Καλησπέρα σε όλο τον καλό τον κόσμο, καλωσορίσατε σε άλλη μια βόλτα στον κόσμο του Τρόμου μέσα από το ΣΚΡΑ-punk και το Horrorscope. Σήμερα θα φορέσουμε τα ραγισμένα σκάφανδρά μας και θα αφήσουμε πίσω τα όρια του στενού πλανήτη μας για να μιλήσουμε για ένα από τα συναρπαστικότερα υποείδη της αγαπημένης μας λογοτεχνίας, αυτό του Διαστημικού Τρόμου. Εγκαταλελειμμένα διαστημόπλοια, διαρροή στο οξυγόνο, ναυαγοί στο διάστημα, ανθρωποφάγοι εξωγήινοι κι άλλα τέτοια υπέροχα.
Στο διάστημα κανείς δεν μπορεί να ακούσει τα κλισέ σου.
Γιατί αγαπάμε αυτό το υποείδος; Γιατί πέτυχε τόσο πολύ το Alien και συνεχίζουμε και του δίνουμε ευκαιρίες παρότι οι κακές ταινίες του franchise είναι πια περισσότερες από τις καλές; Και γιατί όταν πετυχαίνεις καλό βιβλίο στο είδος (τέσσερα εκ των οποίων θα σας προτείνω στο τέλος του άρθρου) τότε πρέπει να διαβαστεί εδώ και τώρα, στο όρθιο, πριν καν το πάτε στον γκισέ του βιβλιοπώλη;
Θα σας το εξηγήσω με μια ιστορία, και σ’ αυτό θα με βοηθήσει ένας φανταστικός χαρακτήρας.
Ο Μήτσος.
Ladies…
Έχουμε λοιπόν τον Μήτσο. Δευτεροετής της Ιατρικής, έχει ψιλοτελειώσει με την εξεταστική και έχει αποφασίσει να αράξει λίγο στο φιλόξενο εξοχικό του κολλητού του με όλη την παρέα. Ήσυχο μέρος, μεταξύ μιας γαλήνιας λίμνης (όπου χάθηκαν μυστηριωδώς εκείνοι οι έφηβοι τέτοιες μέρες πριν 20 χρόνια) και ενός όμορφου δάσους (όπου εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς εκείνοι οι πεζοπόροι τέτοιες μέρες πριν 10 χρόνια), ό,τι πρέπει για ξεκούραση.
Να μην τα πολυλογώ, περίπου στις τρεις ώρες από τη στιγμή που έφτασε η παρέα, οι μισοί έχουν γίνει καπνός, οι άλλοι μισοί έχουν βάψει τους τοίχους της καλύβας σε αποχρώσεις του κόκκινου, ο γέρος που τους είχε προειδοποιήσει για το Νεκροταφείο Ινδιάνων όπου είναι χτισμένη η καλύβα βρίσκεται σωριασμένος καταμεσής του σαλονιού με δύο μαχαίρια, τρία τσεκούρια, κι ένα δρεπάνι καρφωμένα στην πλάτη, ενώ ένα περίεργο αλλόκοσμο φως αναδύεται από το υπόγειο.
Και μας έχει μείνει ζωντανός ο Μήτσος.
Αφού λοιπόν τα έχει δει όλα ο άξιος νέος μας, αφουγκράζεται κάποιον να ανεβαίνει από το υπόγειο, και συγχρόνως ακούει τον πολύ ιδιαίτερο ήχο από δυο λάμες που ακονίζουν η μια την άλλη.
Στο χέρι του κρατάει τα κλειδιά του γυαλιστερού Volvo που περιμένει στην αυλή πέντε μέτρα μακριά από την ορθάνοιχτη εξώπορτα. Παρόλα αυτά, ματιάζει και τις σκάλες στην άλλη πλευρά του σαλονιού που οδηγούν προς τον δεύτερο όροφο απ’ όπου παρεμπιπτόντως ξεκίνησαν να ακούγονται κάτι αλλόκοτοι Λατινικοί στίχοι.
Τι θα του λέγατε να κάνει; Αν είπατε «να ανέβει τις σκάλες, προφανώς», συγχαρητήρια, είστε φτιαγμένοι για να συμμετάσχετε σε μια παρόμοια ιστορία τρόμου και να διηγούνται το αιματηρό τέλος σας γύρω από τις φωτιές στους προσκόπους.
ΑΝ είπατε «έμπα στο τζιπ και σανίδωσέ το, Μήτσο!» έχετε νιονιό μέσα στο κεφάλι σας, ξέρετε τι είναι καλό για την υγεία τη δική σας και του Μήτσου, γενικά θα πάτε μπροστά.
Ο Μήτσος εννοείται ότι επιζεί γιατί όλα τα διαβόλια και τα τριβόλια της κόλασης δεν μετράνε μια μπροστά στην ιπποδύναμη ενός ολοκαίνουργιου Volvo XC60, μοντέλο 2017, το οποίο μπορείτε να βρείτε σε όλες τις εξουσιοδοτημένες αντιπροσωπείες της εταιρίας.
Ό,τι πιο Σουηδικό μετά τα κεφτεδάκια του ΙΚΕΑ και τους μεθυσμένους στα τραμ.
Περνάνε τα χρόνια, ο Μήτσος τελείωσε την Ιατρική, έγινε ντούκι, πήγε και στους Πεζοναύτες επειδή μπορούσε, έσκασε τηλέφωνο από NASA μεριά, να μην τα πολυλογούμε, έγινε ένας από τους πρώτους αστροναύτες στο Πειραματικό Διαστημόπλοιο ΧS600 (σε συνεργασία με τη Volvo φυσικά) με προορισμό τον Άρη.
Λοιπόν, να μην τα ξαναπολυλογούμε, αφότου έχουν φτάσει στον Κόκκινο πλανήτη, και έχουν στήσει τη διαστημική αποικία, ένας από αυτούς βρίσκει ένα περίεργο αυγό, το σπάει, πετάγεται από μέσα το Άλιεν το οποίο είναι ενισχυμένο από τα πνεύματα των Διαστημικών Ινδιάνων πάνω στο νεκροταφείο των οποίων χτίστηκε ο Διαστημικός Σταθμός (what a twist!) και τους τρώει/στοιχειώνει όλους. Πλην του Μήτσου.
Είναι λοιπόν το παιδί μας κάπου σε έναν από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους του Διαστημικού Σταθμού (ο οποίος στάζει νερά από παντού παρότι το νερό είναι μακράν το πιο σημαντικό αγαθό του μέρους και δεν μας περισσεύει, για κάποιο λόγο έχει χτιστεί σε αρχιτεκτονικά σχέδια του H.R. Giger)…
Δηλαδή, σε φάση, ποιος το θεώρησε καλή ιδέα αυτό για σχεδιασμό διαστημικού σκάφους;
Για να δούμε. Μήτσο, παλικάρι μου, σε κυνηγάει ένα τερατώδες πλάσμα με αγκάθια, δόντια, όξινο αίμα και μια ακατάσχετη όρεξη για ανθρώπινη σάρκα, δεν έχουν απομείνει θάλαμοι εκκένωσης γιατί τους πρόλαβαν όλους οι εκπρόσωποι της Volvo (το σημερινό άρθρο είναι μια προσφορά, ναι σωστά το μαντέψατε, της Ford), το οξυγόνο στο μέρος και στη στολή σου τελειώνει, τα φώτα σβήνουν το ένα μετά το άλλο, και έξω από τις σφαλιστές πόρτες του Σταθμού υπάρχει το παγωμένο κενό του Διαστήματος (και τα οργισμένα στοιχειά των Ινδιάνων), δεν είσαι αρκετά δυνατός για να το πολεμήσεις, και δεν υπάρχει διαφυγή.
Τι κάνεις;
Οέο;
Όπως όλοι αντιλαμβάνεστε, το διάστημα είναι ένας τόπος απόλυτων άκρων και ο Διαστημικός Τρόμος είναι ένα πραγματικά τέλειο μπουκέτο για να στηθούν μέσα του φανταστικές ιστορίες επιβίωσης. Πραγματικά μπορούμε να συναντήσουμε κάποιους από τους μεγαλύτερους πανανθρώπινους φόβους μας στο διάστημα: πάνω απ’ όλα το άγνωστο, η ενοχλητική αίσθηση του πόσο μηδαμινοί είμαστε σαν ανθρωπότητα στο Σύμπαν, η έλλειψη ελευθερίας κίνησης, η αίσθηση πνιγμού, η μοναξιά, ο θάνατος, το σκοτάδι, τα διαστημικά φαντάσματα, κλπ.
Ποιο είναι το μειονέκτημα του είδους; Μάλλον ότι δεν είναι πολύ συνηθισμένο στη λογοτεχνία (κακώς!), πόσο μάλλον στα Ελληνικά. Παρόλα αυτά, μέσα στα τέσσερα εξαιρετικά δείγματα που σκοπεύω να σας παρουσιάσω, υπάρχει το μάλλον κορυφαίο διήγημα Διαστημικού Ερωτικού Τρόμου που έχει γραφτεί ποτέ από Έλληνα συγγραφέα, το «Ο Χορός των Μετανυδριτών» της αξεπέραστης Βάσως Χρήστου. Μπορείτε να διαβάσετε δωρεάν το διήγημά της ΕΔΩ, αλλά και να το βρείτε τυπωμένο παρέα με ένα κάρο άλλα διαμάντια στο βιβλίο «Όλες οι γεύσεις του Φωτός» από τις εκδόσεις Ίαμβος.
Συνεχίζω λοιπόν με τα τέσσερα βιβλία που μπορείτε να βρείτε πολύ εύκολα στα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία που συχνάζετε. Πάμε λοιπόν!
Ένα μικρό πλήρωμα παίρνει εντολή να κατευθυνθεί προς τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος για να ελέγξει ένα σήμα πιθανότατα εξωγήινης προέλευσης. Προφανώς, δεν εντόπισαν τίποτα ανησυχητικό στην παραπάνω φράση οπότε όντως πηγαίνουν μέχρι εκεί και βρίσκουν ένα κολοσσιαίο εξωγήινο κατασκεύασμα και τα υπέροχα αλλόκοσμα καλούδια που κρύβει μέσα του. Χορταστικός κοσμικός και υπαρξιακός τρόμος στο φουλ, μπόλικη δράση και ένταση, με πολύ προσεγμένη και τσεκαρισμένη Επιστημονική Φαντασία για εσάς που επιθυμείτε την Ε.Φ. σας σκληρή. (Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου ακούστηκε πολύ βρώμικο αυτό το τελευταίο).
Ένας Λαβκραφτικός συγγραφέας γράφει Διαστημικό Τρόμο και η ιδέα σπάει κόκκαλα. Ακούστε εδώ κατάσταση: στο (κοντινό μεν, αλλά για καλό και για κακό, μην κρατάτε την ανάσα σας) μέλλον, τα διαγαλαξιακά ταξίδια είναι πια πραγματικότητα κι έτσι η ανθρωπότητα έχει μετατρέψει τις διαδρομές μεταξύ ηλιακών συστημάτων σε Σύνταγμα-Σεπόλια. Σε ένα τέτοιο διαστημόπλοιο διαδραματίζεται και η ιστορία του Void. Υπάρχει μόνο ένας σημαντικός απαράβατος κανόνας: οι επιβαίνοντες τίθενται σε μια κατάσταση ύπνου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, και σε αυτόν τον ύπνο τα όνειρά τους είναι 100% απαίσια βγαλμένα από το υποσυνείδητό τους. Η ανθρωπότητα έχει αποδεχτεί πως το να χάνει ένας αστροναύτης τα λογικά του μια στο τόσο είναι ένα μικρό τίμημα για την κατάκτηση του διαστήματος, οπότε τα ταξίδια αυτά γίνονται συνήθεια.
Α, και κάτι ακόμη. Μια στο τόσο –τόσο σπάνια που θεωρείται μύθος– όταν οι αστροναύτες βγαίνουν από αυτόν τον ύπνο, οι εφιάλτες που βλέπουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, παίρνουν σάρκα και οστά και στοιχειώνουν τους διαδρόμους των διαστημόπλοιων. Καλή διασκέδαση!
Diamond Dogs– Alastair Reynolds
Η σειρά βιβλίων Revelation Space του συγγραφέα Alastair Reynolds έχει να κάνει με την προσπάθεια της ανθρωπότητας να σταθεί στα πόδια της πέρα από τη Γη σε ένα σύμπαν που δεν της έχει και καμιά ιδιαίτερη συμπάθεια. Υπάρχει η τριλογία που ξεκινάει με το Revelation Space, το Chasm City και το The Prefect που λειτουργούν σαν prequels καθώς και δυο συλλογές διηγημάτων στον ίδιο κόσμο. Ο τρόμος στα βιβλία έχει να κάνει περισσότερο με τις δυσκολίες του όλου εγχειρήματος να επιβιώσει η ανθρωπότητα στο διάστημα, καθώς και οι σκοτεινές πτυχές της που δεν αλλάζουν ποτέ είτε βρίσκεσαι στη Γη είτε έτη φωτός μακριά, και το στοιχείο της Επιστημονικής Φαντασίας είναι εξαιρετικά στημένο (εκτός από συγγραφέας, ο Reynolds είναι και Αστροφυσικός, οπότε κάτι νιώθει κι αυτός ο έρμος από διάστημα).]
Εγώ την προτείνω όλη τη σειρά, και αν θέλετε μπορούμε να συζητήσουμε και το τέλος της που σηκώνει κουβέντα. Επειδή όμως βρισκόμαστε στο Horrorscope, θα σας κατευθύνω με ακρίβεια laser στο διαμαντάκι τρόμου που κρύβεται μέσα στη σειρά βιβλίων. Μια από τις συλλογές διηγημάτων, το «Diamond Dogs, Turqoise Dogs» περιέχει τη νοβελέτα «Diamond Dogs» που είναι ένα υπέροχο μείγμα γοτθικού τρόμου, υπαρξιακού τρόμου και όλα όσα αναφέραμε παραπάνω για τον φίλο μας τον Μήτσο. Τσεκάρετέ το ανεπιφύλακτα!
Λοιπόν, τα καύσιμα τελειώνουν οπότε ώρα για επιστροφή στη Γη. Πιστεύω πως μέχρι την επόμενη κουβέντα μας, είστε καλυμμένοι. Μέχρι να τα ξαναπούμε εδώ, καλές αναγνώσεις και καλές τρομάρες!
Πάντα με χαμόγελο.
Social Links: