To 1997 με το album «Homework», πρωτοεμφανίζονται μπροστά μας οι Γάλλοι Daft Punk, δηλαδή ο Thomas Bangalter και ο Guy-Manuel de Homem-Christo με κάτιφουτουριστικά κράνη.
Και με το κομμάτι «Revolution 909» (με την παραγωγή και την κατάληξη της σάλτσας ντομάτας) και με το πρώτο single τους, το «Da Funk», δείχνουν ότι έχουν ένα άρτιο και ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό project μέσα από το κράνος τους. Ειδικά το εθιστικό αυτό track, είχε εντυπωσιάσει πολύ κόσμο σαν και του λόγου μου στα 14, όταν έσκασε εκείνο το βιντεοκλίπ με την ταινία μικρού μήκους με τον σκυλάνθρωπο και τη μουσική τους να’ναι απλά το soundtrack.
15 χρόνια μετά και με την πάροδο δύο ακόμα σημαντικών για την ηλεκτρονική μουσική κυκλοφοριών, το 2013 παραλαμβάνουν το βραβείο grammy για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς.
Και ερχόμαστε να σας πούμε το γιατί ή έστω να σας φορτώσουμε με έξτρα υποκειμενικές υπερβολές και κλισέ εκφράσεις μουσικοπεριοδικών που διαβάζαμε στα 18. Όπως και να ‘χει it goes like this:
v
Ξεκινάει με τη σκυλάδικη εισαγωγή του «Give life back to music» (που πολύ ταιριαστά έγινε mash–up με τραγούδι της Άντζελας Δημητρίου). Συνεχίζει με το loungeδεύτερο κομμάτι με τα κάπως ενοχλητικά φωνητικά για να έρθει ο τιτάνας ο Γιώργης ο Μπιστικέας της dance σκηνής των 80’s για να τα πει και να δείξει πώς γίνεται σωστά, στο «Giorgio by Moroder».
Τέταρτο κομμάτι επίσης τσιλαριστό με τη συμμετοχή του Chilly Gonzalez. Και ακολουθούν τα για μένα 2 πολύ δυνατά χαρτιά του δίσκου: Το πραγματικά cool «Instantcrush» με το καταπληκτικό κιθαρόνι πριν το τελευταίο ρεφραίν συνοδευόμενο με τα φωνητικά του τραγουδιστή των Strokes και το χορευτικά ξεσηκωτικό «Loseyourself to dance», αποθέωση του funk και φόρος τιμής στη σκηνή της Motown.
Tο έβδομο κομμάτι με το όνομα «Τouch» θεωρώ ότι αποτελεί την πιο ευαίσθητη στιγμή του album, με πραγματικά εμπνευσμένους στίχους (πχ «you almost convincedme I’m real») και από πίσω σοφτ μουσικούλα από τις ταινίες Blaxpoitation των 70’s που καταλήγει σε ένα πολύ όμορφο τζαζ ροκ κομμάτι.
Φυσικά μετά ακολουθεί το υπερχιτάκι, το «Get Lucky» που το ακούσαμε σε κάθε πιθανή και απίθανη διασκευή (mash–up με Νταλάρα, με το «εισαμαρτωλή» ακόμα και τρας ελληνική με το τίμιο όνομα «αυτό το καλοκαιρΆΚΙ»), αλλά ήρθε η ώρα να ακούσετε και την ολοκαίνουρια βερσιόν που δίχασε κοινό και κριτικούς, πολιτικά και αισθητικά.
Μετά από αυτό το όμορφο ιντερλούδιο, συνεχίζουμε με το ένατο κομμάτι («Beyond») που ξεκινάει με παιανίσματα, αλλά τελικά αποτελεί μια γέφυρα μαζί με το δέκατο προς το τελείωμα. Και εκεί που νομίζεις ότι το άλμπουμ αυτό θα ακολουθήσει την πεπατημένη με τα fillers στο τέλος, δηλαδή με τα μέτρια κομμάτια που ανέκαθεν επέλεγαν οι καλλιτέχνες να κλείσουν το εκάστοτε άλμπουμ, θα σκάσει η πραγματική έκπληξη στο δεκατοτρίτο και τυχερό, με την ονομασία «Contact».
Και ναι, αναγνώστη μου, δεν θυμήθηκα έτσι το album του 2013 επειδή μου ‘ρθε στην τρέλα μου όπως σε εκείνον τον συμπαθή τύπο στην κλασική φάρσα. Απλώς ποτέ δεν είχα φτάσει στο outro, γιατί μεταξύ μας ποιος ακούει όντως το outro; Απλώς είχα πρόσφατα την τύχη λόγω αυξημένης κίνησης στις πολυσύχναστες νυχτερινές αθηναϊκές λεωφόρους, στο βολάν, να φτάσω έως εκεί. Και συνέβη η Αποκάλυψη του Ιωάννη:
Ξεκινάμε με ανταπόκριση από ασύρματο (όχι ταξί, και καλά διάστημα) και ένα πολύ όμορφο ξανακουσμένο νομίζω μοτίβο από τα παλιά, τώρα κοντά σε Mozart, σεChopin, δεν είμαι σίγουρος, η κλασική μου μουσική παιδεία φτάνει μέχρι το «ρε ντο φα σι σι, ρε ντο φα σι σι, ρε ντο φα σι ρε σι ντο σι σι». 1.47 και ενώ η αρμονία συνεχίζεται, μπαίνουν διακριτικά κρουστά που στο σωτήριο 3.20 εξελίσσονται στα καλύτερα κρουστά που έχω ακούσει ποτέ σε dance κομμάτι (και έχω ακούσει πολύ ντάπα ντούπα στη ζωή μου σε υπόγες και lofts). Κάπου πριν το 4ο λεπτό μαζί με το μοτίβο και τα μανιασμένα drums, χώνεται και μία φυσούνα που γκαζώνει προοδευτικά μέχρι να σου πάρει τα μυαλά για τα καλά.
Έχεις τριπάρει με φυσικό τρόπο και αυτό είναι το πολυτιμότερο δώρο. Ο γεμάτος εικόνες κινηματογραφικός επίλογος που θα κλείσει το κομμάτι και το album είναι αυτός που τους αρμόζει.
Μάλλον μιλάμε για ένα καλλιτεχνικό έργο που θα μνημονεύεται μέχρι το τέλος των χρόνων.
Social Links: