Το γραφείο δε βρισκόταν πολύ μακριά. Εκεί θα γινόταν και η αλλαγή του χρόνου. Όπως πάντοτε, έτσι και φέτος είχε έρθει η ώρα να επιτελέσει ένα απλό, όσο και καθοριστικό…
του Αλέξη Bathory Μέρα VII Καμία ελπίδα πλέον στην ψυχή μου. Τόσο που ξυπνάω με το Traces of Reality και δεν κοιτάω καν το κινητό να δω αν έχει έρθει…
Του Αλέξη Bathory Μέρα ΙV Ανοίγω τα μάτια και σκέφτομαι. Κυριακή σήμερα, άχρηστη μέρα. Όλο και κάτι θα βρείς να κάνεις. Λόγια με μόνο σκοπό να κοροϊδέψω τον εαυτό μου….
Αλέξης Bathory Μέρα μηδέν Ξύπνησα από το χάραμα με ενα φρικτό προαίσθημα. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω πως ήταν ακόμα 1 το μεσημέρι. Λέω δε βαριέσαι, ας πιάσω τη…
Γενικά, δεν είμαι θαυμάστρια της ελληνικής λογοτεχνίας. Αυτό ακούγεται ίσως λίγο σνομπ, αρκεί όμως να αναλογιστεί κανείς πόσο μικρή έκταση κατέχει η ελληνική λογοτεχνία στο τεράστιο εύρος της ευρωπαϊκής τέχνης…
[Η ταμπέλα της οδού Θεοτόκη αχνοφαίνεται κάτω από τον παραγεμισμένο κάδο σκουπιδιών – Μαμά ποιος ήταν ο Θεοτόκης; – Ένας συγγραφέας παιδί μου. – Ποιο έγραψε; – Δεν θυμάμαι παιδί…
Μόνος, στην αίθουσα ανακρίσεων, στεκόταν όρθιος και τους περίμενε, παρότι υπήρχαν παντού άδειες καρέκλες, γύρω απ’το μεγάλο μαύρο τραπέζι. Ήταν οι ίδιοι που τον είχαν πετάξει στο κρατητήριο πιο πριν….
Τα παιδιά και σήμερα, όπως κάθε μέρα άλλωστε, θα πήγαιναν να παίξουν στο γρασίδι μπάλα. Πεντέμισι το απόγευμα είναι μια καλή ώρα για να παίξεις στον απέραντο κάμπο. Τόσο αργά…
Ένα ομοίωμα νεκροκεφαλής ήταν καρφωμένο πάνω σε ένα κλαδί δέντρου. Από δίπλα ρουνικά σύμβολα και σκαλιστές πέτρες με τον Ουροβόρο. Το σπίτι είχε ένα ξεθωριασμένο γαλάζιο χρώμα και η κατασκευή…