Ας ξεκινήσουμε από τα τετριμμένα: Ζάκυνθος, το φιόρο του Λεβάντε, η πατρίδα του Σολωμού, του Κάλβου, του Ξενόπουλου, του Πλέσσα, του Λάγιου και τόσων άλλων… Μάλλον πάρα πολύ τετριμμένα, τόσο που θυμίζουν τις πρώτες λέξεις των πιο βαρετών τουριστικών οδηγών, οπότε ας το πάμε αλλιώς.
Βρισκόμαστε στην εποχή του χρόνου που βγαίνεις απ’ το σπίτι και η θερμοκρασία σου λέει να πάρεις τα βουνά και τις θάλασσες. Πας στη δουλειά και το μυαλό κάνει σχέδια διακοπών -χωρίς άτοκα διακοποδάνεια. Ξέρω, πολλά τα μέρη που θα μπορούσες να πας, πάρα πολλά και όλα υπέροχα. Ένα από αυτά είναι και η Ζάκυνθος ή Ζάκυθος (χωρίς «ν» σύμφωνα με την ντοπιολαλιά), το Ζάντε ή Τζάντε. Είναι όμως η Ζάκυθος ένα ακόμα ελληνικό νησί που θα περάσεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές ή είναι κάτι τελείως διαφορετικό που θα σε κερδίσει άπαξ και το «παπόρο» πάρει τη «στρίψη» για να «αριβάρει» η αφεντιά σου στο νησί;
Το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσεις μπαίνοντας με το καράβι στο λιμάνι του νησιού είναι ο παραλιακός δρόμος της χώρας της Ζακύνθου με την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, πολιούχου του νησιού, να δεσπόζει σε πρώτο πλάνο. Εικόνα μαγευτική είτε φτάσεις μέρα, είτε νύχτα.
Δε θα αναλωθώ σε αναφορές σχετικά με τη διαμονή, διότι πρώτον είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό και δεύτερον δεν είναι αυτός ο σκοπός του παρόντος κειμένου. Πού είχαμε μείνει λοιπόν; Α, ναι! Φτάνεις στη Ζάκυθο… Τακτοποιείσαι στο εκάστοτε μέρος που έχεις επιλέξει. Κάνεις ένα μπάνιο (πώς θα βγεις στο νησί καλοκαιριάτικα;) κι ετοιμάζεσαι για την πρώτη σου βόλτα (μπάνιο από την επόμενη μέρα, ξέρω είσαι κουρασμένος απ’ το ταξίδι…). Στάση πρώτη λοιπόν, Χώρα! Αυτός ο παραλιακός δρόμος που περνά μπροστά απ’ το λιμάνι, την εκκλησία του Αγίου, το δημοτικό σχολείου του Άμμου θα σε οδηγήσει στις δυο υπέροχες πλατείες, Σολωμού και Αγίου Μάρκου. Μια βόλτα εκεί θα σε πείσει, ήδη από τα πρώτα λεπτά, πως έχεις κάνει τη σωστή επιλογή για τις διακοπές σου, μα να είσαι βέβαιος ακόμα δεν έχει δει τίποτα… Παρκάροντας -αν βρεις θέση- ξεκινάς την «περατζάδα» σου από την πλατεία Σολωμού, όπου σίγουρα θα δεις τον Κόκκινο Βράχο, μαγαζί συνώνυμο της πλατείας, που σίγουρα αξίζει να επισκεφτείς. Αν ο Κόκκινος Βράχος δε σε εκφράζει, μην απογοητευτείς, συνέχισε προς την πλατεία Αγίου Μάρκου που σίγουρα θα βρεις ένα υπέροχο μέρος να πιεις τον καφέ σου.
Στο νησί έφτασες. Στο δωμάτιο τακτοποιήθηκες. Τον καφέ σου τον ήπιες. Τι μένει; Φαΐιιιιιιιιι!!! Κανένα πρόβλημα! Δε χρειάζεται ακόμα να φύγεις από την Χώρα, ειδικά αν είσαι κουρασμένος απ’ το ταξίδι. Συνεχίζεις τη βόλτα σου από την πλατεία Αγίου Μάρκου προς τον πεζόδρομο της Αλεξάνδρου Ρώμα. Εστιατόρια, πιτσαρίες και ψητοπωλεία περιμένουν για να ηρεμήσουν τον Οβελίξ που κρύβεις μέσα σου. Πρώτη μέρα είναι, δεν ξέρω ποια είναι τα κουράγια σου, αλλά αν έχεις όρεξη για ένα βραδινό ποτό μπορείς να βρεις εύκολα είτε στη Χώρα, είτε παίρνοντας το αυτοκίνητό σου και πηγαίνοντας σε ένα από τα μέρη που θα αναφερθούν στη συνέχεια. Καλώς όρισες λοιπόν στη Ζάκυνθο!
Καλοκαιράκι, ήλιος, ζέστη, πολλή ζέστη, ειδικά στη Ζάκυνθο -τη μέρα, γιατί το βράδυ μια ζακετούλα ίσως σου χρειαστεί- κι ετοιμάζεσαι να αρχίσεις τις γυμναστικές επιδείξεις στις παραλίες του νησιού. Εδώ υπάρχει ένα μονοπάτι με δυο δρόμους: Πρώτον, αν μείνεις λίγες μέρες πρέπει να μπορέσεις να δεις όσο πιο πολλά γίνεται, δεύτερον αν έχεις 10-15 μέρες μπροστά σου είσαι τυχερός γιατί θα μπορέσεις να δεις το 70-80% των πραγμάτων που πρέπει να δεις.
Εκδοχή πρώτη. Επιλέγεις να κάνεις το γύρο του νησιού με τα καϊκάκια που έχουν αφετηρία τους τη Χώρα. Προειδοποιώ, πρόκειται για ένα εγχείρημα πολύ κουραστικό, καθώς είσαι πάνω στο πλοίο από τις 6.30 το πρωί έως περίπου τις 6 το απόγευμα. Αν όμως έχεις καλή παρέα η ώρα σου σίγουρα θα περάσει ευχάριστα και θα έχεις δει μέσα σε μία μόνο μέρα τις Γαλάζιες σπηλιές, το πολυφωτογραφημένο αλλά πάντα υπέροχο Ναυάγιο, το Πόρτο Βρώμη, τις σπηλιές του Κεριού, τις αιώνιες Μυζήθρες και γενικότερα όλη την υπέροχη ακτογραμμή της Ζακύνθου.
Εκδοχή δεύτερη. Μέρα πρώτη. Επίσκεψη στις Γαλάζιες Σπηλιές και στο Ναυάγιο με τα καϊκάκια που πραγματοποιούν κρουαζιέρες καθημερινά, από διάφορες παραλίες στις βορειοανατολικές ακτές του νησιού. Η διάρκεια τους είναι 3-4 ώρες και κατά την άποψή μου αποτελούν την καλύτερη επιλογή για να θαυμάσει κανείς με μεγαλύτερη ηρεμία και πιο ξεκούραστα τις ομορφιές του νησιού.
Μέρα δεύτερη. Κρουαζιέρα στον κόλπο του Λαγανά για να δεις τις σπηλιές του Κεριού, το μαγευτικό Μαραθωνήσι και αν είσαι τυχερός τις χελώνες Καρέτα-Καρέτα να κολυμπούν δίπλα σου. Η διάρκεια είναι και πάλι περίπου 3-4 ώρες και σίγουρα το αποτέλεσμα θα σε αποζημιώσει και με το παραπάνω!
Μέρα τρίτη και έως το τέλος των διακοπών ξεκινάς τις εξορμήσεις με το αυτοκίνητο και όπου σε βγάλει. Το σίγουρο είναι πως δε θα βρεθεί μέρος που να μη σου αρέσει. Πόρτο Λιμνιώνας, Πόρτο Βρώμη, Μακρύς Γιαλός, Γέρακας, Πόρτο Ρώμα, Πόρτο Αζούρο, Δάφνη, Τσιλιβί, Λιμανάκι Γάιδαρος και άλλες πολλές παραλίες και κολπίσκοι, για όλα τα γούστα. Βαθιές αλλά και ρηχές, κρύες αλλά και ζεστές, με άμμο, αλλά και με βότσαλο, η Ζάκυνθος έχει να σου δώσει ό,τι λαχταράει η καρδιά σου!
Το πρόγραμμα για τα μπάνια του λαού το βγάλαμε. Πάμε τώρα να δώσουμε και μερικές επιλογές -πάντα υποκειμενικές- για τις βραδινές σου βόλτες. Αν φύγεις από τη Ζάκυνθο και δεν έχεις πάει στου Μπόχαλη είσαι ξεκάθαρα ένας επικηρυγμένος εγκληματίας! Η υπέροχη θέα είναι κάτι που δε θα χορταίνεις όση ώρα και να κάτσεις στα μαγαζιά που υπάρχουν εκεί, όποια ώρα της ημέρας κι αν πας. Το μυστικό, όσο πιο ψηλά τόσο πιο καλά. Όταν πας θα καταλάβεις τι εννοώ… Επιπλέον μιας και θα πας -γιατί ΘΑ ΠΑΣ!- στου Μπόχαλη, κάνε μια βόλτα από το φανταστικό λόφο του Στράνη, όπου ο Σολωμός έγραψε του Ελεύθερους Πολιορκημένους. Καλύτερη ώρα, νωρίς το απόγευμα περίπου στις 6.
Τα αξιοθέατα δεν τελειώνουν, ούτε καν με αυτά που θα αναφέρω σε αυτή την παράγραφο. Είναι πολλά. Κάθε πιθαμή της Ζακύνθου! Οφείλεις όμως, αν σέβεσαι τον εαυτό σου, να επισκεφτείς το Ναυάγιο -μη ρωτήσεις πάλι…- από την πάνω μεριά για να θαυμάσεις την υπέροχη θέα! Συμβουλή, μην κολλήσεις σαν όλους στην εξέδρα, υπάρχει ένα μονοπάτι στα δεξιά που θα σου δώσει την καλύτερη δυνατή οπτική προς την παραλία.
Εκτός αυτού όμως, δεν πρέπει να χάσεις και το ηλιοβασίλεμα από το Φάρο του Κεριού, έχεις δρόμο να διανύσεις αλλά σίγουρα θα ανταμειφθείς. Στα δεξιά θα έχεις θέα προς τον ήλιο που θα χάνεται μέσα στη θάλασσα, ενώ στα αριστερά οι Μυζήθρες θα σε περιμένουν να τις δεις να στέκουν μόνες μέσα στη θάλασσα λίγα μέτρα μακριά από τις απόκρημνες ακτές του Κεριού.
Είπαμε για του Μπόχαλη. Αν θες να συνεχίσεις σε αυτό το μοτίβο χαλαρής διασκέδασης σε πανέμορφα μέρη πρέπει σίγουρα να επισκεφτείς το παραδεισένιο Portofino, το ιδιαίτερα όμορφο Πορτοκάλι και το εξωτικό Cameo Island. Αν θες λίγο εντονότερους ρυθμούς, μια βόλτα απ’ το Τσιλιβί θα σου δώσει πολλές λύσεις, ενώ αν αναζητάς διασκέδαση μέχρι πρωίας τα παραλιακά club στο Αργάσι σε περιμένουν γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο!
Last but not least (που λεν’ και στο Τζάντε), φαγητό. Δε θα αναφέρω συγκεκριμένα μαγαζιά, γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Θα δώσω μόνο μια συμβουλή όσο πιο μακριά από τουριστικά μέρη τόσο πιο νόστιμο και καλό φαγητό θα βρεις. Εξαίρεση πάντα, το παραδοσιακό ελληνικό σουβλάκι που κατά 80% όπου κι αν κάτσεις να φας θα είναι πεντανόστιμο και χορταστικό (μην παραγγείλετε extra πατάτες τηγανιτές). Τέλος προειδοποιώ, πως θα ήταν μέγα λάθος να φύγεις δίχως να έχεις δοκιμάσεις φιτούρες με πολλή ζάχαρη και κανέλα, μάντολες και μαντολάτο!
Social Links: