– Άνοιξα μόνος το γραφειάκι σήμερα, περίεργο, πού εξαφανίστηκαν όλοι; – Άκουσα νταούλια και ζουρνά ακριβώς έξω από το γραφειάκι, τους κατεργάρηδες, το ήξερα ότι μου έκαναν κάποιο κακόγουστο αστείο! Άνοιξα την πόρτα. Δεν ήταν κανένας εκεί.
– Ο ψυχολόγος μου διέγνωσε κατάθλιψη, ανοησίες, απλά περνάω μια περίοδο κομματικής εσωστρέφειας. Ξεκίνησα group therapy. Εκεί συνάντησα παιδιά από τη νεολαία της Δημοκρατικής Συμμαχίας και της Δημοκρατικής Αναγέννησης. Και της Πολιτικής Άνοιξης. Σταμάτησα το group therapy.
– Άρχισα να μιλάω μόνος μου στο γραφειάκι για να ακούγεται φασαρία απ’ έξω. – Σταμάτησα να μιλάω μόνος μου. Ένας από τους χαρακτήρες μου, ο Γιώργος, δε μου γέμιζε καθόλου το μάτι. Αργά ή γρήγορα θα μου την έφερνε πισώπλατα. – Μάλλον θα πρέπει να ακυρώσω την εκδρομή στην Αράχωβα. Έκλεισα όμως εκδρομή για το Πεδίον του Άρεως. Ενδοτουρισμός, ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη! Μπορεί να μην έχει χιόνι αλλά ούτως ή άλλως όλοι οι Πασπίτες είμαστε μοναδικοί και ιδιαίτεροι, σαν χιονονιφάδες.
-Κανονίσαμε 5x5 σήμερα με τα παιδιά. Χρειαζόμαστε άλλους 9.
– Εκτύπωσα 6.000 αφίσες για το πάρτι υποδοχής πρωτοετών. Τις στοίβαξα όμορφα στο γραφείο μου. Περίμενα. Έκανα μερικά κόλπα με το στυλό μου, τσαλάκωσα μερικές και έπαιξα καλάθια με τον κάδο σκουπιδιών. Τις υπόλοιπες τις έκανα origami φρούριο, κούρνιαξα μέσα και αποκοιμήθηκα εκεί.
– Με ξύπνησε ο επιστάτης. Είχα αποκοιμηθεί στο γραφειάκι. Ώρα για δουλειά, έχω τόσα πράγματα να κάνω, να εκτυπώσω σημειώσεις, θέματα για την εξεταστική! Ο επιστάτης με ρώτησε τι δουλειά είχα στην αποθήκη με τα χαρτικά, τον ρώτησα εκνευρισμένος τι δουλειά έχει αυτός στο γραφειάκι της ΠΑΣΠ. Μου είπε ότι γραφειάκι της ΠΑΣΠ δεν έχει υπάρξει από το 2012 στη Σχολή.
– Έχουν μπουκάρει στο γραφειάκι κάτι τύποι και κολλάνε αφίσες της Νεολαίας της Πρωτοβουλίας των 58. Άρχισα να φωνάζω ότι αυτό είναι ανεπίτρεπτο, μα όσο δυνατά και να φώναζα με αγνοούσαν επιδεικτικά! Τους πέταξα πάκους με σημειώσεις στο κεφάλι και άρχισαν να τρέχουν φανερά τρομοκρατημένοι. ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ! ΔΙΚΟ ΜΟΥ!
– Άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα. Ήταν ο επιστάτης, ήταν διαφορετικός από την τελευταία φορά. Με ρώτησε αν ήμουν έτοιμος επιτέλους να προχωρήσω. Θυμήθηκα την κοπέλα μου και του είπα ότι πρέπει να την δω μια τελευταία φορά και μου εξήγησε ότι σύμφωνα με τους κανόνες είναι υποχρεωμένος να μου το επιτρέψει, αρκεί η συνεύρεση μας να περιλαμβάνει φυσικά κάποια χειροτεχνία ή κάποια δημιουργία αγγειοπλαστικής.
– Την βρήκα στο εργαστήρι αγγειοπλαστικής της και κρατώντας τα χέρια της τη βοήθησα να φτιάξει μια προτομή του Ανδρέα. Ψέλλισε το όνομα μου και κοίταξε γύρω.
– Τι μαλάκας είμαι, έπρεπε να πάω μια τελευταία φορά στη Ντόλτσε στο Περιστέρι που έχει τετρακίνητα
Social Links: