Καμία από τις φίλες μου δε χάρηκε που είχα χωρίσει με το Στέργιο. Τον εκτιμούσαν πάρα πολύ. Η αλήθεια ήταν ότι ο Στέργιος ήταν υπερβολικά καλός δημοσιοσχετίστας. Μπορούσε χωρίς πολλή…

No, Honey 03: Καμία γκρίνια

Καμία από τις φίλες μου δε χάρηκε που είχα χωρίσει με το Στέργιο. Τον εκτιμούσαν πάρα πολύ. Η αλήθεια ήταν ότι ο Στέργιος ήταν υπερβολικά καλός δημοσιοσχετίστας. Μπορούσε χωρίς πολλή προσπάθεια να σε πείσει ότι ήταν απαραίτητος για ‘σένα, για τον περίγυρο σου, για όλους. Γι’ αυτό όλοι έλεγαν πόσο καλό παιδί ήταν.

Η Πηνελόπη θα ήταν η πρώτη από τις φίλες μου που θα γνώριζε το Ραφαήλ. Θα ερχόταν από το πάρτι που ήμασταν κι εμείς. Ήταν εξίσου χαρισματικός δημοσιοσχετίστας και σ’ αυτό πόνταρα – ότι θα πουλούσε καλά τον εαυτό του. Ήταν το είδος του μακρυμάλλη αναρχικού με το μορφωμένο αέρα και το επιμελώς ατημέλητο λουκ. Θα τον συμπαθούσαν.

Ή κι όχι. Η Πηνελόπη τον κοίταζε στραβά όταν της συστηνόταν. Ήθελα να την κατσαδιάσω. Δεν καταλάβαινα γιατί της έβγαζε αρνητική αύρα. Είχε κάθε λόγο να τον συμπαθήσει.

«Κάνεις καθόλου ναρκωτικά;» με ρώτησε κάποια στιγμή ο Ραφαήλ.

«Όχι» έγνεψα.

«Γιατί;»

«Γιατί δεν είχα ποτέ χρήματα γι’ αυτά, επίσης τα θεωρώ χάσιμο χρόνου»

Έβγαλε μερικά χάπια από την τσέπη του.

«Έλα τώρα» έκανε.

Έγνεψα αρνητικά.

«Ν’αφήσεις στην άκρη τα κομπλεξικά της εργατικής τάξης!» μου φώναξε.

Έγινα έξαλλη.

«Όχι» του φώναξα.

Έβαλε τα χάπια πίσω στην τσάντα του.

«Φεύγω» είπε.

«Ν’ αφήσεις τις μαλακίες!» του φώναξα.

Πολύ αργά.

Πού να ναι αυτή η Πηνελόπη;, αναρωτήθηκα. Πήγα να την ψάξω. Όταν τη βρήκα, εκείνη μου είπε:

«Θέλω να σου πω κάτι» έκανε.

«Όχι τώρα» αποκρίθηκα.

Ρούφηξα μια τζούρα από το τσιγάρο που είχα ανάψει.

«Μια χαρά άτομο είναι ο Ραφαήλ» της είπα. «Μην τολμήσεις και πεις κάτι γι’ αυτόν»

«Δεν περιστρέφονται όλα γύρω από σένα και το Ραφαήλ!» μου φώναξε.

Δεν της μίλησα καν.

Μήνυμα από το Ραφαήλ.

«Είμαι στην έξοδο» έγραφε. «Έλα»

«Οκ» του απάντησα.

Δεν είπαμε τίποτα. Με φίλησε. Ο καυγάς μας ήταν παρελθόν. Οπότε έτρεξα να βρω την Πηνελόπη. Ένιωθα πολλές ενοχές που της μίλησα άσχημα προηγουμένως. Ρώτησα άτομα από την παρέα πού βρισκόταν. Φευ! Είχε ήδη φύγει.

Το επόμενο πρωί την πήρα εγώ τηλέφωνο.

«Τι ήθελες να μου πεις χθες;» τη ρώτησα.

Την άκουσα ν’ αναστενάζει.

«Χωρίσαμε» έκανε.

«Πότε;»

«Την ώρα του πάρτι. Έπρεπε να φύγω επειδή δεν ήμουν καλά»

Ένιωσα ηλίθια. Ο κόσμος δεν περιστρεφόταν γύρω από ‘μένα και το Ραφαήλ.

«Οι δικοί μου είναι στο μαγαζί» της είπα. «Θες να έρθεις από εδώ να βάλω καφέ και να μου τα πεις;»

«Deal» έκανε.

Η γκρίνια μεταξύ φίλων είναι ιερή. Μπορείς να γκρινιάξεις για τα πάντα και θα κάνουν το ίδιο, επειδή έτσι είναι το τελετουργικό. Η Πηνελόπη θα γκρίνιαζε για τον πρώην της, για το πόσο χαζός ήταν ο λόγος που τη χώρισε. Εγώ θα γκρίνιαζα για την ξινίλα στο πρόσωπό της όταν γνώρισε το Ραφαήλ. Άτυπη συφωνία.

«Θέλω να σου πω και κάτι άλλο» μου είπε έπειτα.

«Τι;» έκανα.

Έβαλα καφέ στην κούπα της.

«Άστο» έκανε. «Τίποτα»

«Just let me let you down»