Μόνος, στην αίθουσα ανακρίσεων, στεκόταν όρθιος και τους περίμενε, παρότι υπήρχαν παντού άδειες καρέκλες, γύρω απ’το μεγάλο μαύρο τραπέζι. Ήταν οι ίδιοι που τον είχαν πετάξει στο κρατητήριο πιο πριν….
Γιώργος Βασιλάκος
Τα παιδιά και σήμερα, όπως κάθε μέρα άλλωστε, θα πήγαιναν να παίξουν στο γρασίδι μπάλα. Πεντέμισι το απόγευμα είναι μια καλή ώρα για να παίξεις στον απέραντο κάμπο. Τόσο αργά…
Του είχε καρφωθεί εδώ και ώρα αυτή η ιδέα στο κεφάλι. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε άλλο. Θα μπορούσε πράγματι να είναι αλήθεια; Σηκώθηκε, άρχισε να περπατάει πέρα δώθε σε…
Ο κύριος Π. ζούσε σε μια τρύπα τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Μέσα σ’ αυτό το «σπίτι» είχε φτιάξει και την οικογένειά του. Η κυρία Π. Και τα τρία…
Ο μεγάλος μπλε δεινόσαυρος έτρεχε με όλη του τη δύναμη, έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, σαν το άλογο, παρότι ήξερε πως τα άλογα δεν είχαν κάνει καν την εμφάνισή τους …
Ξύπνησε ξαφνικά και αντίκρισε την επιβλητική, κλειστή κουρτίνα που εκτεινόταν κατά μηκος του κρεβατιού ώστε να κρύβει τη θέα απ’ το διπλανό ακριβώς κρεβάτι του δωματίου. Εκείνη τη στιγμη συνειδητοποίησε…
Social Links: