Στο κοντινό μέλλον, πυκνή σκόνη έχει κατακλύσει τη γη και περονόσπορος καταστρέφει τις σοδειές. Η έλλειψη τροφίμων είναι μεγάλη και η μόνη αξιόλογη σοδειά είναι το καλαμπόκι. Ο χήρος, πρώην αστροναύτης της NASA, Cooper(Matthew McConaughey) ζει στο αγρόκτημα του μαζί με τον πεθερό του (JohnLithgow) και τα δύο του παιδιά, την Murph (Mackenzie Foy) και τον Tom (TimotheeChalamet). Περίεργα σημάδια σε δυαδικό κώδικα που εμφανίζονται στην βιβλιοθήκη του σπιτιού του, θα τον οδηγήσουν σε μυστική εγκατάσταση της NASA όπου θα πληροφορηθεί ότι ο πλανήτης πεθαίνει και η μόνη λύση για τη γη είναι ένα διαγαλαξιακό ταξίδι μέσω μιας πρόσφατα ανακαλυφθείσας «σκουληκότρυπας» προς αναζήτηση νέου πλανήτη για αποικισμό. Μαζί με άλλους επιστήμονες (AnneHathaway, Wes Bentley, David Gyasi) και δύο ρομπότ με νοημοσύνη ( TARS, CASE) θα ξεκινήσει το ταξίδι.
Ο Christopher Nolan είναι κάτι παραπάνω από απλός σκηνοθέτης. Είναι ένας δημιουργός και σίγουρα ένα από τα σημεία αναφοράς στο σινεμά του 21ου αιώνα και όχι άδικα. Πολλοί λίγοι δημιουργοί έχουν τόση ελευθερία από τα studios στο αισθητικό αποτέλεσμα των ταινιών τους και αυτό του πιστώνεται προσωπικά αφού κατάφερε να αναστήσει το πληγωμένο franchise του Σκοτεινού Ιππότη ύστερα από την λαίλαπα Schumacher. Στο Interstellar έγραψε το σενάριο μαζί με τον αδερφό και συνεργάτη του Jonathan Nolan, και φάνηκε ότι συμμερίστηκε, εν μέρει. την κριτική που του ασκήθηκε για την σεναριακή ακροβασία του Inception.
Το ελάττωμα του Νόλαν είναι η αιχμαλωσία του στις «εικόνες» του. Υπεροψία που έχει δημιουργηθεί από ένα αίσθημα ανωτερότητας και τελειομανίας. Δημιουργεί μεγαλειώδεις εικόνες και οπτικά τρικ στα οποία δεν υπάρχει σεναριακό υπόβαθρο. Στη μόνη ταινία που η εικονογραφία του είχε λειτουργική θέση στην πλοκή του φιλμ, είναι και η καλύτερη του. Λέγε με και The Prestige. Στον Σκοτεινό Ιππότησκιαγράφησε μια ολόκληρη απολιτίκ γενιά στο πρόσωπο του Τζόκερ, ξεκινώντας ένα bigger than life hype που κατέληξε στην οικτρή αποτυχία του τρίτου μέρους της τριλογίας. Στο Inception έπεσε στην ίδια παγίδα κατασκευάζοντας ένα οπτικά ολοκληρωτικό θέαμα με κενό περιεχόμενο και αμπελοφιλοσοφίες.
Το Interstellar χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος έχουμε την απεικόνιση του δυστοπικού αγροτικού τοπίου που θυμίζει τα Σταφύλια της Οργής του Steinbeck, όπου ένα νέο «Dust Bowl» απειλεί με ασφυξία της ανθρωπότητα. Η σκιαγράφηση ενός ρετρό μέλλοντος, χωρίς ημερομηνία και τόπο, προσθέτει στον μυστικισμό της ατμόσφαιρας την οποία διεμβολίζει ο McConaughey βάζοντας μπροστά τον χαρακτήρα που υποδύθηκε στο True Detective. Βλέπει στα μάτια του γιου του τον συνεχιστή της φάρμας ενώ νιώθει την κόρη του σαν μια νεαρή εκδοχή του με την δίψα της για το διάστημα και την εξερεύνηση του. Τα «φαντάσματα» της θα τον οδηγήσουν στην NASA και στον πρώην καθηγητή του Brand (Michael Caine) ο οποίος θα του αποκαλύψει το μέλλον της γης και το σκοπό του διαγαλαξιακού ταξιδιού.
Η λιτότητα του πρώτου μέρους με την έντονα συναισθηματική φόρτιση και την ποιητική διάσταση ενός οικογενειακού δράματος που εκτυλίσσεται στο σχεδόν άγονο τόπο ενός οιονεί νεκρωμένου πλανήτη χωρίς παρόν υπό τους ήχους του scoreτου Hans Zimmer, ακουμπάει τα θέματα της αγάπης για τα παιδιά και το μέλλον τους, την προσωπική θυσία του γονιού, την αγάπη και τον πόνο. Όλα τα στοιχεία της ανθρώπινης ταυτότητας μαζεμένα σ ‘ένα απάνθρωπο περιβάλλον. Στο άκουσμα ότι ο πατέρας της θα φύγει για το διαγαλαξιακό ταξίδι, η Murph σταματάει να του μιλάει.
Στο δεύτερο μέρος της ταινίας έχουμε το ταξίδι στο διάστημα προς αναζήτηση τον προηγούμενων αποστολών LAZARUS οι οποίες είχαν ξεκινήσει προς εξερεύνηση της πιθανότητας αποικισμού κάποιου άλλου πλανήτη. Θεαματικές εικόνες και μοναδικά πλάνα του ταξιδιού στο διάστημα συμπληρωμένα από επιστημονικές αναλύσεις για την σχετικότητα, την κβαντομηχανική και τον χρόνο. Τον «χρόνο» που φοβάται ο καθηγητής Brand. Εκεί που η επιτηδευμένη συσκότιση του πρώτου μέρους σε είχε συνεπάρει, η προσπάθεια επεξήγησης κάθε επιστημονικής αρχής ώστε ο θεατής να παρακολουθήσει την πλοκή, καταδεικνύει τον φόβο του Νόλαν να μην επαναλάβει τα λάθη του Inception αλλά παράλληλα και την προσπάθεια του να οπτικοποιήσει δυσνόητες επιστημονικές θεωρίες και μεγάλες ιδέες για το ευρύ κοινό καθιστώντας τες popular.
Εδώ, το σασπένς και η ένταση μπαίνουν σε πρώτο πλάνο με την ανθρώπινη αυτοσυντήρηση και τα ένστικτα να κάνουν την εμφάνιση τους στο διάστημα στο πρόσωπο του Dr. Mann (Matt Damon). Η στιβαρότητα του Μακόναχι σώζει την κατάσταση από τον εκτροχιασμό αφού οι γυναικείοι χαρακτήρες (Anne Hathaway, Jessica Chastain) είναι επίπεδοι και χωρίς ψυχολογική εμβάθυνση. To τέλος θα θυμίσει Inception γλιστρώντας για ακόμη μία φορά στην σεναριακή ευκολία που παρατηρήσαμε και στο τελευταίο Batman. O Nolan μπλεγμένος σε ένα κυκεώνα ιδεών κάνει το άλμα προς τα μπρος παραδίδοντας ένα σενάριο γεμάτο φιλμικές αναφορές που θέλει δραματουργικές ενέσεις για να στηρίξει την πλοκή του.
Υπάρχουν αναφορές από την κιουμπρική Οδύσσεια, ειδικά στο ταξίδι μέσα από την «μαύρη τρύπα» αλλά το αποτέλεσμα τείνει πιο πολύ στην Επαφή του Ζεμέκις. Στο πρώτο μέρος προσέχουμε και το αυτοαναφορικό παιχνίδι του Νόλαν με τον Μάγο του Οζ
Τελικά, το Interstellar αποτελεί το κινηματογραφικό event της χρονιάς. Μια εμπειρία που πρέπει να ζήσεις στην καρέκλα του θεατή σε IMAX οθόνη. Γιατί ο Νόλαν βάζει την σφραγίδα του στο είδος του sci–fi προσφέροντας ένα φιλμικό σημείο αναφοράς στην σκιαγράφηση του σύμπαντος τόσο τολμηρό όσο και ανισομερές που θα δοκιμαστεί στην διάρκεια του χρόνου. Προσφέρει ένα «Όμηρο» κι όχι ένα εξερευνητή του διαστήματος. Γιατί ο «Όμηρος» θέλει να εξερευνήσει και να επιστρέψει στα παιδιά του, στη γη που είναι η πατρίδα ακόμα κι αν είναι καταδικασμένη. Κρίμα για τον Νόλαν που πέρσι βγήκε το Gravity του Alfonso Cuaron.
Social Links: