέντα και μετά να περηφανευόμαστε για τις ανακαλύψεις μας. Αγαπημένη φράση μανατζερικών, όταν βλέπουν την ομάδα τους, in real life, να σέρνεται: «Μα τι πάνε και παίρνουν τα παλτά, χάθηκε ο κόσμος να ‘φέρναν τον Adu να το πάρουμε από Δεκέμβρη το πρωτάθλημα; Σκάουτερ δεν έχουν; Έλεος!». Παρεμπιπτόντως, ο Adu ήρθε στην Ελλάδα, αλλά έπαιξε τόσο καλά όσο ο Μπόρχα και ο Ροντρίγκο Σόουζα.
Οι τακτικές απ’ την άλλη, μοιάζουν με τον άλυτο γρίφο του Αϊνστάιν που όμως κάθε καλός μάνατζερ, που σέβεται τον εαυτό του, καλείται και πρέπει να λύσει, αν φυσικά θέλει να σηκώσει κούπα-ες, στο τέλος της σεζόν. Κλασικό 4-4-2, 4-3-3, 4-2-3-1, 4-5-1, 3-5-2, ποιο απ’ όλα; Σε ποια παραλλαγή; Τι ρόλο να δώσεις στους παίχτες που έχεις; Πας φουλ επίθεση την ομάδα ή παίζεις ταμπούρι για το μισό μηδέν; Διλήμματα που όταν ένας σωστός μάνατζερ πέφτει για ύπνο τον κάνουν να στριφογυρνά στο κρεβάτι περιμένοντας να περάσουν οι ώρες, για να πει πως ξεκουράστηκε και να ξαναπιάσει το ποντίκι και το πληκτρολόγιο. Γιατί το Football Manager δεν είναι ένα απλό παιχνίδι, είναι εθισμός, είναι αυτό το μαγικό πραγματάκι που καταφέρνει να κάνει προπονηταρά κάθε προπονητή εξέδρας και παιχτούρα κάθε κατσιαπλά που θα του δείξεις εμπιστοσύνη, στοργή και προδέρμ και θα τον λιώσεις στις προπονήσεις και στους αγώνες.
Όταν λοιπόν σε ρωτάει κάποιος που δεν παίζει manager (αλήθεια υπάρχουν και τέτοιοι;): «Τι κάνεις και ασχολείσαι τόσες ώρες με αυτό το παιχνίδι δεν καταλαβαίνω;!» φυσικά η απάντηση είναι μία και αυτόματη: «Λέγε εσύ, όταν μια μέρα εγώ θα κάθομαι στο πάγκο πραγματικής ομάδας και θα με παρακαλάς για εισιτήρια τότε μιλάμε». Όποιος δεν έχει παίξει δεν μπορεί να καταλάβει το μεγαλείο του παιχνιδιού κι όποιος έπαιξε και το παράτησε μάλλον θα έχει κάποιο πρόβλημα που δεν έχει ανακαλύψει. Υπάρχουν πολλοί τύποι προπονητών και το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα σε όλους να καλύψουν τα αρρωστημένα θέλω τους.
Ένας αποχαιρετισμός είναι πάντα δύσκολος, όταν έχεις χτίσει ομάδες που πάνε τρένο, αλλά πάντα περιμένεις με ανυπομονησία τη νέα πρόκληση. Αγαπημένο μου σύστημα στο FM 2015, το 4-1-2-1-2, με 2 δημιουργικούς κεντρικούς αμυντικούς, δύο επιθετικά πλάγια μπακ, 1 οργανωτή ακριβώς μπροστά απ’ την άμυνα, 2 εξτρέμ σε υποστηρικτικό ρόλο, 1 κρυφό επιθετικό, 1 επιθετικό με βάθος και 1 προωθημένο επιθετικό. Με λίγα λόγια όλα για το γκολ, αν και όταν συναντούσα ομάδες με γεμάτο κέντρο έπρεπε δυστυχώς, να αλλάζω το σύστημα. Τι να κάνουμε όμως, αυτά έχει το μάνατζερ.
Σε επίπεδο παιχτών, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ένα όνομα υπήρχε στο μυαλό: Eder Alvarez Balanta. Όλοι οι άλλοι ήταν κομπάρσοι γύρω του! Μπορεί ο Ολυμπιακός να μην τον πήρε στην πραγματικότητα -γιατί αν τον έπαιρνε, πιστέψτε με, θα ήμουν σίγουρα στην επιτροπή υποδοχής στο αεροδρόμιο-, αλλά προσωπικά και τον πήρα και τον κράτησα και τον είχα πάντα κορώνα στο κεφάλι μου με το υψηλότερο συμβόλαιο στην ομάδα, μέχρι την αποφράδα στιγμή που η Chelsea χτύπησε τη ρήτρα 35 εκατομμυρίων.
Υπάρχουν πάρα πολλά που θα μπορούσαν να γραφτούν ακόμα, τίτλοι που πήρε η ομάδα, ρεκόρ μεταγραφών, προπονητικό επιτελείο, προτάσεις, χαμένοι τελικοί, όλα ήταν μέρος τους ταξιδιού που πέρασε και πέρασε ωραία. Τώρα όμως έχουμε πάρει μια νέα κατάλευκη κόλλα χαρτί, έχουμε σημειώσει τα πρώτα ονόματα που πρέπει να τσεκάρουμε, τις πρώτες αδυναμίες της ομάδας που σκοπεύουμε να κοουτσάρουμε και περιμένουμε να δούμε και την αποτύπωση των παιχτών μας στο παιχνίδι. Το νέο FM θα είναι εδώ στις 13/11/2016, με αρκετά νέα κόλπα να ανακαλύψουμε και αρκετές νέες επισημάνσεις που θα χρειαστεί να κάνουμε για το επόμενο. Άλλωστε είπαμε, το Football Manager, δεν είναι ένα απλό παιχνίδι, είναι κάτι παραπάνω, είναι κάτι από εμάς που κάθε χρόνο θέλουμε να το βλέπουμε ακόμα καλύτερο, ρεαλιστικότερο, με το όνειρο πως κάποια μέρα θα αναγνωριστεί η αξία μας και θα βρεθούμε στο τιμόνι μιας πραγματικής ομάδας.
Social Links: